Podobnie się cieszę że jestem mężczyzną i Jestem jaki jestem. Dumny jestem z tego że mogę być oparciem swojej kobiety i wspaniałym ojcem dla swoich dzieci. Tych którzy podjęli inne wybory Szkoda że nie wiedzą co tracą
Rodzice często wymagają a sami nie są lepsi przynoszą wstyd w swoim dzieciom bardzo często to widzę teraz kiedy jestem ojcem pełnoletnich dzieci i obserwuje swoich znajomych
Po zjedzeniu na twój blok nigdy nie jest nudno I nigdy nie czuć samotności. 🙂 Podoba mi się twój punkt widzenia i podejście do wielu spraw Dzięki temu moje życie staje się lepsze i bardzo to doceniam ponieważ dzięki właśnie Takim osobom jak ty jego z nas chce sam żyć
Majko Soczko
11 października 2019 at 21:57 Odpowiedz
Uwielbiam mężczyzn właśnie za to że są takimi misiami do bicia trochę że niby wkurzał można się na nich trochę po złościć a chwilę później poprzytulać i nie robię z tego dramy. Chłopak jest przyzwyczajony że kilka minut chodzę wkurzona A za kilka minut daję mu buziak w policzek i przytulam
Sposoby fajne i sam je stosuję. Być może coś przeoczyłem, ale wydaje mi się, że często mylimy trochę bycie samemu a faktyczną samotność, bo są to często zazębiające się terminy. Można być samemu i nie czuć się samotnie, można być też samotnym w tłumie ludzi. Samotność to niestety na tyle silne uczucie, które rozwala umysł i czasami nawet nie pozwala się skupić na książce czy filmie. Miałem kilka takich sytuacji, że pół godziny czytałem jedną stronę i nic do mnie nie dotarło. A kiedy jesteśmy po prostu sami i się nudzimy, to faktycznie jest sporo czynności, którymi można się zająć. Ja osobiście preferuję książki 🙂
Na samotność i nudę to oczywiście bardzo fajne rozwiązania, ale uważajmy, zeby nie bagatelizować czyichś uczuć i zauważać, diagnozować i leczyć depresję.
Ja uwielbiam czytać wciągające książki i słuchać nowej muzyki (szczególnie w poniedziałki mam taki nawyk) – to świetne sposoby na samotność. Co do samotności – pamiętam, jak po urodzeniu dziecka musiałam leżeć 2 dni w szpitalu, które wydawały mi się wiecznością. Pamiętam, że to był dla mnie bardzo trudny czas.
Mnie akurat problem samotności nie dotyczy, ale uwielbiam czytać i książki pewnie i w takiej sytuacji były wybawieniem. Fajnie, że są na liście rozwiązań.
Samotność to bardzo ciężkie uczucie do poradzenia sobie z nim. Zwłaszcza kiedy trwa długo i końca nie widać. Z drugiej strony chyba każdy chciał kiedyś pobyć przez chwilę sam, aby w spokoju zająć się czynnościami wymienionymi we wpisie, bez wiecznego przerywania przez inne osoby.
Na samotność jest …kilka lekarstw 🙂 Ale jeszcze jedno musimy zdiagnozować – czy nie mamy depresji. Oczywiście, samotność może się do tego przyczynić, a czasem jest tak, że z powodu depresji nie chcemy się spotykać z nikim i realnie czujemy się samotni.
A czasem człowiek cierpi na samotność egzystencjalną i nic nie poradzisz ;-D
Czy orientuje sie Pan czy Panstwo Granowscy prowadza jakis sklep internetowy? 🙂
Patryk Tarachoń
10 października 2019 at 14:03 Odpowiedz
Z tego co wiem, sprzedają tylko podczas targów, giełd itp. Wielokrotnie szukałem sadzonek, ale nie byłem w stanie znaleźć. Jeśli chcesz, odwiedź SunrisePlants.pl – tam dziewczyna może będzie w stanie pomóc.
ja sobie nie radzę z samotnością siedzę w domu oglądam seriale czytam książki ale tak ciągnie do ludzi. Chciałabym czasem żeby mąż został z dziećmi a ja mogła pójść do miasta z koleżankami. Tylko i tak dzwonię co kilka minut czy wszystko okeyy
Majko Soczko
7 października 2019 at 10:35 Odpowiedz
To właśnie lubię niby tekst napisany pod jesień, a tak naprawdę jest na cały rok. ❤️Podcasty zaczęłam słuchać ale twoim nic nie wiedziałam więc super od dziś będę słuchać. 😀Jeszcze jedna taka rzecz która mnie zastanowiła w tym tekście to zwrócenie uwagi na zajmowanie sobie czasu bo tak naprawdę jeśli siedzimy jej bardziej myślimy niż skupiamy się na jakiś konkretnych czynnościach, to jasne że możemy nabawić się depresji. 🙂
Na swojej drodze spotkałam ludzi, którzy w dużym stopniu odmienili moje spojrzenie na świat. I stało się to tylko dlatego, że byli bardzo zdystansowani do siebie. Myślę, że ta cecha jest bardzo ważna w życiu bo mając dystans do samych siebie, łatwiej jest nam nawiązywać kontakt z innymi, być bardziej otwarci do innych i nawet przejmować inicjatywę przy dużej grupie ludzi.
Dziecko można zachęcić do zabawy z innymi dziećmi, ale jeżeli widzi się, że źle czuje się w danym towarzystwie, to nie powinno się zmuszać dziecko do przyjaźni na siłę. Myślę, że dziecko samo potrafi ( raz łatwiej, a raz gorzej) odnaleźć takie osoby przy których będzie czuło się dobrze.
Świetne zestawienie. Jest kilku moich ulubieńców, których utwory słucham na okrągło, ale też jest kilku artystów o, których nie słyszałam, a widać że warto.
Mateusz Wojkoski
4 października 2019 at 15:11 Odpowiedz
Płyty winylowe zajmują za dużo miejsa wolę iPhone i wszystkie ulubione utwory na karcie sd
Majko Soczko
4 października 2019 at 15:09 Odpowiedz
Kawał dobrej roboty zrobiłeś naprawdę ten ranking mi się podoba z chęcią przesłucham całe te płyty w ciągu tego weekendu i dam ci prywatnie znać co myślę o którym zespole
Rysiek Tymek
4 października 2019 at 15:08 Odpowiedz
Mamy podobny gust co do muzyki chociaż klasyka mi nie odpowiada
Niestety, posyłając dziecko do szkoły publicznej , rodzic niejako pozbywa się w dużej mierze swojej wychowawczej roli – to szkoła narzuca dzieciom, w jaki sposób mają myślec, co mają myśleć i jak mają siebie samych postrzegać (pisałam o tym tu: http://motyw-kobiety.miejsce-akcji.pl/2016/07/01/szkola-oczy-czyli-o-tym-jak-szkola-zabija-kreatywnosc/ ) i na przykład cała polska szkoła jest zrobiona pod kognitywnych. Kinetyk będzie miał z góry przechlapane na zajęciach, bo szkoła nie jest otwarta na jego potrzeby i sposób uczenia się (przez ruch).
Ale warto rozmawiać – najzwyczajniej w świecie podejść do pani w świetlicy i z nią o tym porozmawiać (mam nadzieję, że mama, która podniosła larum w tej sprawie to właśnie zrobiła w pierwszej kolejności) .
Jestem introwertykiem i traumę miałem przez wszystkie szkolne lata (na szczęście ominęły mnie świetlice a nawet przedszkole). Dopiero na studiach mogłem powrócić do swojego indywidualizmu i nikt mi nie kazał robić niczego z innymi. Przynajmniej nie tak, jak w szkołach.
Na szczęście moja córka ma całkiem odmienny charakter i do integracji nie trzeba jej zmuszać.
Bardzo żałuję, że nie było takiej książki w czasach mojej młodości – myślę, że wielu moich kolegów by z niej skorzystało. Mam nadzieję że teraz spora grupa czytelników po nią sięgnie 🙂
ciężki temat, który wymaga dużo cierpliwości, ale warto małymi kroczkami przygotowywać ich do postępu technologicznego, chociaż aktualnie ja pomagam rodzicom w płaceniu rachunków online 🙂
masz rację dystansu do siebie można się nauczyć i w dzisiejszym świecie nie warto traktować wszystkiego poważnie tylko trzeba wyselekcjonować wszystkie informacje jakie do nas docierają i puszczać niektóre opinie poza uszy 😉
Pedagog który idzie na łatwiznę albo nie był przeszkolony prawodłwo do opieki nad dziećmi. Zmuszanie do zabaw, zakazywanie spędzania czasu na własny sposób. Każde dziecko jest inne i należy to uszanować
Patryk Tarachoń
27 września 2019 at 14:41 Odpowiedz
Kiedyś dwaj bliźniacy mieszkający koło moich dziadków próbowali mnie nastraszyć, więc zamknąłem się w letniej kuchni. Schowali mi czapkę i zrobili inne świństwa. Po tej sytuacji mój ojciec wymienił się zdaniami ze swoimi rodzicami (moimi dziadkami), że woli abym poczekał na normalnych kolegów, niż patologię pozostawioną na pastwę losu przez własnych rodziców.
Uważam, że każde dziecko należy szanować i traktować indywidualnie. Nawet jeśli wychowawca ma duża klasę, zanim obwini rodziców lub dziecko o to, że trzyma się na uboczu lub z kimś się nie lubi, powinien postawić się w sytuacji dziecka, a nie narzucać mu swoje zasady i regulaminy. Dziecko czuje i w takiej sytuacji regulaminy nie są dla nich priorytetem.
Jestem lesbijką. Wiele razy odpychałam na imprezach facetów, którzy myśleli, że jak z nimi rozmawiam, to chcę uprawiać seks. A nawet nie wyglądam typowo kobieco i rzadko noszę makijaż. Po pierwszym paragrafie nie mogę czytać takich bzdur. Może problem jest w tym, że tacy mężczyźni z góry zakładają, że należy im się seks?
Patryk Tarachoń
27 września 2019 at 11:22 Odpowiedz
Przykro mi, że z góry określiłaś moje zdanie na ten temat jako bzdurę, zapominając, że nie jest to wypowiedź dotycząca ogólnie kobiet, a jednej konkretnej sytuacji. Co do ostatniego zdania, myślę, że mogą być tacy mężczyźni.
Dobrze że twoi rodzice mają syna który chce im takie rzeczy tłumaczyć. Moje dzieci niestety uważają że starego capa i tak nic nie nauczą. Córka mi powiedziała że jeśli chciałbym się takich rzeczy uczyć to są kursy w internecie.
Powinniśmy pamiętać o cierpliwości i tym co Nasi rodzice i dziadkowie zrobili dla nas teraz on naprawdę potrzebują naszego wsparcia nie wiem czy wiecie ale moi rodzice obecnie mają największe problemem rezygnację z telefonu stacjonarnego a w niedługiej przyszłości czeka to o czym pisał Patryk czyli kompletna zmiana sposobu życia korzystania z technologii korzystania z najprostszych przedmiotów codziennego użytku Pomyślmy o naszych rodzicach dziadkach wujkach ciociach i na litość boską nie zostawiajmy ich z tym samych bo oni naprawdę nawet jeśli chcieliby poznać te technologie muszą mieć kogoś kto im wytłumaczy jak to działa i co do czego służy
Szkole żarty ahh…często przez osobę do której są kierowane mogą być źle odebrane. Spotykam się z tym na codzień w szkole ale jestem w takim wieku, że już się tym nie przejmuje, ale dzieci oraz osoby młodsze mogą się tym załamać.
To nawet nie chodzi o to czy ktoś jest szczęśliwy czy nie, ale o to czy ma co robić w życiu czy zwyczajnie się nudzi. Zauważyłam, że im mniej zajęć i zainteresowań do rozwijania ktoś posiada, tym głośniej wypowiada się w każdym temacie, nawet nie mając zielonego pojęcia o czym mówi.
Dzieci zazwyczaj bardzo szybko odnajdują się grupie. Ale kiedy jakieś ma takich „mądrych” rodziców jak odpisałeś, kiedy to rodzice narzucają dyskryminację z totalnie głupiego powodu to właśnie Ci rodzice powinni zastanowić się nad sobą. W klasie mojej córki są różne dzieci, w przedszkolu też były różne – z biedniejszych rodzin, niepełnosprawne, z opóźnieniami rozwojowym, ale nigdy nie przyszło mi do głowy, żeby zabronić się z jakimś dzieckiem bawić.
Szczęście zależy tylko i wyłącznie od nas samych, bez względu na to jakiej sytuacji się znajdujemy i co akurat robimy. Chcesz być szczęśliwy, to sobie to szczęście po prostu narysujesz. Nie chcesz, to zawsze znajdziesz jakiś powód.
Kilka moich ulubionych cytatów motywacyjnych o szczęściu:
Bez względu na to, co się dzieje, wybierz bycie szczęśliwym. Nie skupiaj się na tym, co jest nie tak. Znajdź coś pozytywnego w swoim życiu. – Joel Osteen
Gdy zamykają się jedne drzwi do szczęścia, otwierają się inne; ale często tak długo patrzymy na zamknięte drzwi, że nie dostrzegamy tych, które zostały otwarte – Helen Keller
Jeśli chcesz mieć szczęśliwe życie, skup się na swoich celach a nie na tym, czego oczekują od Ciebie ludzie – Albert Einstein
Ludzie są dokładnie tak szczęśliwi, jak myślą, że są – Abraham Lincoln
Nikt oprócz Ciebie nie jest odpowiedzialny za Twoje szczęście.
O naszym szczęściu nie decyduje to, co nam się przydarza, ale to, jak na to reagujemy – Andrew Matthews
Pamiętaj o tym, że energia podąża za twoimi myślami. Jeśli pozwalasz sobie na smutek, potęgujesz go i zapraszasz nieszczęście. Jeśli pielęgnujesz pozytywne myślenie, to szczęście jest przy tobie
Przestań czekać na piątek, wakacje, na kogoś, kto zakocha się w tobie, na życie… Szczęście osiąga się, kiedy przestaje się czekać i zaczyna korzystać z chwili obecnej.
Są ludzie, którzy nie zauważają małego szczęścia, ponieważ daremnie czekają na duże – Pearl Buck
Sukces nie jest kluczem do szczęścia, ale szczęście jest kluczem do sukcesu – Albert Schweitzer
Sukces oznacza, że masz rzeczy, których pragniesz. Szczęście oznacza, że cieszysz się z tego, co masz. – Bodo Schafer
Szczęście jest decyzją, nie punktem na mapie – Andrew Matthews
Szczęście nie jest brakiem problemów tylko umiejętnością raczenia sobie z nimi – Eckhart Tolle
Szczęście nie zależy od okoliczności, w jakich się znajdujemy, ale od podejścia, które posiadamy
Szczęśliwi ludzie skupiają się na tym co mają, nieszczęśliwi – na tym, czego im brak
Moja siostra ma również problemy w grupie. Przeskok z podstawówki do liceum jest bardzo drastyczny. To czas szczególnie newralgiczny, warto dziecku poświęcić więcej czasu i wysłuchać spokojnie.
Czułam jakbyś napisał ją dla mnie jakbyś pisząc się myślał o moich sytuacjach i moich problemach. Dziękuję ci za to że zdobyłeś się na szczerość ja opowiadałeś tak dużo sobie
Jestem juz w polowie czytania i przyznaje ze poczatek bardzo szybko idzie. Dotarlam juz do historii osob i wlasnie jestem w momencie czytania feletonu Ani Chomiak. Za chwile bede czytac czesc motywacyjna. Juz przegladalam co tam sie znajduje i jestem pod wrazeniem szczerosci i odwagi Patryka na poruszane tematy. Spodziewalam sie ze bedzie wiecej traum jak rzucanie kamieniami z drugiej strony ulicy czy wiecej o sytuacjach ktore mialy miejsce na osiedlu. Patryk skupia sie na uczuciach i emocjach bardziej niz opisywaniu sytuacji co do minuty wiec to na duzy plus. Gratuluje wydania ksiazki to duze osiagniecie i naleza sie gratulacje! Ksiazka bardzo wciagajaca.
Cieszę się z twojego sukcesu, wielkie gratulacje dla ciebie 🙂
Również uważam że opinia innych o nas, a szczególnie od osób najbliższych ma wielki wpływ na nasze późniejsze samopoczucie i polubienie siebie 😉
Hmm 🤔 masz prawo wyrażenia swojego zdania możesz innym przekazywać swoje doświadczenia itp jeśli komuś nie pasuje twoje przesłanie najwidoczniej nie rozumie co chcesz przekazać innym więc nie martw się i dzalaj dalej 👍💪nie ryzgnuj z filmików bo to osłabia twój profil
Z jednej strony mozna Tobie pogratulowac. Swoim blogiem zaczales wzbudzac emocje. Czesc odbiorcow nienawidzi cie i od razu naskakuja jak zwierzeta zeby narzucic ci swoje zdanie i uswiadamiac jak bardzo sie mylisz w wielu kwestiach. Dla mnie chociaz czasem sie mylisz widze twoj postep po latach i powiem jedno – mozesz byc z siebie dumny. Probowalam napisac do tych z psycho bloga ale nie szlo sie dogadac. zmarnowanych kilkanascie minut zycia zeby dostac odpowiedz -ma pani prawo do wlasnego zdania. no mam i co z tym jesli sie z nim nie licza? pytalam innych blogerow i to prawda ze bloger nie musi popierac swojego zdania naukowymi badaniami. cytuje jedna odpowiedz „bloger powinien byc opiniotworzy, wyrazac wlasne zdanie i poglady bez znaczenia czy mowi prawde”. Z drugiej strony zadna twoja rada mnie ani nie skrzywdzila ani nie sprawila abym czula sie nieszczesliwa, moze ewentualnie emocje mi sie podniosly gdy czytalam o pobiciach w szkole. panstwo prowadzoce tego psycho bloga zrobili ci nienajlepsza reklame ale nie musisz sie przejmowac bo jeszcze jestesmy tu my. bede cie czytac i w dalszym ciagu dzielic sie uwagami gdy z czyms sie nie zgodze. Wiesz co mi sie podoba w tym wpisie? Przyznajesz ze nie trzeba sie z toba zgadzac jesli ktos ma swoje zdanie w temacie. Zachecasz do tego aby walczyc o siebie, nie pozwalac sobie „zamykac ust” i dzielic swoimi przemysleniami czy sa bledne czy nie. Tak trzymaj i idz swoja droga. Kazdy ma lepszy i gorszy czas. Widocznie teraz bedziesz musial przecierpiec kolejna fale nienawisci jaka sie wylewa lecz pamietaj ze sa osoby ktore pamietaja te rozmowy, projekty i wpisy ktorymi motywujesz. teraz ide juz spac i tobie tez radze. Wyspij sie i zajmij swoimi sprawami.
Wielokrotnie widziałem te komentarze gdy ktoś zarzucał ci śmieszność twoich tekstów. Moim zdaniem tym ludziom brakowałoby odwagi żeby poruszyć tak trudne tematy i wpływają na tak wielu ludzi. Nawet nie wiesz jak duże robisz na mnie wrażenie. Kiedyś powiedziałeś że hejterzy ruszają tylko wartościowe rzeczy więc trzeba się cieszyć kiedy są. Z drugiej natomiast strony szkoda że tak wiele osób którzy są za tobą nie dają o sobie znać. Pamiętaj że mimo wszystko są tutaj i ja na pewno szanuję twoje zdanie. Pozdrawiam i życzę kolejnych sukcesów Patryku
Franka Firanka
27 sierpnia 2019 at 17:18 Odpowiedz
Dobrze że podkreślasz ten fakt iż nie jesteś specjalistą ani żadnym psychologiem. śledzę cię od bardzo dawna i wiem że od jakiegoś czasu. Właśnie próbuję się przykleić ładkę psychologa, więc bardzo profesjonalnie że o tym napisałeś w taki sposób. Najlepsze jest to że o twoim blogu powiedziała mi moja mama gdy w szkole pierwszy raz zostałam dosłownie skopana. Czytam obserwuje na Instagramie i Facebooku od dwóch lat i widzę że hejt jest naprawdę spory. Widzę też że starasz się to usuwać i popieram blokowanie tych osób ponieważ to są takie węże które plują bezwartościowym jadem. Trzymam za ciebie kciuki kibicuje i pamiętaj że możesz na mnie liczyć.
Dobrze że poruszasz ten temat. Osoby które hejtują twój blog chyba nie widzieli vlogów o których zresztą wspominasz. Czasem wypowiadają się w takich tematach, w których sam lepiej byś sobie poradził. Gdy czytałem twoje posty kilka lat temu łapałem się za głowę. Dziś jest spójnie, blog czyta się dużo lepiej i przy tym dużo uświadamiasz. Czasem zdarzają się błędy wydajesz się przemądrzały i zarozumiały ale dzięki temu widać, że twój blog, twoje zasady, bronisz swojego zdania. Zgadzam się w całości z tym co napisałeś w tym wpisie. Każdy ma prawo dzielić się swoimi przemyśleniami, ale nie wszystkie które się czyta należy brac mocno do siebie bo nie wszyscy znajdujemy sie w tych samych sytuacjach.
z tą piosenką to mnie zaskoczyłeś, to może idź na przesłuchania do Voice The Poland? 😉
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:45 Odpowiedz
Przeszło mi przez myśl takie rozwiązanie, ale z własnymi piosenkami jest dużo prościej. Spróbuj zaśpiewać coś swojego oraz wykonaj cover. We własnej piosence można trochę fałszować. 😉
W szkole zwykle się biliśmy o dziewczyny. Poniżaliśmy frajerów żeby pokazać kto jest silniejszy w szkole. Dzisiaj to mój syn jest poniżany i nie wiem jak mu pomóc.
Na pewno kupiłabym gdy się uczyłam. W szkole bałam się wejść do szatni od wf a po lekcjach odbierała mnie mama, bo kilka razy zostałam pobita za biedne ubranie.
Pamiętam ten blog o przygotowaniu się na start, jakoś tak. Błędów było od cholery, teraz widać jak dużo pracy włożyłeś w blogog.
Jowita Joszczko
25 sierpnia 2019 at 16:24 Odpowiedz
Książka jak najbardziej trafia w moje preferencje czytelnicze. Jeszcze czegoś takiego nie widziałam aby ktoś napisał. Jestem ciekawa treści i już zabieram się do złożenia zamówienia.
Niesamowita rzecz, ile osób ma wpływ na nasze życie. Często nie ma ich już obok, a odcisnęli piętno, które zostaje na zawsze. Daje do myślenia 🙂 i chętnie zajrzę do książki! Pozdrawiam!
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:43 Odpowiedz
Właśnie taki morał niesie ta książka. Każda sytuacja ma wpływ na nasze życie, już od najmłodszych lat. Będzie dużo traum, wzlotów i upadków. Wszystko po to, aby zakończyć książkę motywacyjnym kopniakiem. 😉
Miałam o tyle dobrze, że z WF-u byłam zawsze zwalniania (z powodu problemów zdrowotnych), za to pewne rzeczy mogłam wyraźniej widzieć z boku. WF był często bzdurą, miało się wrażenie, że wuefista sam nie wie, co chce robić, a uczniowie cieszą się jedynie, że z tego przedmiotu nie ma kartkówek. Plus – w okresie licealnym – mniej i bardziej stresujące sprawy związane z przemianami fizycznymi i hormonalnymi, plus kompletny brak w większości polskich szkół zaplecza sanitarnego związanego z WF-em. WF na pierwszej lekcji lub w środku? Żaden problem. Prysznice? Phi. Powiedzieć uczniom na następnej, powuefowej lekcji „ale śmierdzicie”? No pewnie!
Na WF-ie czytałam książki i cieszyłam się, że mnie to omija. Dziś mam stały karnet na siłownię i zastanawiam się, dlaczego w szkole lekcje wychowania fizycznego wydawały się (i mnie, i innym) tak głupią sprawą.
Powodzenia z książką 🙂
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:41 Odpowiedz
Jeśli chodzi o nauczycieli od WF, też mnie zastanawiało co te zajęcia mają wnieść do życia. Rozumiem, że ruch jest ważny, zwłaszcza jeśli siedzi się cały dzień w ławkach. Z drugiej strony mógłby być lepiej zrealizowany i mieć jakąś formę, a nie tylko ,,grajcie chłopaki w piłkę i pouczajcie się jak należy grać”.
Janusz Kamiński
7 sierpnia 2019 at 17:04 Odpowiedz
Gratuluję z napisaniem książki! Jest to dobry kawałek pracy. 🙂
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:38 Odpowiedz
To wymaga dużo pracy i nawet po premierze, jeszcze długo chodzisz zastanawiając się czy wszystko jest w porządku.
Ja też nie przepadam za wfem, w sumie do drużyn wybierani mnie jako jedna z ostatnich, ale za bardzo się nie przejmowałam. Jak grałam słabo to po prostu mówiłam, że mi się nie chce, miałam w nosie co myśleli o mnie inni. Potem problemy ze zdrowiem wyłączyly mnie z wfu i w końcu miałam czas na mądrzejszy rzeczy 🙂
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:42 Odpowiedz
Mnie nawet jak nie wybierali ostatniego, to kompletnie nie rozumiałem, jak można cały rok grać w piłkę? Dużo lepiej czułem się na bieżni gdy zajęcia uczyły jak wyskoczyć ze stopy, albo jak grać w kosza. Miałem jednego nauczyciela, który czegoś próbował na tym wf nauczyć.
Nigdy nie rozmyslalam na ten temat, być może dlatego, że internetowa działalność to tylko jedna drobna cześć całego mojego życia. Fajnie jak cie czytają, lajkuja, udostępniają, ale jak nie robią tego to nic się nie dzieje. Wartością jest realne życie i możliwość funkcjonowania w nim
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:36 Odpowiedz
Blog to przede wszystkim miejsce, w którym dzielimy się swoimi przemyśleniami, możemy podyskutować albo wyrazić swój światopogląd bez oczekiwania na uświadamianie, że jest inaczej. Internet jest miejscem wirtualnym i dla niektórych, niestety taki musi pozostać.
Dalej się będę upierać, że hejt wynika z zawiści, a nie z zazdrości 😉 I jeszcze ze zmieszania dwóch elementów: poczucia (utrwalanej) bezradności – oraz wściekłości na siebie, przekierowywanej na innych. Jeśli mam potrzebę wylania na kogoś jadu w komentarzach, jeśli mam potrzebę udowodnienia mu, jakim jest zerem etc. – bo na przykład ma samochód, na który mnie nie stać, fajniejszą pracę ode mnie, lepszą sytuację życiową czy cokolwiek, choćby batoniki – to moja zawiść pozwala mi odczłowieczyć tę osobę (a nieczłowieka łatwo hejtować, sam się o to prosi, prawda?); moja bezradność dzięki hejtowi się umacnia, bo gdy hejtuję, nie mam czasu robić czegoś innego (na przykład ruszyć tyłka i poszukać lepszej pracy albo zrzucić nadprogramowe kilogramy); a moja wściekłość na siebie daje sobie wmówić, że wściekła jestem na innych, bo to ich wina, że się nie nauczyłam, nie zarobiłam, nie schudłam, nie urodziłam z talentem albo dwumetrowymi nogami. Fajnie jest, siedzę przed laptopem, piszę ludziom, jacy są debilni i żałośni, i się świetnie bawię – może nawet zdołam nie zauważyć, że ci ludzie mają moje hejtowanie totalnie w nosie, bo w czasie, gdy ja piszę hejterowskie komentarze, oni idą zrobić ze swoim życiem coś ciekawego.
Co do Twojego pomysłu, to mam bardzo duże zastrzeżenia. Nie chciałabym wcale świata wirtualnego, w którym musisz się legitymować (ale za to jak wzbogaciłby się przemysł produkcji lewych dokumentów… serio). Absolutne „nie” dla pomysłu „Internet 18+” – jak i kiedy chcesz nauczyć dzieciaki korzystania z sieci? Tym bardziej w dzisiejszych czasach, gdy nowe technologie coraz bardziej wchodzą do edukacji – ba, edukacja medialna jako przedmiot staje się coraz częściej oczywistym zagadnieniem na studiach o charakterze pedagogicznym. To tak samo, jakbyśmy powiedzieli „TV 18+”. Niepraktyczne, niewychowawcze, nielogiczne. Ideowo może i ładne, ale pozbawione szerszego spojrzenia na cały proces edukacyjny, który polega nie na tym, że zabraniasz, zabierasz i nie pokazujesz – tylko na tym, że pokazujesz, pomagasz wybierać, uczysz unikać zagrożeń i świadomie korzystać.
Przy okazji nieźle by to ubiło literacką część blogosfery – a to obecnie fenomenalna przestrzeń warsztatów pisarskich, które cenię całym sercem (choć zdaję sobie jednocześnie sprawę z tego, jak wiele tam kiepskich tekstów – ale hej, gdzieś i jakoś trzeba zacząć). Sama w blogosferze literackiej posługuję się pseudonimem, bo zwyczajnie chcę oddzielić jedną część swojej blogowej działalności od drugiej. I mam do tego prawo. Jeśli miałabym nie mieć – to tak samo trzeba by odmówić prawa pisarzom do używania pseudonimów literackich 😉
Więc nie, stanowczo nie dla działań z serii „zabronić, wylegitymować, ograniczyć”. Potrzebna jest edukacja – pokazanie, jak korzystać etc. Potrzebna jest zmiana sposobu, w jaki w ogóle się dziś porozumiewamy, bo Internet to tylko zintensyfikowana wersja tego, co mamy w realu. I potrzebna jest – zgoda na to, że nigdy nie będzie idealnie, a człowiek jest tak sprytnym stworzeniem, że obejdzie najlepsze zabezpieczenia systemowe (jak pokazują różne przykłady z historii – dzięki mu za ten spryt). Przypomnę, że prohibicja wcale nie sprawiła, by alkohol zniknął – było go równie dużo, jeśli nie więcej, i pojawiły się dodatkowe, nielegalne sposoby „zajmowania się” nim. Każda prohibicja przyniesie taki skutek – i dlatego dziś rozwinięte kraje sięgają nie po prohibicję, lecz po edukację z zakresu spożywania alkoholu. Z internetem potrzebujemy tego samego.
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:31 Odpowiedz
Nie musisz się upierać, ponieważ całkowicie się z Tobą zgadzam. Może moje podejście wynika z tego, że jestem facetem i nie zawsze te emocje wyłapuję. 😛 Całkiem serio to odnoszę wrażenie, że jednak zazdrość bardziej do mnie przemawia, jako cecha z której wynika hejt. Jest w nim dużo zawiści, ale wynikającej z zazdrości. Zobacz, ktoś kogoś obraża, dlaczego? Wydaje nam się, że ma lepsze życie, albo jest kimś kto idealnie podpasywał się pod osobę, na którą można wylać swoje frustracje.
Rozróżniłabym zazdrość i zawiść – ta pierwsza jest, a przynajmniej może być, motywująca (zazdroszczę koleżance, która świetnie mówi w jakimś języku, więc się zawezmę i też się go nauczę); ta druga jest destrukcyjna (ile razy spojrzę na tę kretynkę, która śmie znać język, którego ja nie znam, czuję wściekłość, a poza tym to żałosne, taka pusta idiotka i widać, że życie ma beznadziejne, tylko udaje… że co, że czemu sama się nie nauczę obcego języka? A po co, łatwiej, szybciej i wygodniej wylać na kogoś wiadro pomyj!).
W Polsce nie ma, niestety, tego etosu pracy typowego dla krajów protestanckich (u nas docenia się wielkie wygrane z niczego, a śmieje się z codziennego odkładania groszy, pracy nad sobą krok po kroku, dochodzenia do czegoś ciężką pracą). Poza tym Internet daje złudne poczucie anonimowości, więc spora część ludzi bardzo bezrefleksyjnie tą anonimowość wykorzystuje do „zrobienia sobie dobrze” kosztem kogoś innego. Gdy swego czasu regularnie czytałam komentarze pod artykułami Wyborczej, zbierałam szczękę z podłogi: piękny pokaz tego, jak bez względu na temat tekstu można wyzwać wszystkich i wszystko wokół oraz wylać swoją zawiść do świata i okolic.
Natomiast nie zgodzę się z Twoim wyjaśnieniem co do urzędników i sprzątaczek; demoludy miały swoją specyficzną mentalność, w której to nie „klient nasz pan”, tylko „niech klient nie przeszkadza”. Spójrz dziś, gdy różne firmy zabijają się o klienta – obsługa jest miła, uśmiechnięta. Tylko w instytucjach państwowych, w których wciąż jest poczucie postpeerelowskiego „klient niech nie przeszkadza” i swoiste poczucie bezkarności ekonomicznej („nie musimy zarobić, by funkcjonować kolejny rok”), pozostaje takie podejście rodem z filmów Barei. Założę się, że gdyby Urząd Skarbowy albo ZUS musiały zarabiać na siebie jak klub fitness, kawiarnia czy bank prywatny, tamtejszy klimat byłby zupełnie inny 😉
A domorośli eksperci od wszystkiego w sieci to jeszcze inna bajka. Mnie to najbardziej uderza i urzeka w wykonaniu nastolatków, którzy tłumaczą na swoich blogach sens świata i okolic. To pewnie sygnał starzenia się, w końcu jako nastolatka też byłam przekonana, że mam monopol na rozumienie tajemnic wszechświata 😉
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:27 Odpowiedz
Faktycznie, lepiej to wyjaśniłaś. Użyłaś lepszych słów i trafniej wyraziłaś argumenty. Chodzi nam o to samo, z tym, że ja skupiłem się na emocji jaką jest nienawiść i w ten sposób poprowadziłem tekst.
Aleksandra R. K. Stupera
12 lipca 2019 at 06:08 Odpowiedz
Tego podejścia do tego, żeby osoby homoseksualne miały więcej praw trochę nie pojmuję. Nie wydaje mi się, żeby była to sprawa, która powinna wpływać na dodatkowe przywileje w społeczeństwie. Też nie zgadzam się na adopcję przez nich dzieci, które jednak potrzebują ojca i matki, a nie rodzica 1 i rodzica 2. A jeśli chodzi o sprawę seksu, to znam wiele par, które czekały z tym do ślubu i były zadowolone z tej decyzji, dzięki temu uczyły się, że to nie jedyna sfera ich miłości i nie oczekiwały, że druga strona będzie na każde ich zawołanie. Wiem, są wyjątki, ale trzeba zauważyć, że prawdziwa, trwała miłość nie opiera się jedynie na tej sferze.
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:25 Odpowiedz
To temat rzeka, więc ogólnikowo odpowiem Ci, że masz dużo racji. Chociaż dzieci i tak zwykle wychowywane są przez babcię i mamę. Osoby homoseksualne nie koniecznie walczą o prawa do adopcji, chociaż to dla niektórych osób jest ważny element. Oni chcą być traktowani normalnie, móc prawnie z kimś być, a nie żyć na kocią łapę. Nie wiem czy wyjaśniłem swój punkt widzenia we właściwy sposób, więc jeśli masz jakieś pytania lub chcesz podyskutować, pisz śmiało. 🙂
www.alefrankowska.pl
11 lipca 2019 at 07:18 Odpowiedz
Cześć, czy zmiana domeny rzeczywiście pomaga? Wczoraj dostałam blokadę. Skróciłam link w bitly i wciąż jest to samo. Obawiam się, że jeśli ją zmienię, nie przyniesie to skutku…
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 lipca 2019 at 13:34 Odpowiedz
Witaj. To nie wina strony, ani Facebooka, tylko Twoja. Zmiana domeny nic nie da, ponieważ widocznie coś robisz nie tak, skoro Cię zablokował. Jeśli teraz się tak zdarzyło, to prawdopodobnie sytuacja się powtórzy. Odezwij się do polskiego oddziału i wypytaj o więcej. Może anulują lub wytłumaczą, co jest nie tak.
www.alefrankowska.pl
11 lipca 2019 at 13:44 Odpowiedz
Domyślam się, że chodzi o nadmierne wykorzystywanie grup do linkowania. Czy masz taką informację, że blokady znikają po jakimś czasie? Skontaktować się z Facebookiem to nie lada wyczyn…
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:22 Odpowiedz
Facebook zapamiętuje adres Twojej strony jako ten, który należy blokować. Zmieniając adres, unikasz w pewnym sensie tego mechanizmu. Z drugiej strony, nie wiadomo czy Fb nie zapamiętuje treści, które były na stronie (tego nie można wykluczyć). Zmiana domeny może pomóc, ale jeśli w nieodpowiedni sposób będziesz udostępniać linki, blokada dosięgnie Twoją stronę za każdym kolejnym razem, gdy popełnisz te same błędy.
Poza tym portale społecznościowe i wyszukiwarki, coraz bardziej weryfikują wartość strony. Wkrótce niszowe blogi nie będą wyświetlać się wcale.
Świetna sprawa, świetna tematyka, na pewno pomoże niejednej osobie 🙂 gratulacje i powodzenia!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 lipca 2019 at 13:35 Odpowiedz
Dziękuję. 🙂 Wierzę, że komuś wydanie na pewno pomoże.
Ada Kuliczkowska
19 czerwca 2019 at 16:23 Odpowiedz
Kiedyś odpoczywałam wśród ludzi im bliżej 30 😛 tym bardziej cenie sobie ciszę, spokój i najbliższych przyjaciół. W pewnym momencie swojego życia dla własnego komfortu przestałam być dostępna dla wszystkich, szczególnie tych, którzy na mój czas nie zasługują. Pracuje z mężem, więc tak naprawdę odpoczywam, robiąc sobie dzień wolnego i zostając po prostu sama w domu, przed komputerem czy netflixem. Super wpis!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 lipca 2019 at 13:37 Odpowiedz
Dziękuję. Do mnie dotarło, że jedyną ucieczką od koszmarów są właśnie przyjaciele.
Musi być bardzo ciekawa ta książka, wróżę jej powodzenie 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 czerwca 2019 at 00:16 Odpowiedz
Dziękuję. Zamknięta Lista wkrótce dostanie darmowy rozdział. Osoby, które zamówią przedpremierowo, będą mogły pobrać eBook już tydzień wcześniej, a przy tym zakupić dużo taniej.
Marcin Krzysiek Bykow
10 czerwca 2019 at 18:25 Odpowiedz
Zamówione czekam na premierę
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 czerwca 2019 at 10:51 Odpowiedz
Super! Pamiętaj, że link do pobrania eBooka może trafić do Spamu. Warto tam zajrzeć na tydzień przed premierą.
Czytałam blog przygotuj się na start i bardzo mi się podobał. Często w autobusie gdy wracałam do domu. Książka będzie zbiorem tekstów ze starego bloga?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 czerwca 2019 at 10:55 Odpowiedz
Absolutnie nie. Nie pozwoliłbym sobie na wydanie bloga w formie książki. Przygotowałem książkę, która od początku do końca jest napisana na nowo. Jest w niej tylko tekst ,,Piekło zwane gimnazjum” i list do dziewczyny. Poza tym wszystko jest nigdzie wcześniej nie publikowane. Ewentualnie Zamknięta Lista może znać przedostatni rozdział o motywacji i spełnianiu marzeń.
Trzymam kciuki i już nie mogę doczekać się kiedy książka będzie już na mojej poczcie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 czerwca 2019 at 10:56 Odpowiedz
Premierę planuję na 31 sierpnia. Dla osób, które zakupią eBook w przedsprzedaży dostaną go już 24 sierpnia. Wtedy cena za książkę wzrośnie.
Sabina Kokosowa
10 czerwca 2019 at 18:15 Odpowiedz
Byłam na livie i słuchałam jak Patryk opowiada o książce i jestem zainteresowana. Gdyby wyszła papierowa wersja też bym kupiła. Jestem ciekawa tego czy w książce znajdą się anegdoty pod kątem dzieciństwa, jaki był dziadek, mama i tata, albo co czułeś gdy poszedłeś do szkoły. Mam małe dziecko i nie zawsze wiem jak się czuje gdy wraca z pierwszej klasy. Nie chce opowiadać bo uważa że mama i tak nie pomoże. Ciężko mi cokolwiek zrobić nie wiedząc jak sobie radzi.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 czerwca 2019 at 11:01 Odpowiedz
Marzę o tym, aby kiedyś wydać ją w papierowej wersji. Niestety nie mogę sobie pozwolić na taką inwestycję, więc papierowej wersji nie będzie, tylko na eBook. Z początkiem każdego rozdziału, będę wyjaśniać co chcę przekazać, a później na swoim przykładzie, będę opowiadać o cechach moich bliskich i wpływie, jaki mieli na mnie od najmłodszych lat. Będę opowiadać o trudnościach w szkole, odtrąceniu, poniżaniu i kompleksach. Nie będę poruszać tylko swoich ran, ale również poruszać historie, które były dookoła mnie.
Moja mama wiedziała praktycznie o wszystkim, ale rzeczywiście nie mówiłem wszystkiego. To nie jest łatwe, po szkole chce się o wszystkim zapomnieć i chociaż w domu uwolnić się od ataków w szkole. Książka może być podpowiedzią dla rodziców, a na pewno wsparciem dla nastolatków.
Czy to jest książka z myślą o dziewczynach czy też dla mężczyzn?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 czerwca 2019 at 11:03 Odpowiedz
Myślę, że jest za dużo książek pisanych z punktu widzenia kobiecego. EBook będzie w całości napisany z mojego punktu widzenia i tego, z czym musiałem sobie radzić jako dorastający chłopak. Uważam, że forma jest uniwersalna, zarówno dla młodych kobiet, jak również mężczyzn.
Klara Kwiatkowska
10 czerwca 2019 at 18:06 Odpowiedz
Po wiadomościach które wysyłasz mi na email czułam że coś się święci. Myślę że pomysł ma potencjał i mógłby się sprawdzić. Podoba mi się koncepcja i podejście do ebooków. Widzę potencjał i papierową wersję.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 czerwca 2019 at 11:04 Odpowiedz
Bardzo się cieszę. Jestem pod wrażeniem ile osób zdecydowało się już teraz zakupić eBook. Nie mogę się doczekać premiery i pierwszych opinii. 🙂
Już zamówiłem. Nie mogę doczekać kiedy będę mógł ją pobrać.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 czerwca 2019 at 11:04 Odpowiedz
Dziękuję Ci za zaufanie. Jestem przekonany, że się nie zawiedziesz. 😉
Oskar Szwabowski
10 czerwca 2019 at 12:58 Odpowiedz
Myślę, że jednak problemem jest Kościół (oczywiście nie wiara). Instytucja ta chroni pedofilów. Widziałbym problem właśnie tutaj, w instytucji KK jako złej.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
18 czerwca 2019 at 09:30 Odpowiedz
Zależy jak na to patrzeć. W każdej instytucji można byłoby znaleźć nieprawidłowości. Pytanie tylko, czy wszyscy kryją…?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 czerwca 2019 at 13:32 Odpowiedz
Cieszę się. Obecnie można zamówić w niższej cenie w ramach przedsprzedaży. Później cena będzie większa i może wzrosnąć.
Paulina Radziszewska
8 czerwca 2019 at 23:11 Odpowiedz
Gdyby taka książką pojawiła się w księgarniach gdy jeszcze byłam w gimnazjum kupiłabym ją bez zastanowienia. Czasy podstawówki i gimnazjum nie wspominam szczególnie zbyt dobrze, był to czas pełen przykrości i wyzwań. Mając taką książkę z pewnością byłoby mi łatwiej przez to wszystko przejść bo nie czułabym się w tym sama. Wspaniale, że pomagasz swoim blogiem, ćwiczeniami, książką i innymi produktami pomóc młodym ludziom i zbudować dla nich wsparcie i miejsce gdzie mogą poczuć się zrozumienie i uzyskać pomoc.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 czerwca 2019 at 13:34 Odpowiedz
Dziękuję Paulino za słowa wsparcia. Jeszcze przed nami dużo pracy, ale wierzę, że sprostamy temu i stworzymy książkę, z której oboje będziemy dumni. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 czerwca 2019 at 13:36 Odpowiedz
Oczywiście, że tak. Każdy kto kupi eBook teraz, dostanie informację o możliwości pobrania na kilka dni przed premierą. Chciałbym żeby na stronie w dniu premiery były już recenzje pierwszych osób, które go przeczytają. Ponadto teraz książka jest dużo tańsza. W dniu premiery nie będzie żadnych rabatów, kuponów, ani innych zniżek.
Bardzo miło widzieć, że tak szybko się rozwijasz. Życzę powodzenia! 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 czerwca 2019 at 13:37 Odpowiedz
Dziękuję bardzo. Nie znoszę marnowania czasu, dlatego realizuję najskrytsze marzenia. Książka jest już praktycznie gotowa. Teraz czekam na opowieści od Was. 🙂
Klara Kwiatkowska
10 czerwca 2019 at 18:06 Odpowiedz
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 czerwca 2019 at 13:29 Odpowiedz
Powyższa treść jest tylko wyrażeniem mojego zdania i takim pogdybaniem. Jeśli taki przepis wszedłby w życie, byłbym za nim.
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:32 Odpowiedz
Cenzurowanie internetu? Wiem, ale chciałem poruszyć dyskusję i zobaczyć, jakie pomysły padną w komentarzach. Na głupie pomysły, czasem reagują ludzie z dobrymi ideami. 🙂
Też byłam na premierze w białym i książka cudo. Myślałam że tylko mnie ojciec tak źle traktuje.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 czerwca 2019 at 12:53 Odpowiedz
Książka jest bardzo szczera i porusza tematy, które dotyczą każdego z nas (sprawy, które dotykają nas bezpośrednio, lub są tuż obok). Wielokrotnie przypominałem sobie podobne emocje, co Ania. Jeśli chodzi o spotkanie, dziękuję za podejście również do mnie i zamienienie kilku słów. Było mi bardzo miło. 🙂
Ej ale ja pamiętam tego bloga. Był bardzo przemądrzały ale poruszał tematy o których nie przyszłoby mi do głowy. Opisywałeś na nim ludzi, którzy nie potrafili wyrażać swoich emocji, trzymali się obok i byli poniżani w szkole. Cały blog był o tym. Ej, czemu go usunąłeś?!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 czerwca 2019 at 13:40 Odpowiedz
Dziękuję bardzo! Blog ,,Przygotuj się na Start” został usunięty ponieważ przeszedłem na obecny adres. Był efektem trudnego etapu w moim życiu. W momencie poradzenia sobie z trudnościami, było trzeba iść dalej. Gdy prowadziłem go, już wtedy marzyłem o tej książce. Dlaczego akurat ,,Przygotuj się na Start”? Wyjaśnię to w eBooku, a teraz zapraszam do sklepu, póki można kupić eBook w przedsprzedaży i dużo taniej! 🙂 Pozdrawiam!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 czerwca 2019 at 10:50 Odpowiedz
Bardzo się cieszę. 🙂
Agnieszka Jędrzejewska
7 czerwca 2019 at 14:10 Odpowiedz
Zastanawiam się dlaczego fb blokuje link na mojej własnej prowadzonej przeze mnie stronie. Linki dodaję raz na tydzień, głównie galerie z blogspota- powód prosty -nie podoba mi się wstawianie zdjęć na fb – traci się nad nimi jakąkolwiek kontrolę. Siedzę i dumam co zrobilam źle 🙂 Czy linkowanie wpisu na własnym fp to już spam?
Agnieszka Jędrzejewska
7 czerwca 2019 at 14:11 Odpowiedz
Jeżeli możliwość linkowania zostanie zablokowana na „amen” trzeba będzie zlikwidować fp – szkoda, bo do 2000 lubiących blisko…
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 czerwca 2019 at 12:49 Odpowiedz
Po pierwsze nie docierasz do 2 000 osób. Facebook wyświetla post bardzo małej grupie. Po drugie być może link do tej samej strony WWW, pojawia się często w tych samy grupach, wiadomościach Messenger, itd.
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:20 Odpowiedz
Póki link do Twojego bloga nie został zablokowany, radzę stosować prostą sztuczkę:
1. Wstawiasz post z informacją o wpisie. Poruszasz temat, zadajesz pytania, wyrażasz niepewności.
2. Dodajesz informację w nawiasie o linku [ Link w komentarzu ].
3. Dodajesz zdjęcie do postu.
4. Oznaczasz lokalizację i samopoczucie powiązane z wpisem.
5. Wpisujesz odpowiednie hashtagi
6. Publikujesz post
7. Po kilku minutach dodajesz link do bloga w komentarzu.
Post lepiej się wyświetla zważywszy na zdjęcie i długi opis, a odbiorcy raz, że zaglądają do komentarzy, to dwa czasem skomentują co jeszcze lepiej wpływa na pozycjonowanie posta w Facebooku.
PS: To samo sprawdza się na Instagramie, tylko tam link zostawiasz w biogramie, z czym lepiej uważać. Nie wiem jak algorytm reaguje na częstą zmianę linku w profilowym.
Moim zdaniem nie ma rozwiązania uniwersalnego. Nigdy nie będzie tak, że każdy uczciwy człowiek zechce podzielić się z resztą komentujących swoimi danymi osobowymi, więc jeżeli wymusisz podawanie prawdziwych danych, tracisz jakiś tam odsetek sensownych komentujących. Z drugiej strony oczywiście zmniejszasz ilość hejtu w komentarzach, więc to miecz o dwóch ostrzach…
Aha, no i jeszcze to miasto: a co jak ktoś mieszka na wsi? Hm…
Pozdrawiam zza blogowej miedzy 😉
Patryk │ PatrykTarachon.pl
6 czerwca 2019 at 17:11 Odpowiedz
Masz rację. W tym przypadku można ludziom albo odebrać możliwość wyrażania własnego zdania, albo nauczyć poprawnego podejścia do drugiego człowieka. Na swoim przykładzie mogę przyznać, że metoda wbrew pozorom byłaby skuteczna. Najwięcej odpowiedzi na artykuły na blogu dostaję na e-mail. Ludzie wolą napisać do mnie pod imieniem i nazwiskiem, niż zostawić komentarz.
Coś w tym jest że gdybyśmy pisali pod imieniem i nazwiskiem, byłyby te komentarze bardziej przemyślane.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 czerwca 2019 at 13:31
Nie dla wszystkich, ale gdyby zaczął do domu częściej odzywać się listonosz z zawiadomieniem obrażenia kogoś w sieci i nakazem usunięcia wypowiedzi, może by coś ruszyło.
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:34 Odpowiedz
Gdybym tak bardziej pociągną dyskusję z Tobą, mogłoby udać nam się wymyślić coś bardziej sensownego. 🙂 Ten felieton miał tylko wprowadzić w stan zastanowienia, zastanowić nad tym co dzieje się w Internecie i oderwać od codzienności i gonienia za polubieniami w społecznościówkach. 🙂
Aleksandra Bohojło
31 maja 2019 at 23:00 Odpowiedz
Ja również w miarę na bieżąco śledziłam zmagania Ani z wydaniem książki – to bardzo ambitna i cierpliwa dziewczyna. Kibicuję Ani i mam nadzieję, że jej trud self-publishingu zostanie odpowiednio wynagrodzony. A książkę opisałeś zachęcająco 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 czerwca 2019 at 01:14 Odpowiedz
Praca Ani jest bardzo inspirująca, ale również widać efekt. Książka jest fenomenalna i bardzo szczerza. Jeszcze z taką szczerością nie miałem okazji się spotkać. 🙂
Nie opowiadamy o sobie, bo mamy wrażenie, że tak naprawdę tych ludzi to nie interesuje albo interesuje aż nad to. O ksieze dowiaduje się właśnie od Ciebie i cieze się, ze przybliżyłeś mi to wydanie Pozdrawiam, Mada
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 16:58 Odpowiedz
Z opowiadaniem na swój temat jest różnie. Każdy może zareagować inaczej, więc powstrzymujemy się od otwartości, tłumimy w sobie tak wiele, nie mając prawdziwych przyjaciół, którym można się wygadać.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
18 czerwca 2019 at 09:25 Odpowiedz
Dziękuję, cieszę się, że książka zwróciła Twoją uwagę. Ludzi czasem interesuje zbyt dużo, ale nie aby współczuć, a jedynie obgadać.
Paulina Radziszewska
31 maja 2019 at 09:26 Odpowiedz
Starość jest niewdzięczna. Ludzie całe życie poświęcali się ważnym sprawom, żeby na ostatnie lata życia zachowywać się w taki sposób? Bardzo słaba nagroda za życie i poświęcenia.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:03 Odpowiedz
Niestety masz rację. 🙁 Starsi ludzie nie zasłużyli na taki los, zważywszy ile im zawdzięczamy.
Paulina Radziszewska
31 maja 2019 at 09:24 Odpowiedz
Po Twojej recenzji jeszcze bardziej chcę obejrzeć ten film. Cieszę się, że odważyłeś się o tym napisać. Uważam że warto mówić o podejściu do wiary i tym co myślimy o postępowaniu kościoła w niektórych kwestiach. Moim zdaniem masz bardzo zdrowe podejście do tematu.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:07 Odpowiedz
Nie byłem przekonany co do recenzji. Dopiero Zamknięta Lista przekonała mnie, że treść może wpłynąć na kilka osób. Kościół w niektórych kwestiach rzeczywiście za bardzo wsadza swój nos, a wspiera tych, których należy ukarać, i nie mam się za sędzie, ale nie potrzeba tu większej logiki, żeby wiedzieć, że molestowanie jest łamaniem prawa, czy wiara uważa to za godne wybaczenia lub nie.
Patryk bardzo Ci dziękuję za obecność, wsparcie i tak wnikliwą, szczerą opinię o „Nieidealniku. Sztuce szczęśliwego życia”. Najpierw odniosę się do tego, że faktycznie jest kilka nie dociągnieć i ciesze się, że o nich również wspomniałeś. Mam nadzieję, że nieidealności nie wpłynęły na Twoje ogólen wrażenia. Licze na to, że będzie w niedługim czasie spotkać się na dłużej w Bialymstoku. I raz jeszcze dziekuję za przepiękny Las w słoiku <3
Ściskam, Ania
Paulina Radziszewska
31 maja 2019 at 09:21 Odpowiedz
Spotkanie było świetne i cieszę się, że mogłam wziąć w nim udział. Jak dla mnie „niedociągnięcia” są w tym przypadku zaletą, ponieważ w końcu to ,,Nieidealnik”, gdyby nie było się do czego przyczepić, coś by tu nie grało. 😉
PS: @PatrykTarachon:disqus stał się ostatnio strasznie marudny, więc się nie przejmuj. Kwestia przyzwyczajenia. 😛
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:02 Odpowiedz
Napisałem o książce wszystko co czułem. Każde kolejne słowo wzbudzało moje emocje i otwierało oczy na kolejne problemy. Jestem naprawdę dumny z Ciebie i tego co robisz @nie@nieidealnaanna:disqus. Niedociągnięcia są naturalne, nie jesteśmy w stanie wyłapać wszystkiego, skoro nawet wiele wydawnictw w Polsce, na pewno otrzymuje uwagi. Szacun za wydanie książki za pomocą self-publishingu. Wiele pracy Was kosztowało. Dlatego mogę zapewnić, że ,,Nieidealnik” jest jak najbardziej idealny, chociaż z tym bym uważał, ponieważ jeśli coś się chwali, to zazwyczaj nie wzbudza takich emocji. 😉
Dziękuję za spotkanie i przyjęcie od nas skromnego prezentu. Mam nadzieję, że podoba się i będzie pasował do mieszkania, gdy już będziesz odpoczywać po promocji. 🙂
Paulina Radziszewska
30 maja 2019 at 20:09 Odpowiedz
Miałam szansę być na spotkaniu autorskim. Książkę praktycznie przeczytałam w dwie noce. Bardzo pochłaniający tekst i uświadamiający. Rzeczywiście takiej książki nie ma na Polskim rynku. Tego rodzaju otwartość i szczerość jest czasem niebezpieczna, dlatego tym lepiej, że powstała taka książka. Podoba mi się w tej recenzji to, że Patryk bardzo głęboko przeanalizował wydanie.
Paulina, bardzo dziękuję za obecność i twoją opinię. Ciesze się, że jestes zadowlona ze spotkania, dla mnie to ogromny zaszczyt. Zachęcam się do podzielenia własną opinią. Z ogromną przyjemnością linkuję wszekie recenzje i wzmianki na stronie książki i bloga. 🙂
Pozdrawiam serdecznie, Ania
Paulina Radziszewska
31 maja 2019 at 09:18 Odpowiedz
Z przyjemnością to zrobię, tylko nie wiem kiedy znajdę czas. Dużo obowiązków mam obecnie na głowie. Praca, szkoła, Sunrise Plants, Pryzmat.org i ogarnięcie własnej strony internetowej. Na pewno jeśli znajdę chwilkę, napiszę recenzję. Książka naprawdę się wyróżnia i warto ją polecić.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:03 Odpowiedz
Paulina pomogła w promocji tej recenzji, więc zapewne gdy przeczyta książkę i o niej napisze więcej od siebie. 🙂
O pedofilii w kościele mówiono i wiedziano już przed filmem, więc akurat film nic we mnie nie zmienił w tej kwestii. Kościół to dla mnie Bóg, nie księża, więc Kościoła się nie wyrzeknę.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:09 Odpowiedz
Jeśli już ruszyliśmy z tym tematem, dodam tyle, że to co mówią księża, a jakie podejście mam do Pana Boga, to dwie różne rzeczy. Kazań nie traktuję poważnie, bo dla mnie osobiście brzmią jak kazanie pseudo mówców motywacyjnych.
Winą wynaturzen jest zła doktryna, celibat, wprowadzony przez Rzym w celu zabezpieczenia majątków po zmarłych proboszczach. Słowo Boże mówi że przywódca kościoła lokalnego (zboru,parafii) ma mieć Żonę i dzieci, ma dobrze zarządzać swoim domem, zanim zacznie zarządzać domem Bożym. Więc jest konkretna reguła i wytłumaczenie jej. Oczywiście celibat istnieje w Piśmie Świętym, ale na zasadzie ,,kto chce,, a nie nazasadzie musisz. Niewola i odwrócenie się od zasad Boga zawsze doprowadza do wynaturzen i tak się dzieje w przypadku Kościoła Rzymsko Katolickiego – odejście od Słowa Bożego przyniosło im efekt, im wyżej w hierarchii tym gorszy w skutkach.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:10 Odpowiedz
Nie słyszałem o tym, nie wiem jakie źródła cytujesz, więc się nie wypowiadam. Zasady na jakich jest zbudowany kościół jako instytucja, szczerze mówiąc nie obchodzi mnie. Dla mnie ważne, aby Kościół nikogo nie krzywdził, a gdy ktoś zrobi źle, nie próbował rozgrzeszać, tylko uświadamiać, że grzech jest grzechem.
Takie jest życie, pedofilia była i będzie. Ale dopiero zrobiło się głośno po tym filmie , gdzie tu logika ? Nie oglądałem tego filmu i raczej nie zamierzam… Pozdrawiam
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:12 Odpowiedz
O pedofilii w Kościele nie zrobiło się głośno po tym filmie. Od wielu lat słyszymy o tym, tylko wstydzono się mówić głośno na ten temat. Kościół pali książki o Harrym Potterze, a niektórzy wierzący wstawiają się za pedofilią? Jeśli religia miałaby kryzys, to na pewno nie przez wierzących, a osoby prowadzące parafie.
Marian Janusz Paździoch
27 maja 2019 at 14:12 Odpowiedz
Jeżeli chodzi o Kościół to ujmę to tak: „nie w księdza wierz, ale w Kościół, nie szukaj podłych błahostek.” ~> https://youtu.be/YyJOSDpmVm8
Wydaje mi się to tylko pretekstem. sama pedofilia jest sprzeczna z nauka Kościoła (co wcale nie jest takie oczywiste w innych religiach), jedyne co bulwersuje to krycie przez hierarchów.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:12 Odpowiedz
Nie szukam podłych błahostek. Jeśli uważasz pedofilię za błahostkę, to gratuluję.
Molestowanie przez duchownych nie ma nic wspólnego z wiarą. Oni sami profanują wiarę, kościół a pretensje mają do poszkodowanych i wiernych. Gdyby trafiło to na krzywdę mojego dziecka, odnalazłabym gnoja na końcu świata, i odcięłabym osobiście…
Patryk │ PatrykTarachon.pl
27 maja 2019 at 17:03 Odpowiedz
Nie życzę żadnej matce, aby znalazła się w takiej sytuacji. Nie wiem sam jak mógłbym zachować się jako ojciec, gdyby ktoś nawet ruszył moje dziecko.
To jest okropne, że w dzisiejszym świecie, nasze dzieci są tak narażone. Wydaje mi się, że nasi pradziadkowie byli bardziej świadomi.
Przede wszystkim świadomość, że ludzie mogą dopaść i sami wytyczyć karę, było bardziej skuteczne, niż to co teraz znajdziemy w przepisach prawnych.
Nie miałabym litości, dla mnie to potwór nie człowiek, który wykorzystuje słabszych do swoich zboczeń. I żeby chociaż zamknęli w pudle, to nie, tylko przeniosą gdzie indziej :/// Nóż się w kieszeni otwiera :/
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:05 Odpowiedz
Twój ostatni argument jest niepodważalny. Rozumiem wybaczenie i potrzebę zrozumienia jaką powinien nieść Kościół, ale jeśli ktoś czuje pociąg seksualny do dzieci, powinien znać granicę, a nie czuć, że będzie mu to wybaczone.
Daje do myślenia… Dwie wątpliwości. Czy kobieta absolutnie nie ma prawa powiedzieć, że karmienie piersią ją męczy? Poza tym w XXI wieku nie jest to już obowiązek – są butelki. A ojcu dziecka też korona z głowy nie spadnie, jeśli choć raz nakarmi swoją pociechę z butelki☺. Druga sprawa: „m a t k a nie nauczyła porządku”? O ile wiem, dziecko ma raczej dwoje rodziców, nie można odpowiedzialnością za jego wychowanie obarczać tylko matki.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
24 maja 2019 at 12:51 Odpowiedz
To prawda. W związku oboje rodziców powinni dbać o swoje pociechy i dzielić się obowiązkami.
Często ktoś, kto gnębi innych, sam był gnębiony i doświadczał przemocy. I zamiast skierować nienawiść na obiekt, który go krzywdził, całą złość kieruje na słabe jednostki – tak jak on był słaby wobec swojego oprawcy. Jednak to nie usprawiedliwia takiego zachowania – to powinno być społecznie piętnowane, a w szkołach warto byłoby wprowadzić naukę etyki już od 1 klasy.
Nigdy nie spotkałam się osobiście z tym(chociaz probowano)ze ktoś mógł mnie traktować gorzej, po prostu tego do siebie nie odpuszczałam. Musiałam być twarda i tyle, ale jednak to prawda, ze podstawówka to dżungla. Tam trzeba przetrwać. Ci gorsi maja przejebane, ale czemu? Czasami się zastanawiam czy po prostu dzieci, które nie maja zbytniej uwagi ze strony rodziców, nie nadużywają swojej przemocy emocjonalnej na dzieciach, które to maja. To są moje obserwacje na temat tego. Te „gorsze dzieci” mogą porozmawiać ze swoimi rodzicami, „a te lepsze” musza na coś przerzucić swoją frustracje. Nie mowie, ze tak jest w każdym przypadku, ale bywa
Byłam tą gorszą i też nie mogłam rozmawiać z rodzicami. Byłam bita w szkole, obrzucana kamieniami w drodze do domu, wyszydzana, codziennie bluzgi, a później głupie niby z troską zadawane pytania dlaczego się nie uśmiecham. I znowu bicie. Skończyło się kiedy po pobiciu (ja jedna i 5 kolegów z klasy) wybuchłam i po kolei dorwałam każdego z nich. Okazało się że jeden na jednego byłam fizycznie silniejsza choć mała i chuda. Szkoda że tak późno był wybuch. Wszystko trwało 4 lata. I do tej pory wybucham, atakuję.
Dziękuje Patryk za Twój głós i wsparcie 🙂 The Real Catwalk Polska był bardzo potrzebny. To co się obecnie dzieje w sieci i mediach przeszło moje najśmielsze oczekiwania! Mam nadzieję, że to pierwszy krok w kierunku normlaności, wrażliwości i emaptii – bo tego nam Polakom najbardziej potrzeba 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 maja 2019 at 23:41 Odpowiedz
Zgadzam się z Tobą @nieidealnaanna:disqus, tylko obawiam się, że niektóre osoby są zacofane jak na obecne czasy i przede wszystkim zmęczone swoim życiem, a to niestety może się nie zmienić. Akcja The Real Catwalk Polska jest świetna chociażby dlatego, że pokazała środkowy palec dla osób, którym hate jest ucieczką. Ponadto akcja uświadomiła, że można kochać siebie i akceptować swoje ciało i zachowanie bez znaczenia na to jakim jest się człowiekiem. Popieram a hate usuwam. Sprawia mi to ogromną frajdę kasować coś, co ludzie wypluwali przez kilkanaście minut.
Patryk, hejt był, jest i będzie. Nie zbawimy całego świata, ale możemy zadbać o atmosferę, świadomość i edukację najbliższego otoczenia – na to mamy realny wpływ. Dużo szamba wybiło i zmierzyć się z tym nie jest lekko, ale jak to zawsze mówię „duży tyłek, zmieści dużo hejtu” ;). Dla mairodajne jest to, jak duza liczba osób odzywa się do mnie na priv z podziękowanaimi, własnymi historiami. To jest moc, to jest siła, to jest The Real Catwalk Polska, a nie jakieś tam promowanie otyłości 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 maja 2019 at 17:14 Odpowiedz
Wystarczy, żeby ludzie poznali granicę okazywania innym osądów i pojęli, że są jacy są, więc nie muszą swoich frustracji wylewać na tych, którzy w ich odczuciu wyglądają gorzej od nich.
Marta Sobczyk-Ziębińska
21 maja 2019 at 17:38 Odpowiedz
Szkoda, że mało kto równie krytycznie nie patrzy sam na siebie 🙂 łatwo oceniać innych, czy równie łatwo siebie? Fajnie, że dziewczyny miały odwagę pokazać się i nie myśleć co powiedzą inni.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 maja 2019 at 23:43 Odpowiedz
Szczerze mówiąc akcja została dobrze odebrana, a hate usuwam, zauważając tym samym, że nienawiść jaką niektórzy wylewają, jest zwyczajnie pomijana i mało kogo obchodzi.
Kornel Tomicki/ Trener relacji
21 maja 2019 at 13:40 Odpowiedz
Wow, nie wiedziałem, że wystawiają to w w teatrze (który jest sto razy lepszy niż kino)!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 maja 2019 at 23:33 Odpowiedz
Zależy kto co lubi, nie wszystkie spektakle na których byłem mi się podobały. Do tej pory były to dla mnie tylko kartonowe ściany i kilku aktorów mówiących na przemian, raz śmieszniej, innym razem poważniej. Tym razem było inaczej, cały czas pytałem Paulinę – Kochanie, tak jest w teatrze?! 😀
Aleksandra R. K. Stupera
21 maja 2019 at 06:04 Odpowiedz
Połączenie dwóch rzeczy, których lubię: Tolkien i teatr. Będę musiała się wybrać. Taki odpoczynek przed egzaminami na pewno będzie dobrym pomysłem 🙂 A co do filmu to były chwile, gdy trochę przesadzono z efektami, ale sama produkcja mi się podobała. Mam nadzieję, że na spektaklu się nie zawiodę.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 maja 2019 at 23:34 Odpowiedz
Jeśli mowa o filmie, to produkcja nie jest zła, aczkolwiek sztuka moim zdaniem jest zrealizowana dużo lepiej, ze względu na wykorzystanie projektorów, efektów, metod zaskakiwania widzów i elementów dystansu i poczucia humoru.
Scenografii nie robil Pan Suski tylko Pan Czyz Slawomir a kostiumy Anna Czyź Pozdrawiam
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 maja 2019 at 23:22 Odpowiedz
To prawda, ale pisząc treść, chciałem podkreślić, że stoi za całą produkcją. Wiadomo przecież, że nie zrobiłby wszystkiego samodzielnie. Do odpowiedzi na komentarz dołączam informacje o twórcach, wprost ze strony Gazety Wyborczej.
Twórcy:
Reżyseria, scenariusz, muzyka i choreografia: Grzegorz Suski Scenografia: Sławomir Czyż Kostiumy: Anna Czyż Konsultacje wokalne: Kamila Najduk Asystent reżysera: Bernard Bania Inspicjent: Jerzy Taborski
Pisałeś o choreografii, a nie scenografii, wiec wytknięcie błędu jest bezpodstawne. O scenografii piszesz ogólnie bez wymiany imion i nazwisk.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 maja 2019 at 23:38 Odpowiedz
To też prawda ale jeśli są osoby, które jedyny komentarz jaki zostawiają to z uwagami, to nic nie poradzisz. Niestety są osoby, które doszukują się błędów, żeby je wytykać. Takie czasy. To i tak lekki komentarz, większość tego typu wypowiedzi automatycznie leci do kosza.
Marta Sobczyk-Ziębińska
20 maja 2019 at 21:33 Odpowiedz
Hobbit – najgorsza lektura świata, nie przebrbelam przez nią, a muszę przyznać, że uwielbiam czytać. Myślę, że nie wybrałabym się na taką sztukę, choć dla odmiany w teatrze bywam od czasu do czasu 🙂 zdecydowanie Patryku mamy różne gusta 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 maja 2019 at 23:36 Odpowiedz
Być może mamy odmienne. Ja teatry również omijam szerokim łukiem i nie zawracałbym sobie głowy pisaniem tego tekstu, tak jak wieloma książkami, które miałem zrecenzować, ale zwyczajnie nie chciałem tracić czasu na krytykowanie. Książek Tolkiena nie czytałem, więc nie mam porównania, ale jak na kogoś kto nie przepada za teatrem, sztuka ,,Hobbit” zmieniła moją opinię na temat spektakli teatralnych.
Magdalena - Weekendownik
20 maja 2019 at 01:42 Odpowiedz
Spojrzałam raz jeszcze, widzę zadowolone kobiety 🙂 Super! Pozdrawiam, podziwiam za odwagę, i nie chodzi mi tylko o spacer w bieliźnie, chodzi mi o to, że w ogóle się angażują 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 maja 2019 at 18:52 Odpowiedz
Zaangażowanie i uświadomienie ludziom, że ich opinia się nie liczy, ponieważ każdy zasługuje na szacunek i powinien kochać siebie takim jakim jest. 🙂
Magdalena - Weekendownik
20 maja 2019 at 01:38 Odpowiedz
Bardzo podoba mi się ta akcja, i fajnie, że napisałeś o tym, bo pewnie jeszcze cały czas zastanawiałabym się o co w niej chodzi. Widzę naturalne i zdrowe osoby, które dobrze czują się ‚ze sobą’.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 maja 2019 at 18:52 Odpowiedz
Właśnie to jest w tej akcji pozytywne i piękne, to zaakceptowanie i pokochanie siebie. Nienawidzimy swoich ciał tylko dlatego, że inni ich nie akceptują, a szczerze mówiąc mają najmniej do powiedzenia, tylko zwyczajnie sprawiają przykrość.
Obejrzałam kiedyś kilka kawałków odcinków, jednak dosyć szybko zmieniałam program. Od razu widać, że całe show jest robione na siłę. W dodatku stworzono sytuację, gdzie widzowie odcięcie od telefonów i internetu uznają za największe zło, co powoduje jeszcze większe uzależnienie od mediów. Bardzo trafnie ujęty temat. Pozdrawiam Mona Bednarska
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 maja 2019 at 18:58 Odpowiedz
Dziękuję za ciepłe słowa na temat tekstu. Program jest bardzo naciągany i niestety uczestnicy nie są przedstawiani w pozytywnym świetle. Moim zdaniem bardzo podkoloryzowane są te negatywne cechy uczestników. Przykro jest patrzeć, jak osoby w Domu Wielkiego Brata, nie są świadome tego w jaki sposób mogą być postrzegane po jego opuszczeniu.
[…] temat Cię interesuje lub chcesz dowiedzieć się więcej w temacie artykułu ,,Na czym polega ABDL i jak dużą społeczność liczy w Polsce„, gwarantuję, że po tym artykule wszystko będzie […]
[…] Sprawdź jak pisać blog w eBooku ,,Social-Media i Blogowanie„. […]
Aleksandra R. K. Stupera
16 maja 2019 at 20:22 Odpowiedz
Kiedyś obejrzałam kilka odcinków BB, ale jakoś mnie nie wciągnął. Po prostu kolejne show, na które nie warto tracić czasu.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 maja 2019 at 20:47 Odpowiedz
Jak widzisz, dla mnie nie szczególnie ta edycja przypadła do gustu. Wątpię aby powstała następna, ale jeśli do tego by doszło, jestem ciekawy jak mogłoby się to potoczyć.
Marta Sobczyk-Ziębińska
16 maja 2019 at 17:03 Odpowiedz
Ja jestem mało telewizyjna, nie miałam pojęcia, że znów robią ten program 🙂 co prawda coś mi się obiło o uszy w ciągu ostatnich dni, ale nie zglebialam tematu, bo szkoda mi czasu na takie produkcję 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 maja 2019 at 17:27 Odpowiedz
I słusznie, tym razem TVN po prostu zrobił plamę, a przy tym skrzywdził kilku uczestników. Nie wiem co musieliby zrobić, żeby zrekompensować swój wizerunek.
Z całego domu Wielkiego Brata, najbardziej wyróżniła się Juszes (Justyna Żak), która jako jedyna mówiła wprost o swoich poglądach, słuchała innych i uświadamiała, co jest w życiu ważne.
Dobre, dobre 🙂
Była też jedyną osobą, która nikogo nie udawała
A to jeszcze lepsze.
W sumie to bardzo ciekawa konfrontacja moich wrażeń ze streamów z tym, co po montażu widzi widz przed TV.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 maja 2019 at 17:28 Odpowiedz
Nie rozumiem co masz na myśli. Była bardzo autentyczna i nawet jeśli mówiła na innych, to nie była jedyna i nie dziwne patrząc po tym, jaka była atmosfera wtedy w Domu Wielkiego Brata.
Dziekuje za ten artykuł, włąśnie staram się stworzyć grupe wsparcia na FB. Mam nadzieje, że jakoś mi to wyjdzie i nie tylko moja strona http://www.topmedicare.nl ale przede wszystkim grupowicze na niej skorzystają. Pozdrawiam, Iza, Top Medi Care
Zmagam się z fobią już czwarty rok. Tabletki dużo mi pomogły, a studia stały się moją psychoterapią. Jestem teraz na trzecim roku licencjatu i poczyniłem olbrzymie postępy. Przynajmniej tak mi się wydaje. Jest jednak pewna rzecz, która nadal mnie rozczarowuje i przyprawia o ból w sercu – samotność. Mam znajomych na studiach, ale wiem, że gdy zdam licencjat i zaczną się wakacje, to ci wszyscy ludzie odejdą z mojego życia na zawsze. Zawsze tak jest – wpierw obiecujemy sobie, że zachowamy kontakt, a potem życie zmusza nas do rozstania na wieki wieków. Nie żebym miał żal do tych osób, los jest po prostu złośliwy i tyle.
Moje problemy zaczęły się od tego, że jedyni przyjaciele, jakich miałem w rodzinnym mieście mnie opuścili. Potem coraz bardziej doskwierało mi to, że ludzie gapią się na mnie na ulicy i to z czasem urosło do rangi nerwicy. Byłem załamany, przerażony… ale się nie poddałem. Sam siebie zawlokłem do psychiatry, rozmawiałem z psychologiem, a miesiąc przed rozpoczęciem studiów zacząłem brać Mozarin.
Widzicie, problem polega na tym, że czuję jakbym wpadł w błędne koło. Ludzie są przyczyną moich problemów i tylko ludzie mogą mnie uleczyć. Jestem człowiekiem bardzo małej wiary i miałem w życiu dwa ideały – przyjaźni i miłości. Co do tego drugiego to zawsze miałem pecha, ale nawet tu na krótką chwilę fortuna się odwróciła… tylko po to, żeby się okazało, że osoba, z którą jestem wcale mnie nie kocha, że jest toksyczna, a wszystkie moje starania były na marne.
Straciłem wiarę w trwałość związków, w trwałość przyjaźni nie udało mi się odzyskać i nic nie zapowiada, by było inaczej.
Nadal boję się wielu rzeczy – boję się pójść do pracy, boję się swojej przyszłości, jestem jak dziecko we mgle, a świat jawi mi się jak jedno wielkie siedlisko zła (ostatnimi czasy mocno przejąłem się pewnymi sytuacjami politycznymi).
Po zerwaniu byłem cholernie załamany i zniszczyłem przez to przyjaźń z pewną osobą. Zachowałem się tak podle, że do tej pory się do mnie nie odzywa (jakieś 3-4 tygodnie).
Zazdroszczę ludziom ich szczęścia, jestem ostatnimi czasy smutny bez powodu. Jestem w rozsypce. Wystarczy, że upiję się w samotności i przygnębienie staje się nie do zniesienia. Przeraża mnie ile złych rzeczy tkwi w mojej głowie. Ostatnimi czasy myślałem nawet o samobójstwie, ale dla stuprocentowego ateisty jest bardziej przerażające niż może się wydawać. Myślałem o tym, ale nie poważnie. Nie potrafię myśleć o tym poważnie.
Boję się o samego siebie. Są chwile, kiedy jestem zdecydowany odciąć się od wszystkich, wymazać wszystko, żyć sam ze sobą. Może dorosłość to znaczy samotność? Ale jestem tu, piszę do Was, więc… chyba sam do końca w to nie wierzę. I nie chcę wierzyć.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
7 maja 2019 at 22:50 Odpowiedz
Powiem Ci szczerze, że nie jesteś sam. Moi znajomi z technikum też się wykruszyli, a imprezowaliśmy razem, pomogli mi wiele o sobie samym uświadomić i poradzić sobie z kompleksami. Ludzie, którzy osiągnęli sukcesy i zrobili karierę, również mają problemy sami z sobą, nie wiedzą dlaczego jedni ludzie pozostali gdy inni odeszli. Normalna kolej rzeczy, jeszcze poznasz fantastycznych ludzi w życiu.
Gratuluję Ci odniesionych sukcesów, fantastyczne jest to, jak sobie poradziłeś. Są osoby, które z powodu podejścia do życia, nawet nie dotarli na półmetek tego miejsca co Ty. 🙂 Super!
Paulina Radziszewska
7 maja 2019 at 22:55 Odpowiedz
Tylu znajomych ilu przybywa i odchodzi jest czymś normalnym. Po szkole trudno utrzymywać kontakty. Zaczyna się praca i jest ciężko.
To będzie jedno z pytań z cyklu „wy też tak macie?”
Też tak macie, że potraficie odnaleźć cząstkę z Waszej fobii w filmach/książkach opowiadających o innych psychicznych przypadłościach?
Ja tak mam na przykład z „Człowiekiem, który śpi”, z „Pętlą” Hasa, albo z „Żółtym szalikiem”.
Wystarczy zamiana kilku słów, a ten monolog „Otóż odpowiedź na te wszystkie pytania brzmi – nie” będzie wiązać się z moją przypadłością.
Ze smutkiem odkryłem jakiś czas temu, że o fobii społecznej nie mówi się poważnie w żadnym medium… no, w każdym razie na pewno nie w kinie. Ilekroć szukałem, wpadałem tylko na jakieś komedie czy to Woody’ego Allena czy kogoś tam, które tylko zahaczały o ten temat. Nic poważnego. Żadnej „Przerwanej lekcji muzyki” z fobikami.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
7 maja 2019 at 22:45 Odpowiedz
Może nie miałem tak po książkach, ale bardzo bliska mi była historia z serialu ,,Girlboss” (2017) na Netflixie.
Paulina Radziszewska
7 maja 2019 at 22:56 Odpowiedz
Ja wielokrotnie się utożsamiałam z bohaterami książek.
Cześć! Też tak macie, że siedzicie w pracy z drugą osobą, i ta osoba cały czas gada do was, a wy nie chcecie go słuchać tylko chcecie sobie pomyśleć o czymś w głowie, albo przeczytac książke… Nie lubię gadać o rzeczach które mnie nie interesują, a odzywam się tylko kiedy muszę! Tak samo jak jest jakieś spotkanie rodzinne czy impreza, odzywam się tylko jeśli mam coś sensownego do powiedzenia a nie np co robiłem wczoraj na obiad i czy pies zrobił kupę…. Też tak macie, czy to ja jestem jakiś inny….?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
7 maja 2019 at 22:41 Odpowiedz
Powiem Ci szczerze, że nie jest to proste do zwalczenia. Wiele trzeba samemu sobie uświadomić. Zrobiłem z tego ćwiczenia, kwestia czy chcesz to przećwiczyć należy do Ciebie. Najpierw jeśli miałbym coś doradzić, to zmianę postrzegania siebie, to jest najważniejsze.
Cześć! Też tak macie, że siedzicie w pracy z drugą osobą, i ta osoba cały czas gada do was, a wy nie chcecie go słuchać tylko chcecie sobie pomyśleć o czymś w głowie, albo przeczytac książke… Nie lubię gadać o rzeczach które mnie nie interesują, a odzywam się tylko kiedy muszę! Tak samo jak jest jakieś spotkanie rodzinne czy impreza, odzywam się tylko jeśli mam coś sensownego do powiedzenia a nie np co robiłem wczoraj na obiad i czy pies zrobił kupę…. Też tak macie, czy to ja jestem jakiś inny….?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
7 maja 2019 at 22:35 Odpowiedz
Wydaje mi się, że jesteś całkowicie normalny, albo obu nam coś w głowie nie działa tak jak należy. Też tak mam, tylko ja zwracam uwagę, że nie jestem zainteresowany czy zwyczajnie nie jestem w nastroju do rozmowy. 🙂
Może nie do psychiatry ale do psychologa mężczyzny chodziłam około 5 lat i w moim przypadku było to dużo lepsze niż pójście do kobiety, trudniej mi zaufać kobietom przez moją przeszłość i nie miałam problemu żeby się otworzyć I mówić o wszystkim co mnie gryzie facetowi. Ale to bardzo indywidualna kwestia, musisz sama zdecydować czy lepiej będziesz się czuła u faceta czy u kobiety. A może spróbuj iść i tu i tu i porównaj? 🤔
Paulina Radziszewska
7 maja 2019 at 22:56 Odpowiedz
Nie potrzebowałam korzystać z takiej pomocy, ale uciekałam się do książek i rodziny.
Cześć, mam taki problem. Otóż gdy jestem w miejscu publicznym i zaczynam za dużo myśleć, stresować się – moja twarz zaczyna się zachowywać dziwnie, tzn. robię podobno dziwne miny i inni widzą to że się stresuje, przez co mam problem z byciem towarzyskim i poznawaniem nowych osób, bo wszyscy myśłą, że albo jestem naćpany (czasami to słyszę od znajomych) albo jakiś szaleniec. Bardzo mi to siada na psychikę, coś poradzicie?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
7 maja 2019 at 22:29 Odpowiedz
Czasem też zdarza mi się dziwnie zachowywać gdy jestem skrępowany. Najlepiej działa metoda ciszy, czyli nie robisz nic, słuchasz i ewentualnie dajesz do zrozumienia, że jesteś zainteresowany tematem. Z czasem gdy poczujesz się lepiej i będziesz czuć się swobodnie, wyczujesz moment głupkowatego zachowania. 🙂
Świetne miejsce, podoba mi się tu i już czekam na kolejne webinary i podcasty.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 maja 2019 at 17:18 Odpowiedz
Dzięki Kasia! Na pewno webinary i podcasty się pojawią, to mogę zagwarantować. 😉
Paulina Radziszewska
7 maja 2019 at 22:56 Odpowiedz
W sumie webinary i podcasty świetna sprawa.
Paulina Radziszewska
2 maja 2019 at 23:20 Odpowiedz
Świetny pomysł, trzymamy kciuki Patryk! Rozwijaj to miejsce bo jest coraz lepiej.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 maja 2019 at 17:10 Odpowiedz
Dziękuję Paulina!
Zależy mi na tym, aby dla osób, które poświęcają swój czas dla mnie i chcą mnie wspierać, stworzyć miejsce w którym będą mogli czuć się swobodnie i mieć dostęp do specjalnych bonusów, tylko dla nich.
Hejka Od poniedziałku do piątku, kiedy budzik dzwoni i muszę wstać, czuję się jakbym właśnie została siłą wyrwana z łożyska matki i musiała iść na długą wojnę z potworami. Dodam, że nie idę na pole walki, ale do pracy, która jest nieskomplikowana, trwa 7 godzin, czasem może być jednak stresująca. Tak było również, kiedy byłam dzieckiem, potem nastolatką i musiałam wstać rano i iść do szkoły. Nigdy nie miałam problemów z nauką, wprost przeciwnie. Czy tylko ja tak mam? Moi znajomi cieszą się z nowego dnia, dla mnie to kolejne wyzwanie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 maja 2019 at 17:16 Odpowiedz
Nie przejmuj się tak bardzo i powoli szukaj sobie odskoczni. Świadomość, że masz do czego wracać i jeszcze możesz na tym dodatkowo zarobić, potrafi poprawić samopoczucie. Spróbuj poszukać sobie czegoś co oderwie Cię od myśli o nudnej pracy.
Hej! jak chodzić do pracy jeśli się jest w krytycznym stanie psychicznym ???
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 maja 2019 at 17:20 Odpowiedz
Jeśli nie jesteś w stanie to skontaktuj się ze specjalistą, który podejmie kroki w leczeniu, a dla Ciebie (o ile uzna to za koniecznie), wypisze zwolnienie. Najważniejsze, żebyś nie siedziała w miejscu i walczyła o siebie. 🙂
Jakie prywatne metody są najlepsze aby pomoc sobie i bliskim? Myślałam o zacznieciu codziennej terapii abym nie musiała być na oddziale zamkniętym a żeby tez było skuteczne. Zwłaszcza ze od roku pije i biorę codziennie a łącznie trwa to od 4 lat. Nie muszę chyba dodawać ze mam duże stany lekowe i ataki paniki gdy tylko przestaje brać czy pić.
Pytanie czy chcą tej pomocy i czy warto poświęcać swój czas.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 maja 2019 at 17:18 Odpowiedz
Z jednej strony Kasia ma rację, jeśli pomagasz po raz kolejny, a ta osoba wciąż szuka tylko powodów do użalania się, nie wiem czy sama sobie nie zaszkodzisz pomagając na siłę. Możesz umówić do specjalisty, pokryć koszta pierwszych kilku wizyt, a do tego dużo rozmawiać. Warunek jest jeden, ta osoba musi chcieć coś zmienić, a nie tylko tak mówić.
Miejsce tylko dla nas do dyskusji bezpośrednio na blogu i podcast w jednej chwili! Bardzo podoba mi się ten pomysł. WIdać że wkładasz dużo pracy aby „typowy w wielu przypadkach newsletter” był czymś więcej. Słuchałem podcastu i to jest super! Czekam na kolejne wiem już jak rozmawiać z synem i rozumiem jego problem.
Mega są te szkła! Podoba mi się to i cieszę się że można to zakupić w moim mieście! 😀
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 maja 2019 at 17:09 Odpowiedz
Dziękuję, jeśli jesteś zainteresowana zobaczeniem ich, śledź nas w portalach społecznościowych. Informujemy w nich o miejscach, w których będzie można nas spotkać, porozmawiać i zobaczyć nasze małe dzieła. 😉
Zamknięta lista się rozrasta. Bardzo się cieszę. Super że zrobiłeś Patryk takie miejsce, gdzie tylko my mamy tak naprawdę dostęp. Pomysł z grupą na fejsie też fajny.
Chciałabym was zapytać jak poradzić sobie szybko z napadem lęku i paniki? Za kilka dni muszę wyjść do nowego miejsca, do nowych ludzi i mam mega blokadę, głowa zrobiła się ciężka, ciało drży, mięśnie zaciśnięte, ból brzucha i robi mi się słabo. Jestem sama, nie ma mnie kto uspokoić, w wieku 13 lat zdiagnozowano u mnie zespół depresyjno-lękowy, od dwóch lat się nie leczę. Z góry dzięki za pomoc
Też tak miałam, strach ma wielkie oczy. Będzie dobrze.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 maja 2019 at 17:22 Odpowiedz
Nie przejmuj się tym. To normalne, że musimy się zaaklimatyzować do nowego miejsca i nowych warunków. Kwestia kilku dni, a będziesz czuła się lepiej. 🙂
Hej. Mysle , ze i Ja tak sie czulam. Doputy nie poszlam do Kosciola. Bo wiara w Boga to wiara w siebie. Uwierz w siebie i tylko w swoje marzenia. Nie sluchaj innych oni maja zawsze cos do powiedzenia. Gratulacje za odwage …krok ku lepszemu
Poruszasz ważny temat i brawo. Z hejtem trzeba walczyć, bo jest jak wirus który się rozprzestrzenia. Hejt poniża, może zniszczyć komuś życie, może zabić. Taki wirus trzeba zwalczyć.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 maja 2019 at 17:05 Odpowiedz
Najgorsze jest to, że nie tak łatwo z tym wygrać, zważywszy na to, że nawet gdy ktoś ze starszego pokolenia siada do komputera, to gdy tylko nauczy się komentować i działać na forach, zaczynają poniżać innych.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 kwietnia 2019 at 19:51 Odpowiedz
Masz rację, tylko zgadzałoby się to gdybyśmy poruszali temat osobowości. Tak jak kobiety mają problemy z mężczyznami na poziomie porozumienia, spełniania oczekiwań, tak samo mężczyźni mają wobec kobiet. To nie kwestia wieku, niektóre kobiety zaczęły widzieć w feminizmie wymówkę, aby tłumaczyć niechęć do wykonywania czynności, które nie mają na celu uwłaczać Paniom.
Temat, który poruszyliśmy z Michałem, dotyczy sfery odwzajemniania poświęceń. Michał podobnie jak ja, mieliśmy styczność z kobietami lubiącymi brać, ale unikać okazji do okazania uczuć wobec nas, naszych potrzeb. Nie chodzi o obiad robiony kilka godzin, ale nawet zrobione coś na szybko. Obaj byliśmy w związkach, w których staraliśmy się wykazać, a nasze partnerki uznały, że tak powinno być i one nic nie muszą robić. O tym jest ten tekst.
Zauważcie że tekst nawiązuje do konkretnego typu kobiet, które feminizm uważają za wymówkę aby w związku czerpać ani dawać. To zasadnicza różnica.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 kwietnia 2019 at 19:51 Odpowiedz
Dziękuję Ci za to, że zauważyłaś przesłanie. Kilkanaście komentarzy usunąłem, ponieważ zostały napisane po przeczytaniu samego tytułu, a nie tekstu. Nawet wystarczyłoby zajrzeć do komentarzy, żeby stwierdzić co przekazuje treść, ale szkoda, niektórzy dużo wnieśliby do dyskusji tutaj, gdyby jednak zapoznali się.
W dzisiejszych czasach trudno zrozumieć kobiety, bo ona same nie wiedzą czego chcą… Z jednej strony pragną kochającego,czułego faceta a z drugiej strony pragną silnych bodźców ( żeby facet pokazał swoją meskosc, poprowadził ja w życiu, przejął inicjatywę ) Pozdrawiam
Patryk │ PatrykTarachon.pl
26 kwietnia 2019 at 23:14 Odpowiedz
Nie do końca zgadzam się z takim ogólnym stwierdzeniem, że ,,nie wiedzą czego chcą”. Teraz doskonale wiedzą czego oczekują, ale zapominają o innych dookoła z takich powodów jak miłość czy przyjaźń, a bardziej z racji co wypada, a co nie.
Ten problem pojawia się, kiedy obydwie strony w małzeństwie, związku przyjumują pozę roszczeniową: Doceń mnie, bo pracuję. Dlaczego nie próbować razem rozwiązywać problemy. Przygotowanie sniadania czy kolacji nie jest karkołomnym wyczynem dla faceta. Trudno przypalić wodę na herbate, ale podobno można. Gorzej jest z obiadem, ale uczyć też się nauczyliśmy. Czy mam być głodny przez kilka godzin dlatego, że moja Żona jest w pracy. Litości! Jeśli ktoś przede mną czegoś podobnego dokonał, to ja też dam radę. Przecież nie jestem gamoniem. Oczywiście, że kobieta nie wywierci dziury w ścianie, chociaż w brzuchu już potrafi. Po to jesteśmy my, faceci. Ale z drugiej strony nie dziwcie się nam, Panie, jeśli chcemy sobie kupić koszulę, krawat, książkę czy choćby piwo. My tez mamy swoje potrzeby. Kiedy kobieta pójdzie do fryzjera, lubi być zauważona przez mężczyznę. Ja też nie strzygę swoich włosów, które wystają spod garnka wciśniętego na głowę. Drogie Panie, czy nie lubicie, kiedy wasz mężczyzna wygląda estetycznie. A niech sobie nawet przyjaciółki pozazdroszczą 🙂 Komplement to jeszcze nie zdrada.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
26 kwietnia 2019 at 12:21 Odpowiedz
Najgorsze jest to, gdy partnerka uważa, że ofiarowanie swojego czasu komuś kogo kocha, traktowane jest jak obowiązek. Przecież ugotowanie czasem obiadu albo zrobienie czegoś po myśli partnera, nie ma na celu nikogo uwłaczać.
Nasuwa się wtedy pytanie, czym ona się kieruje? Przecież żołądki mamy wszyscy. Swoje potrzeby też mamy. Może po prostu nie używać zwrotu „Ja potrzebuję”, a zamiast niego powiedzieć „Jak się cieszę, ze to zrobiłeś. Marzyłam o tym”. Znaczy to samo, a brzmi inaczej.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
26 kwietnia 2019 at 12:26 Odpowiedz
Honor albo lenistwo, tłumaczone feminizmem. Partnerka nie robi mi obiadu ponieważ „to zadanie kobiety”, tylko dlatego, żebym zjadł, czuł się dobrze i docenił Ją. Tak samo jest gdy ja przygotowuję obiad, żeby nie była głodna i żebyśmy razem mogli zjeść. Przykre jest podejście, że druga osoba ma w nosie nasze potrzeby, czy to pod kątem porządku w domu, gotowania czy nawet potrzeb seksualnych.
Zdzisław
26 kwietnia 2019 at 12:33
Z tego punktu juz coraz bliżej do zerwania lub rozwodu. Tylko czy warto? Mój Tato mawiał, ze to, co się zepsuje, trzeba naprawić a nie wyrzucić. Może zacznijmy zmiany od sibie i mówmy w pierwszej osobie. Nie jest łatwo, ale to możliwe. Sprawdziłem.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
26 kwietnia 2019 at 12:33
Tylko te kobiety wychodzą z innego założenia. To facet jest „świnią”, który tylko liczy na pełną michę i czyste skarpetki. Wymagają żeby mężczyzna sprostał męskim obowiązkom jak remonty, naprawy samochodu itd. ale już upranie i ugotowanie uwłacza ich kobiecą naturę. To chore!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 maja 2019 at 17:30 Odpowiedz
Dzięki, płatności już działają jak należy i na mojej stronie i na SunrsiePlants.pl więc jestem prze szczęśliwy. Obecnie dużo zamówień wpadło gdy pojawił się kod z okazji Dnia Mamy. 🙂
Kasia Sokołowska
24 kwietnia 2019 at 22:47 Odpowiedz
Tego się nie spodziewałam. Jestem pod wrażeniem dobra robota!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
25 kwietnia 2019 at 12:18 Odpowiedz
Jeszcze wielokrotnie Cię zaskoczymy! 😉
Aleksandra R. K. Stupera
24 kwietnia 2019 at 20:51 Odpowiedz
Pomysł niesamowity 🙂 Oglądałam stronę, świetne propozycje. Kiedyś zastanawiałam się nad stworzeniem ogrodu w słoiku, ale jak na razie nie udało mi się tego dokonać. Za to mam parę roślin doniczkowych w domu 😉
Patryk │ PatrykTarachon.pl
25 kwietnia 2019 at 12:22 Odpowiedz
My robiliśmy kompozycje w szkle już rok temu, powoli ucząc się „rzemiosła”. 😉
Teraz gdy już wiemy jaka ziemia pod rośliny jest najlepsza, jak pielęgnować i dbać o kompozycje, mogliśmy przekonać się czy sprostamy. Zanim zaczęliśmy sprzedawać, wszystkie nasze prace związane z Sunrise Plants, cierpliwie czekały, a my przestawialiśmy kompozycje z miejsca na miejsce, sprawdzając jak sobie radzą. Wiemy jak trudne jest przygotowanie lasu w słoiku, więc projektujemy je i realizujemy z myślą o osobach, które nie szczególnie potrafią dbać o rośliny.
Sabina Kokosowa
24 kwietnia 2019 at 14:40 Odpowiedz
Strona jest bardzo profesjonalna i ucieszyłam się z możliwości podania danych bez zakładania konta. To spore ułatwienie, rodzaje płatności też odnoszą tutaj dużą rolę. Życzę Wam powodzenia!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
25 kwietnia 2019 at 12:17 Odpowiedz
Dziękuję za ciepłe słowa. 🙂 Gdy tworzyłem stronę, zależało mi aby była jak najbardziej czytelna i łatwa w obsłudze. Rezygnowałem z wszystkich opcji, które mogłyby utrudniać zakup. Strona też nam się podoba z tego powodu, że ułatwia przygotowanie zamówienia i wszelkie sprawy organizacyjne. Klienci w dalszym ciągu się kontaktują i zakładamy zamówienia telefonicznie, jednakże już widzimy zmiany na lepsze.
Strona SunrisePlants.pl jest również miejscem, w którym wspólnie z Pauliną możemy dzielić się kolejną pasją, a mianowicie ogrodnictwem, tworzeniem kompozycji i kreowaniem pewnego rodzaju sztuki.
Byłam na stronie i bardzo mi się tam podoba. Widać ze z Pauliną macie wiele wspólnych nieodkrytych talentów.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
25 kwietnia 2019 at 12:18 Odpowiedz
Pomysłów nam nie brakuje, gdy padł pierwotnie pomysł z Sunrise Plant, powtarzaliśmy sobie, że fajnie byłoby go zrealizować, teraz wręcz nie mogę uwierzyć w fakt, że nasze marzenie się spełnia. 😀
Sami to robicie? Byłem na stronie i szkoda że nie sprzedajecie na Kraków. :/
Patryk │ PatrykTarachon.pl
25 kwietnia 2019 at 12:28 Odpowiedz
Wiem, że sporo osób odwiedzających mój blog, pochodzi głównie z dolnej części Polski, oraz województwa małopolskiego, pomorskiego i kujawsko-pomorskiego (ciekaowska). Mimo wszystko nie brakuje odbiorców z powiatu Białostockiego. Nie byłbym sobą gdybym nie napisał o Sunrise Plants. 🙂
Mamy w planach wysyłkę kurierską, ale nie jesteśmy przekonani co do możliwości jakie oferują obecnie firmy. Taka kompozycja musiałaby jechać ustawiona prosto, nie być wstrząsana, więc tym bardziej nawet rzucana, a wielokrotnie widziałem jak pracują kurierzy. Dlatego kubki wysyłam zapakowane dodatkowo w folię bąbelkową.
PS: Może będziemy na jakiś targach w okolicy, śledź naszą stronę. Może będzie okazja się spotkać, przybić piątkę i zakupić którąś z naszych kompozycji.
Acupof Lifestyl
22 kwietnia 2019 at 12:34 Odpowiedz
Nasze aspiracje i cele mogą zmieniać się z czasem. Podejmujemy nowe wyzwania, zmieniamy kwalifikacje, dochodzimy do wniosku, że chcemy robić coś więcej, coś innego. To ciekawe, ale i ja i mój mąż przechodzimy właśnie teraz taki etap. Najważniejsze aby czuć się szczęśliwym i usatysfakcjonowanym.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
22 kwietnia 2019 at 22:54 Odpowiedz
Próbujecie czegoś nowego? Trzymam za Was kciuki i życzę sukcesu! 🙂
Wpis o marzeniach po prostu świetny, teraz większość młodych ludzi jest zagubiona w życiu i nie wie co ze sobą zrobić, z jednej strony chca działać a z drugiej nie… Pozdrawiam
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 kwietnia 2019 at 11:17 Odpowiedz
Dokładnie tak. Ważne żebyśmy tylko nie narobili sobie problemów, organizacja i znajomość prawa przede wszystkim.
Nie bójmy się ryzykować. Spróbujmy tak wielu rzeczy w życiu, jak to tylko możliwe. Na końcu nie żałujemy tego, co zrobiliśmy, ale tego czego nie spróbowaliśmy.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 kwietnia 2019 at 11:16 Odpowiedz
Dokładnie z tego powodu realizuję każdy możliwy pomysł. 🙂
[…] Jeśli chodzi o Blogspot.com, napisałem zestawienie stron z motywami dla tego darmowego portalu, więc serdecznie odsyłam ,,Profesonalne i darmowe szablony dla Blogspota„. […]
[…] Dopóki pracowałem nad blogami na Blogpocie (darmowa platforma), nie potrzebowałem pomocy. Więcej o tym przeczytasz w artykule ,,Jak przeprowadziłem rebranding bloga„. […]
Zdecydowanie tak! Jstem zwolennikiem dążenia do swoich marzeń, by nie żałować po latach, że w ogóle nie spróbowało się. Nie ma sensu zakładać od razu porażki, bo nigdy nic nie wiadomo. Inne osoby z otoczenia zawsze będą komentować, ale trzeba podchodzić do tego z dużym dystansem i robić swoje. Nie poddawać się oraz właśnie pokazać tym ludziom, że od oceniania nic w życiu nie przychodzi, tylko od pracy i systematycznego dążenia do realizacji własnych planów. W ten sposób możemy osiągnąć sukces, czuć się spełnieni i zadowoleni z życia, a to jest coś wspaniałego. Warto wziąć los w swoje ręce i po prostu być kreatorami własnej rzeczywistości 🙂
Acupof Lifestyl
10 kwietnia 2019 at 08:30 Odpowiedz
Depresja to ciężki stan. Potrzeba właściwych ludzi wokół aby się nie pogłębiła.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 kwietnia 2019 at 13:12 Odpowiedz
Niestety na tych właściwych ciężko czasem trafić, ale to prawda. Pozytywni oraz mądrzy ludzie wokół takich osób, to skarb.
Sam zmagam się z depresją od dawna, ale jak przeczytałem początek, to zacząłem się zastanawiać o kim mowa. Przede wszystkim każdy inaczej ją przezywa. W moim wypadku – niczego się nie chce. Musze się zmuszać do tego żeby cokolwiek zrobić, co jest dwukrotnie trudniejsze, niż gdybym normalnie to musial zrobić (tak uważam). Wieczorne polozenie się do łózka, jest jak wybawienie, bo wreszcie można przezyc jakos ten czas zycia, nie doświadczając go. Innymi słowy nie doświadczam tego, co z życiem się wiąze – bo przesypiam ten czas i go nie czuję. Problemy ze snem pojawiają się wtedy, gdy mam gorsze niż zwykle samopoczucie – czyli większe poczucie bezwartosciowosci, albo jakies stresowe sytuacje, które nie pozwalają mi odeprzeć tych myśli, by przed snem dać odpocząć mózgowi. Częściej jednak pojawia się ogólne zmęczenie, wyczerpanie, brak motywacji (!) i chęci do zrobienia czegokolwiek – nawet gdy schudłem i wydawałoby się, ze ogolne poczucie ociężałości powinno minąć. Najchętniej przespałbym całe swoje zycie. Bóle brzucha – nieraz towarzyszą problemy z wypróżnianiem się, gdy jestem w stresie. Zdarzały się epizody wymiotne, ale bardzo rzadko. Najczęściej brak sensu zycia, który przykuwa do łózka i powoduje, ze nie chce się nic robic – wstać, myc, robic jedzenia, ubrac się, sprzątac… Jedyne okazje, które powodują jakikolwiek sens zycia, to właśnie możliwość pójścia spac, a także wtedy, gdy musze isć do toalety za potrzebą. Reszty mi się nie chce i części nie robię, a tą którą musze robić, przychodzi mi nie raz z ogromnym trudem. Dlatego gary zalegają w zlewie, na półkach kurz od kilku miesięcy, rachunki nie popłacone. Kto nie przezył głębokiego poczucia beznadziejności nie zrozumie, ze niby proste czynności mogą sprawiać ogromny ból; ze zwykłe, wydawać by się mogło, ogarnięcie biurka, czy umycie garnków, albo zalogowanie się na konto bankowe i zrobienie przelewu, może sprawiać więcej trudności, niż napisanie niniejszego komentarza. Myśle, ze dzieje się tak dlatego, ze osoba taka (jak każdy z resztą), potrzebuje jakiejś nadziei w zyciu. Ten kto jej doswiadcza, łatwiej mu zrobić tzw. proste czynności. Ten kto jej nie doswiadcza, szuka jej nieustannie w każdym ruchu i czynności. Nie chce robic tych, które tego sensu nie daja, bo są tylko po to, żeby „dogodzić” komus innemu: garnkom, ze je umyję, rachunkom, ze je zapłacę… mimo ze korzystam z tych rzeczy, to te czynności nie przynoszą zadnej radości. Jakiś tam rodzaj radości może przynieść sen, albo skorzystanie z toalety, ale reszta nie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
17 kwietnia 2019 at 22:56 Odpowiedz
Widocznie zmagasz się z inną odmianą depresji lub objawia się u Ciebie w inny sposób. Tekst miał na celu zwrócić uwagę na fakt, że depresja nie jest fanaberią.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 kwietnia 2019 at 13:14 Odpowiedz
Korzystają z pomocy specjalistów, ale częściowo muszą sobie sami radzić. Niektórzy popadają w używki, alkoholizm lub robią sobie krzywdę. Znam osoby, które przez brak podejmowania kroków, właściwie stali się wrakami człowieka.
Paulina Radziszewska
8 kwietnia 2019 at 22:16 Odpowiedz
Nie wiedziałam, że tak to wygląda.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 kwietnia 2019 at 13:15 Odpowiedz
Niestety tak bywa w większości przypadków. Oczywiście u każdego może objawiać się to w inny sposób. Specjaliści mogliby w tym zakresie powiedzieć więcej. 🙂
Nie wiem czy czytasz w moich myślach ale popłakałem się. Kocham cię bracie chociaż osobiście się nie znamy.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 16:05 Odpowiedz
Będzie dobrze, nie przejmuj się! Miło Cię poznać. W razie potrzeby pisz do mnie śmiało.
Z szafy od Żyrafy
7 kwietnia 2019 at 13:09 Odpowiedz
Nie mój klimat, ale gratuluję i życzę powodzenia 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 16:00 Odpowiedz
Dziękuję za odwiedziny. 🙂
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:47 Odpowiedz
O! coś dla mnie! 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 15:59 Odpowiedz
Polecam te grupy, a gdybyś chciała porozmawiać, odzywaj się śmiało. 🙂 Wiesz jak do mnie dotrzeć. 😉
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:46 Odpowiedz
Niestety nie ze wszystkimi działa.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 15:59 Odpowiedz
Nie działa na wszystkich, ale większość metod opisuję na blogu i w materiałach, które są na nim dostępne. Może znajdziesz coś dla siebie. 🙂
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:45 Odpowiedz
Właściwie nie wiem jak miałabym to skomentować. Musiałabym więcej o tym poczytać.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 15:56 Odpowiedz
Wkrótce będzie o tym więcej. Pracuję z kimś nad artykułem, tylko trzeba dopracować kilka spraw. 🙂
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:39 Odpowiedz
Jestem pod wrażeniem, bardzo mi się podobają te wzory.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 16:00 Odpowiedz
Dzięki! Cieszę się, że trafiłem w Twój gust.
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:39 Odpowiedz
To żadna metoda, ja zwykle wolę przemilczeć.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 15:54 Odpowiedz
Kto jak woli, ja osobiście nie byłbym w stanie cały czas milczeć i dawać sobą pomiatać.
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:38 Odpowiedz
W sumie racja tylko nie każdy ma taki zapał.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 15:52 Odpowiedz
Kwestia tego co chcemy osiągnąć. Jeśli nie ktoś nie ma zapału, a pretensje do świata, że świat jest jaki jest, to zastanawiam się, czy to świat jest nie w porządku, czy osoba sama sobie robi krzywdę jedynie oczekując…?
Żygać się chce, jak się widzi takie wpisy dupolizowe.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
6 kwietnia 2019 at 11:29 Odpowiedz
Przykro mi, że źle się czujesz. Mam nadzieję, że wrócisz do zdrowia. 🙂 Hate taki jak ten napisany przez ciebie jest usuwany. Poza tym to komentarze, a nie wpisy „znawco”.
Pozdrawiam!
Paulina Radziszewska
4 kwietnia 2019 at 11:34 Odpowiedz
Gratuluję sklepu. Widziałam ile pracy Cię to kosztowało i trzymam kciuki. Rozwijaj się! 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 11:37 Odpowiedz
Dziękuję Ci za cierpliwość, wsparcie i zdjęcia które zrobiłaś. Dzięki jeszcze raz! <3
Anonimowy potwor
4 kwietnia 2019 at 11:32 Odpowiedz
Wstrzymalem sie z zrobieniem zakupu bo uznalem na poczatku ze to zart z okazji prima aprilis ale pozniej uznalem ze za duzo pracy by Patryka kosztowalo zeby zrobic jednodniowy zart. Kubek juz u mnie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 14:54 Odpowiedz
To nie był żart. 🙂 Sklep działa sprawnie i ręczę za dostarczenie paczki.
Marcin Krzysiek Bykow
3 kwietnia 2019 at 22:54 Odpowiedz
Kubeczek zamówiony. Ten z dobrze ci idzie od razu mi się spodobał. Pełny profesjonalizm hej!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:56 Odpowiedz
Dzięki Marcin, trzymaj się i dziękuję za zakupy! 🙂
Myślę że ten sklep ma potencjał. Aktualnie nic dla siebie nie znalazłem ale widzę że jak tak dalej pójdzie to zdecyduję się na coś. Obecnie rozważam kubek z napisem ,,Pamiętaj o swoich osiągnięciach”. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:51 Odpowiedz
Nie zmuszam, jeśli uznasz, że chcesz coś sobie kupić, sklep działa i na Ciebie czeka. Pozdrawiam! 🙂
Paulina Radziszewska
4 kwietnia 2019 at 11:35 Odpowiedz
Mój ulubieniec to koala. 🙂 Chciałbym jeszcze coś z liskiem.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 11:38 Odpowiedz
Będziesz miała swoją koalę i na pewno pojawi się coś z liskiem. 😉 Teraz to już nie mam wyjścia. 😛
Marcin Krzysiek Bykow
3 kwietnia 2019 at 22:56 Odpowiedz
Niestety to nie żart.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:39 Odpowiedz
To nie jest żart i szkoda, że @marcinkrzysiekbykow:disqus użyłeś słowa ,,szkoda”. Horacy jest człowiekiem w porządku, z którym można normalnie porozmawiać i spędzić czas rozmawiając na takie same tematy jak z każdym z Was, a do tego w bardzo dojrzały sposób.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:53 Odpowiedz
Oczywiście, że zdjęcia nie przekazują wszystkiego, ale cieszy mnie fakt z Waszej satysfakcji. Niech dobrze służy. 🙂
Paulina Radziszewska
4 kwietnia 2019 at 11:39 Odpowiedz
Dokładałam starań, aby zdjęcia były jak najlepsze. Oczywiście to co innego gdy widzimy produkt na zdjęciu, a co innego gdy trzymamy go w dłoniach.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 11:41
Zdjęcia są moim zdaniem bardzo profesjonalne. Jestem Ci za nie bardzo wdzięczny. Jeśli chodzi o wrażenia, to jasne, że zobaczenie produkty na własne oczy jest inne niż ujrzenie ich na zdjęciach.
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:42 Odpowiedz
Panda jest ładna.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 16:02 Odpowiedz
Gdy wzór się pojawił, od razu pojawiło się sporo pytań o nią.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:40 Odpowiedz
Gdybyś nie kliknęła, nie wiedziałabyś, że są na świecie osoby, które należy tolerować za to jacy są, bez oceniania czy coś jest według nas normalne czy nie.
Ja z taką laską ze szkoły zupełnie inaczej to załatwiłam. Zabrałam jej papierosa, powiedziałam jej że jest podłą szmatą a ta mi powiedziała czego we mnie nie lubi i po dziś dzień się przyjaźnimy.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:46 Odpowiedz
Czasem niektóre wydarzenia odmieniają sytuację o 180 stopni. Kiedyś z kilkoma chłopakami co mi dokuczali, zaczęliśmy się rzucać śnieżkami. Uznałem, że któremuś przyłożę mocniej bo już miałem ich serdecznie dość. Okazało się, że przez to zupełnie zmienili do mnie nastawienie.
Marcin Krzysiek Bykow
3 kwietnia 2019 at 22:55 Odpowiedz
U mnie kubek też już w domu. Po trzech dniach ale jest.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:55 Odpowiedz
Gdyby coś było nie tak, śmiało do mnie piszcie. Cieszę się, że wszystko działa. Jeśli chodzi o czas realizacji zamówienia, samodzielnie wysyłam wzory do nadrukowania, odbieram, pakuję i wysyłam. Gdy parę dni temu było więcej zamówień, zwyczajnie nie byłem w stanie wysłać wszystkiego wcześniej, dlatego część zamówień poszła jednego dnia, a kolejna połowa następnego. 🙂 Pozdrawiam!
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:41
Dla mnie podoba się ten z serduszkiem.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 16:01
Już jest Twój. 😉
Sabina Kokosowa
3 kwietnia 2019 at 22:36 Odpowiedz
U mnie w szkole załatwiało się takie sprawy rękoczynami.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:47 Odpowiedz
Jeśli mamy siłę i możliwość rozwiązania sprawy w taki sposób, to też rozwiązanie. Ojciec mi opowiedział, że kiedyś poniżanego chłopaka ze szkoły nauczyli się bić, to jednemu kozakowi zęby powybijał i nikt go już nie ruszył.
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:39 Odpowiedz
U mnie w szkole gnębienia nie było końca. Zawsze ktoś sobie szukał ofiary.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 15:54
Tak jest w każdej szkole, traktując to jako normalne, pozwalamy na poniżanie i ataki ze strony innych osób.
Sabina Kokosowa
3 kwietnia 2019 at 22:36 Odpowiedz
Moim zdaniem powinni tacy ludzie się leczyć zanim będzie za późno dla nich i ich bliskich.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:42 Odpowiedz
Moim zdaniem, dopóki nie robi nikomu krzywdy i nie sprawia problemów, nie leży w naszym interesie co powinien taki człowiek zrobić. Również patrzę na to z lekkim dystansem, zastanawiając się dokąd jest granica, ale jeśli dla tych ludzi pomaga taka metoda i nie wyrządza szkód, to indywidualne czy powinno się leczyć takie zachowania.
Sabina Kokosowa
3 kwietnia 2019 at 22:35 Odpowiedz
Przyznaję że pierwsze projekty nie były tak dobre jak efekt końsowy. Świetnie to dopracowałeś
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:56 Odpowiedz
One właściwie się nie różnią za bardzo. Musiałem kilka wzorów poprawić, ponieważ firma realizująca projekty, zasugerowała poprawki aby gotowy produkt wyglądał lepiej. Ostatecznie wspólnie dopracowaliśmy każdy detal. 🙂
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:41 Odpowiedz
Są bardzo ładne.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 16:01 Odpowiedz
Dokładam starań, aby efekt końcowy był jak najlepszy.
Zdrowe podejście jest najważniejsze. W przeciwnym razie ludzie nas zniszczą.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:48 Odpowiedz
Dokładnie tak, jeśli nie mamy odwagi poradzić sobie z problemem w zdecydowany sposób, wytrwałość w znoszeniu przykrości może nam skutecznie ułatwić sprawę.
Sabina Kokosowa
3 kwietnia 2019 at 22:37 Odpowiedz
Podpisuję się pod tym. 😉
Tancereczka
3 kwietnia 2019 at 22:44
Też się dołączam kawał dobrej roboty odpieprzył!
Marcin Krzysiek Bykow
3 kwietnia 2019 at 22:55
Włożył w to mnóstwo pracy więc nic dziwnego że efekt jest taki jak na załączonym obrazku. Czekam na nowe rzeczy bo w sumie taką koszulkę od patryka to bym nosił.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 10:50
Dziękuję Wam, to dużo dla mnie znaczy. 🙂 Nowe rzeczy na pewno się pojawią z czasem.
Paulina Radziszewska
4 kwietnia 2019 at 11:35
Już nie mogę doczekać się koszulek. Widziałam projekty.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
4 kwietnia 2019 at 11:38
Będą, ale ich przygotowanie wymaga więcej czasu, a chcę póki co skupić się na tym co jest.
Acupof Lifestyl
5 kwietnia 2019 at 12:15 Odpowiedz
Są są też inni, jak np. pani swojego czasu. Ma bardzo bogaty asortyment. Patryk sie rozwija i dobrze. Trzymamy kciuki.
Kasia Sokołowska
6 kwietnia 2019 at 11:40
Również podziwiam Patyka za to co robi. Bardzo sprawnie realizuje swoje marzenia.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 kwietnia 2019 at 16:04
Dzięki Kasia! 😀
Kornelia Zawadzka
3 kwietnia 2019 at 22:29 Odpowiedz
Jestem pierwszy raz tutaj i akurat tworzysz coś co bardzo mi imponuje.
[…] Nie lubią mnie w szkole i jestem sama – co robić? […]
Marta Sobczyk-Ziębińska
30 marca 2019 at 16:42 Odpowiedz
Wiesz co, ja tu widzę dwie skrajności. Dziewczynę, która od początku nie była gotowa na poważny związek i faceta, który zamiast robić to co czuje robił to co wypada, żeby wyglądać lepiej w oczach innych. To nie mogło się udać, żadne z nich nie było do konca szczere, ani prawdziwe, żadne nie czuło, że to ta osoba. On robił wszystko żeby ją zadowolić, nawet kiedy nie miał ochoty – nie na tym polega związek. Najważniejsze to być wobec siebie szczerym. Mówić otwarcie, że coś nam nie pasuje, że na coś nie mamy ochoty. Jak mój mąż mnie wkurza to mu mówię prosto z mostu o co chodzi, co mnie denerwuje. Jak nie mam ochoty gdzieś jechać albo nie pasuje mi żeby on jechał, to też mówię mu dlaczego tak jest. Różne mamy plany w ciągu dnia i gdyby nie to, że mówimy sobie szczerze co i jak to nie byłoby kolorowo.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
31 marca 2019 at 23:09 Odpowiedz
Tak wyglądają właśnie zdrowe związki, w którym oboje zakochanych są dla siebie nie tylko życiowymi partnerami, ale też przyjaciółmi. Szczerze mówiąc trudno mi cokolwiek wyjaśnić takim osobom, gdy żyją w swoich przekonaniach… 🙁
Czy widziałeś Patyku ten post? Twój tekst wzbudza chyba kontrowersję. Akurat gdy wystartowałeś w konkursie Gala Twórców 2019! 😛 https://rokotablica.wordpre…
Patryk │ PatrykTarachon.pl
29 marca 2019 at 23:16 Odpowiedz
Witaj! Jasne, że ten artykuł do mnie dotarł. Dziękuję Ci za czujność. Zwrócono w nim uwagę na odwagę jeśli chodzi o pisanie na takie tematy pod własnym imieniem i nazwiskiem. Najlepsze jest to, że nie miałem zamiaru robić żadnej kontrowersji ze względu na konkurs. 🙂
Jeśli chodzi o moją odpowiedź na mój komentarz odnośnie tego artykułu, napiszę to co w komentarzu pod zamieszczonym przez Ciebie Jowito linku:
Napisaliśmy ten artykuł wspólnie z Horacym. Moją misją jest przedstawianie na blogu ważnych tematów ze swojego punktu widzenia lub ważnych dla osób odwiedzających blog. Pomimo tego, że piszę go pod swoim imieniem i nazwiskiem, nie jest on jedynie o mnie i moich poglądach na świat. Staram się dostrzegać to co ważne także dla innych.
Celem artykułu było pokazanie, że jakakolwiek odmienność nie przekreśla ludzi, którzy się na nią decydują lub która ich definiuje. To czy ktoś jest homoseksualny czy lubi po prostu przebierać się w dziecięce pieluszki, nie znaczy, że jest gorszy. Również można z taką osobą porozmawiać na poważne tematy i w normalny sposób, jak z równym sobie. Różnimy się tylko upodobaniami, ale tak naprawdę fakt, że ktoś lubi coś innego, nie ma nic do nas. 🙂
Nawiedzony dom na wzgórzu to mój ostatni faworyt 🙂 godne uwagi jest też One Day at a Time, niestety już zakończony, ale poruszający wiele ważnych tematów – szybko się ogląda, polecam! Po więcej inspiracji zapraszam też do siebie 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
29 marca 2019 at 23:23 Odpowiedz
Ozonee bywam tak często u Was, że lepiej zainwestujcie w silniejszy serwer! 😛
Aleksandra R. K. Stupera
27 marca 2019 at 12:20 Odpowiedz
Po raz pierwszy słyszę o czymś takim jak ABDL. Każdy ma swój sposób na radzenie sobie ze stresem.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
27 marca 2019 at 12:39 Odpowiedz
Gdy usłyszałem pierwszy raz byłem w ogromnym szoku i nie wiedziałem co myśleć. Teraz postrzegam to nieco inaczej, chociaż życzę każdemu, żeby był na tyle szczęśliwy, aby nie musiał sięgać po takie metody, a właściwie żeby żadnych metod nie potrzebował.
Hmm, ciekawe. Nigdy o tym nie słyszałam i wygląda to jak uzależnienie i tak zresztą jest opisane, jako sposób na radzenie sobie ze stresem, a jak wiadomo każde uzależnienie jest tylko ucieczką,a nie rozwiązaniem problemu, dlatego warto by się przyjrzeć bliżej swoim problemom. Nie oceniam tego, brzmi całkiem zabawnie i jeśli komuś pomaga to cieszę się razem z nim.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
27 marca 2019 at 10:14 Odpowiedz
Dużo masz w sobie empatii. 🙂 Cieszę się, że tak myślisz.
Bartosz Rozwadowski
26 marca 2019 at 23:30 Odpowiedz
A myślałem, że osoby z ABDL są osobami z zaburzeniami psychologicznymi (dosyć mocnymi) albo mają taki fetysz. Co za tym idzie coś odpychającego. W tym momencie tekst może nie zbliżył mnie do takich osób, ale na pewno otworzył oczy i z miłą chęcią bym poznał bliżej takie osoby.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
27 marca 2019 at 10:31 Odpowiedz
Horacy dokładnie wszystko wyjaśnił, nie miał też problemu w odpowiadaniu na trudne i niewygodne pytania. W ogóle w naszym kraju nie jest to jeszcze popularne, ale za granicami z tego co czytałem, są bardzo dyskryminowani. Mimo to mają sklepy z asortymentem dla osób z ABDL i nawet żłobki dla dorosłych. Tekst napisaliśmy wczoraj, a ja do dziś nie mogę się otrząsnąć, że coś takiego jest. Absolutnie tego nie potępiam, rozmowa z Horacym przebiegła w bardzo miłej atmosferze i muszę przyznać, że jest przesympatycznym człowiekiem.
[…] Jeśli drogie Panie macie problem, z tym że mężczyźni patrzą na Was inaczej, mam proste zadanie do wykonania. Zmieńcie swój strój, ubierajcie się skromniej. Tak samo z makijażem. W towarzystwie z mężczyznami nie odzywajcie się na siłę, nie popisujcie i bez żadnego podlizywania się. Nie musicie śmiać się ze wszystkich żartów. Bądźcie mniej spięte i obojętne. Jeśli ktoś Was polubi, da Wam znać, ale uśmiech i przeszywające spojrzenie, nie oznacza od razu, że to moment działać. Dlatego warto się zastanowić nad tym, co się robi i jak zachowuje. Pisałem o analizowaniu tego, jak się zachowujemy w ciągu dnia, w artykule ,,Jak pozostać sobą w trudnym otoczeniu„? […]
Należy pokonać strach przed trudną rozmową i uporać się z problemem póki jest mały. Z każdą odłożoną rozmową będzie rósł w siłę.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
23 marca 2019 at 02:12 Odpowiedz
Właśnie to zauważyłem ostatnim razem. Niestety bardzo często tak bywa, że nie wiemy jak zacząć rozmowę, a zwykle druga osoba również chce obgadać sprawę.
Bardzo dobry punkt widzenia bardzo Cieszę się że są ludzie którzy w taki sposób postrzegają sprawę oby więcej takich osób jak ty
Patryk │ PatrykTarachon.pl
23 marca 2019 at 02:13 Odpowiedz
Dziękuję. Cieszę się, że tak myślisz. Jak to powiedziała moja koleżanka ,,gdybyśmy od razu w kulturalny sposób mówili co nam nie pasuje, życie byłoby łatwiejsze”. 🙂
Dziś w pracy porozmawiałam z kimś kto od jakiegoś czasu rozprowadzał na mnie plotki. Dziękuję ci za to, już teraz wie dlaczego mnie to tak bardzo boli i obiecał że nie będzie to się już powtarzać.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
23 marca 2019 at 02:14 Odpowiedz
Nie wszyscy są wyrozumiali jak kolega, gratuluję! 🙂 Często nie wiemy jak wielką krzywdę robimy, nieprzemyślanymi zachowaniami.
Kornel Tomicki/ Trener relacji
18 marca 2019 at 18:56 Odpowiedz
Wow, świetnie, że zrobiłeś tak obszerny wpis i dodałeś wiele grup na fejsbuku i stron internetowych – teraz osoby potrzebujące wsparcia będą wiedzieć, gdzie szukać 😉
Aleksandra R. K. Stupera
18 marca 2019 at 20:44 Odpowiedz
Też sądzę, że to dobry pomysł, by zrobić taki spis. Zawsze łatwiej jest przejść przez chorobę z drugim człowiekiem niż samotnie 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
23 marca 2019 at 02:16 Odpowiedz
W tych grupach wielu z nas działa i wspiera innych. Sam dokładam starań aby być na bieżąco z problemami osób z grup i tych miejsc w internetach. 🙂
Jeszcze niedawno mówiło się o parze żyjącej razem,że żyją w konkubinacie.On-konkubent.Ona-konkubina.Dzisiaj ta nazwa już się opatrzyła i w nowomowie mówi się partner,partnerka. Ot, żyją w partnerstwie.Kiedyś mówiło się o takich pogardliwie,że żyją na na knebel,na kartę rowerową.Teraz partnerzy.Tak jak w biznesie.Partnerzy.Nawet prezydent Rosji Władimir Putin o USA,Nato nie mówi,nieprzyjaciele,przeciwnicy,wrogowie,tylko nasi partnerzy.Na bokserów na ringu nie mówi się partnerzy,tylko przeciwnicy.Dlatego się nie dziwię,że z takich niby partnerów żyjących razem wkrótce stają się przeciwnikami.Dlaczego na żyjących w małżeństwie nie mówi się partnerzy tylko mąż i żona.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
17 marca 2019 at 00:47 Odpowiedz
Zależy jak kojarzy nam się mąż i żona. Moi rodzice są małżeństwem w sensie najlepszych przyjaciół i jeszcze lepszych partnerów. Pod pojęciem żona i mąż, kryje się coś pięknego, ważnego i wspólnego.
Aleksandra R. K. Stupera
16 marca 2019 at 07:14 Odpowiedz
Kilka lat dostateczny czas, by zdecydować, czy chcemy, z kim się związać na całe życie, czy jednak rezygnujemy z tego związku. Chociaż wydaje mi się, że ten znajomy mógłby powiedzieć swojej dziewczynie, jak się czuje, pogadać z nią i razem zadecydowaliby, czy ciągnięcie tej relacji na tym etapie ma większy sens, czy lepiej się rozstać i zostać tylko przyjaciółmi.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
17 marca 2019 at 00:45 Odpowiedz
Właśnie rozmawiał z nią i w dalszym ciągu nie chce aż tak się angażować, bo uważa, że to za wcześnie. Ma do tego prawo?
Aleksandra R. K. Stupera
17 marca 2019 at 06:35 Odpowiedz
Nie znam tej dziewczyny, więc trudno mi powiedzieć, dlaczego tak się zachowuje. Może ma swoje powody, o których boi się powiedzieć. Każdy z nas ma własny bagaż doświadczeń.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
23 marca 2019 at 02:17 Odpowiedz
Byłoby super, gdyby więcej osób myślało tak samo jak Ty. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
17 marca 2019 at 00:44 Odpowiedz
To prawda, zarówno dziewczyna jak i chłopak muszą się czuć gotowi. Czasem jednak warto pokazać, że to nie jest takie straszne jak się wydaje i będzie dobrze.
[…] radością było dla mnie napisanie ,,Nie musisz już się martwić samochodem Po Kielichu„, który powstał również dzięki poleceniu mnie. Pierwsza duża kampania, z której jestem […]
[…] już uświadomiłem o akceptowaniu siebie, przeszedłem do napisania ,,Sposoby którymi zwalczysz kompleksy„, tekście za który dostałem z jednej strony po łbie, a z drugiej buziaki. Wszystkim co […]
Moim zdaniem do przekazania takiej osobie konstruktywnej krytyki należy się odpowiednio przygotować i zebrać odpowiednie argumenty, które w pozwolą pokazać problem, a jednocześnie nie wprowadzą niepotrzebnej negatywnej atmosfery 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
17 marca 2019 at 00:43 Odpowiedz
Take argumenty, które nie będą miały wydźwięku uwag mających na celu podniesienie sobie poczucia wartości i próby poniżenia człowieka. To bardzo trudne, więc czasem po prostu lepiej nie reagować i wspierać taką osobę, jeśli mamy ku temu możliwości i cierpliwość.
Każdy z nas ma w swoim otoczeniu takie osoby – niestety lub stet – choć gdyby spojrzeć na to od drugiej strony oprócz tego „że zatruwają nam życie” możemy je obserwować i wyciągać w nioski by samemu się tak nie zachowywać. Nie każdy ma ochotę pomagać takim osobom, ale zawsze i ze wszystkiego można wyciągnąć coś dla siebie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
17 marca 2019 at 00:42 Odpowiedz
To prawda, często widzimy swoje wady w innych osobach. Ciekawe spostrzeżenie.
Marta Sobczyk-Ziębińska
11 marca 2019 at 16:33 Odpowiedz
Oj znam takie osoby, potrafią zrobić problem z tego, że ktoś ma jakieś swoje osobiste sprawy, zamiast zająć się tym co taki osobnik ma do powiedzenia. Ja odsuwam od siebie takich ludzi, nie mam czasu na sztuczne problemy i ich wysłuchanie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 marca 2019 at 22:53 Odpowiedz
Próbują pomóc na siłę i się wtrącają? Dostałem właśnie wiadomość, że nie powinno nam przeszkadzać, gdy ktoś jest uprzejmy, tylko gdy ktoś jest zbyt nachalny i narzuca się z pomocą, to też niedobrze i uważam, że o tym również warto mówić.
Warto zacząć od zdefiniowania, co nie podoba nam się u drugiej osoby i rozmowa z nią, podając przy tym alternatywę dla „złej” postawy.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 marca 2019 at 22:54 Odpowiedz
Są osoby którym kilkukrotnie próbowałem zasugerować lub wyjaśnić dlaczego czasem czują się ignorowane, jednakże nic to nie dawało. Może znasz lepszy sposób?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 marca 2019 at 23:02 Odpowiedz
Moim zdaniem nie zawsze zależy to od kompleksów.Zauważ, że niektórzy są własnie szczęśliwi, lubią siebie i pozytywnie podchodzą do życia. To co innego gdy mamy kompleksy i wszystkim próbujemy się podlizać, żeby nas polubili, a co innego gdy chcemy wszystkich uszczęśliwić na siłę. Co o tym myślisz?
Oczywiście nic nie można generalizować. Zwracanie na siebie czyjejś uwagi wynika z rożnych motywów. Mogę być one błahe, mogą mieć na celu jakiś ważny aspekt – jak kariera, czy mogą być wynikiem zaburzenia spotykanego u pacjentów z osobowością histrioniczną.
Aleksandra R. K. Stupera
11 marca 2019 at 13:36 Odpowiedz
Zastanawia mnie, skąd w ogóle w ludziach bierze się taka potrzeba zwracania na siebie uwagi. Czasami może mieć to jakiś związek z przeszłością i doświadczeniami z rodziny, przez co taka osoba bardziej wymaga zrozumienia i wsparcia.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
11 marca 2019 at 23:02 Odpowiedz
Myślę, że z chęci uszczęśliwienia wszystkim na siłę, lub potrzeby czucia się kimś ważnym, potrzebnym i akceptowanym.
Cześć, mam na imię Agnieszka mary Jestem z Ostródy, ale mieszkam w Waterton Lakes National Park w Kanadzie z moim mężem. Słowa te nie wyjaśniają, jak bardzo jestem podekscytowany na przywrócenie mojego zepsutego małżeństwa, a teraz mój mąż wrócił całkowicie, pozostawiając mnie i nasze dzieci na inną kobietę. Jesteśmy małżeństwem od wielu lat, a podczas naszego małżeństwa doszło do serii walk, które trwały, aż w końcu wyjechał z naszymi dziećmi i przeprowadził się do Melbourne, by być z inną kobietą. Zablokował wszystkie środki kontaktu, unieważniając komunikację. Czułem, że moje życie się skończyło, a moje dzieci myślały, że już nigdy nie zobaczą swojego ojca. Starałem się być silny tylko dla moich dzieci, ale nie mogłem kontrolować bólów, które dręczyły moje serce, byłem pochłonięty przez smutek i ból, ponieważ naprawdę go kochałem. Każdego dnia i nocy myślę o nim i zawsze chciałbym, żeby wrócił ze mną, dosłownie szaleję i potrzebuję boskiej interwencji, więc opowiedziałem każdy mój problem mojemu przyjacielowi, który kiedyś miał podobne wyzwania. Odesłała mnie do bardzo wpływowego człowieka o nazwisku DoctorIgbinovia. Powiedziała, że był jedynym powodem szczęścia, którym cieszyła się do dziś. Drigbinovia może pomóc naprawić zerwane relacje, powiedziała, że muszę go osądzić. Skontaktowałem się z nim na jego adresach e-mailowych doctorigbinovia93@gmail.com, a on dał mi instrukcje, co mam zrobić, a potem zrobił zaklęcie miłosne dla mnie. Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, po trzech tygodniach mój mąż zadzwonił do mnie i powiedział mi, że tęsknił za nami tak bardzo jak dzieci, byłem tak zaskoczony, moje serce było pełne radości i podniecenia i zacząłem ocieniać moje łzy. Przeprosił za swój błąd i przeprosił za ból, jaki wyrządził mi i dzieciom. Tak do nas wrócił, z wielką miłością i radością, i od tego dnia nasze małżeństwo było teraz silniejsze niż wcześniej. Dzięki Drigbinovi jest bardzo potężny, więc postanowiłem podzielić się moją historią ze względu na te kobiety i mężczyzn który doświadczył tego, co się stało. Chcę, żebyś wiedział, że istnieje rozwiązanie. Drigbinovia jest rozwiązaniem, prawdziwym i potężnym spellcasterem, który modlił się o to, by przez długi czas pomagał kobietom i dzieciom w czasie bólu. Ma też czary do leczenia HIV, raka itp. DOBRE SZCZĘŚCIE,
Patryk │ PatrykTarachon.pl
22 kwietnia 2019 at 22:54 Odpowiedz
Niestety nie popieram tej metody i jeśli ktokolwiek o niej słyszał lub proponowano coś takiego, całkowicie odradzam stosowanie i korzystanie z tych praktyk. Pozdrawiam wszystkich!
Netflix też się specjalizuje w świetnych komedio-dramatach. Obok wymienionego Orange Is the New Black mogę polecić także Atypical (o problemie autyzmu, ale na wesoło), i z tego roku Sex Education.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 marca 2019 at 18:22 Odpowiedz
,,Atypowy” osobiście nie przypadł mi do gustu. Zwyczajnie taki film, który ciężko było mi oglądać. Po pierwszym sezonie uznałem, że wyśmiewa osoby chore na autyzm. O ,,Sex Education” nie wypowiadam się, ponieważ nie oglądałem. Dobrze, że oglądasz takie filmy, dużo to mówi o Twojej wrażliwości i empatii. Super! 🙂
Ja na szczęście jestem raczej taką osobą, która sama sobie „przemówiła do rozsądku – żyj chwilą, oczywiście rozsądnie i nie twórz scenariuszy przyszłości, które mogą nigdy nie nastąpić, bierz co daje życie aktualnie i nie zastanawiaj się nad tym co może być lub nie” – gdybym robił takie rozkminy to bym osiwiał. Nie jestem lekkoduchem i to nie jest tak, że nie myślę o przyszłości ale nie tworzę scenariuszy, które mają wpływ na moje „tu i teraz”.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 marca 2019 at 14:41 Odpowiedz
Wiesz, jeszcze jak ktoś tylko wymyśla to pikuś. Co innego gdy zaczyna uważać na każdym kroku, aż nie zaczyna dostrzegać prawdziwego zagrożenia.
Ważne jest, aby zdefiniować, co powoduje taki stan niepokoju u danej osoby. Bardzo często ona sama nie jest tego świadoma, a może to ułatwić uporanie się z problemem.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 marca 2019 at 14:35 Odpowiedz
Tutaj odnosiłem się do osób, które zwyczajnie szukają urozmaicenia w życiu. Znam prywatnie kilka osób, które nie są chore, a mają tendencję do wymyślania „historyjek”. Ostatnio koleżanka wymyśliła, że karnisz mnie zabije. Kompletny nonsens, ale powód do dramatyzowania znalazła.
Aleksandra R. K. Stupera
2 marca 2019 at 07:36 Odpowiedz
Nie wiem, czy bycie chamskim można zaliczyć do dobrych cech konwersacji. Tak, powinno się być stanowczym i asertywnym, ale nie nazwałabym tego byciem chamskich.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 marca 2019 at 14:32 Odpowiedz
Nie jest to dobra cecha, ale jeśli ktoś nas źle traktuje i za dużo sobie pozwala, taka chamska reakcja może stanowczo rozwiązać problem.
Aleksandra R. K. Stupera
2 marca 2019 at 07:21 Odpowiedz
Wydaje mi się, że dramatyzowanie a choroba natury psychicznej to trochę odmienne rzeczy. Dramatyzowanie jest chęcią zwrócenia na siebie uwagi, ale gdy pojawia się juz choroba to jest tu raczej potrzeba pomoc specjalisty, a nie mówienie, że to minie. Może myślenie o tym, że za rogiem czai się śmierć jest zaczątkiem problemów, z którymi powinno pójść się do psychologa czy psychiatry.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 marca 2019 at 14:34 Odpowiedz
To prawda, są odmienne i dlatego wspomniałem, że nie powiem nic więcej, ponieważ zwyczajnie nie znam się w tej kwestii. Jeśli chodzi o specjalistów, to rzeczywiście są wstanie pomóc, tylko należy też pamiętać, że powinniśmy sami się ogarniać jak najwięcej, bo żaden specjalista nam nie pomoże sam z siebie, jeśli my nie uświadomimy sobie spraw.
A właśnie według mnie koniec roku to taki czas na podsumowanie i szybkiego poprawiania ocen z przedmiotów z którymi nam nie idzie. Na tą chwilę zazwyczaj zostawiałam sobie przedmioty, których nienawidziłam, np. biologia. Niestety nie można do końca zapomnieć o ocenach, a każdy chciałby się dostać na wymarzoną uczelnie i wtedy fajną sprawą jest takie szybkie poprawianie znienawidzonych przedmiotów.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 marca 2019 at 14:30 Odpowiedz
Rozumiem, że przez cały rok nie jesteśmy wstanie pogodzić wszystkiego i te ostatnie tygodnie są najlepszym czasem na nadrobienie zaległości w tym, z czym szło nam najgorzej. Bratu powtarzałem, żeby nie popełniał moich błędów. Chłopak w ciągu jednego semestru zrobił więcej niż mógłbym przypuszczać.
Bardzo dobry i wartościowy tekst. Super robota Patryk 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 marca 2019 at 14:28 Odpowiedz
Zależało mi, żeby quiz dawał do myślenia. 🙂 Dzięki!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:02 Odpowiedz
Artykuł, który wzbudził wiele emocji i sprawił, że w portalach społecznościowych dostałem masę wiadomości. Tym artykułem zmierzam do tego, że chciałbym uświadomić, dlaczego młodzi przestali traktować pracę jako coś poważnego, a jedynie miejsce, w którym przychodzą zrobić swoje i wyjść, bez większego zaangażowania.
Kornel Tomicki/ Trener relacji
28 lutego 2019 at 11:36 Odpowiedz
Świetny pomysł na artykuł, ciekawy quiz 😉
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 15:51 Odpowiedz
Dzięki! Wciąż odkrywam nowe możliwości w blogowaniu i coraz bardziej się z nich cieszę. 🙂
Aleksandra R. K. Stupera
28 lutego 2019 at 07:08 Odpowiedz
Świetny quiz 🙂 Wyszło na to, że jeszcze trochę muszę się nauczyć. Mam tylko dwie uwagi: mógłbyś zmniejszyć trochę obrazki, bo np. u mnie zajmowały niemal cały ekran (a nie jest on wcale taki mały) i nie widziałam jednocześnie pytań i odpowiedzi. A drugie, to nie było możliwości odznaczenie odpowiedzi przy błędnym zaznaczeniu.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 15:53 Odpowiedz
Opcja do quizów jest już skonfigurowana. Brak możliwości zmiany odpowiedzi, ma na celu pokazać, że swoich czynów nie da się cofnąć, a pytania w wielu przypadkach specjalnie są trudniejsze, żeby udowodnić, że nie zawsze rozumiemy empatię tak jakbyśmy tego chcieli. Jeśli chodzi o zdjęcia, rzeczywiście są duże, postaram się coś z tym zrobić, ale nie obiecuję za wiele, ponieważ to już zależy od wtyczki.
Aleksandra R. K. Stupera
1 marca 2019 at 06:38 Odpowiedz
Dzięki 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 marca 2019 at 14:28 Odpowiedz
Kilka opcji poprawiłem, ale niestety reszta zajmie mi trochę więcej czasu. 🙂 Dziękuję Ci za pomoc.
Nie łatwe są te pytania, ale to dobrze. Przynajmniej uświadamiasz jak wielkim problemem jest mobbing.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 15:56 Odpowiedz
Właśnie o to mi chodziło. Z tego co do tej pory zauważyłem, większość osób, które napisało do mnie o swoim wyniku, zdało na max 10 odpowiedzi, gdzie łącznie poprawnych jest 19. 😀
Zatrudniam młodych ludzi i niestety nie zawsze spisują się. Tłumaczą się niewiedzą, ale nie zawsze o to chodzi. Po kilku zatrudnionych „leniach”, zwyczajnie miałem dość nawet przeprowadzania rozmów kwalifikacyjnych, aż pojawił się chłopak, którego w ciągu kilku miesięcy awansowałem, chociaż przyszedł dopiero po szkole.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:04 Odpowiedz
Nie wszyscy są tacy sami. W tym rzecz, że na 10 leniwych i niezmotywowanych ludzi, przyjdzie taki, który rozwali brygadę na łopatki, swoją sumiennością i chęcią do pracy. Widocznie pracownik o którym piszesz, dobrze się u Ciebie czuje. Inaczej swój talent i możliwości, wykorzystywałby gdzie indziej.
Marcin Krzysiek Bykow
28 lutego 2019 at 00:56 Odpowiedz
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 15:57 Odpowiedz
Ćwiczenie czyni mistrza. 😉 Umiejętność stawiania się w czyjejś sytuacji i zrozumienia co czują poniżane osoby, nie jest wcale takie proste, tak samo jak quiz.
Wiele zależy od tego w jakiej branży pracujemy i czy żyjemy w dużym mieście, czy w mniejszej miejscowości. Szczególnie w dużych miastach powstaje coraz więcej centrów Shared Services, gdzie osoby młode, zaraz po studiach albo nawet jeszcze w trakcie mogą zbierać doświadczenia na stanowiskach związanych np. z obsługą procesów finansowo-księgowych, administracyjnych, czy IT. W takich miejscach jeżeli jesteśmy ambitni, chcemy się rozwijać, doszkalać są stosunkowo dobre warunki do awansów. Jeżeli nie w obecnej, to w innej firmie. Przykładem będzie Wrocław, Warszawa, Gdańsk, Kraków, gdzie co chwilę widać nowe otwierające się miejsca pracy.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:05 Odpowiedz
Masz rację. Osobiście mieszkam w Białymstoku i nie ukrywam, że lubię to miasto. W przyszłości chciałbym działać na swoim, albo nawet wyprowadzić się gdzieś dalej. Póki co nie wiem czy po prostu nie mam potrzebnej wiedzy czy szczęścia. 😛
Marzenie, oczekiwania a rzeczywistość często nie idą w parze. Młodzi ludzie różnią sie od tych co byli niegdyś równiez mlodzi bo świat się zmienił. maja przede wszystkim więcej możliwości, ale mniej im sie chce . Dzisiaj sa bardziej roszczeniowi i pewniejsi siebie. Myślą te że są wyjątkowi, bo na każdym etapie motywacyjnym każdy ich w tym utwierdza. A wyjątkowy człowiek potrzebuje wyjątkowego środowiska do pracy i życia.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:06 Odpowiedz
Rzeczywiście obecnie możliwości jest więcej, ale nie zawsze młodzi są gotowi na ryzyko. Każdy z nas zna swoje możliwości, a niespecjalnie pracodawcy chcą szkolić i uczyć tego, co mogłoby się przydać w prowadzeniu własnej działalności.
czerwona filizanka
25 lutego 2019 at 23:58 Odpowiedz
Bardzo dużo wiedzy:) Co do ceny to zdarza się żektoś woli parę groszy przepłacić ale kupuje bo wie że dobra obsługa, lubi sklep etc
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:00 Odpowiedz
Właśnie to jest kwestią idealnej obsługi klienta i kontaktu ze sklepem.
Paulina Radziszewska
25 lutego 2019 at 21:39 Odpowiedz
To co nam wmawiano w szkole na temat pracy i możliwości, były tylko mrzonkami.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:15 Odpowiedz
Niestety szkoła musiała jakoś zachęcić przyszłych uczniów. My mieliśmy tworzyć ogrody na wielkie pieniądze i zarabiać na tym co lubiliśmy. Ostatecznie okazało się, że byłoby to możliwe z własną działalnością. Podsumowując, nas w sumie nie okłamano, architekt krajobrazu przede wszystkim zarabia z własnej działalności, a nie z pracy u kogoś. Jeśli chodzi o inne kierunki, niejednokrotnie słyszeliśmy o tym, jakie ostatecznie są efekty po skończeniu szkoły, nawet z wyróżnieniami.
Paulina Radziszewska
25 lutego 2019 at 21:38 Odpowiedz
Sporo przydatnych informacji i jasne przykłady. Widzę, że masz pojęcie w wielu dziedzinach.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:00 Odpowiedz
Jak zapewne wiesz, nie lubię siedzieć w miejscu i wciąż szukam czegoś nowego. 😉
Aleksandra R. K. Stupera
25 lutego 2019 at 19:22 Odpowiedz
Nie zawsze jesteśmy w stanie pracować tak, gdzie marzymy. A przynajmniej na początku. Wiele osób zaczynało na początku, łapiąc różne zlecenia tylko po to, by się jakoś utrzymać, ale potem otwierało własny biznes i spełniały swoje marzenia, cele.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:07 Odpowiedz
Dodatkowe prace po godzinach. To jest najczęstszy schemat. W moim przypadku niecierpliwość i brak efektów, doprowadza mnie momentami do szału.
Aleksandra R. K. Stupera
25 lutego 2019 at 19:17 Odpowiedz
Właśnie planuje założenie własnej działalności, więc ta wiedza na pewno mi się przyda. I pewnie nie tylko. Świetny artykuł
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 15:59 Odpowiedz
Dzięki za komentarz. Mogę zapytać o działalność, którą chcesz prowadzić?
Aleksandra R. K. Stupera
1 marca 2019 at 06:43 Odpowiedz
Na razie jest w fazie planowania i analiz. Ale jeśli ruszy, to dam znać 😉
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 marca 2019 at 14:29 Odpowiedz
Czekam, wkrótce również będę informować Zamkniętą Listę o projekcie nad, którym pracuję. 😉
czerwona filizanka
25 lutego 2019 at 16:25 Odpowiedz
Praca drugim domem może być dla szefa. Pamiętam pracę w której liczyłam że zarobię, liczyłam… starałam się bardzo: zostawałam po godzinach by wyrabiać normę, starałam się jak mogłam. Jaki efekt? Po zakończonej umowie szef zaproponował mi… właściwie dość zręcznie rozegrał: zamiast prowizji procentowej prowizja stała w praktyce jakaś część z najniższej procentowej, plus miałabym dwa tygodnie na czarno pracować, a po tym za 1000 złotych na czarno, oczywiście obowiązków by mi przybyło…. tak to wyszło jak sie mega starałam.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:09 Odpowiedz
Przykra sytuacja. Niestety osoby, które wyżej siedzą od nas, mniej widzą i rozumieją. Wielokrotnie widziałem, że pracownicy się buntowali, bo widzieli możliwości, a szef uznawał inaczej i chociażby na rzęsach stawali, efekt bywał słaby, ale szef chciał, szef miał.
Ale różne podejście od mojego. To kwestia środowiska, w jakim przebywasz, bo ja to widzę zupełnie inaczej.
W dzisiejszym świecie jest tyle możliwości, że nie trzeba pracować 8 godzin w jednym miejscu i nic nie załatwić w urzędzie, a w ogóle to nie trzeba nawet pracować w miejscu, w którym się nie lubi. Oczywiście byłoby wspaniale, gdyby każdy od pierwszego dnia pracy był w pracy marzeń, ale skoro to nie ma takiej możliwości, to może warto stworzyć takie miejsce, np. w swojej firmie?
Moim zdaniem jesteśmy pokoleniem instant, wkurzamy się nawet jak jest kolejka w sklepie i ktoś płaci gotówką zamiast kartą. Brakuje nam cierpliwości, którą mieli nasi rodzice i dziadkowie czekając w kolejkach do pustego sklepu.
ps. nie przeczytałem zasad komentowania przed napisaniem – wybacz, ale ograniczony czas i wolałem go wykorzystać na napisanie komentarza u Ciebie ; )
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:12 Odpowiedz
Witaj! Widzę Cię pierwszy raz, więc mam nadzieję, że nie obrazisz się za sposób w jaki się zwracam.
Przyznaję, że i dla mnie brakuje cierpliwości. Gdy nie mam wyboru i muszę zdecydować się na etat do godz. 17:00, to słabo mi się robi. Conajmniej od 16:00 muszę być w domu, mieć czas dla siebie, rodziny, dziewczyny, pasji, czegokolwiek oprócz pracy dla kogoś. Dlatego tak staram się zbudować markę osobistą, poszukuję najlepszego rozwiązania dla siebie i przede wszystkim dla Was, żeby ruszyć z pewną sprzedażą poprzez blog lub rozkręcić jeszcze inny projekt. Wszystko powoli raczkuje, ale być może w niedalekiej przyszłości, własna firma będzie moim spełnionym marzeniem.
PS: Zasady komentowania obejmują politykę prywatności. Twój komentarz zupełnie ich nie narusza. Tam znajdziesz podstawowe informacje o RODO.
Nie pamiętam czy miałam wtedy jako dziecko przemyślenia, czy szkoła ma sens, ale teraz czuję jakbym przeżywała temat od nowa. Moja siostra w 5 klasie , prosi mnie często o pomoc w zadaniach domowych. Za każdym razem jestem zaskoczona i wręcz załamana jak bezsensowne czynności trzeba wykonywać. Niektóre z zadań po prostu są zbyt trudne, lub zbyt błache, i nic nie wnoszą. Poziom kompletnie niedopasowany do wiedzy dzieci.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:17 Odpowiedz
Patrząc po sobie, musiałbym pójść do szkoły dwa lata później, żeby nadążyć i być dojrzalszy do programu nauczania. Nie chodzi o opóźnienie czy jakąś chorobę, po prostu szkoła była za szybko. Poza tym, nauczyciele nie potrafią wyjaśnić dlaczego matematyka jest ważna, nawet jeśli zadania nie wnoszą niczego do życia. To przede wszystkim kwestia ćwiczenia mózgu i umiejętności radzenia sobie z trudnymi życiowymi zadaniami. Jeśli potrafimy znaleźć odpowiedź na zadanie głupiej matematyczki, tym bardziej poradzimy sobie w życiu z tym, co nas zaskakuje i jest nie do przeskoczenia.
Temat związków jest bardzo trudny biorąc pod uwagę czasy w jakich żyjemy… Media, social media bombardują nas z każdej strony idealnymi związkami, ale takimi gdzie niby jedno bez drugiego żyć nie może, a zarazem wszyscy są wyzwoleni, niby para, ale musi panować wolność na każdym szczeblu itp! Czasy się zmieniły, postrzeganie świata,, związków, a miłość nie… Każdy chce być kochany, potrzebny, budzić się obok kogoś co rano, wlewać kawę do dwóch kubków, wspólnie grać do jednej bramki…
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:20 Odpowiedz
Tylko właśnie problem w tym, że nasze podejście do wyboru partnera jest już coraz częściej błahe, a co dopiero oczekiwania.
Myślę, że czas szkolny można też potraktować jako poszukiwanie swojego celu i skupić się na rozwijaniu pasji. Przedstawiłeś bardzo ciekawy punkt widzenia. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 lutego 2019 at 23:15 Odpowiedz
Dzięki! 🙂 Szkoła jest świetnym momentem, żeby poszukiwać siebie i spełniać marzenia. Trudniej jest w coś zainwestować i zdobyć poparcie ludzi, ale stawianie pierwszych kroków jest możliwe, a poza tym mamy więcej czasu. 🙂
Aleksandra R. K. Stupera
19 lutego 2019 at 06:58 Odpowiedz
Ostatnio właśnie rozmawialiśmy na zajęciach o szkole i tym, czy się przydaje w życiu. Trzeba przyznać, że wiele rzeczy nie jest nam potrzebnych, jeśli nie idziemy w konkretnym kierunku. Podstawowa wiedza przydaje się każdemu, ale reszta już tylko zainteresowanych tematem. Jednak szkoła uczy pewnej dyscypliny, punktualności, są kółka, na których możemy się rozwijać. Ale też w różnych szkołach różnie to wszystko wygląda. I nie zawsze uczniowie mają możliwość rozwijania się w tym kierunku, który ich naprawdę interesuje.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 lutego 2019 at 23:19 Odpowiedz
Masz rację. Nie każdy musi być orłem ze wszystkich przedmiotów, ale każdy jest wstanie nauczyć się na chociaż minimum. Poza tym, często nawet nie ma wyboru, ale to już inna kwestia. Jeśli chodzi o szkołę, nie bez powodu pominąłem wątek poniżania i radzenia sobie z krytyką, nienawiścią i napaściami. Pod tym względem szkoły mnie zawiodły.
Aleksandra R. K. Stupera
18 lutego 2019 at 16:57 Odpowiedz
Dobrze, że poruszyłeś ten temat i przejrzyście to wyjaśniłeś 🙂 Może dzięki temu niektóre blogi nie będą się już pojawiać. Mam tylko nadzieję, że te wartościowe nie zostaną zablokowane.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 lutego 2019 at 23:21 Odpowiedz
Te wartościowe są prowadzone przez osoby, które już mniej więcej wiedzą jak działać. Niestety wielu blogerów dosłownie zepsuło wizerunek blogosfery, tym samym ściągając blokady takie jak na Facebooku.
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:16 Odpowiedz
Jeśli „niektóre blogi” zechcą się pojawić, to Facebook skutecznie je zablokuje. Gdy wrzuciłem niewygodną wypowiedź na fanpage, moja strona została zablokowana jak wiele innych. Po dziś dzień nie wszystkich odsyła na moją stronę po kliknięciu w link.
Jednak się nie zgodzę. Mam inne przemyślenia na temat szkoły. Mnie naprawdę nie nauczyła tego, co później stało się dla mnie ważne: pisania. Pisałam jedynie nic nie wnoszące odtwórcze wypracowania. Podobnie było na studiach. Myśleć potrafię logicznie bez matematyki. Uważam, że kojarzenie matematyki z logicznym myśleniem to przesada. Jednocześnie usprawiedliwienie dla matury z matematyki, która moim zdaniem jest niesprawiedliwa, bo osoby, które nie potrafią nauczyć się matematyki, a są dobre z innych przedmiotów, nie zdadzą jej i na studia już nie pójdą. Szkoła nie była też dla mnie klubem zabaw. I na pewno nie pokonała we mnie sowy, siedzenia do późna i późnego wstawania. Jedyne co było dobre to wakacje i ferie. Szkoła może być dobra, jeśli wreszcie się zmieni i postawi na indywidualność bez przymusu uczenia się wszystkiego.
Ja nie zgodzę się z tobą. Szkoła nie skupia się na tym żeby nas nauczyć życia, to co po niej nas czeka, rzadko się przydaje. Pisania się nauczyłam, algebry też, ale za cholerę nie potrafię poradzić sobie na rynku pracy. Przez przejścia w szkole mam od cholery kompleksów i brak wiary w siebie. Jedyne co mi się z nią kojarzy to przezwiska i szturchanie na korytarzach przez plastikowe lale.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 lutego 2019 at 23:19 Odpowiedz
To, czy nasze prace były odtwórcze czy nie i jaka była ich jakość, zależy od nas. Czy musimy koniecznie robić tak jak chce nauczyciel? Uczymy się dla siebie. Nawet jeśli piszemy pod wymagania wykładowcy, nic nie szkodzi prywatnie robić nam po naszemu. Gdybym pisał tak jak oczekują od tego poloniści, szybciej bym zwariował, rzucił blogowanie i wszystko co do tego momentu zrobiłem.
W szkole również poznałem wielu znajomych i skupiałem się na tym, co lepiej wychodziło, a mianowicie budowanie relacji z ludźmi, niż matma.
Paulina Radziszewska
17 lutego 2019 at 21:19 Odpowiedz
W sumie się z Tobą zgadzam. W pracy poruszam tematy szkoły, pasji i innych rzeczy ogólnych, które nie zdradzają prywatnych informacji. O swoim życiu i problemach rozmawiam tylko z najbliższymi mi osobami ponieważ mam do niech pełne zaufanie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 lutego 2019 at 23:22 Odpowiedz
Tak powinno się robić. Wielokrotnie za dużo mówiłem, a później było to wykorzystywane przeciwko mnie. Prowadząc blog, wielokrotnie z czymś takim odzywały się do mnie osoby.
Bardzo pomocny wpis. Jak najbardziej trzeba się przyjżeć swoim działaniom w tym względzie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 lutego 2019 at 19:25 Odpowiedz
Dokładnie! Należy robić tak aby nie przeszkadzać innym użytkownikom. Jeśli nasze treści zostaną zauważone, to nie dlatego, że spamujemy gdzie popadnie. Chociaż oczywiście jeśli dany komunikat jest wyświetlany kilkukrotnie, oczywiste, że koniec końców prawdopodobnie w niego klikniemy. Pytanie tylko, czy chcemy być kojarzeni jako osoby spamujące?
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:14 Odpowiedz
Zwłaszcza, że teraz każda czynność mniej wzbogaca, a bardziej szkodzi, zwłaszcza na Facebooku i Instagramie. Praktycznie wejść z tych portali nie mam wcale.
Teraz gdy już wiem jak sobie z tym radzić będzie łatwiej. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 lutego 2019 at 19:32 Odpowiedz
Cieszę się, że mogłem pomóc. Dzięki za odwiedziny! 🙂
Aleksander Janusz
15 lutego 2019 at 19:11 Odpowiedz
Rzetelne podejście do tematu. Skorzystam z rady Patryka, zresztą już nie pierwszy raz – mam nadzieję, że pomoże. Dzięki! 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 lutego 2019 at 19:23 Odpowiedz
Dziękuję, zawsze do usług! 🙂 Pamiętaj, mniej publikowania linków w grupach, absolutnie odradzam pisania tych samych opisów i działania niezgodnie z zasadami. Niestety to my jesteśmy zależni od Facebooka.
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:13 Odpowiedz
Dzięki Aleksander! 🙂 Doceniam Twoją obecność i wsparcie. Byłeś jedną z pierwszych osób, które przekonały mnie do słusznej decyzji, jaką było przejście na domenę i hosting. To był strzał w dziesiątkę. Poza tym dzięki Aleksandrowi, zakupiłem motyw dla bloga, właśnie poprzez TemplateMonster.com/pl (subtelna reklama, ale uwierzcie mi, ta współpraca mnie cieszy).
czerwona filizanka
15 lutego 2019 at 17:05 Odpowiedz
niszowe blogerki modowe, nie wartościowe posty….. fascynujące…. pragnę zauważyć że a) każdy kiedyś zaczynał b) zdecydowana większość twórców zaczyna „od zera” c) wartość każdy szuka czegoś innego d) osoba zaczynająca gdy nie ma super sprzętu profesjonalnego więc nie wstawia zdjęć najwyższej jakości – to jest to zrozumiałe. Co do FB to mam nadzieje że w końcu powstanie jakaś godna alternatywa. Miłego dnia.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 lutego 2019 at 19:22 Odpowiedz
Akurat blogerki modowe, wręcz doprowadzają mnie do szału ciągłymi prośbami o wymianę obserwacjami w zamian za nic. Dosłownie, tylko żebrzą o wejścia i zaangażowanie, a rzadko kiedy cokolwiek dają z siebie. Nie ważne też kiedy zaczynają lub są zaawansowane, ich metody zaczęły być naśladowane, więc moim zdaniem odegrały dużą rolę w przyczynieniu się do spamu na Facebookowych grupach. Każdy kiedyś zaczynał, ale nie każdy od razu promuje się gdziekolwiek popadnie. Facebook zrobił dobrze blokując wiele stron, jest przynajmniej spokój.
Jeśli chodzi o osoby, które brały udział w Metamorfozie Bloga, zależy mi aby zrozumieli czym jest spam i odzyskały możliwość przesyłania linków.
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:11 Odpowiedz
Fakt, przegiąłem z wypowiedziami na temat blogerek modowych. Tylko wiesz, teraz jest ich tyle, że nie ukrywam – wściekam się gdy widzę kolejne w swoich grupach, żebrzące po lajki i wejścia.
Jeśli chodzi o alternatywę dla Facebooka, to prawda jest taka, że należy do niego kilka aplikacji (chociażby Instagram). Na temat algorytmów Facebooka pisano już wcześniej, apelując o zakładanie newsletterów. Poszedłem o krok dalej i stworzyłem Zamkniętą Listę. Newsletter jest tylko sposobem wejścia na listę, która ma szereg bonusów. Dostęp do podcastów, webinarów, darmowych plików do pobrania. Poza tym usuwam wszystkich, którzy nie są czytelnikami z prawdziwego zdarzenia. Poza tym pozycjonowanie SEO jest obecnie niezawodną bronią.
Kamila Kościelniak
15 lutego 2019 at 16:37 Odpowiedz
Znalazłam jedną nieścisłość w twoim poście, mianowicie Facebook zaczął ten proceder z końcem 2018 a nie początkiem 2019 roku. Mój blog został zablokowany 30.11.2018
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 lutego 2019 at 19:18 Odpowiedz
Być może masz rację. Ogólnie nie powinienem nawet o tym wspominać, bo oficjalnie nie wiadomo od kiedy zaczął testować te rozwiązanie. W takim razie jeszcze dłużej nie masz możliwości promowania się za pośrednictwem Facebooka.
www.alefrankowska.pl
11 lipca 2019 at 13:49 Odpowiedz
Odblokowano możliwość publikacji linków?
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:07 Odpowiedz
Masz rację Kamilo. Pisałaś do mnie w 2018 roku z zapytaniem o problem z linkiem. Właśnie zaktualizowałem wpis, dziękuję za uwagę, mój błąd.
Ważne jest, aby nie wstydzić się wartości, które wyznajemy i tak jak wspomniałeś – mieć dystans do siebie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 lutego 2019 at 19:31 Odpowiedz
Dystans do siebie wielokrotnie mi pomógł. 🙂 Dzięki!
Aleksandra R. K. Stupera
15 lutego 2019 at 14:03 Odpowiedz
Powinniśmy sami oceniać, co chcemy, by ludzie o nas wiedzieli, a resztę pozostawiać dla siebie, przyjaciół, ukochanej osoby. Nie wszyscy muszą znać cały nasz życiorys.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 lutego 2019 at 19:31 Odpowiedz
Masz rację. Sami powinniśmy decydować co chcemy aby ludzie o nas wiedzieli. Niestety nie mamy wpływu na plotki, więc warto wiedzieć jak sobie radzić w takich sytuacjach.
Marta Sobczyk-Ziębińska
15 lutego 2019 at 13:53 Odpowiedz
U mnie hitem jest to, że często osoby z dalszej rodziny wiedzą co się u mnie dzieje, mimo iż nie mamy że sobą kontaktu, bo jedna osoba opowiada. Szkoda tylko, że nie działa to w drugą stronę i ja o tym co dzieje się wśród dalszej rodziny dowiaduje się na końcu. W sumie już przywyklam i mam w nosie, robię swoje, działam, nie oglądam się na innych 😁
Patryk │ PatrykTarachon.pl
16 lutego 2019 at 19:28 Odpowiedz
Najważniejsze, że rodzina tęskni i martwi się, czy wszystko u Ciebie w porządku. 😛 Całkiem serio, jeśli pozwolisz chciałbym zapytać – czy wiesz kto rozgaduje takie plotki?
Marta Sobczyk-Ziębińska
16 lutego 2019 at 20:17 Odpowiedz
Oczywiście, że wiem 😁 łatwo dojść do tego, bo jedna tylko osoba z pewnymi innymi kontakt utrzymuje. Z drugiej strony wiesz jak jest, widocznie mam ciekawsze życie, no i jest fejm 😂
czerwona filizanka
15 lutego 2019 at 01:33 Odpowiedz
Podziwiam pary których relacja przetrwała trudne momenty to taka próba ognia…
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:20 Odpowiedz
Jestem pod wrażeniem par, które są 50 lat w związku i jeszcze potrafią się przytulić, pocałować i wzajemnie zaskakiwać.
„Jeszcze gorsze są te pretensje, że za rzadko całujesz, przytulasz, a gdy sami wyjdziemy z inicjatywą, to sobie robią żarty i nie traktują związku poważnie.” Nie powinniśmy wychodzić z taką inicjatywą sami z siebie?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 17:02 Odpowiedz
Właśnie powinniśmy, według mnie gdy oczekujemy takich gestów, przestają być szczere.
Właśnie dlatego zamiast brać, często sama przytulę pocałuję narzeczonego i powiem mu kilka ciepłych słów. Odwzajemnia je i jakiś czas temu kupił mi nawet kwiaty bez okazji.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 17:04 Odpowiedz
Masz szczęście, nie wszyscy są tacy. Znam typa, któremu kilka lat zajęło zrozumienie tego. 🙂
Izabella Lla
14 lutego 2019 at 17:04
Dobrze, że ostatecznie zrozumiał. Ja dziś wychodzę do kina i na pizzę z chłopakiem. Sam wyszedł z inicjatywą, aby tak spędzić walentynki. <3
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 17:05
Z Pauliną wychodzę jutro. Dziewczyna się rozchorowała, więc zajrzę do Niej później z prezentem i zabieram jutro na ,,Planetę Singli 3″, a później pomyślimy już razem. 🙂
Izabella Lla
14 lutego 2019 at 17:06
Niech wraca do zdrowia i udanego wyjścia Wam życzę! 😀
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 17:06
Wzajemnie! Bawcie się dobrze i wszystkiego najlepszego z okazji walentynek. 🙂
W tym roku to moje i mojego chłopaka 4 wspólne walentynki ale 5 rocznica związku ! Jest pierwsza okrągła rocznica 😉 Jestem z nas dumna 😀 Miłość ponad podziałami! List przekaż ukochanej na żywo 😉
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 14:03 Odpowiedz
Czytała go i spodobał się. Gratuluję Wam i życzę kolejnych szczęśliwych lat! 🙂
Paulina Radziszewska
14 lutego 2019 at 15:00 Odpowiedz
Prawdziwy związek to lata spędzone razem, upadki, wzloty, łzy, uśmiechy na twarzy, kompromis, wzajemna pomoc, trwanie…. to budowanie domu na własnych zasadach. W każdym związku ludzie oczekują czegoś innego, dlatego nie można go określić, jaki ma być.Niektórzy wymagają wręcz pewnych rzeczy, inni nie wyobrażają ich sobie w związku. To, co zbliża to określa każdy z nas w naszym związku, nie jesteśmy tego w stanie uogólnić i dawać jako przykład dla innych. Jedno jest pewne – Idealizm nie jest zarezerwowany dla ludzi – a reszta pozostaje niepewnością.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
13 lutego 2019 at 22:14 Odpowiedz
Całkowicie się z Tobą zgadzam. Bez znaczenia na święta i sytuacje, pamiętajmy o osobach, które są dla nas najważniejsze. Nie możemy traktować związku jak zwykłej zabawy. To nie w porządku do ukochanej osoby, a tym bardziej wobec nas samych, przecież w końcu ktoś może zabawić się nami.
Trudno mi zgodzić się ze stwierdzeniem, że „naprawianie” związku jest zawsze lepsze niż zakończenie go. Bo nie każdy związek da się „naprawić”. Są sytuacje, w których lepiej ratować siebie (i dzieci, jeśli są), niż na siłę trwać w czymś, co nie ma sensu, a nawet może okazać się zgubne! Zresztą… z czego tak właściwie wynikało owo „naprawianie” za czasów naszych przodków? Po części po prostu z tego, że rozwody uważano za coś niemoralnego, nie do pomyślenia. A kobiety rzadko kiedy mogły studiować i przeważnie nie pracowały zawodowo – miały być jedynie żonami (najlepiej do końca życia) i matkami. Jeśli kobieta wie, że w razie, gdyby zażądała rozwodu, nie otrzyma od otoczenia wsparcia, lecz coś zgoła przeciwnego – to czy łatwo jej przyjdzie podjąć taką decyzję, nawet jeśli z uwagi na daną sytuację ma do tego prawo?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
13 lutego 2019 at 02:08 Odpowiedz
Rzeczywiście kobietom nie było łatwo, ale zamiast się rozwodzić i szukać ucieczki, może warto wziąć się w garść i chłopa złapać za łeb i nauczyć porządku. Jeśli na kimś nam zależy, jesteśmy wstanie się poświęcać, niż podkulać ogon. Moim zdaniem związki da się naprawiać, pod warunkiem, że tego zakochani chcą. Wzajemne uświadamianie siebie, rozmowa, wsparcie i pomoc dużo mogą wskórać.
Poza tym mamy dostęp do terapii małżeńskich, instytutów i możliwość zgłoszenia przemocy policji. Kobieta jak i mężczyzna czasem potrzebuje wstrząsu, żeby się czegoś nauczyć, skoro wieloletnie próby, rozmowy i zaangażowanie nic nie daje.
Teoretycznie – masz rację. Ale na terapię nikogo nie zaciągniesz, to ten ktoś sam musi zobaczyć problem. I niestety, policja nie zawsze chce zgłoszenie przyjąć, a prokuratura i sądy nieraz nie dowierzają kobietom. Poza tym sporo osób w Polsce uważa, że nie ma czegoś takiego jak gwałt w małżeństwie. Co więcej, obecna władza jest przeciwna konwencji antyprzemocowej i odbiera dotacje organizacjom, które praw kobiet bronią. Moim zdaniem, właśnie to wszystko może sprawić, że kobieta prędzej pomyśli o rozwodzie niż o naprawianiu związku – tym bardziej jeśli jej sytuacja wymaga reakcji natychmiastowej.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
13 lutego 2019 at 22:14 Odpowiedz
Zauważyłem, że gdy do mnie odpisujesz, to najczęściej zwracasz uwagę na to, co Ci się nie podoba i z czym się nie zgadzasz. Więcej obiektywizmu. 🙂 Piszę bloga o wyrozumiałości i wspieraniu innych, a nie wytykaniu tego w czym się mylą. Pozdrawiam!
Maria
14 lutego 2019 at 01:34
Przykro mi, że tak odbierasz moje wypowiedzi. Bo to naprawdę nie jest żadne „wytykanie” czegokolwiek, takiego zamiaru nie mam. Moim zdaniem dyskusja polega między innymi właśnie na polemizowaniu, kulturalnym ujawnianiu wątpliwości i różnic. Owszem, ja też uważam, że najbardziej powinniśmy się skupić na sednie sprawy. Ale myślę też, że niewiele osiągniemy, uciekając od szczerej rozmowy o naszych poglądach na owo sedno sprawy. I że wspieranie innych a stałe przytakiwanie im to dwie różne sprawy. Wyrażenie odmiennego zdania to nie atak, naprawdę! Również pozdrawiam☺
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 01:47
Wymiana zdań i dyskusja, jak najbardziej… Tylko rozmawiamy na blogu i w wiadomościach prywatnych o wyrozumiałości, a wciąż dopatrujemy się tego gdzie ktoś może się mylić lub w jaki sposób udowodnić, że nie ma racji. Większość Twoich wypowiedzi to właśnie wytykanie tego co jest słabe. Wiesz jak ciężko jest zdobyć zaufanie osób, które są pozytywnie nastawione i chcą wspierać?
To nie tak, że nie akceptuję czy nie toleruję dyskusji. Zwyczajnie nie potrafię pojąć, dlaczego jest więcej uwag i niezgody od wzajemnego wsparcia?
Maria
14 lutego 2019 at 02:21
To, z czym się nie zgadzam, nie jest „słabe” – to Twoje poglądy, do których masz prawo tak samo, jak ja mam do moich. A co do uwag – mogą być konstruktywne i w takim razie niektóre z nich mogą, w moim przekonaniu, być właśnie wyrazem wsparcia. Gdzie w nich „dopatrywanie się” czegoś, jakieś złe intencje? Nie widzę tego. Ale w porządku, spróbuję skupiać się na głównych przesłaniach i problemach. A dlaczego pisałam o tym, z czym się nie zgadzam? Bo zależało mi właśnie na dyskusji, na wymianie poglądów, a co to za „wymiana”, jeśli wszyscy mają ten sam pogląd… Dobrze, przestanę zwracać uwagę na szczegóły; nie jest to dla mnie problemem.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 14:05
Moim zdaniem słabe jest to, że gdy zostawiasz komentarze, są one wręcz przepełnione krytyką. Niby czuć, że chcesz pomóc w zaangażowaniu pozostałych do dyskusji, ale tylko próbujesz udowodnić, jak bardzo się mylę.
Powyższy artykuł napisałem o tym, żeby się wzajemnie zauważać w związku, bez znaczenia na święta i okazje, a do młodych zaapelowałem o traktowanie miłości poważnie, ponieważ obecnie sporo młodych ludzi, wiąże się, żeby sprostać modzie na bycie w związku i statusowi na Facebooka, co może skrzywdzić drugą osobę. Szkoda, że tego nie widzisz.
,,Teoretycznie — masz rację”; ,,Poza tym sporo osób w Polsce uważa, że”‚;
Proszę, zamiast skupiać się na wątkach pobocznych, spróbuj zauważać główny przekaz. Tutaj jest to najważniejsze.
Marta
14 lutego 2019 at 14:20
Muszę zgodzić się tutaj z jedną i drugą stroną. Artykuły które pisze Patryk angażują do dyskusji, ale też nie dziwię się jego reakcji. Wspólnie tworzymy wokół bloga grupę która się wspiera i nie dziwię mu się, że nie chce aby ktokolwiek zaburzał tę relacje. Czytam komentarze bo jestem ciekawa jakie są reakcje na jego treści, ale również dobrze znam Patryka prywatnie, więc rozumiem też dlaczego zależy mu na wzajemnym wspieraniu się. Patrząc po twoich wypowiedziach Mario, można stwierdzić, że komentując wytykasz wszystko co ci się nie podoba, a pozytywów praktycznie żadnych nie widzisz.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 14:23
Dziękuję Ci za zaufanie i wsparcie, które niesiesz. Marta również nie ze wszystkim się zgadza, już wielokrotnie wyrażała swoje niezadowolenie, argumenty i uświadamiała mnie w błędnym myśleniu. Natomiast nie robi tego za każdym razem.
Paulina Radziszewska
14 lutego 2019 at 14:50
Taki hate w białych rękawiczkach. Niby wszystko w porządku, wspiera się i pomaga, a hejtuje jak leci. Gdyby jeszcze jednorazowo albo sporadycznie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 14:54
Jestem świadomy, że publikując w sieci będą pojawiać się różne reakcje i opinie. Uważam, że teraz wszystkie wypowiedzi, które nam się nie podobają, autorzy sprowadzają do hejtu. Mimo wszystko jeśli coś mi się u kogoś nie podoba, a widzę, że treść porusza ważny temat dla autora lub jakiejś grupy, to zwyczajnie nie wspominam o tym co mi się nie podoba. Właśnie na tym polega wspieranie i empatia.
Paulina Radziszewska
14 lutego 2019 at 14:55
Trudno stworzyć miejsce, gdzie ludzie się wzajemnie wspierają i czasem zwrócą uwagę na błędne myślenie, gdy nie eliminujemy tych, którzy działają na przeciw założonemu celowi.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 14:58
Wystarczająco dużo komentarzy usuwam i blokuję użytkowników. Z Marią da się dogadać i uświadomić dlaczego zależy mi na miejscu, w którym wzajemnie byśmy się wspierali niż wypominali sobie wzajemnie niezgodności. Rozumiem, że nie wszyscy w naszym kraju są świadomi, że można się udzielać bez wytykania błędów i wyrażania opinii w kontekście polityki, nienawiści i wzajemnym pouczaniu się. Przykładowo w tej chwili prowadzimy rozmowę, która polega na wspieraniu się.
Paulina Radziszewska
14 lutego 2019 at 14:59
To prawda. Czasem też się nie zgadzam z czymś o czym piszesz. Wyrażę to, ale tak jak kiedyś pisałeś, lepiej dla nas samych i autora doszukiwać się jak najwięcej pozytywów.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 15:11
,,Szklanka do połowy pełna”. 🙂 Rzeczywiście dyskutowanie na blogu jest świetne. Angażujemy się wzajemnie w dyskusję, budujemy zaufanie i niepowtarzalną społeczność, którą tworzy każdy z nas. Dziękuję Ci @Paulina_Radziszewska:disqus za pomoc w wyjaśnieniu dlaczego to dla mnie takie ważne.
Jeśli chodzi o Ciebie Mario, Twoje wsparcia i zaangażowanie bardzo dużo dla mnie znaczy. Dzięki temu nasza społeczność jest dużo lepsza. Dodajesz od siebie dodatkowej treści do artykułów, prowokujesz dyskusję i bierzesz czynny udział w tym co robię od lat. Dziękuję Bogu za Twoją obecność. Gdy piszę o wiadomości od gnębionej dziewczyny, zależy mi, aby w komentarzach pojawiły się słowa wsparcia, niosące zrozumienie i pomoc. Oczywiście czasem skrytykuję kogoś, natomiast nawet jeśli piszemy komentarze, w których wyrażamy zdanie, starajmy się na jeden argument na „nie”, znaleźć trzy na „tak”. Da się zrobić?
Paulina Radziszewska
14 lutego 2019 at 15:12
Dla mnie bez problemu. Nie mam możliwości często brać udziału w dyskusjach, ale jestem świadoma na czym Ci zależy.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
14 lutego 2019 at 17:09
To nie jest tak, że na blogach innych czy tutaj, nie można wyrażać własnego zdania i opinii. Od początku zależało mi na wzajemnej empatii i wsparciu. Później wspólnie zaczęliśmy dbać o to, aby każdy kto komentuje, czuł się tutaj dobrze i wiedział, że znajdzie wsparcie i zrozumienie. Od początku apelowałem o to, abyśmy na jedną uwagę, szukali kilku zalet. Od 2019 przestałem usuwać komentarze z przewagą uwag i krytyki, aby kontynuować założenia dyskusji pod artykułami. Wciąż mi na tym zależy.
Maria
14 lutego 2019 at 15:15
Da się zrobić.
Izabella Lla
14 lutego 2019 at 17:11
Gdy mam nawet mam powód napisać, że się z czymś nie zgadzam, po prostu pomijam takie zdanie, aby nie sprawiać przykrości autorowi. Gdy robię tak na innych blogach, dużo lepiej rozmawia mi się z ludźmi. Czasem wyrażanie własnego zdania bardziej nam szkodzi i źle o nas świadczy. Tak jak w tym przypadku.
Maria
15 lutego 2019 at 02:13
Nie wiedziałam, że wyrażanie własnego zdania w sposób kulturalny może sprawić przykrość albo źle o kimś świadczyć. Zgoda, nie można krytykować stale. Co prawda nie jestem pewna, czy to dobrze, jeśli nie wyrażamy swojego zdania ze strachu, że komuś będzie przykro. Ale niewątpliwie unikanie sporów jest czymś, do czego warto dążyć – może nawet zachowując owo zdanie dla siebie.
Maria
14 lutego 2019 at 14:57
Bez przesady, zaraz „hate”?😊Proponowałabym, żebyśmy używali słów adekwatnych do sytuacji, a nie aż takich mocnych. Bo jeszcze się okaże, że zwykłe zwrócenie uwagi to „zniewaga”, „tragedia”… Ale faktycznie, robię to za często; zmiana tego zachowania nie jest dla mnie żadnym problemem, postaram się.
Paulina Radziszewska
14 lutego 2019 at 15:04
Według mnie, Twoje wypowiedzi można podpiąć pod hate w białych rękawiczkach. Znam Patryka od lat, sporo czasu spędza na blokowaniu i usuwaniu komentarzy, aby wypowiedzi pod Jego artykułami były pozytywne i pełne empatii. Wszyscy czasem wyrażamy swoje zdanie, bo ciężko czasem się zgodzić. Poza tym, Patryk czasem celowo buduje zdania w sposób nieprawidłowy lub niezgodny z prawdą, aby tę rozmowę sprowokować.
Mimo tego, wszyscy się tutaj akceptujemy i lubimy właśnie z powodu wspierania i empatii, o którą Patryk tak walczy. Gdy mamy jakieś uwagi, piszemy do Niego prywatnie. Na blogu wspólnie wspieramy się, żeby zwracać uwagę na wzajemną empatię, wyrozumiałość i skupieniu się na głównym temacie.
Maria
14 lutego 2019 at 15:24
Dobrze, jeśli będę miała jakieś uwagi, napiszę prywatnie; skąd mogłam wiedzieć, że do tego blog nie służy? Gdy mamy do czynienia z celowym budowaniem zdań tak, by sprowokować dyskusję – to ja bym się nie dziwiła, że pojawiają się uwagi. Ale skoro akurat blog nie jest miejscem na uwagi – to przepraszam. Wydawało mi się, że tu można też odnosić się do szczegółów. Skupię się na sednie spraw.
Jan Tonowo
14 lutego 2019 at 16:54
Jasne, że blog do tego służy, ale nadużywasz cierpliwości. Można raz zwrócić uwagę, drugi raz się do czegoś przyczepić, ale cały czas? Wspólnie tworzymy miejsce, w którym się wspieramy i budujemy bezpieczne miejsce. Po prostu przychodzisz się tu dowartościować, czepiać i traktować dyskusję jako swoje forum gdzie odbiegasz od tematu, żeby stawiać na swoim. Nie zauważasz, że artykuł skupia się na grupie nastolatków, którzy traktują miłość jako kartę przetargową? Nie zauważyłaś, że artykuł jest o wzajemnym wspieraniu się i miłości przez cały rok, a nie tylko od święta? W ogóle nie komentujesz na temat.
Czy teraz już dyskusja jest taka, jaką chciałaś tu prowadzić?
Maria
15 lutego 2019 at 01:57
Jak widzę, kolejna osoba „przeoczyła” fakt, że dostrzegłam w moim postępowaniu przesadę i że zamierzam je zmienić. I kolejna osoba (co więcej, w sposób bardzo nieprzyjemny) próbuje dowieść, że „wie”, po co ktoś inny pisze i po co wchodzi na forum! Po co tu wchodzę – wiem tylko ja. A na „stawianiu na swoim” mi nie zależy. Temat uważam za wyczerpany, naprawdę nie ma sensu go ciągnąć. I zdaje mi się, że mieliśmy się wszyscy wzajemnie wspierać… a tu na jedną jedyną osobę grad złośliwości się sypie! Chyba nie tak miało tu być?
Maria
14 lutego 2019 at 15:02
Dobrze, to ja też postaram się nie robić tego za każdym razem. Faktycznie, wystarczy od czasu do czasu; są zresztą sprawy ważniejsze.
Izabella Lla
14 lutego 2019 at 17:00
W sumie czuję się trochę winna. Apelowałam do patryka żeby nie moderował tak ostro komentarzy bo gdy w komentarzach pojawiają się jakieś uwagi, sama dyskusja wygląda na bardziej wiarygodną. Teraz rozumiem dlaczego opowiadałeś mi że nie pozwalałeś na wszystkie komentarze. Z góry przepraszam, że cię pouczałam. Nie rozumiałam dlaczego tak się dzieje.
Maria
14 lutego 2019 at 15:06
To nie do końca tak. Widzę pozytywy i przecież nieraz się zgadzamy. Natomiast o tym, z czym się nie zgadzam, mówię może faktycznie za często. A przecież warto zauważać zarówno pozytywy, jak i „negatywy”, ja za bardzo skupiam się na tych drugich.
Jan Tonowo
14 lutego 2019 at 16:57
Może i tak, ale już kilkukrotnie pomijałem dyskusję, bo nie chciałem po prostu dodatkowo wbijać Patrykowi szpilki.
Maria
14 lutego 2019 at 15:12
W porządku, postaram się. A co złego jest w tym, że napisałam, co sądzi sporo osób w naszym kraju na temat gwałtu w małżeństwie? Jest to, niestety, fakt – i jedna z przyczyn, z których kobiety nierzadko nie zgłaszają przypadków przemocy, a policja nie chce przyjmować takich zgłoszeń.
Marcin Krzysiek Bykow
14 lutego 2019 at 16:38
Nawet prywatnie nie piszę zbyt wielu uwag, bo wiem, że po drugiej stronie jest człowiek, który to przeczyta i może być przykro. Zresztą bez urazy Maria, ale moim zdaniem Twoje uwagi są wzięte z sufitu. Wypowiadasz się tylko po to, żeby się wypowiedzieć. Do tekstu może i wnosi to jakiś element, ale do głównego przekazu Patryka nic szczególnego nie dodaje. Z moich obserwacji wybitnie utrudniasz dla Patryka jego działania. Chłopaka znam od lat i widzę ile trudu wkłada we własną pracę. „Negatywy”, dużo ich z twojej strony.
Sabina Kokosowa
14 lutego 2019 at 17:25
Niby napisanie prywatnie, coś zmienia? Tak samo zwraca uwagę i pokazuje kto ma racje.
Maria
15 lutego 2019 at 02:15
„pokazuje kto ma rację”? A czy ja c h c ę coś takiego pokazywać? Nie. Przecież wiem, że mój pogląd wcale nie musi być tym „słusznym”. A krytykowanie tego, że ktoś coś pisze prywatnie, uważam za przesadę. To, czy o czymś napiszę prywatnie, czy nie – jest moją osobistą sprawą. Żyjemy jeszcze w wolnym kraju, w którym nikt nie powinien wtrącać się w czyjeś sprawy – a więc także oceniać, czy aby na pewno wolno prywatnie porozmawiać z kimś o różnicach w poglądach.
Maria
15 lutego 2019 at 01:38
Myślałam, że temat został już zakończony. Ale, jak widzę, nie każdy przyjął do wiadomości fakt, że dostrzegłam przesadę w moim postępowaniu i że zobowiązałam się do skończenia z tym. Są chyba osoby, które będą ciągnąć temat do skutku… pytanie: po co? „Wypowiadasz się tylko po to, żeby się wypowiedzieć” – z całym szacunkiem, ale tylko j a wiem, po co się wypowiadam i czy na pewno moje uwagi są „z sufitu”. I naprawdę, nie ma sensu tej „rozmowy” kontynuować, temat uważam za wyczerpany.
Sabina Kokosowa
14 lutego 2019 at 17:24
Od kilku lat interesuje się badaniem zachowań w internecie. Własnie dla takich sytuacji jak ta, moderowanie komentarzy jest ważne. Gdyby powyższy komentarz, który się tu pojawił został w porę usunięty, nie doszłoby do takiej dyskusji. To nie są poglądy a próba udowodnienia kto ma rację i jest na tej stronie internetowej ważniejszy. Brak szacunku dla autora i jego pracy. Nie musimy się ze sobą zgadzać, ale w chwili gdy wypunktowujemy swoje argumenty, jest to już jak wspomniała @Paulina@Paulina_Radziszewska:disqus ,,hate w białych rękawiczkach”. Jaki cel mają komentarze Marii, nie mam zielonego pojęcia. Od miesięcy czytam Patryka, mam nadzieję, że się bliżej poznamy i omówimy kilka rzeczy z Patrykiem w cztery oczy. Pomimo wszystkiego, nawet jeśli się nie zgadzam z czymś, to trzymam się zasady Patryka – nie poruszam tematu, który w jakikolwiek zwracałby uwagę. W każdym tekście można znaleźć coś z czym możemy się zgodzić. Dlaczego zatem doszukujemy się powodów by komuś zwracać uwagę i wyrażać swoje zdanie w taki sposób, aby udowadniać pozostałym, że autor nie ma racji? Dla potrzeby oplucia kogoś i tyle. W internecie jest to łatwiejsze. Czegoś czego nie powiedziałabym komuś w twarz z grzeczności, tym samym nie napisałabym w komentarzu.
Dlatego Patryk, apeluję do Ciebie, abyś się nie poddawał i wciąż walczył o to, aby w komentarzach pod Twoimi artykułami było pozytywnie. Podziwiam Cię za to, że jeszcze się nie poddałeś, zwłaszcza po takich numerach jak ten.
Maria
15 lutego 2019 at 02:37
„numer”, „brak szacunku”, „próba udowodnienia kto ma rację”, „dla potrzeby oplucia kogoś i tyle” – a gdzie d o w o d y na poparcie tych obraźliwych i niesprawiedliwych stwierdzeń? Ja staram się nikogo nie obrażać i swoje zdanie wyrażam raczej kulturalnie. A już na pewno nie wyobrażam sobie, że znam prawdziwe „potrzeby” i intencje rozmówców. I bynajmniej nie uważam, że to ja mam rację. Może warto, zamiast ciągnąć wątek już zakończony i posądzać kogoś obcego o złe intencje, po prostu wrócić do sedna sprawy – do tekstu? To na pewno lepsze wyjście niż przyczepianie się do kogoś i uchwycenie się tematu już wyczerpanego.
Uważasz, że odebranie nam wsparcia w razie rozwodu, byłoby lepszym rozwiązaniem i zapobiegłoby rozstaniom i większemu szacunkowi? Co ty wypisujesz? Wcale nie o to chodzi! Dostaliśmy portale randkowe, zaczęliśmy bawić się związkami i ludźmi! Ktoś kto nas kocha, teraz nikogo nie obchodzi bo status na fejsie jest ważniejszy. Mieszkamy z kimś razem bo koleżanki wynajmują z chłopakami. Tutaj różnica z naszymi przodkami jest spora, ale nie ma to większego związku z naszymi wyborami. Sami wybieramy followersów kosztem chłopaka czy dziewczyny. Umawiamy się przez internet bo „tak się teraz robi”, nie traktujemy miłości poważnie, a tym bardziej powtarza się to wśród nastolatków. Zrozumiałaś w ogóle ten tekst czy nie bardzo?
Pytanie: czy to na pewno j a czegoś nie zrozumiałam? Nie lubię przypisywania mi czegoś, czego nie powiedziałam. Gdzie ja napisałam, że odebranie wsparcia jest czymś właściwym? Napisałam, że m.in. brak wsparcia ze strony otoczenia może sprawić, że kobieta nie zdecyduje się na rozwód, choć byłby on w danej sytuacji wskazany. A nie – że brak wsparcia to coś właściwego.
Zdzisław Szymański
12 lutego 2019 at 22:39 Odpowiedz
Miłość to nie jest nieustanna zabawa: „Przestało mi się podobać nasze uczucie, więc zabieram swoje elektroniczne zabawki i odchodzę”. Nie jest również czymś robionym na próbę, tak jak nie żyjemy na próbę. Idealny związek to taki, w którym partnerzy mają swoje zdanie, poglądy i potrafią się TYLKO posprzeczać, a potem przeprosić. Kiedyś to, co zepsute, naprawiano a nie wyrzucano. Jednym w roku jest tylko dzień Walentynek, a on nigdy nie staje się codziennością. Trzeba umieć okazywać miłość, a nie tylko o niej mówić.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
13 lutego 2019 at 02:10 Odpowiedz
Cała esencja tekstu. Właśnie o to mi chodzi, traktowanie związku poważnie przez cały rok, a nie tylko w walentynki. Do tego zaskakiwanie się i wzajemne dbanie o siebie, nie tylko wtedy, gdy nadarza się okazja. 🙂
Paulina Radziszewska
12 lutego 2019 at 21:21 Odpowiedz
Myślę, że miłość w czasach szkolnych jest najważniejsza ponieważ dużo uczy, ale nie może być przymusowa i typy ,, muszę mieć chłopaka, bo wszystkie koleżanki z klasy już mają”. Znam tez pary, które są ze sobą od szkoły podstawowej i tworzą bardzo dobre małżeństwa. Bardzo trudno jest stworzyć zdrowy i dobry związek, w którym dwie osoby będą czuły spełnienie. To zależy od bardzo dużej pracy nad związkiem i przede wszystkim nad sobą.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 lutego 2019 at 21:51 Odpowiedz
Masz rację, ale nie uważasz, że to wśród wielu młodych osób się nie sprawdza i później powtarzają bzdury? Kolejna ważna sprawa – jedno w parze się zakochuje i angażuje, gdy to drugie traktuje związek jako zabawę i bez problemu odchodzi, zostawiając po sobie rozczarowanie i żal.
Marcin Krzysiek Bykow
14 lutego 2019 at 16:42 Odpowiedz
Dobrze, że poruszasz temat podejścia młodych do związków. Robią po prostu szopkę z uczuć. Związki dla Facebookowych statusów to teraz częsty mechanizm. Chłopak się stara gdy dziewczyna na aks.fm lub innym portalu wymienia się lajkami z kolegami ze szkoły. Później wielka awantura, że ona go zdradza. Skoro klei się do innych chłopaków, to jej uczucia są fałszywe nawet jeśli jej „pościki” na facebooku są rozpłaczliwe.
Czytaliście ten artykuł? Jest moim ulubionym ze wszystkich jakie tu przeczytałem. https://patryktarachon.pl/s… Dziewczyny żalą się w internecie że mężczyźni to świnie, chłopacy myślą o jednym i są do niczego. A do czego są te dziewczyny? One nie są skrzywdzone, tylko fałszywe.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
28 lutego 2019 at 16:23 Odpowiedz
Tekst o skrzywdzonych dziewczynach. Wkurzony byłem gdy go pisałem. Pamiętam jak naskoczyłem na dziewczynkę, co publikowała na swoim instagramie memy tego typu co ten w artykule. Taka nie zna tematu, a wrzuca obrazki bez przemyślenia. Znając życie, zapewne w przyszłości będzie narzekać, że nikt dla niej nie jest dobry, a sama tylko oczekuje. ah… Znów emocje wróciły, a tylko pomyślałem o tamtej sytuacji. :/
Aleksandra R. K. Stupera
12 lutego 2019 at 20:50 Odpowiedz
Świetna robota 🙂 Takie ankiety to naprawdę cenna rzecz w komunikacji z czytelnikami.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 lutego 2019 at 21:09 Odpowiedz
Nie tylko w komunikacji z czytelnikami, ale przede wszystkim dla zrozumienia potrzeb czytelników.
Marta Sobczyk-Ziębińska
12 lutego 2019 at 13:58 Odpowiedz
Odniosę się do tych szkolnych związków, bo to one są jednymi z ważniejszych w życiu, to one najwięcej nas uczą. Znam osoby, które poznały się mając lat 14,15 i dziś nadal są razem, tworzą szczęśliwe rodziny. Znam też osoby, które nadal nie potrafią stworzyć związku, zazwyczaj przez własne ograniczenia i wyidealizowanie potencjalnego partnera. Moje szkolne miłości też chciały się zareczac kiedy ledwo osiągnęliśmy pełnoletniość, dziś nasze dzieci wspólnie się bawią. Jesteśmy świetnymi przyjaciółmi, widujemy się całymi rodzinami, robimy wspólne imprezy. Jednak przez lata szkolne na tyle dobrze się poznaliśmy, że dziś jesteśmy jak brat i siostra 🙂 choć osobom z zewnątrz nadal ciężko w to uwierzyć 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 lutego 2019 at 21:15 Odpowiedz
Również poznałem osoby, które poznały się w szkole i są po dziś dzień. Swoją obecną partnerkę, również poznałem w szkole. Jednak mimo wszystko wtedy nie obnosiłem się z tym, bo nie wiedziałem co z tej relacji wyjdzie. Musiało minąć kilka lat, żebym mógł powiedzieć, że to poważny związek. Teraz sporo młodych ludzi godzi się na związki, ponieważ to bardziej „modne”. To tak jak z psem na święta, jest póki sprawia radość.
Silny związek buduje się latami i wymaga to zaangażowania obojga partnerów.
Aleksandra R. K. Stupera
12 lutego 2019 at 20:56 Odpowiedz
Zgadzam się. Prawdziwy związek nie powstaje z dnia na dzień w wyniku zauroczenia. To naprawdę miesiące, lata pracy, wspierania się i bycia przy sobie (gdy jest dobrze i źle). Nie rozumiem tych zabaw w miłość, która rozpada się, gdy przyjdą trudności i przeszkody. Wiele osób woli wymieć drugiego człowieka niż próbować naprawić relację z nim.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 lutego 2019 at 21:12 Odpowiedz
Na to właśnie chciałem zwrócić uwagę, pisząc ten artykuł. Młodzi teraz traktują związek jako coś obowiązkowego i istotnego, aby nie być „dziwadłem”. Natomiast to nie na tym polega i czasem lepiej się zastanowić nad tym co się robi, niż bawić się uczuciami drugiego człowieka, dla którego możemy stać się ważni.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 lutego 2019 at 21:10 Odpowiedz
Masz całkowitą rację. Nie powinniśmy też pamiętać o sobie wzajemnie tylko od święta. Dbać o swój związek należy każdego dnia. To nie umowa do bycia oznaczonymi na Facebooku jako związek.
Gratuluje wyników. Grunt to za solidna pracę dostać oklaski.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 lutego 2019 at 21:08 Odpowiedz
Na oklaski jeszcze przyjdzie czas, a jeśli nie, to wystarczy mi świadomość, że już kilku osobom na pewno blog i to co robię pomogło.
Marta Sobczyk-Ziębińska
12 lutego 2019 at 12:20 Odpowiedz
Widzisz, warto pytać 🙂 dowiedziałes się co podoba się nam, okazało się, że hejt można wsadzić między wiersze, bo więcej osób tu chce zaglądać, a innymi nie warto się przejmować, zwłaszcza gdy nie mają wiele do powiedzenia tylko atakuja 😁
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 lutego 2019 at 21:07 Odpowiedz
Dlatego też stworzyłem Zamkniętą Listę ( https://patryktarachon.pl/z… ), żeby stworzyć miejsce dla tych najlepszych osób, które chcą być częścią tego miejsca i pomagać innym. Ich zdanie liczy się w pierwszej kolejności. Dzięki za Twoją obecność. 🙂
Co tu dużo mówić, wykonujesz kawał dobrej roboty. Co do hejtów, samo to, że chce się komuś poświęcać bezcenny czas na oczernianiu innych, stawia go już na przegranej pozycji. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 lutego 2019 at 21:05 Odpowiedz
Wiesz, że negatywne komentarze szybciej się zapamiętuje niż te z pochwałami? Ostatnio koleżanka mi tłumaczyła, że człowiek rozumny (Homo sapiens), wykształcił mowę, żeby właśnie obgadywać. Teraz robimy to bardziej jawnie, nie kryjemy się z tym. Być może właśnie dlatego, hate będziemy musieli zwalczać, żeby się nie szerzył, ale i tak z nim nie wygramy.
[…] Twoje wsparcie, dużo znaczy [PYTANIA DO CIEBIE] […]
Paulina Radziszewska
9 lutego 2019 at 17:46 Odpowiedz
Doszłam do tych samych wniosków co Ty, że tylko osoby które mają problemy w domu, czy sami ze sobą poniżają innych. Człowiek, który w pełni siebie akceptuje i nie żyje w środowisku choć lekko zbliżonych za zaburzonego np ( alkoholizm w domu), nie ma potrzeby krzywdzenia innych ludzi.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 lutego 2019 at 10:50 Odpowiedz
Nie zawsze jesteśmy odbiciem ludzi, z którymi żyjemy, ale często osoby, które poniżają są po prostu zbyt przekonani, że to co robią jest zabawne i buduje wizerunek gracza, a nie pionka. Niestety coraz częściej panuje trend na lidera, a nie dyktatora.
Bardzo przydatny post 🙂 Ja zazwyczaj nie chciałam brać udziału w różnych okolicznościach, które potem się kończą np. obiadem, bo często słyszałam różne rzeczy. Teraz wiem jak sobie z tym poradzić.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 lutego 2019 at 03:00 Odpowiedz
Najważniejsze, że opanowałaś swoją metodę. Mogę zapytać jak sobie z tym radzisz?
czerwona filizanka
6 lutego 2019 at 03:36 Odpowiedz
Fakt szczęśliwy człowiek nie dokucza innym.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 lutego 2019 at 02:59 Odpowiedz
Gdy jesteśmy szczęśliwi, nie zauważamy ludzi, którzy potencjalnie mogliby nas denerwować.
Masz racje, poniżanie innych powinno zrównać się z patologią. Ci co poniżają przede wszystkim chcą dowartościować samych siebie, bo mają zaburzone poczucie własnej wartości. Czują się niby lepsi, a jednak coś jest nie tak. Poza tym, to po prostu są źli ludzie 😉
Patryk │ PatrykTarachon.pl
5 lutego 2019 at 00:12 Odpowiedz
Nawet osoby, które dają się wciągnąć w poniżanie innych, robią to ze strachu przed odtrąceniem, co też już w głębi podświadomości, jest moim zdaniem takim małym kompleksem. Zrozumienie tego, daje dużą szansę pozbycia się swoich kompleksów i uwierzenie w jedną i podstawową prawdę, że powody do kompleksów powinny czuć te osoby, które sami wytykają wady u innych.
Poniżanie innych jest domeną słabych ludzi. Jeśli mamy taką możliwość to najlepiej unikać środowiska, w którym przewija się wiele takich osób. Jeśli nie mamy takiej opcji, trzeba pokazać jak słusznie przytoczyłeś w przykładzie, że nie należymy do osób, które można zdominować.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
5 lutego 2019 at 00:12 Odpowiedz
Właśnie to jest najtrudniejsze, pokazanie, że nie jesteśmy tymi, z których można robić ofiary.
Fakt, że powody dokuczania mogą być różne. Myślę, że w niektórych środowiskach nie uczy się dzieci szacunku do innych, tylko zostawia się je na poziomie zwierzęcym, gdzie panuje hierarchia od najsilniejszego fizycznie, do najsłabszego – nie ma litości – jesteś słabszy – zginiesz. Nie wiedzą, że można postępować inaczej i bardzo dobrze się mieć. Jedyny bémol, to trzeba się troszkę nauczyć samokontroli, komunikacji, czasami wykazać trochę tolerancji, zastanawiać się nad tym co się mówi i do kogo itp, a to już okazuje się dla nich zbyt skomplikowane. Dziecku jak coś się nie spodoba, to walnie drugiego, albo krzyczy – i tak to już zostaje w dorosłym życiu.
Aleksandra R. K. Stupera
4 lutego 2019 at 18:43 Odpowiedz
To jest właśnie ciekawe, że osoby, które poniżają, robią to z pewnych powodów. Niewiele osób próbuje dociec, dlaczego tak się dzieje. Przypomina mi się też historia ucznia (ofiary), którego nauczycielka oskarżyła, że go poniżają przez jego światopogląd. I tyle, jeśli chodzi o jej wsparcie dla wychowanków…
Patryk │ PatrykTarachon.pl
5 lutego 2019 at 00:15 Odpowiedz
To nie była w takim razie wychowawczyni, tylko osoba na nieodpowiednim stanowisku. W ogóle jeśli chodzi o edukację, to nauczyciele powinni przechodzić obowiązkowe testy pod względem psychicznym, moralnym, a także pod kątem rozumowania podejścia do młodzieży i przetestowania reakcji na różne sytuacje. Poprzez wszystkie lata szkolne, które przebyłem, tylko jedna wychowawczyni tak naprawdę stawała na wysokości zadania, reszta dostawała klasy z jakiegoś przypadku.
Kornel Tomicki/ Trener relacji
4 lutego 2019 at 16:45 Odpowiedz
„Ktoś, kto jest gotów atakować innych, poniżać i krzywdzić, słowem czy fizycznym atakiem, jest dla mnie osobą patologiczną.” No właśnie. Tymczasem w naszym świecie traktuje się poniżanie i dogryzanie innym jako niewinne zaczepki słowne, co mnie martwi. Świetny tekst 😉
Patryk │ PatrykTarachon.pl
5 lutego 2019 at 00:16 Odpowiedz
Dziękuję! 🙂 Mnie również to martwi, zwłaszcza, że żartujemy sobie nie będąc świadomi, jak nasz żart może zostać odebrany. Tę umiejętność tracimy z dobrym wychowaniem.
Patryk Tarachoń
28 sierpnia 2019 at 00:49 Odpowiedz
Mnie również to martwi. Wiesz, coś co dla innych jest zaczepką i żartami, dla innych staje się bardzo bolesne.
Hate chyba zawsze siedział w ludziach ale w dzisiejszych czasach dużo dzieje się w Internecie co sprzyja rozwojowi temu zjawisku. W dużej mierze chyba dzieje się tak, że spore grono myśli, że jest anonimowe w sieci i że na odległość może wszystko. Człowiek człowiekowi wilkiem i lubi szpile przykręcić. Tutaj też objawia się błędne koło. Naskakując na kogoś możemy takiej osobie dosłownie „podnieść ciśnienie”, a co za tym idzie powodować, że jej zachowanie będzie tak samo złe ale ze zdwojoną siłą skierowaną albo w adresata albo co gorsze w inną osobę.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 lutego 2019 at 12:16 Odpowiedz
Masz rację, niestety Internet zbyt mocno upewnił większość z nas w przekonaniu, że mamy wolność słowa i możemy pisać co zechcemy. Na szczęście to nieprawda, której znaczna większość nie rozumie. Jak powiedziała moja koleżanka – ,,głupców jest niewielu, ale są tak rozmieszczeni po świecie, że są bardzo głośni”. Anonimowość w sieci niestety istnieje, dlatego moim zdaniem, każde konto które zakładamy w sieci, powinno być weryfikowane z dowodem osobistym, co też pozbawiłoby możliwości dostępu do zakazanych treści młodym ludziom, a na Facebooku i YouTube, przestałoby się tak roić od nieprzemyślanych wypowiedzi nieletnich.
Marketer Internetowy
2 lutego 2019 at 12:46 Odpowiedz
Hej! Jestem Tomek. Interesuję się marketingiem i sprzedażą. Prowadzę bloga i uczę się każdego dnia. Lubię oglądać seriale i rozwijać swoje pasje.
Pozdrawiam. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 lutego 2019 at 14:44 Odpowiedz
Akurat blog Tomka, mogę polecić z ręką na sercu. Jest często aktualizowany i bardzo motywujący. Kawał dobrej roboty robisz.
Marketer Internetowy
2 lutego 2019 at 14:56 Odpowiedz
Patryk │ PatrykTarachon.pl
3 lutego 2019 at 01:20 Odpowiedz
Gorąco polecam, warto poznać blog Tomka!
Paulina Radziszewska
2 lutego 2019 at 02:04 Odpowiedz
Cześć 🙂 z Patrykiem znam się od bardzo dawna, a on cały czas mnie zaskakuje swoim zaangażowaniem w pasje. Ja swoje odstawiłam na bok, na rzecz innych obowiązków i to był duży błąd bo ciężko powrócić do tego co było kiedyś rutyną. Interesuję się fotografią i prowadzę widmobloga. To taki blog co niby jest, a go nie ma.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 lutego 2019 at 14:42 Odpowiedz
Gdybyś nie Ty Paulino, nie zawsze dawałbym sobie radę. Dzięki Twoim zdjęciom, to co robię jest jeszcze lepsze. 🙂 Masz dużo na głowie, trudno wszystko pogodzić. Na Twojego bloga przecież sporo osób zagląda i wyczekuje publikacji.
Może nie wiecie, ale Paulina nade mną czuwa i angażuje się we wspólne projekty. 👌
Paulina Radziszewska
9 lutego 2019 at 17:36 Odpowiedz
Cieszę się, że doceniasz moją pracę 🙂 A co do bloga to zamierzam bardziej się w niego angażować, ale muszę najpierw dopiąć kilka innych spraw.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
10 lutego 2019 at 10:51 Odpowiedz
Wiesz, że zawsze będzie coś ważniejszego? Blog nie musi być Twoim priorytetem, są w życiu często ważniejsze sprawy. Najważniejsze, żeby Ciebie żadna ze spraw, nie przyciskała do muru.
Witaj jest Jarek i jestem blogerem od kilku lat. Jakiś czas temu pracowałem w AVON.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 lutego 2019 at 01:07 Odpowiedz
Witaj! Czytam i śledzę Twojego bloga. Jarek jest jednym z najbardziej aktywnych członków grupy blogowej, nad którą czuwam. Dzięki!
Aleksandra R. K. Stupera
1 lutego 2019 at 18:46 Odpowiedz
Cześć 🙂 Już się znamy, ale chętnie się przedstawię. Jestem Aleksandra, również prowadzę bloga, ale o tematyce literackiej (umieszczam tam swoje teksty oraz informacje o moich książkach). Lubię czytać, ostatnio głównie siedzę w fantastyce, lecz sięgam też po inne gatunki. Chętnie eksperymentuję w kuchni, o czym może kiedyś powiem trochę więcej. Poza tym nie rozstaję się z notesem i długopisem (dobre pomysły można znaleźć dosłownie wszędzie), ćwiczę grę na gitarze, a ostatnio zainteresowałam się również jazdą konną i łucznictwem 🙂 Pozdrawiam ciepło.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 18:53 Odpowiedz
Tyle na Twój temat nie wiedziałem! :O wow!
Szkoda, że nie poruszasz tych dziedzin na blogu, bardzo ciekawe. Zdanie o notesie jest niezwykle motywujące. Uwielbiam Twojego bloga. Widzę pewne podobieństwo między nami i ambicję. Gdy odwiedzam Cię, przypominam sobie swoje początki, dlatego też tak chętnie obserwuję Twoje postępy. 🙂
Aleksandra R. K. Stupera
2 lutego 2019 at 07:34 Odpowiedz
Wiele zainteresowań przydaje się przy pisaniu 🙂 Chociaż zastanawiam się nad tym, by niektóre z tych tematów poruszyć na blogu, ale to muszę jeszcze przemyśleć. Jednak na pewno je wykorzystam. Kuchenne eksperymenty dają mi szersze pojęcie o tym, co jak można połączyć, by powstało coś zjadliwego, czyli przyda się do tworzenia jadłospisów w książce (u konkretnych ludzi czy innych ras), na gitarze będzie grała przynajmniej jedna z postaci, a kto inny będzie się uczył łucznictwa. Może i na razie o tym wszystkim nie piszę, ale na pewno cała ta wiedza zostanie przeze mnie wykorzystana w taki lub inny sposób 🙂
Miło mi, że Ci się podoba. Staram się rozwijać, wpadam na nowe pomysły, realizuję je i mam nadzieję zdobywać kolejne szczyty.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
2 lutego 2019 at 14:46 Odpowiedz
Napisz kilka nowych tekstów z nie poruszane dotąd branży i zapytaj poprzez newsletter, czy dane treści byłyby interesujące. 🙂
Marta Sobczyk-Ziębińska
1 lutego 2019 at 17:59 Odpowiedz
Hej Patryk 🙂 Jestem Marta, bloguje od kiedy powstały blogi, ale na poważnie robię to od 4 lat. Mam dwie córki, spełniam się jako mama, choć zawsze myślałam, że będę korpolarwą – życie zweryfikowalo. Na codzień prowadzę z mężem firmę, piszę blog oraz teksty na zlecenie. Lubię długie spacery, ale też wieczory z książką czy lekkim filmem.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 18:05 Odpowiedz
Świetnie! Czytam i jestem pod wrażeniem tego jak wszystko godzisz. 🙂 Widziałem Twoją córkę na blogu, śliczna jest. Po tekstach wnioskuję również, że ma bardzo fajną mamę. Boję się trochę co życie zweryfikuje wobec mnie, ale mam nadzieję, że będę robić to co kocham. 😀
Hej, tutaj Mateusz – Kamyk. Podobnie jak Ty jaram się muzyką. Od 8 lat gram na gitarze i ani trochę mi się to nie nudzi. Oprócz muzyki uwielbiam czytać książki, które dodają jakąś wartość dla mojego życia. Czym jest taka śmieszna cena książki za niezliczone doświadczenia i wiedza autora. Super, że podzieliłeś się z nami informacjami o sobie. Rób dalej to, co robisz. Bardzo tutaj przyjemnie. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 18:08 Odpowiedz
Witaj! Od niedawna się znamy ale śledzę Twój profil na Instagramie i bloga. Książki które czytasz są interesujące, a do tego wnoszą mnóstwo wiedzy. Sprawdziłem je. Jeśli chodzi o muzykę, grasz wyśmienicie. Bardzo mi się to podoba. Wyciszyłem wiele relacji z InstaStory, ale Ciebie nie dałbym rady.
Specjalista od marketingu, lubię poznawać nowych ludzi i chętnie sięgam po książki z dziedziny rozwoju osobistego. Mam wspaniałą żonę, 2 letnią córkę i 4 letniego psa. Nie mam poczucia humoru i nie jestem wygadany. Social media nie mają przede mną tajemnic, to ja mam przed nimi.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 17:24 Odpowiedz
Najbardziej kreatywny opis z humorem. Cieszy mnie Twoja obecność, poznanie Ciebie jest mega!
Z książek to romanse, w otrzeźwieniu umysłu po artykułach i książkach z dziedziny marketingu i zarządzania firmą. Jeśli chodzi o filmy to z pewnością Netflix i nowe produkcje.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 17:27 Odpowiedz
Ostatnio Netflix również mnie zaskakuje. Zwłaszcza ,,Russian Doll” i ,,Bates Motel”.
Może zacznę od początku. Nazywam się Sylwia i mam dwójkę cudownych dzieciaków. Prowadzę z mężem firmę. Odkąd poznałam kilka blogów i zrozumiałam jak to działa, chciałam stworzyć swoją listę tych ulubionych i najbardziej wyróżniających się. Blog Patryka jest dla mnie miejscem który emanuje pozytywną energią chociaż wiele tematów jest naprawdę trudnych.
Przyznaję że postanowiłam odezwać się do Patryka z uwagami, rozmowa była fantastyczna. Teraz czytam też listy od Patryka po których chętnie odpowiadam. Masz niezłe pomysły Patryk i jestem ciekawa czym znów zaskoczysz. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 17:08 Odpowiedz
Nie przypominam sobie, żebyś miała do mnie uwagi. 😉 Dla mnie również ta rozmowa była fantastyczna, a teraz odruchowo po wysłaniu newslettera, na drugi dzień pierwsze co robię to sprawdzam skrzynkę. 😀
Z tego co pamiętam poznałam się z Patrykiem na jednej z grup motywacyjnych na fejsie. Miło się rozmawiało i postanowiałam zajrzeć na bloga. Wtedy nie spodziewałam się że na blogspocie można mieć takie fajne miejsce zrobione. Miało być o nas tym razem? 😛 Taki żarcik 😉
Więc moi drodzy interesuję się motywacją i rozwojem osobistym. Chciałabym studiować w przyszłości psychologię. W tym roku matura, ale jakoś może się uda osiągnąć zamierzone cele. Pozdrawiam!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 17:09 Odpowiedz
Takich szczegółów nie pamiętam, ale kojarzę Cię bardzo dobrze. Często udzielasz się w grupach, nad którymi czuwam i bardzo często komentujesz blog. To dla mnie bardzo ważne. Cieszę się, że jesteś i wiem, że nie mogłoby Cię zabraknąć. 🙂
Cześć Patryk! Świetny pomysł możemy wspólnie się poznać i mieć takie nasze małe forum do rozmowy. Rzadko się udzielam ale czytam Patryka i nie bez powodu. Interesuje się motywacją i rozwojem osobistym a do tego mam dorastające dzieci, więc poznanie ich punktu widzenia nie jest łatwe a to na co Patryk zwraca uwagę daje mi pewne wnioski. Dzięki!
U mnie jeszcze trochę lat musi minąć, zanim zaczną dojrzewać i sprawiać problemy. Na razie jest fajnie i jestem na etapie „fajny tata”.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 17:20 Odpowiedz
Nie wiem co musiałbyś zrobić, żeby przestać być tym „fajnym”.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 17:11 Odpowiedz
Witaj Michał! Super, że jesteś z powrotem!
Dawno Cię nie było. Dziękuję za tak ciepłe słowa. Teraz gdy obserwuję swoich rodziców i analizuję różne sytuacje czuję, że należy im się medal za wytrzymałość i trud w wychowaniu. Nie patrz też na to co uważają inni, wychowuj z serduchem, wszystkiego dobrego! 🙂 Udzielaj się częściej, jeśli czas pozwoli! 😀 Piątka!
Klara Kwiatkowska
1 lutego 2019 at 16:51 Odpowiedz
Bardzo pojednawczy tekst. 😀
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 16:52 Odpowiedz
Dziękuję Ci, super Cię widzieć! 🙂
Klara Kwiatkowska
1 lutego 2019 at 16:52 Odpowiedz
Mi ciebie też 😉
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 17:12 Odpowiedz
Dzieńdoberek! Jak widać odezwę się pierwsza. 🙂 Nazywam się Sylwia, bardzo lubię jeździć konno i brać udział w zawodach. Moim motto jest ,,chwytaj życie, póki pozytywnie cię zaskakuje”. Nie czytam książek i lubię disco-polo. Blog Patryka znam jeszcze sprzed zmian, gdy pisał Przygotuj się na start.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 16:37 Odpowiedz
Dobrze się znamy. Jeśli chodzi o Przygotuj się na Start, najczęściej komentowałaś i odzywałaś się ze swoimi uwagami. Dzięki Twojemu wsparciu, wiele spraw dopracowałem. Dziękuję za to, że wciąż jesteś.
Marcin Krzysiek Bykow
1 lutego 2019 at 16:38 Odpowiedz
My to z podwórka na dziesięcinach się znamy. Szkoda mi tego jak dorośliśmy, mogliśmy dalej przesiadywać na placu zabaw.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 16:39 Odpowiedz
Pamiętam, teraz każde z nas nie ma tyle czasu, żeby się spotkać.
Marcin Krzysiek Bykow
1 lutego 2019 at 16:39
Wiesz, praca, obowiązki i każdy w swoim towarzystwie. Chociaż ostatnie wyjście było niezłe.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 16:40
To prawda. Dalej piszesz strony, czy już coraz mniej?
Marcin Krzysiek Bykow
1 lutego 2019 at 16:41
Zleceń nie brakuje chociaż jest mniej po nowym roku, ale to normalne. Sam też szukam osób któreby chciały.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 16:42
Świetna sprawa, ważne żebyś się tym nie znudził.
Klara Kwiatkowska
1 lutego 2019 at 16:49
Ja czytam blog też już długo. Podoba mi się to jakie tematy poruszasz i w jaki sposób podchodzisz do wielu spraw. Nazywam się Klara i mieszkam z rodzicami w Holandii. Czasem do Lublina przyjeżdżamy do cioci. Czytam mangi i uwielbiam długie spacery. W sumie tyle o mnie. 🙂 Przy okazji fajny post.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 16:50
Pisaliśmy kiedyś razem, z tego co pamiętam. Latem na wakacje odwiedzasz ciocię, a w ubiegłym roku byliście nad morzem? To Ty?
Klara Kwiatkowska
1 lutego 2019 at 16:51
Tak, pisałam do ciebie z pewną sprawą, jest już po wszystkim i jeszcze raz dziękuję.
Marcin Krzysiek Bykow
1 lutego 2019 at 17:01
Co do strony to nie nudzę się, jest co robić. Każda nowa strona to jak mówisz nowe wyzwanie. Ciebie Klara miło poznać, dużo podróżujesz jak widzę. 🙂
Sabina Kokosowa
1 lutego 2019 at 17:05
To niemożliwe jeśli robi się coś co lubi.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 17:09
To akurat prawda. Chociaż gdy cel się spełni lub nie wiemy jak iść dalej, bywa ciężko.
Acupof Lifestyl
31 stycznia 2019 at 08:32 Odpowiedz
Wiele cennych uwag. I ciekawy test. Wykonałeś solidną pracę.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
1 lutego 2019 at 16:43 Odpowiedz
Dziękuję, zależało mi aby ćwiczenia były przygotowane jak najlepiej i uniwersalne na tyle, aby wyjaśnić problem i pomóc. Zresztą też przybywa sporo pytań, co wiąże się z bardzo mądrymi rozmowami.
Aleksandra R. K. Stupera
30 stycznia 2019 at 21:57 Odpowiedz
Przejrzałam ćwiczenia i sądzę, że są dobrze skonstruowane 🙂 Świetna robota.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 23:12 Odpowiedz
Dziękuję Ci za opinię, bardzo doceniam. 🙂
Kornel Tomicki/ Trener relacji
30 stycznia 2019 at 19:43 Odpowiedz
Super, że tworzysz takie posty, kompleksy to ogromna sprawa dotycząca każdego, kto był kiedyś gnębiony, a rzadko mówi się o tym głośno.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:26 Odpowiedz
Nie zależy mi na tym, aby mówić o tym głośniej, ale żeby osoby które dotrą do mnie, wiedziały, że nie są same i mają na kogo liczyć. Zrozumienie dlaczego ma się kompleksy i w jaki sposób sobie z nimi radzić. Twoja praca jest dla mnie również ważna. Również poruszasz istotne tematy.
Jak niby te ćwiczenia mają mi pomóc z tym, że mnie po lekcjach wyzywają?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:28 Odpowiedz
Rozwiąż, jeśli nie pomogą, wymyślimy coś razem. 🙂 Odezwij się. Będzie dobrze.
Sabina Kokosowa
30 stycznia 2019 at 14:13 Odpowiedz
Bardzo podobają mi się te ćwiczenia. Pobrałam z ciekawości ale jak tak rozwiązałam to sama na wiele spraw nie zwracałam uwagi. Piątka dla Ciebie za pomysł!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:27 Odpowiedz
Dziękuję, doceniam Twoje słowa. 🙂 Właśnie najlepsze jest to, że gdy później wysłałem je do przetestowania zaufanym osobom, również sam je rozwiązałem. O dziwo sam dużo zrozumiałem. Za każdym razem dowiadujemy się czegoś nowego. Drugi raz poczułem to samo podczas webinarze, który niedawno prowadziłem. :/
Nie przyda mi się, z tego co widzę pytania są ogólnikowe.
Sabina Kokosowa
30 stycznia 2019 at 14:12 Odpowiedz
Właśnie że nie. Widziałaś te o powodach dla których nas obrażają? Wyżej są przykłady co można wpisać. Dlatego jak nie masz pomysłu, dostajesz gotowy wzór.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:23 Odpowiedz
Dziękuję Sabina. Zawsze można na Ciebie liczyć. Również uważam, że pytania nie są ogólnikowe, a wręcz przeciwnie. 🙂
Paulina Radziszewska
30 stycznia 2019 at 14:08 Odpowiedz
Ćwiczenia mogą pomóc w zrozumieniu dlaczego ktoś nas traktuje w naganny sposób i jak możemy sobie z tym poradzić. Poza tym ćwiczenia bardzo motywują i podnoszą na duchu. Dobra robota!
Sabina Kokosowa
30 stycznia 2019 at 14:12 Odpowiedz
Też zwróciło to moją uwagę. Mnie zmotywowały i już nie przejmuję się tak jak wcześniej. Pozdrawiam Paulino! 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:30 Odpowiedz
Dziękuję, to dla mnie bardzo ważne. Własnie poza zrozumieniem tego co się dzieje z naszym życiem, chciałem aby każdy kto się przyłoży do ćwiczeń, mógł się lepiej poczuć.
Do kiedy można pobierać bo chciałabym wysłać siostrzeńcowi?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:31 Odpowiedz
Nie planuję usuwać ich, ewentualnie aktualizować. Możesz śmiało wysłać link siostrzeńcowi i każdemu, komu uważasz, że mogą pomóc. Będę Ci bardzo wdzięczny. Miło mi, dziękuję. 😀
Myślę że ćwiczenia przydadzą się każdemu kto nie radzi sobie z poniżaniem w szkole. Patryk głównie skupia się na problemach młodzieży, stąd też w ćwiczeniach jest dużo nawiązań do wyzwisk, gnębienia i ataków gdy nauczyciele nie patrzą. Podoba mi się formuła i sposób w jaki Patryk otwiera się przed nami ze swoimi doświadczeniami. Polecam!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:32 Odpowiedz
Dziękuję! 🙂 Rzeczywiście skupiam się na osobach, którzy nie radzą sobie z poniżaniem w szkole i kompleksami na tle docinek ze strony rówieśników. Nie zmienia to jednak faktu, że dorośli też mają swoje kompleksy. Zrozumienie skąd się one biorą i dlaczego nie powinniśmy się nimi przejmować, jest unikalne w każdym wieku. 🙂 Pozdrawiam i cieszę się, że jesteś. 😀
Bardzo dobre ćwiczenia. Rozwiązałem je w 10 minut i czuję że wiem już co należy poprawić.
Sabina Kokosowa
30 stycznia 2019 at 14:12 Odpowiedz
Dla mnie zajęły 8 bo sama byłam ciekawa ile czasu będę musiała poświęcić.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:34 Odpowiedz
Nie ważne ile czasu dla Was zajmie rozwiązanie, ważne aby pomogły. Rozwiązanie ich kilka razy, może przynieść jeszcze lepszy skutek. Najważniejsze abyście poczuli się lepiej i poradzili sobie z kompleksami. 🙂 Pozdrawiam!
Marcin Krzysiek Bykow
30 stycznia 2019 at 13:55 Odpowiedz
Rozwiązałem je i polecam każdemu kto chociaż raz poczuł się okropnie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:32 Odpowiedz
Dziękuję, z takim wsparciem możemy więcej! 😀 Super, że jesteś, doceniam i pozdrawiam!
Kurczę, a nie szkoda Ci czasu na taką listę? Proponuję Ci przeczytać książkę, którą bardzo dawno temu napisał Dale Carnegie, „Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi”. Tam są rady, które możesz stosować w życiu codziennym, ale też przełożone na aspekt biznesowy, co przyda Ci się za kilka lat 😉 Ja przestałam się tak przejmować opinią innych ludzi kilka tal temu, nie wiem, miałam może z 25 lat… Uwierz mi, życie dla siebie, a nie dla innych jest dużo fajniejsze 😉 Ale warto przy tym pamiętać, żeby nie być bucem i mieć na uwadze fakt, że wolność człowieka kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiej osoby…
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:22 Odpowiedz
Nie jest mi szkoda czasu, na rozwój. Ważne jest dla mnie aby poznawać siebie i panować nad swoimi reakcjami. Robienie rozrachunku z tego co się robi i jak przyjmuje słowa innych, to nie jest robienie ,,czegoś” dla innych. Robię to dla siebie, żeby bardziej rozumieć siebie i nie dawać się sprowokować. Nie oznacza to, że przejmuję się czyimś zdaniem, jestem zwyczajnie ciekaw co doprowadza do różnych sytuacji. Dzięki temu, mam też o czym pisać.
Problem jaki jest to dla każdego jest indywidualna sprawa ponieważ dla każdego z nas jest problem ważny, choć rodzić uczy nas samodzielność to tak czy siak pomoc winien jak radzić sobie z nimi czy chociaż przedyskutować. Mamo podrzucisz mnie na trening? Mama, kochanie mam bardzo ważne spotkanie i nie mogę spóźnić się.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
30 stycznia 2019 at 20:18 Odpowiedz
Nie do końca zrozumiałem Twoją wypowiedź. W tekście chodziło mi o to, aby wyjaśnić, że nie ma podziału. Problem nastolatka jest równie ważny jak rodzica. Często rodzic, który znalazłby się przed wyzwaniem swojej pociechy, też mogłoby mieć duży kłopot z poradzeniem sobie, chociażby z wieku w którym jest.
Dojrzewanie, inne podejście do życia i przejmowania się. Tak samo w sytuacjach, gdy nie jest się akceptowanym. Przebywając cały dzień z rówieśnikami, jest ważny, bez znaczenia na powrót wieczorem do kochającego domu.
Pozwolę sobie odnieść się aż do kilku fragmentów Twojego ciekawego i ważnego tekstu. 1. Winne są media społecznościowe. Hm… w takim razie o spowodowanie wypadku będziemy obwiniać samochód, nie kierowcę? Czy gorsze jest samo istnienie danej rzeczy, czy też sposób, w jaki ktoś tej rzeczy używa? Przecież media te mają też wiele zalet (czy bez nich tak szybko dowiadywalibyśmy się o sprawach dla nas ważnych?) 2. Czy naprawdę uważasz, że bicie to właściwy sposób uświadomienia dziecku, że źle postępuje? Czy, jeśli dziecko nie powtórzy już tego błędu, nie będzie to przypadkiem wynikać z jego lęku przed karą – a nie z tego, że coś wtedy zrozumiało? 3. Piszesz „nie mamy prawa się wypowiadać, jeśli nam coś nie pasuje”. A co z wolnością słowa? Myślę, że wiele zależy od tego, czego sprawa dotyczy. Jeśli ktoś chciałby skrytykować np. wygląd innej osoby – uważam, że nie powinien tego robić, bo to jest samo w sobie niekulturalne. Natomiast jeśli rzecz dotyczy różnicy poglądów – myślę, że nie ma w tym nic złego, jeżeli nie chodzi o poglądy godzące w godność innej istoty (np. rasizm, nacjonalizm albo przekonanie, że zwierzęta mają być podporządkowane ludziom). Przecież można nie zgodzić się z kimś lub skrytykować czyjeś działania w sposób kulturalny.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
25 stycznia 2019 at 02:43 Odpowiedz
Media społecznościowe zostały źle wykorzystane, tak samo jak samochód, który był źle kierowany przez kierowcę. Gdybyśmy mądrze korzystali z SM, być może takiej nienawiści teraz byśmy wokół siebie nie mieli. Poza tym, osoby odpowiedzialne za social-media, moim zdaniem nie zareagowały, gdy hate zaczął się rozprzestrzeniać, a powinni. Natomiast my, pozwalaliśmy obrażać innych, przeglądając dalej Facebooka, czy inne serwisy.
Nie wiem o czym ważnym dowiadujesz się z portali społecznościowych. Koleżanka wstawia serię selfie, pies gra na bębenkach, a jakaś Grażyna znów obraziła gwiazdę, która przefarbowała włosy.
Jeśli chodzi o bicie dzieci, nie rozumiem dlaczego klaps, jest uznawany za znęcanie się. Nie wiem czy miałaś styczność z dziećmi, ale wielokrotnie widziałem, że niektóre kompletnie nic nie zrozumieją, dopóty nie dostaną klapsa. Rodzice kilkukrotnie tłumaczą, a te dalej wyrywają się pod koła samochodów.
Wolność słowa pozwala na pisanie, że jesteś głupia i pewnie brzydka, bo nie masz ustawionego awatara? Wyzywania i poniżania innych. Poza tym, nie wiem jak Ty, ale wolałbym otaczać się ludźmi, którzy dopatrują się plusów i są pozytywni, niż żyć z tymi, którym wiecznie coś przeszkadza i muszą wytykać błędy. To nie w porządku. Uważam, że lepiej przemilczeć, niż powiedzieć komuś coś przykrego.
I teraz, zwróć uwagę, że napisałaś obiektywny i przemyślany komentarz, ale już pod tym co Ty napisałaś, może pojawić się cztery przeciwne wypowiedzi, które wbiją szpilę mi lub innych komentującym, ponieważ znalazł się ktoś, kto podzielił się swoim zdaniem, wytykając wszelkie pomyłki. Gdy komentuję blogi czy artykuły, na staram się napisać więcej plusów niż minusów tekstu. A jeśli mam już wymieniać moje uwagi, nie piszę nic.
Aleksandra R. K. Stupera
22 stycznia 2019 at 21:40 Odpowiedz
Niestety zdarzają się ludzie, którzy próbują wybić się na wszystkim, nawet na czyjejś śmierci.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
23 stycznia 2019 at 13:55 Odpowiedz
Przykre jest to, że na co dzień żyją tuż obok nas.
Kornel Tomicki/ Trener relacji
22 stycznia 2019 at 13:38 Odpowiedz
Hejt to straszne zjawisko w dzisiejszych czasach – dobrze, że powstają takie posty, bo mam wrażenie, że gdzieś tam jako ludzie się pogubiliśmy w tym, że internet oprócz dobra, może generować też dużo zła
Patryk │ PatrykTarachon.pl
23 stycznia 2019 at 13:56 Odpowiedz
Bardzo nieumyślnie korzystamy z portali społecznościowych. Niestety jak widać, przynoszą też tragedie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
23 stycznia 2019 at 13:56 Odpowiedz
Dzięki, miło Cię tu znów widzieć. 🙂
czerwona filizanka
22 stycznia 2019 at 01:40 Odpowiedz
Miałam kiedyś taką koleżankę która potrafiła mi grzebać po szafkach… byłam w szoku, a ona ni widziała w tym nic złego…. zdrowe granice to podstawa. Co do przeklinania to łatwiej bluzgnąć niż usłyszeć od kogoś siarczysty wyraz…
Patryk │ PatrykTarachon.pl
23 stycznia 2019 at 13:57 Odpowiedz
Grzebanie w rzeczach to jedna z tych zachowań, o których nawet wolałbym nie myśleć. Okropne zachowanie, wręcz niedopuszczalne.
Klara Kwiatkowska
21 stycznia 2019 at 21:40 Odpowiedz
Niestety nienawiść była i będzie. Po przeczytaniu artykułu wnioskuję, że chodzi ci o rozpropagowanie problemu jakim jest hate. Masz w tym rację, każdy z nas nie reagował gdy komuś działa się w sieci krzywda i mamy tego skutki. Dobrze że wspomniałeś Dominika i całą resztę efektów social-mediów i nienawiści w sieci. Ten problem będzie coraz gorszy.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:46 Odpowiedz
Dokładnie zrozumiałaś tekst, tak jak chciałem go przekazać. Dziękuję i chciałbym dodać, że reagowanie to mało, ale zwracanie uwagi na błędne myślenie, zwłaszcza dla młodych osób, byłaby najskuteczniejszym sposobem radzenia sobie z nienawiścią w sieci i poza nią.
Sabina Kokosowa
21 stycznia 2019 at 21:29 Odpowiedz
Właśnie to jest najgorsze, że prawdopodobnie wielu zabierało głos w tej sprawie, bo zwyczajnie był to „modny” temat. Niestety ludzie są okrutni i czasem zrobią wszystko dla polubień na instagramie.
Tak jest zawsze, jeden poczuje empatię, a inny okazję do nabicia obserwatorów na profilu w IG.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:44 Odpowiedz
Ludzie są różni i o ile to nie jest tak duży problem, jak wylewanie swoich frustracji na kogoś innego, to również warto na to zwracać uwagę, gdy ktoś się promuję na czyimś nieszczęściu.
Gdy usłyszałam o tym wydarzeniu, to się przeraziłam. Poczułam że nienawiść i hejt przejawiają się w nowy i dużo bardziej agresywny sposób. Teraz szczerze mówiąc po przeczytaniu twojego tekstu, zaczynam się bać o to, do czego mogą być zdolni ludzie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:45 Odpowiedz
Będzie coraz gorzej. Już teraz trudno powstrzymać hate, a media społecznościowe i poczucie nietykalność rośnie.
Nienawiść jest w ludziach od pokoleń. W tej sytuacji z Panem Pawłem Adamowiczem, to bardziej sprawa choroby psychicznej. Nie wierzę że od czytania głupstw w internecie można kogoś zabić.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:17 Odpowiedz
To prawda, nienawiść była, jest i będzie. Tylko wiesz, musiał mieć jakieś potwierdzenie, że nie wszyscy Pana Pawła lubią, co mogło potwierdzić jego przekonanie do tego co ostatecznie zrobił. Dlaczego nie padł ofiarą ktoś inny, tylko sam prezydent? Uwierz mi, ludzie w Internecie czują się na tyle wolni i pewni siebie, że moim zdaniem to kwestia czasu, kiedy tę pewność, poczucie władzy przeniosą poza Internet. Dla mnie ten moment nastąpił podczas Finału WOŚP.
Nienawiść będzie, ale nie powinniśmy się na nią zgadzać, tak jak pisał Patryk.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:43 Odpowiedz
Właśnie reagowaniem na hate, który dotyka kogoś kogo oglądamy czy nawet czytamy, może skutecznie oduczyć takich zachowań, ale ten proces musiałby trwać latami.
Moim zdaniem Hate wywodzi się z USA gdzie Obrażanie jest na porządku dziennym. Co można zrobić? Restrykcyjne kary. Za obrażanie nie mające w celu poniżenie jest ok a ten co mówi o wadach wytykając osobie do więzienia albo grzywna na cele charytatywne.
Kary to byłby coś. Rozumiem ile wpływałoby zgłoszeń na Policję, ale przynajmniej gdyby Państwo Polskie coś z tym robiło, mielibyśmy przynajmniej minimalne szanse na normalne życie, a nie nożowników biegających po ulicy, którzy naczytają się w internecie agresywnych komentarzy i zabijają.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:18 Odpowiedz
Nawet praca społeczna. Pierwszą moją pracą było sprzątanie parków. Taka kara mogłaby utrzeć nosa „pewniakom”.
Tylko pytanie, czy starczyłoby pracy każdemu nastolatkowi który chce się pożądzić na fejsie.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:32
Hmmm…. 😀 Rodzice by zapłacili kilka kar za synka czy córeczkę i może zaczęliby pilnować co robi w Internecie.
Marcin Krzysiek Bykow
21 stycznia 2019 at 21:10 Odpowiedz
Jestem pod wrażeniem tego co napisałeś. Na początku trudno było mi to pojąć. Myślałem że to jakaś skończona głupota, ale po dłuższym zastanowieniu wróciłem i postanowiłem to przemyśleć jeszcze raz. Rzeczywiście coś w tym jest. Gdy nie było internetu uważaliśmy na to co mówiliśmy, teraz przez motywacyjny bełkot i Facebooka potrafimy siać nienawiść i doprowadzać ludzi do depresji swoją nienawiścią.
Nienawiść jaką poczułam na sobie, bardzo mnie dotknęła. Koleżanka z klasy zażartowała z mojej bluzki w szkole, po prostu dla żartu, a chwilę później na poważnie drwiła ze mnie cała szkoła.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:19 Odpowiedz
Dla osoby, która nie radzi sobie z opinią ludzi, jest wstanie załamać się nawet krzywym spojrzeniem, nie mówiąc już o tym, jak hate wpływa na samopoczucie poza Internetem czy nawet w nim.
Sabina Kokosowa
21 stycznia 2019 at 21:29 Odpowiedz
Tu nawet nie chodzi o to, nie powinniśmy nikogo obrażać bo myślimy inaczej czy nie zgadzamy się z kimś.
Darek Winy
21 stycznia 2019 at 21:31
Gdybym czuł, że mogę, to hejtowałbym Patrykowi każdy artykuł na blogu. 😛
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:32
Jak Cię znam Darku, to szybciej byś słodził i poszlibyśmy na piwo z dziewczynami.
Darek Winy
21 stycznia 2019 at 21:33
Piwo, dziewczyny, co Ty masz w głowie? Dupek!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:36
Hahaha! Chcesz bana? 😀
Darek Winy
21 stycznia 2019 at 21:37
Jeśli miałbym hejtować to tylko z Tobą i tylko siebie na wzajem.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:44
To nie jest nienawiść, po prostu dobrze się znamy. 🙂
Tak długo ignorowaliśmy hejt który jest wokół nas że w końcu musiał nastąpić przełom. Zgadzam się z tobą, smartphony zrobiły z nas papkę.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:20 Odpowiedz
Mają swoje zalety, ale gdyby nie rozwinęły się w tak szybkim czasie, a autorzy portali społecznościowych zareagowali, rozmawialibyśmy i analizowali co mówimy i robimy.
Wiele czasu zajęło mi nie branie sobie do serca opinii ludzi, na których mi po prostu nie zależy. Im człowiek starszy, tym bardziej zaczyna cenić sobie to, aby w jego otoczeniu znajdowali się ludzie nadający na tych samych falach – takie są moje odczucia.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:47 Odpowiedz
Przebywanie wśród tych, którzy nas wpierają i wśród których czujemy się dobrze. Piękne uczucie. Ludzie kulturalni, przy których się rozwijamy to dar.
Aleksandra R. K. Stupera
20 stycznia 2019 at 21:03 Odpowiedz
Wartościowy tekst 🙂
Nie przepadam za ludźmi, którzy myślą, że są zabawni, bo rzucą jakiś żart, który nikogo nie bawi, a jedynie rani adresata głupiej uwagi. Sama staram się szanować każdego, kto to na to zasługuje, dlatego nie rozumiem, jak można tak wyzbywać się kultury.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
21 stycznia 2019 at 21:48 Odpowiedz
Własnie też tego nie rozumiem i jest mi przykro gdy ktoś puszcza w moją stronę takie uwagi. Chyba, że to przyjaciele, którzy nie chcą tym sprawić mi przykrości, a jedynie się podroczyć. Tylko muszą to być bardzo bliscy mi ludzie, bo inaczej po prostu nie potraktuję tego jako żartu. Często reagowanie nic nie daje.
Oczywiście… moja mama byla swietna i ze wszystkim do szkoly latala a nie poswieciala mi nawet 5 min na rozmowe … i tak do dzis zostalo ,tylko ze czesto plakalam przez to ..teraz sie zmadrzylam i juz nie dzwonie tzn raz na miesiac ,dwa na 5 min bo czasu matka nie ma … więc ok . Jak jej powiedzialam o tym co mam ,to powoedziala przez tel „wez sie do roboty ,więcej godzin i ci samo minie nie bedziesz miala czasu na głupoty!” ….hehe ale juz sie nimi nie przejmuje
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 15:47 Odpowiedz
Ciekawe jakby zareagowała, gdybyś Ty dla mamy odpowiedziała, tak jak mama dla Ciebie?
Młody człowiek nie radzi sobie z poniżaniem w szkole, rodzice uważają, że to nie problem. Tylko pytanie, czy gdyby matka takiego dziecka, wychodziła do pracy i obrywała kamieniami, czy wtedy byłaby przekonana, że jednak szkolne problemy dziecka, są ważniejsze?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 15:48 Odpowiedz
To prawda, właśnie na tym polega stawianie się w czyjejś sytuacji.
Lepiej bym tego nie podsumował. Zgadzam się z Tobą w 100%. Mogę dodać, że w bardzo przystępny sposób te kwestie porusza książka pt.”Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi”.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 15:51 Odpowiedz
Będę musiał przeczytać, dzięki. Niestety nie wszyscy potrafią okazywać szacunek, nawet jeśli wobec tej osoby go nie mają.
[…] się też wiele fajnych sytuacji. Wydarzyło się wiele dobrego, o czym więcej napisałem ,,Jak przetrwaliśmy razem kolejny rok„? W skrócie to z czego jestem dumny i jak wyglądał ubiegły rok, prezentuje się […]
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! bliscy cel cele dojrzewanie dorastanie dyskusja dzieci dziecko kłopoty nastolatek nastolatkowie praca problemy przyjaciele rodzice rodzina rozmowa sukces sukcesy szkoła wychowanie wychowywanie wyzwania znajomi życie Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
Ja właśnie zmieniam prace 🙂 Jak to się mówi nowy rok = stara ja to przynajmniej nowa praca 😉 Ja staram się być w pracy bardzo uwazna i efektowna ale wiem kiedy mogę sobie pozwolić na mniejsze lub większe leniuszki. Jesteśmy ludźmi i nie da się być idealnym non stop – tym bardziej w pracy. Staram się to wypośrodkować i wszystko w granicach zdrowego rozsądku. Zdrowie przede wszystkim. Oczywiście w szkole często stawiała na tzw .spontan i było ok choć nie zawsze 😄 Moja praca jest jednak dość wymagająca.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 12:49 Odpowiedz
Jeśli już o tym rozmawiamy, w pracy też liczy się atmosfera i żeby każdy czuł się dobrze. Nie pisałem o leniuchowaniu w pracy, a bardziej porównywałem pracowanie pod kątem staranności, a tempa.
Acupof Lifestyl
16 stycznia 2019 at 09:09 Odpowiedz
Nie wyobrażam sobie związku, w którym tylko jedna z osób ma szereg obowiązków. W moim związku dzielimy się obowiązkami. Nie wszystko jestem w stanie zrobić, jak np. pociąć drewno na opał, dlatego jest to zadanie przypisane mężowi. Ale za to wymieniam się innym zadaniem, które on nie cierpi robić.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 12:12 Odpowiedz
Właśnie tak powinno być. Jedno myśli o drugim, a nie honorem i przypisywaniem etykietek (kobieta do garów, facet do prowadzenia auta). Wkurza mnie taki podział, poza tym gdyby się nad tym zastanowić, to nawet zrobienie prostego obiadu, to ogromny powód do dumy, przynajmniej dla mnie. Cieszę się, gdy partnerka cieszy się z niespodzianek.
Acupof Lifestyl
16 stycznia 2019 at 09:04 Odpowiedz
Ja przestałam się przejmować opinią innych, w zasadzie w ogóle mnie ona nie interesuje. Robię swoje i już. Jeśli chce zapytać o opinie pytam ludzi, którzy są wobec mnie szczerzy. Do serca biorę opinie najbliższych bo wiem, że chcą dla mnie jak najlepiej.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 12:13 Odpowiedz
Mam podobnie, chociaż ciężko ignorować ludzi, którzy uważają, że się liczą i myślą, że robią dobrze, doradzając nam.
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! dyskusja etat młodzież motywacja organizacja pracy praca rozmowa rozwój osobisty życie Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
To co wiem na pewno to warto byc milym dla innych ludzi, gdyz nawet jest oni nie sa dla Ciebie, bo nigdy nie wiesz przez co przechodza danego dnia! A usmiechy sa zarazliwe 🙂 natomiast niestety temat ktory poruszyles, zwlaszcza wsrod mlodziezy jest aktualny. Ja jus sie nauczylam, ze bycie soba i czucie sie dobrze z samym soba jest najwazniesze!!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 12:53 Odpowiedz
W życiu nie zawsze mamy okazję być sobą i żyć w zgodzie z sobą. Niestety taka jest prawda. W pracy nie powiesz, że na coś się nie zgadzasz, bo zwyczajnie wylecisz. Jeśli powiesz, że nie chcesz się tłumaczyć, też będziesz mieć kłopoty. Dlatego pomiatanie pracownikiem jest tak popularne w naszym kraju.
Przyznam, że przeczytałam od początku do końca. Świetny wpis, bardzo mnie wciągną. Według mnie związek polega na zrozumieniu, nie tylko facet powinien iść na kompromis. Bo przeważnie nic z tego dobrego nie wynika, znam bardzo podobne przypadki które opisałeś osobiście. Duży wpływ nieraz też na związek miewają tz. osoby trzecie, potrafiące wprowadzić trochę niezdrowej atmosfery do związku dwójki ludzi. Poruszył mnie wpis, bo przypomniał jedną sytuację. Gorąco pozdrawiam i zapraszam do siebie na modnenewsy, może coś Ciebie zainteresuje. A aj z przyjemnością, tutaj jeszcze nie raz wpadnę.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 12:20 Odpowiedz
Zapraszam. 🙂 Dziękuję za odwiedziny. Nie zawsze mężczyźni psują związki. Czasem jakaś koleżanka rzuci jakimiś durnymi wnioskami, ktoś niepotrzebnie się wtrąci, albo duma weźmie górę i dochodzi do sprzeczek. A wystarczy tylko usiąść i spokojnie powiedzieć o swoich obawach, wysłuchać i nie obrażać się.
czerwona filizanka
14 stycznia 2019 at 03:10 Odpowiedz
Ja już kalendarze mam, najważniejsze sprawy są w nie jednym miejscu coby na pewno nie umknęły:)
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 12:15 Odpowiedz
Rozpisywanie wszystkiego w kalendarzu to świetna sprawa. Daje możliwość dopilnowania najważniejszych zadań.
Aleksandra R. K. Stupera
13 stycznia 2019 at 22:45 Odpowiedz
Jakiś czas temu robiłam sobie rozrachunek z życia i zauważyłam, że było wiele rzeczy, które mogło się potoczyć inaczej, ale z drugiej strony one też prowadziły mnie tą, a nie inną drogą, dzięki czemu doszłam do tego, co teraz mam. Mogło być lepiej, ale mogło być też gorzej. Nigdy się tego raczej nie dowiem. A co do ostatnich akapitów, to tak, warto wierzyć w swoje możliwości i próbować sięgać gwiazd, choć w pierwszej chwili wydaje się to niemożliwe. Przekonuję się o tym niemal każdego dnia 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
20 stycznia 2019 at 12:16 Odpowiedz
Podchodzę do tematu trochę inaczej. Zastanawiam się gdzie popełniłem błędy, że właśnie jestem w tym miejscu. Obecnie nie podoba mi się to jak wygląda moje życie zawodowe. Chciałbym pójść dalej, nienawidzę utykać w jednym miejscu. Gdybym widział jakieś plusy, byłoby mi łatwiej.
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! coaching dyskusja motywacja porady rozmowa rozwój osobisty wsparcie życie Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! lifestyle Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
Muzyka odgrywa ważna rolę w moim życiu. Dzięki za ten opis. Zapiszę sobie ten tytuł. 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 stycznia 2019 at 16:42 Odpowiedz
Daj znać jak się podobało, gdy już przeczytasz! 🙂
Marta Sobczyk-Ziębińska
11 stycznia 2019 at 17:26 Odpowiedz
Lubię tych panów, lubię Kombi, O.N.A. to nie były moje klimaty, ale Chylinska jest naprawdę mocną zawodniczką i wielkim talentem 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 stycznia 2019 at 16:42 Odpowiedz
W ostatnich latach płyty i koncerty Agnieszki to prawdziwy sztos! 🙂 Gdy dowiem się, że tworzy coś nowego, cieszę się jak małe dziecko.
czerwona filizanka
11 stycznia 2019 at 17:20 Odpowiedz
czasem nie trzeba wychodzić z domu…. w necie, czasem smsy i telefony potrafią zniesmaczyć
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 stycznia 2019 at 16:40 Odpowiedz
Niestety tak jest, mimo wszystko taka szczera spowiedź przed samym sobą, warto zrobić. Najgorzej jest okłamywać samego siebie.
czerwona filizanka
11 stycznia 2019 at 17:09 Odpowiedz
Myślę spoko pozycja dla fanów i sympatyków zespołu
Patryk │ PatrykTarachon.pl
12 stycznia 2019 at 16:41 Odpowiedz
Nawet nie fanów, dużo jest ciekawostek z tego jak działały kiedyś i w jaki sposób funkcjonują dzisiaj zespoły i muzyka. Fragment o różnicach w tworzeniu muzyki u nas, a za granicą jest bardzo ciekawy.
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! coaching Czas wolny dziecko motywacja przyjaciele rodzina rozwój osobisty znajomi życie Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
[…] internetowym. Edycję zdjęć możesz wykonywać w Gimpie, opisanym dokładnie w artykule „Nowe opcje i zastosowanie programu GIMP przez blogerów”, lub innej aplikacji (z tą różnicą, że mobilnej), na Android lub iOS, która nazywa się […]
[…] Wiedziałem, że na swoim blogu będę kontynuował to co już pisałem w poprzednich latach, a przy tym rozbudowywał kategorie o nowe treści. Więcej o procesie wprowadzania zmian na blogowej drodze, przeczytasz w artykule ,,Jak przeprowadziłem rebranding bloga”! […]
Ja jestem zdania że ak pies to nie hałas. Che puścić fajerwerki albo coś w tym stylu idę na bezpieczną odległość by pies był w domu a ja kilka set metrów. Dziewczyna ma psa i nie puszczam nic i da się przeżyć mam tu na myśli fajerwerki.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 stycznia 2019 at 21:52 Odpowiedz
Tylko co jeśli mieszkasz w mieście i odpalają je tuż przed oknem, a psa lub innego zwierzaka domowego nie idzie uspokoić ani opanować?
Acupof Lifestyl
8 stycznia 2019 at 08:34 Odpowiedz
Oczywiście zgadzam się, że zwierzętom nie wolno pozwalać na wiele rzeczy, siedzenie przy stole jest niedopuszczalne u nas. Ale jest przeciwniczka petard, jest to niebezpieczne forma zabawy dla każdego. Poza tym w sylwestra mój piesek, który przez jakiś czas chorował, został na 3 godziny sam w domu i wtedy właśnie zdechł. mam uraz.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 stycznia 2019 at 21:53 Odpowiedz
Po takim wydarzeniu, trauma pozostaje. Zwierzaka nie można zostawiać samego, natomiast tym tekstem, chciałbym uświadomić, że przy gościach, może zachowywać się inaczej. Poza tym nawet wobec domowników, może zachować się inaczej.
czerwona filizanka
8 stycznia 2019 at 01:47 Odpowiedz
Współczuję…. byłeś z tym u lekarza? Jak sprawa sie zakończyła? Mało szczegółów podałeś jak doszło do tego… ciekawe ze akurat Ciebie wybrał? Jakiś mały pies czy większy to był?
Patryk │ PatrykTarachon.pl
8 stycznia 2019 at 22:00 Odpowiedz
Tak, byłem szczepiony i ja i pies. 😀 Poza tym opuchnięcia dużego nie było. Po kilku dniach dałem już normalne stanąć na nią i przejść po pokoju, a po pod koniec tygodnia odbywałem z dziewczyną pierwsze spacery. Niestety tydzień później poszedłem do pracy, co bardzo mi utrudniało i pracę o powrót do siebie.
W szczegóły nie wchodziłem, ponieważ głównie chciałem się skupić na temacie, zwierząt i tym aby na nie uważać w domowym zaciszu i podczas goszczenia bliskich nam ludzi. Piesek jest niewielki, mieszaniec. Natomiast gdy się boi po prostu staje się agresywny.
O kurcze, to musiał być niesamowity ból. Według mnie właściciel psa powinien być przygotowany na taką sytuację.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
7 stycznia 2019 at 22:13 Odpowiedz
Do dziś boli i jeszcze w pracy byłem. Żałuję, że zdecydowałem się pójść, bo czuję się okropnie. Stopa boli jeszcze bardziej, a zrozumienia ani trochę ze strony współpracowników.
Aleksandra R. K. Stupera
6 stycznia 2019 at 07:08 Odpowiedz
To był pracowity i owocny rok 🙂 Masz ciekawe artykuły i chętnie je czytałam. Życzę, by ten rok był równie dobry, a nawet lepszy. Pozdrawiam 😉
Patryk │ PatrykTarachon.pl
6 stycznia 2019 at 17:27 Odpowiedz
Dziękuję, bardzo mnie wspierałaś przez 2018 rok, bardzo Ci dziękuję. W tym roku stawiam na nowe, jeszcze lepsze artykuły oraz rozwój newslettera (wysyłanie listów).
Kolejna osoba poleca już „Zaufanie czyli waluta przyszłości”. Będę musiał się za nią zabrać. Kawał dobrej roboty w tym roku! 🙂
Patryk │ PatrykTarachon.pl
6 stycznia 2019 at 17:28 Odpowiedz
Jeśli nie masz pewności, zajrzyj do recenzji, albo napisz do mnie prywatnie. Chętnie opowiem Ci na jej temat więcej.
Bogielczyk Dla Kobiet
5 stycznia 2019 at 01:01 Odpowiedz
Gdy zobaczyłam zajawkę tego posta na Insta wiedziałam, że muszę go przeczytać. Bardzo mnie zaintrygowało pytanie: „które książki są lepsze…?”. Patryk, świetna analiza i przyznaję, że dopiero teraz uzmysłowiła mi te różnice. Pozdrawiam, Joanna
Patryk │ PatrykTarachon.pl
5 stycznia 2019 at 22:22 Odpowiedz
Witaj! Właśnie ta jedna zasadnicza różnica, ma ogromny wpływ na lekturę. W książkach wydawanych „tradycyjnie”, muszą być zachowane pewne schematy, albo zwykle dba się o nie. Książki wydawane na własną rękę, są dużo lżejsze i mniej w nich powtórzeń, aby zająć czas czytelnika. Jest więcej konkretów, a czasem dzięki mniejszej profesjonalności, przyjemniejsze czytanie.
Acupof Lifestyl
4 stycznia 2019 at 13:34 Odpowiedz
Przydatne propozycje książkowe. Zapisuję!
Patryk │ PatrykTarachon.pl
5 stycznia 2019 at 22:22 Odpowiedz
Więcej o nich napisałem w linkowanych recenzjach. 🙂
Acupof Lifestyl
4 stycznia 2019 at 13:30 Odpowiedz
Super kalendarze. Ja wybrałam kobiece motywacje.
Patryk │ PatrykTarachon.pl
5 stycznia 2019 at 22:19 Odpowiedz
Właśnie na tym mi zależało, aby każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Dziękuję za pobranie i oby dobrze służyły! 🙂
[…] Uwaga! Jest jeszcze dostępny kalendarz ze zdjęciami krajobrazowymi, przygotowanymi przez Paulinę Radziszewską z Wymiarowego Bloga! Dostępny do pobrania jest po zapisie na newsletter u dołu strony. Więcej na temat kalendarzy przeczytasz w artykule ,,Kalendarze do wydrukowania na 2019 rok„ […]
[…] nowości, ale najbardziej moją uwagę zwróciła nowa wersja GIMP’a, o którym pisałem ,,Nowe opcje i zastosowanie programu GIMP przez blogerów„ oraz aplikacje […]
[…] takim zleceniodawcom mogę się jeszcze bardziej rozwijać. Dzięki poleceniom dotarliśmy na ,,Pole Lawendy – odpoczynek w niezwykłym otoczeniu„ oraz trafić do Kielc o czym pisałem w ,,Pobyt w Kielcach – utrudnienia i zalety […]
[…] jak o mały włos nie dałem się naciągnąć bardzo przebiegłym kobietom, o czym pisałem w ,,Uważaj na oszustów – mogą być wszędzie„! Dużym zainteresowaniem cieszył się również tekst ,,Alkohol jako sposób na […]
[…] Irytowały Was różne sytuacje, z którymi nie potrafiliście sobie radzić. Najlepsze było to, że dla mnie osobiście też się to zdarza po dziś dzień, natomiast dzięki Waszym wiadomościom, wspólnie nauczyliśmy się z nimi radzić. Przykładowo wiemy już co robić ,,Gdy znajomy obrazi Cię w towarzystwie„. […]
[…] oraz ,,Nie Otwieraj Oczu” z Sandrą Bullock. Pozostałe produkcje, opisałem w artykule ,,10 produkcji które warto zobaczyć w Netflix„, gorąco polecam zapoznać się nie tylko z moimi propozycjami, ale również tymi w […]
Ja sobie już z niczym nie radzę nie wiem Jak czerpać radość z życia i po prostu chciałabym zapaść się pod ziemię
Podobnie się cieszę że jestem mężczyzną i Jestem jaki jestem. Dumny jestem z tego że mogę być oparciem swojej kobiety i wspaniałym ojcem dla swoich dzieci. Tych którzy podjęli inne wybory Szkoda że nie wiedzą co tracą
Rodzice często wymagają a sami nie są lepsi przynoszą wstyd w swoim dzieciom bardzo często to widzę teraz kiedy jestem ojcem pełnoletnich dzieci i obserwuje swoich znajomych
Mam trochę zginęli po zmarłym ojcu i tak sobie myślę że fajnie byłoby stworzyć własną kolekcję i odgrzewać stare adaptery bardzo dużo ich zebral
Po zjedzeniu na twój blok nigdy nie jest nudno I nigdy nie czuć samotności. 🙂 Podoba mi się twój punkt widzenia i podejście do wielu spraw Dzięki temu moje życie staje się lepsze i bardzo to doceniam ponieważ dzięki właśnie Takim osobom jak ty jego z nas chce sam żyć
Uwielbiam mężczyzn właśnie za to że są takimi misiami do bicia trochę że niby wkurzał można się na nich trochę po złościć a chwilę później poprzytulać i nie robię z tego dramy. Chłopak jest przyzwyczajony że kilka minut chodzę wkurzona A za kilka minut daję mu buziak w policzek i przytulam
Sposoby fajne i sam je stosuję. Być może coś przeoczyłem, ale wydaje mi się, że często mylimy trochę bycie samemu a faktyczną samotność, bo są to często zazębiające się terminy. Można być samemu i nie czuć się samotnie, można być też samotnym w tłumie ludzi. Samotność to niestety na tyle silne uczucie, które rozwala umysł i czasami nawet nie pozwala się skupić na książce czy filmie. Miałem kilka takich sytuacji, że pół godziny czytałem jedną stronę i nic do mnie nie dotarło. A kiedy jesteśmy po prostu sami i się nudzimy, to faktycznie jest sporo czynności, którymi można się zająć. Ja osobiście preferuję książki 🙂
Na samotność i nudę to oczywiście bardzo fajne rozwiązania, ale uważajmy, zeby nie bagatelizować czyichś uczuć i zauważać, diagnozować i leczyć depresję.
Ja uwielbiam czytać wciągające książki i słuchać nowej muzyki (szczególnie w poniedziałki mam taki nawyk) – to świetne sposoby na samotność. Co do samotności – pamiętam, jak po urodzeniu dziecka musiałam leżeć 2 dni w szpitalu, które wydawały mi się wiecznością. Pamiętam, że to był dla mnie bardzo trudny czas.
Mnie akurat problem samotności nie dotyczy, ale uwielbiam czytać i książki pewnie i w takiej sytuacji były wybawieniem. Fajnie, że są na liście rozwiązań.
Samotność to bardzo ciężkie uczucie do poradzenia sobie z nim. Zwłaszcza kiedy trwa długo i końca nie widać. Z drugiej strony chyba każdy chciał kiedyś pobyć przez chwilę sam, aby w spokoju zająć się czynnościami wymienionymi we wpisie, bez wiecznego przerywania przez inne osoby.
Na samotność jest …kilka lekarstw 🙂 Ale jeszcze jedno musimy zdiagnozować – czy nie mamy depresji. Oczywiście, samotność może się do tego przyczynić, a czasem jest tak, że z powodu depresji nie chcemy się spotykać z nikim i realnie czujemy się samotni.
A czasem człowiek cierpi na samotność egzystencjalną i nic nie poradzisz ;-D
Czy orientuje sie Pan czy Panstwo Granowscy prowadza jakis sklep internetowy? 🙂
Z tego co wiem, sprzedają tylko podczas targów, giełd itp. Wielokrotnie szukałem sadzonek, ale nie byłem w stanie znaleźć. Jeśli chcesz, odwiedź SunrisePlants.pl – tam dziewczyna może będzie w stanie pomóc.
slyszalem wczesniej o podcastach ale nie wiedzialem o co w nich chodzi. po przesluchaniu twojego podoba mi sie
ja sobie nie radzę z samotnością siedzę w domu oglądam seriale czytam książki ale tak ciągnie do ludzi. Chciałabym czasem żeby mąż został z dziećmi a ja mogła pójść do miasta z koleżankami. Tylko i tak dzwonię co kilka minut czy wszystko okeyy
To właśnie lubię niby tekst napisany pod jesień, a tak naprawdę jest na cały rok. ❤️Podcasty zaczęłam słuchać ale twoim nic nie wiedziałam więc super od dziś będę słuchać. 😀Jeszcze jedna taka rzecz która mnie zastanowiła w tym tekście to zwrócenie uwagi na zajmowanie sobie czasu bo tak naprawdę jeśli siedzimy jej bardziej myślimy niż skupiamy się na jakiś konkretnych czynnościach, to jasne że możemy nabawić się depresji. 🙂
Kilka pomyalow biore do jesiennych planow
Sporo różnych gatunków. Szanuję takie podejście do muzyki. Pozdrawiam
Zbieram vinyl ale tych nie mam
Na swojej drodze spotkałam ludzi, którzy w dużym stopniu odmienili moje spojrzenie na świat. I stało się to tylko dlatego, że byli bardzo zdystansowani do siebie. Myślę, że ta cecha jest bardzo ważna w życiu bo mając dystans do samych siebie, łatwiej jest nam nawiązywać kontakt z innymi, być bardziej otwarci do innych i nawet przejmować inicjatywę przy dużej grupie ludzi.
Dziecko można zachęcić do zabawy z innymi dziećmi, ale jeżeli widzi się, że źle czuje się w danym towarzystwie, to nie powinno się zmuszać dziecko do przyjaźni na siłę. Myślę, że dziecko samo potrafi ( raz łatwiej, a raz gorzej) odnaleźć takie osoby przy których będzie czuło się dobrze.
Świetne zestawienie. Jest kilku moich ulubieńców, których utwory słucham na okrągło, ale też jest kilku artystów o, których nie słyszałam, a widać że warto.
Płyty winylowe zajmują za dużo miejsa wolę iPhone i wszystkie ulubione utwory na karcie sd
Kawał dobrej roboty zrobiłeś naprawdę ten ranking mi się podoba z chęcią przesłucham całe te płyty w ciągu tego weekendu i dam ci prywatnie znać co myślę o którym zespole
Mamy podobny gust co do muzyki chociaż klasyka mi nie odpowiada
Niestety, posyłając dziecko do szkoły publicznej , rodzic niejako pozbywa się w dużej mierze swojej wychowawczej roli – to szkoła narzuca dzieciom, w jaki sposób mają myślec, co mają myśleć i jak mają siebie samych postrzegać (pisałam o tym tu: http://motyw-kobiety.miejsce-akcji.pl/2016/07/01/szkola-oczy-czyli-o-tym-jak-szkola-zabija-kreatywnosc/ ) i na przykład cała polska szkoła jest zrobiona pod kognitywnych. Kinetyk będzie miał z góry przechlapane na zajęciach, bo szkoła nie jest otwarta na jego potrzeby i sposób uczenia się (przez ruch).
Ale warto rozmawiać – najzwyczajniej w świecie podejść do pani w świetlicy i z nią o tym porozmawiać (mam nadzieję, że mama, która podniosła larum w tej sprawie to właśnie zrobiła w pierwszej kolejności) .
Jestem introwertykiem i traumę miałem przez wszystkie szkolne lata (na szczęście ominęły mnie świetlice a nawet przedszkole). Dopiero na studiach mogłem powrócić do swojego indywidualizmu i nikt mi nie kazał robić niczego z innymi. Przynajmniej nie tak, jak w szkołach.
Na szczęście moja córka ma całkiem odmienny charakter i do integracji nie trzeba jej zmuszać.
To prawda. Zmuszanie dzieci do relacji z innymi nie jest w porządku.
Bardzo żałuję, że nie było takiej książki w czasach mojej młodości – myślę, że wielu moich kolegów by z niej skorzystało. Mam nadzieję że teraz spora grupa czytelników po nią sięgnie 🙂
ciężki temat, który wymaga dużo cierpliwości, ale warto małymi kroczkami przygotowywać ich do postępu technologicznego, chociaż aktualnie ja pomagam rodzicom w płaceniu rachunków online 🙂
masz rację dystansu do siebie można się nauczyć i w dzisiejszym świecie nie warto traktować wszystkiego poważnie tylko trzeba wyselekcjonować wszystkie informacje jakie do nas docierają i puszczać niektóre opinie poza uszy 😉
Pedagog który idzie na łatwiznę albo nie był przeszkolony prawodłwo do opieki nad dziećmi. Zmuszanie do zabaw, zakazywanie spędzania czasu na własny sposób. Każde dziecko jest inne i należy to uszanować
Kiedyś dwaj bliźniacy mieszkający koło moich dziadków próbowali mnie nastraszyć, więc zamknąłem się w letniej kuchni. Schowali mi czapkę i zrobili inne świństwa. Po tej sytuacji mój ojciec wymienił się zdaniami ze swoimi rodzicami (moimi dziadkami), że woli abym poczekał na normalnych kolegów, niż patologię pozostawioną na pastwę losu przez własnych rodziców.
Uważam, że każde dziecko należy szanować i traktować indywidualnie. Nawet jeśli wychowawca ma duża klasę, zanim obwini rodziców lub dziecko o to, że trzyma się na uboczu lub z kimś się nie lubi, powinien postawić się w sytuacji dziecka, a nie narzucać mu swoje zasady i regulaminy. Dziecko czuje i w takiej sytuacji regulaminy nie są dla nich priorytetem.
Jestem lesbijką. Wiele razy odpychałam na imprezach facetów, którzy myśleli, że jak z nimi rozmawiam, to chcę uprawiać seks. A nawet nie wyglądam typowo kobieco i rzadko noszę makijaż. Po pierwszym paragrafie nie mogę czytać takich bzdur. Może problem jest w tym, że tacy mężczyźni z góry zakładają, że należy im się seks?
Przykro mi, że z góry określiłaś moje zdanie na ten temat jako bzdurę, zapominając, że nie jest to wypowiedź dotycząca ogólnie kobiet, a jednej konkretnej sytuacji. Co do ostatniego zdania, myślę, że mogą być tacy mężczyźni.
Dobrze że twoi rodzice mają syna który chce im takie rzeczy tłumaczyć. Moje dzieci niestety uważają że starego capa i tak nic nie nauczą. Córka mi powiedziała że jeśli chciałbym się takich rzeczy uczyć to są kursy w internecie.
Powinniśmy pamiętać o cierpliwości i tym co Nasi rodzice i dziadkowie zrobili dla nas teraz on naprawdę potrzebują naszego wsparcia nie wiem czy wiecie ale moi rodzice obecnie mają największe problemem rezygnację z telefonu stacjonarnego a w niedługiej przyszłości czeka to o czym pisał Patryk czyli kompletna zmiana sposobu życia korzystania z technologii korzystania z najprostszych przedmiotów codziennego użytku Pomyślmy o naszych rodzicach dziadkach wujkach ciociach i na litość boską nie zostawiajmy ich z tym samych bo oni naprawdę nawet jeśli chcieliby poznać te technologie muszą mieć kogoś kto im wytłumaczy jak to działa i co do czego służy
Szkole żarty ahh…często przez osobę do której są kierowane mogą być źle odebrane. Spotykam się z tym na codzień w szkole ale jestem w takim wieku, że już się tym nie przejmuje, ale dzieci oraz osoby młodsze mogą się tym załamać.
Ale talent ja nie mogę!
To nawet nie chodzi o to czy ktoś jest szczęśliwy czy nie, ale o to czy ma co robić w życiu czy zwyczajnie się nudzi. Zauważyłam, że im mniej zajęć i zainteresowań do rozwijania ktoś posiada, tym głośniej wypowiada się w każdym temacie, nawet nie mając zielonego pojęcia o czym mówi.
Dzieci zazwyczaj bardzo szybko odnajdują się grupie. Ale kiedy jakieś ma takich „mądrych” rodziców jak odpisałeś, kiedy to rodzice narzucają dyskryminację z totalnie głupiego powodu to właśnie Ci rodzice powinni zastanowić się nad sobą. W klasie mojej córki są różne dzieci, w przedszkolu też były różne – z biedniejszych rodzin, niepełnosprawne, z opóźnieniami rozwojowym, ale nigdy nie przyszło mi do głowy, żeby zabronić się z jakimś dzieckiem bawić.
Rozmowa jest najważniejsza.
Dodam tylko to, że za moich czasów w szkole, podobnie robiłam zawsze sama wszystkie prace domowe. 😉
Zgadzam się tylko osoby z problemami najczęściej hejtują innych i to tylko po to aby samemu poczuć się lepiej.
A ja chyba am dość całego tego życia
Gratulacje Patryk! 👍
Życzę Patryku za wymienienie mnie w tekście. Cieszę się, że mogę z Tobą współpracować.
Chyba większość z nas tak ma, że byłby najszczęśliwszy gdyby robił co kocha i widział tego rezultaty.
Dobrze że mają pasję i tak zdrowo promują taki styl życia.
Rozmowa z dzieckiem, jest bardzo ważna i warto czasem ich posłuchać.
Ludzie mają własne zdanie na temat innych ludzi lub konkretnych osób.
Zaczęłam czytać i o tyłu rzeczach nie wiedziałam że szok! 😲
Też byłabym bardziej uśmiechnięta i zadowolona z życia gdyby wszystko się odpowiednio układało.
Najważniejsza jest pasja w tym i oddanie czemuś co się kocha 💏
Właśnie o tej rozmowie najczęściej zapominamy 🤗
Zgadzam się z tobą masz rację. Skoro mam dobre życie nie obchodzi mnie kto z kim śpi, jak wygląda i jakie podejmuje decyzje.
Szczęście zależy tylko i wyłącznie od nas samych, bez względu na to jakiej sytuacji się znajdujemy i co akurat robimy. Chcesz być szczęśliwy, to sobie to szczęście po prostu narysujesz. Nie chcesz, to zawsze znajdziesz jakiś powód.
Kilka moich ulubionych cytatów motywacyjnych o szczęściu:
Bez względu na to, co się dzieje, wybierz bycie szczęśliwym. Nie skupiaj się na tym, co jest nie tak. Znajdź coś pozytywnego w swoim życiu. – Joel Osteen
Gdy zamykają się jedne drzwi do szczęścia, otwierają się inne; ale często tak długo patrzymy na zamknięte drzwi, że nie dostrzegamy tych, które zostały otwarte – Helen Keller
Jeśli chcesz mieć szczęśliwe życie, skup się na swoich celach a nie na tym, czego oczekują od Ciebie ludzie – Albert Einstein
Ludzie są dokładnie tak szczęśliwi, jak myślą, że są – Abraham Lincoln
Nikt oprócz Ciebie nie jest odpowiedzialny za Twoje szczęście.
O naszym szczęściu nie decyduje to, co nam się przydarza, ale to, jak na to reagujemy – Andrew Matthews
Pamiętaj o tym, że energia podąża za twoimi myślami. Jeśli pozwalasz sobie na smutek, potęgujesz go i zapraszasz nieszczęście. Jeśli pielęgnujesz pozytywne myślenie, to szczęście jest przy tobie
Przestań czekać na piątek, wakacje, na kogoś, kto zakocha się w tobie, na życie… Szczęście osiąga się, kiedy przestaje się czekać i zaczyna korzystać z chwili obecnej.
Są ludzie, którzy nie zauważają małego szczęścia, ponieważ daremnie czekają na duże – Pearl Buck
Sukces nie jest kluczem do szczęścia, ale szczęście jest kluczem do sukcesu – Albert Schweitzer
Sukces oznacza, że masz rzeczy, których pragniesz. Szczęście oznacza, że cieszysz się z tego, co masz. – Bodo Schafer
Szczęście jest decyzją, nie punktem na mapie – Andrew Matthews
Szczęście nie jest brakiem problemów tylko umiejętnością raczenia sobie z nimi – Eckhart Tolle
Szczęście nie zależy od okoliczności, w jakich się znajdujemy, ale od podejścia, które posiadamy
Szczęśliwi ludzie skupiają się na tym co mają, nieszczęśliwi – na tym, czego im brak
Moja siostra ma również problemy w grupie. Przeskok z podstawówki do liceum jest bardzo drastyczny. To czas szczególnie newralgiczny, warto dziecku poświęcić więcej czasu i wysłuchać spokojnie.
Zapraszam do siebie nearfar.pl
Widać jak dużo pracy trzeba włożyć w tak dużą stronę. Gratuluję i życzę kolejnych sukcesów.
Gratuluję i życzę 100 lat ciągle sukcesów i sporadycznych upadków 🙂
Czułam jakbyś napisał ją dla mnie jakbyś pisząc się myślał o moich sytuacjach i moich problemach. Dziękuję ci za to że zdobyłeś się na szczerość ja opowiadałeś tak dużo sobie
Jestem juz w polowie czytania i przyznaje ze poczatek bardzo szybko idzie. Dotarlam juz do historii osob i wlasnie jestem w momencie czytania feletonu Ani Chomiak. Za chwile bede czytac czesc motywacyjna. Juz przegladalam co tam sie znajduje i jestem pod wrazeniem szczerosci i odwagi Patryka na poruszane tematy. Spodziewalam sie ze bedzie wiecej traum jak rzucanie kamieniami z drugiej strony ulicy czy wiecej o sytuacjach ktore mialy miejsce na osiedlu. Patryk skupia sie na uczuciach i emocjach bardziej niz opisywaniu sytuacji co do minuty wiec to na duzy plus. Gratuluje wydania ksiazki to duze osiagniecie i naleza sie gratulacje! Ksiazka bardzo wciagajaca.
Cieszę się z twojego sukcesu, wielkie gratulacje dla ciebie 🙂
Również uważam że opinia innych o nas, a szczególnie od osób najbliższych ma wielki wpływ na nasze późniejsze samopoczucie i polubienie siebie 😉
akceptacja to super droga do sukcesu bo daje zgodność ze sobą. Jak jest zgodność to można odbijać świat
Hmm 🤔 masz prawo wyrażenia swojego zdania możesz innym przekazywać swoje doświadczenia itp jeśli komuś nie pasuje twoje przesłanie najwidoczniej nie rozumie co chcesz przekazać innym więc nie martw się i dzalaj dalej 👍💪nie ryzgnuj z filmików bo to osłabia twój profil
Z jednej strony mozna Tobie pogratulowac. Swoim blogiem zaczales wzbudzac emocje. Czesc odbiorcow nienawidzi cie i od razu naskakuja jak zwierzeta zeby narzucic ci swoje zdanie i uswiadamiac jak bardzo sie mylisz w wielu kwestiach. Dla mnie chociaz czasem sie mylisz widze twoj postep po latach i powiem jedno – mozesz byc z siebie dumny. Probowalam napisac do tych z psycho bloga ale nie szlo sie dogadac. zmarnowanych kilkanascie minut zycia zeby dostac odpowiedz -ma pani prawo do wlasnego zdania. no mam i co z tym jesli sie z nim nie licza? pytalam innych blogerow i to prawda ze bloger nie musi popierac swojego zdania naukowymi badaniami. cytuje jedna odpowiedz „bloger powinien byc opiniotworzy, wyrazac wlasne zdanie i poglady bez znaczenia czy mowi prawde”. Z drugiej strony zadna twoja rada mnie ani nie skrzywdzila ani nie sprawila abym czula sie nieszczesliwa, moze ewentualnie emocje mi sie podniosly gdy czytalam o pobiciach w szkole. panstwo prowadzoce tego psycho bloga zrobili ci nienajlepsza reklame ale nie musisz sie przejmowac bo jeszcze jestesmy tu my. bede cie czytac i w dalszym ciagu dzielic sie uwagami gdy z czyms sie nie zgodze. Wiesz co mi sie podoba w tym wpisie? Przyznajesz ze nie trzeba sie z toba zgadzac jesli ktos ma swoje zdanie w temacie. Zachecasz do tego aby walczyc o siebie, nie pozwalac sobie „zamykac ust” i dzielic swoimi przemysleniami czy sa bledne czy nie. Tak trzymaj i idz swoja droga. Kazdy ma lepszy i gorszy czas. Widocznie teraz bedziesz musial przecierpiec kolejna fale nienawisci jaka sie wylewa lecz pamietaj ze sa osoby ktore pamietaja te rozmowy, projekty i wpisy ktorymi motywujesz. teraz ide juz spac i tobie tez radze. Wyspij sie i zajmij swoimi sprawami.
Nie skupiaj się na tych, którzy są tylko wtedy gdy nadaża się okazja cię obrażać.
Wielokrotnie widziałem te komentarze gdy ktoś zarzucał ci śmieszność twoich tekstów. Moim zdaniem tym ludziom brakowałoby odwagi żeby poruszyć tak trudne tematy i wpływają na tak wielu ludzi. Nawet nie wiesz jak duże robisz na mnie wrażenie. Kiedyś powiedziałeś że hejterzy ruszają tylko wartościowe rzeczy więc trzeba się cieszyć kiedy są. Z drugiej natomiast strony szkoda że tak wiele osób którzy są za tobą nie dają o sobie znać. Pamiętaj że mimo wszystko są tutaj i ja na pewno szanuję twoje zdanie. Pozdrawiam i życzę kolejnych sukcesów Patryku
Książka kiedy ma premierę?
Pozdrawiam! Coraz lepiej jest! xdd
Dobrze że podkreślasz ten fakt iż nie jesteś specjalistą ani żadnym psychologiem. śledzę cię od bardzo dawna i wiem że od jakiegoś czasu. Właśnie próbuję się przykleić ładkę psychologa, więc bardzo profesjonalnie że o tym napisałeś w taki sposób. Najlepsze jest to że o twoim blogu powiedziała mi moja mama gdy w szkole pierwszy raz zostałam dosłownie skopana. Czytam obserwuje na Instagramie i Facebooku od dwóch lat i widzę że hejt jest naprawdę spory. Widzę też że starasz się to usuwać i popieram blokowanie tych osób ponieważ to są takie węże które plują bezwartościowym jadem. Trzymam za ciebie kciuki kibicuje i pamiętaj że możesz na mnie liczyć.
Dobrze że poruszasz ten temat. Osoby które hejtują twój blog chyba nie widzieli vlogów o których zresztą wspominasz. Czasem wypowiadają się w takich tematach, w których sam lepiej byś sobie poradził. Gdy czytałem twoje posty kilka lat temu łapałem się za głowę. Dziś jest spójnie, blog czyta się dużo lepiej i przy tym dużo uświadamiasz. Czasem zdarzają się błędy wydajesz się przemądrzały i zarozumiały ale dzięki temu widać, że twój blog, twoje zasady, bronisz swojego zdania. Zgadzam się w całości z tym co napisałeś w tym wpisie. Każdy ma prawo dzielić się swoimi przemyśleniami, ale nie wszystkie które się czyta należy brac mocno do siebie bo nie wszyscy znajdujemy sie w tych samych sytuacjach.
akceptacja siebie to połowa sukcesu, a potem znaleźć prawdziwych przyjaciół, którzy nas zaakceptują i tylko z nimi spędzać czas:)
z tą piosenką to mnie zaskoczyłeś, to może idź na przesłuchania do Voice The Poland? 😉
Przeszło mi przez myśl takie rozwiązanie, ale z własnymi piosenkami jest dużo prościej. Spróbuj zaśpiewać coś swojego oraz wykonaj cover. We własnej piosence można trochę fałszować. 😉
Niech ten ogrom pracy i pasji przełoży się na poziom sprzedaży. Powodzenia i gratuluję wydania własnej książki 😊
W szkole zwykle się biliśmy o dziewczyny. Poniżaliśmy frajerów żeby pokazać kto jest silniejszy w szkole. Dzisiaj to mój syn jest poniżany i nie wiem jak mu pomóc.
Na pewno kupiłabym gdy się uczyłam. W szkole bałam się wejść do szatni od wf a po lekcjach odbierała mnie mama, bo kilka razy zostałam pobita za biedne ubranie.
Pamiętam ten blog o przygotowaniu się na start, jakoś tak. Błędów było od cholery, teraz widać jak dużo pracy włożyłeś w blogog.
Książka jak najbardziej trafia w moje preferencje czytelnicze. Jeszcze czegoś takiego nie widziałam aby ktoś napisał. Jestem ciekawa treści i już zabieram się do złożenia zamówienia.
Zakupiłem ale nie dostałem linku do pobrania.
Ile stron liczy książka?
Czy byłaby możliwość zapłacenia za przedsprzedaż po premierze książki
Dużo prawdy jest w tym tekście. 🙂 Dawno nie czytałem czegoś co bardziej dałoby mi otuchy. Dzięki ci i oby tak dalej. Na pewno będę zaglądać częściej.
Gdyby w moim otoczeniu był ktoś kto tak myslał byłoby mi łatwiej
Mój tata mnie w szkole bronił przed takimi debilami.
Ludzie to jednak potwory
Dlaczego ludzie są tacy okrutni? Czy ta dziewczyna zrobiła im jakąś krzywdę???
Wydajesz książkę! Nie miałam o niczym pojęcia. Gdzie można kupić?
A widzisz! Wakacje to czas, gdy odrywamy się od Internetu, więc to dobrze, że nie wiedziałaś. 🙂 Korzystałaś z lata.
Książkę można zakupić tutaj na stronie. 🙂
Ale zaskoczyłeś! Nawet nic nie wiedziałam na ten temat!
Na temat książki czy piosenki? 😛 Właściwie niewiele osób mogło się o tym dowiedzieć. Chociaż jak na dzieciaka, sporo osób usłyszało jak śpiewam.
To pozamiatałeś. nie spodziewałam się
Cieszę się, że jesteś zaskoczona. 🙂 Mam nadzieję, że piosenka się podoba. 😉
Wpada w ucho, czegoś takiego jeszcze nie było w muzyce. Daleko do discopolo
Właśnie bardzo porównywano mnie z taką muzyką, ale na szczęście podjąłem słuszną decyzję.
Jak na początkującego nieźle ci idzie
Szło… 😛 To nagranie sprzed lat. Nagrałem tę piosenkę dla rodziców, gdy zaczynałem podajże technikum.
Niesamowita rzecz, ile osób ma wpływ na nasze życie. Często nie ma ich już obok, a odcisnęli piętno, które zostaje na zawsze. Daje do myślenia 🙂 i chętnie zajrzę do książki! Pozdrawiam!
Właśnie taki morał niesie ta książka. Każda sytuacja ma wpływ na nasze życie, już od najmłodszych lat. Będzie dużo traum, wzlotów i upadków. Wszystko po to, aby zakończyć książkę motywacyjnym kopniakiem. 😉
Miałam o tyle dobrze, że z WF-u byłam zawsze zwalniania (z powodu problemów zdrowotnych), za to pewne rzeczy mogłam wyraźniej widzieć z boku. WF był często bzdurą, miało się wrażenie, że wuefista sam nie wie, co chce robić, a uczniowie cieszą się jedynie, że z tego przedmiotu nie ma kartkówek. Plus – w okresie licealnym – mniej i bardziej stresujące sprawy związane z przemianami fizycznymi i hormonalnymi, plus kompletny brak w większości polskich szkół zaplecza sanitarnego związanego z WF-em. WF na pierwszej lekcji lub w środku? Żaden problem. Prysznice? Phi. Powiedzieć uczniom na następnej, powuefowej lekcji „ale śmierdzicie”? No pewnie!
Na WF-ie czytałam książki i cieszyłam się, że mnie to omija. Dziś mam stały karnet na siłownię i zastanawiam się, dlaczego w szkole lekcje wychowania fizycznego wydawały się (i mnie, i innym) tak głupią sprawą.
Powodzenia z książką 🙂
Jeśli chodzi o nauczycieli od WF, też mnie zastanawiało co te zajęcia mają wnieść do życia. Rozumiem, że ruch jest ważny, zwłaszcza jeśli siedzi się cały dzień w ławkach. Z drugiej strony mógłby być lepiej zrealizowany i mieć jakąś formę, a nie tylko ,,grajcie chłopaki w piłkę i pouczajcie się jak należy grać”.
Gratuluję z napisaniem książki! Jest to dobry kawałek pracy. 🙂
To wymaga dużo pracy i nawet po premierze, jeszcze długo chodzisz zastanawiając się czy wszystko jest w porządku.
Ja też nie przepadam za wfem, w sumie do drużyn wybierani mnie jako jedna z ostatnich, ale za bardzo się nie przejmowałam. Jak grałam słabo to po prostu mówiłam, że mi się nie chce, miałam w nosie co myśleli o mnie inni. Potem problemy ze zdrowiem wyłączyly mnie z wfu i w końcu miałam czas na mądrzejszy rzeczy 🙂
Mnie nawet jak nie wybierali ostatniego, to kompletnie nie rozumiałem, jak można cały rok grać w piłkę? Dużo lepiej czułem się na bieżni gdy zajęcia uczyły jak wyskoczyć ze stopy, albo jak grać w kosza. Miałem jednego nauczyciela, który czegoś próbował na tym wf nauczyć.
Zawsze warto być sobą, dzięki temu otacza z się tylko wartościowymi dla siebie osobami 🙂
Odpowiednie towarzystwo / środowisko, realizacja marzeń i akceptacja siebie. To takie moje 3 życiowe wartości. 🙂
Opowiadanie własnej historii często inspiruje innych do podjęcia działania 🙂 Życzę powodzenia w sprzedaży ksiażki.
Dziękuję. Nie chodzi mi nawet o sprzedaż, ale o to, aby trafiła w ręce osób, które naprawdę jej potrzebują.
Trądzik potrafi uprzykrzyć życie. Jednak z odpowiednim leczeniem można sobie z nim poradzić.
Ciekawy artykuł 😉
Dziękuję. Zależy mi na tym, aby uświadomić osoby z trądzikiem, że nie ma co załamywać rąk i szukać odpowiedniego specjalisty.
Dla każdego jego problemy wydają się najgorsze, ale to nie oznacza, że nie jest w stanie sobie z nimi poradzić. Warto prosić o pomoc bliskich.
Właśnie to jest ważne, potrafić poprosić. Druga strona powinna zwrócić uwagę na to, że ktoś również może nie radzić sobie ze swoimi sprawami.
Nigdy nie rozmyslalam na ten temat, być może dlatego, że internetowa działalność to tylko jedna drobna cześć całego mojego życia. Fajnie jak cie czytają, lajkuja, udostępniają, ale jak nie robią tego to nic się nie dzieje. Wartością jest realne życie i możliwość funkcjonowania w nim
Blog to przede wszystkim miejsce, w którym dzielimy się swoimi przemyśleniami, możemy podyskutować albo wyrazić swój światopogląd bez oczekiwania na uświadamianie, że jest inaczej. Internet jest miejscem wirtualnym i dla niektórych, niestety taki musi pozostać.
Dalej się będę upierać, że hejt wynika z zawiści, a nie z zazdrości 😉 I jeszcze ze zmieszania dwóch elementów: poczucia (utrwalanej) bezradności – oraz wściekłości na siebie, przekierowywanej na innych. Jeśli mam potrzebę wylania na kogoś jadu w komentarzach, jeśli mam potrzebę udowodnienia mu, jakim jest zerem etc. – bo na przykład ma samochód, na który mnie nie stać, fajniejszą pracę ode mnie, lepszą sytuację życiową czy cokolwiek, choćby batoniki – to moja zawiść pozwala mi odczłowieczyć tę osobę (a nieczłowieka łatwo hejtować, sam się o to prosi, prawda?); moja bezradność dzięki hejtowi się umacnia, bo gdy hejtuję, nie mam czasu robić czegoś innego (na przykład ruszyć tyłka i poszukać lepszej pracy albo zrzucić nadprogramowe kilogramy); a moja wściekłość na siebie daje sobie wmówić, że wściekła jestem na innych, bo to ich wina, że się nie nauczyłam, nie zarobiłam, nie schudłam, nie urodziłam z talentem albo dwumetrowymi nogami. Fajnie jest, siedzę przed laptopem, piszę ludziom, jacy są debilni i żałośni, i się świetnie bawię – może nawet zdołam nie zauważyć, że ci ludzie mają moje hejtowanie totalnie w nosie, bo w czasie, gdy ja piszę hejterowskie komentarze, oni idą zrobić ze swoim życiem coś ciekawego.
Co do Twojego pomysłu, to mam bardzo duże zastrzeżenia. Nie chciałabym wcale świata wirtualnego, w którym musisz się legitymować (ale za to jak wzbogaciłby się przemysł produkcji lewych dokumentów… serio). Absolutne „nie” dla pomysłu „Internet 18+” – jak i kiedy chcesz nauczyć dzieciaki korzystania z sieci? Tym bardziej w dzisiejszych czasach, gdy nowe technologie coraz bardziej wchodzą do edukacji – ba, edukacja medialna jako przedmiot staje się coraz częściej oczywistym zagadnieniem na studiach o charakterze pedagogicznym. To tak samo, jakbyśmy powiedzieli „TV 18+”. Niepraktyczne, niewychowawcze, nielogiczne. Ideowo może i ładne, ale pozbawione szerszego spojrzenia na cały proces edukacyjny, który polega nie na tym, że zabraniasz, zabierasz i nie pokazujesz – tylko na tym, że pokazujesz, pomagasz wybierać, uczysz unikać zagrożeń i świadomie korzystać.
Przy okazji nieźle by to ubiło literacką część blogosfery – a to obecnie fenomenalna przestrzeń warsztatów pisarskich, które cenię całym sercem (choć zdaję sobie jednocześnie sprawę z tego, jak wiele tam kiepskich tekstów – ale hej, gdzieś i jakoś trzeba zacząć). Sama w blogosferze literackiej posługuję się pseudonimem, bo zwyczajnie chcę oddzielić jedną część swojej blogowej działalności od drugiej. I mam do tego prawo. Jeśli miałabym nie mieć – to tak samo trzeba by odmówić prawa pisarzom do używania pseudonimów literackich 😉
Więc nie, stanowczo nie dla działań z serii „zabronić, wylegitymować, ograniczyć”. Potrzebna jest edukacja – pokazanie, jak korzystać etc. Potrzebna jest zmiana sposobu, w jaki w ogóle się dziś porozumiewamy, bo Internet to tylko zintensyfikowana wersja tego, co mamy w realu. I potrzebna jest – zgoda na to, że nigdy nie będzie idealnie, a człowiek jest tak sprytnym stworzeniem, że obejdzie najlepsze zabezpieczenia systemowe (jak pokazują różne przykłady z historii – dzięki mu za ten spryt). Przypomnę, że prohibicja wcale nie sprawiła, by alkohol zniknął – było go równie dużo, jeśli nie więcej, i pojawiły się dodatkowe, nielegalne sposoby „zajmowania się” nim. Każda prohibicja przyniesie taki skutek – i dlatego dziś rozwinięte kraje sięgają nie po prohibicję, lecz po edukację z zakresu spożywania alkoholu. Z internetem potrzebujemy tego samego.
Nie musisz się upierać, ponieważ całkowicie się z Tobą zgadzam. Może moje podejście wynika z tego, że jestem facetem i nie zawsze te emocje wyłapuję. 😛 Całkiem serio to odnoszę wrażenie, że jednak zazdrość bardziej do mnie przemawia, jako cecha z której wynika hejt. Jest w nim dużo zawiści, ale wynikającej z zazdrości. Zobacz, ktoś kogoś obraża, dlaczego? Wydaje nam się, że ma lepsze życie, albo jest kimś kto idealnie podpasywał się pod osobę, na którą można wylać swoje frustracje.
Rozróżniłabym zazdrość i zawiść – ta pierwsza jest, a przynajmniej może być, motywująca (zazdroszczę koleżance, która świetnie mówi w jakimś języku, więc się zawezmę i też się go nauczę); ta druga jest destrukcyjna (ile razy spojrzę na tę kretynkę, która śmie znać język, którego ja nie znam, czuję wściekłość, a poza tym to żałosne, taka pusta idiotka i widać, że życie ma beznadziejne, tylko udaje… że co, że czemu sama się nie nauczę obcego języka? A po co, łatwiej, szybciej i wygodniej wylać na kogoś wiadro pomyj!).
W Polsce nie ma, niestety, tego etosu pracy typowego dla krajów protestanckich (u nas docenia się wielkie wygrane z niczego, a śmieje się z codziennego odkładania groszy, pracy nad sobą krok po kroku, dochodzenia do czegoś ciężką pracą). Poza tym Internet daje złudne poczucie anonimowości, więc spora część ludzi bardzo bezrefleksyjnie tą anonimowość wykorzystuje do „zrobienia sobie dobrze” kosztem kogoś innego. Gdy swego czasu regularnie czytałam komentarze pod artykułami Wyborczej, zbierałam szczękę z podłogi: piękny pokaz tego, jak bez względu na temat tekstu można wyzwać wszystkich i wszystko wokół oraz wylać swoją zawiść do świata i okolic.
Natomiast nie zgodzę się z Twoim wyjaśnieniem co do urzędników i sprzątaczek; demoludy miały swoją specyficzną mentalność, w której to nie „klient nasz pan”, tylko „niech klient nie przeszkadza”. Spójrz dziś, gdy różne firmy zabijają się o klienta – obsługa jest miła, uśmiechnięta. Tylko w instytucjach państwowych, w których wciąż jest poczucie postpeerelowskiego „klient niech nie przeszkadza” i swoiste poczucie bezkarności ekonomicznej („nie musimy zarobić, by funkcjonować kolejny rok”), pozostaje takie podejście rodem z filmów Barei. Założę się, że gdyby Urząd Skarbowy albo ZUS musiały zarabiać na siebie jak klub fitness, kawiarnia czy bank prywatny, tamtejszy klimat byłby zupełnie inny 😉
A domorośli eksperci od wszystkiego w sieci to jeszcze inna bajka. Mnie to najbardziej uderza i urzeka w wykonaniu nastolatków, którzy tłumaczą na swoich blogach sens świata i okolic. To pewnie sygnał starzenia się, w końcu jako nastolatka też byłam przekonana, że mam monopol na rozumienie tajemnic wszechświata 😉
Faktycznie, lepiej to wyjaśniłaś. Użyłaś lepszych słów i trafniej wyraziłaś argumenty. Chodzi nam o to samo, z tym, że ja skupiłem się na emocji jaką jest nienawiść i w ten sposób poprowadziłem tekst.
Tego podejścia do tego, żeby osoby homoseksualne miały więcej praw trochę nie pojmuję. Nie wydaje mi się, żeby była to sprawa, która powinna wpływać na dodatkowe przywileje w społeczeństwie.
Też nie zgadzam się na adopcję przez nich dzieci, które jednak potrzebują ojca i matki, a nie rodzica 1 i rodzica 2.
A jeśli chodzi o sprawę seksu, to znam wiele par, które czekały z tym do ślubu i były zadowolone z tej decyzji, dzięki temu uczyły się, że to nie jedyna sfera ich miłości i nie oczekiwały, że druga strona będzie na każde ich zawołanie. Wiem, są wyjątki, ale trzeba zauważyć, że prawdziwa, trwała miłość nie opiera się jedynie na tej sferze.
To temat rzeka, więc ogólnikowo odpowiem Ci, że masz dużo racji. Chociaż dzieci i tak zwykle wychowywane są przez babcię i mamę. Osoby homoseksualne nie koniecznie walczą o prawa do adopcji, chociaż to dla niektórych osób jest ważny element. Oni chcą być traktowani normalnie, móc prawnie z kimś być, a nie żyć na kocią łapę. Nie wiem czy wyjaśniłem swój punkt widzenia we właściwy sposób, więc jeśli masz jakieś pytania lub chcesz podyskutować, pisz śmiało. 🙂
Cześć, czy zmiana domeny rzeczywiście pomaga? Wczoraj dostałam blokadę. Skróciłam link w bitly i wciąż jest to samo. Obawiam się, że jeśli ją zmienię, nie przyniesie to skutku…
Witaj. To nie wina strony, ani Facebooka, tylko Twoja. Zmiana domeny nic nie da, ponieważ widocznie coś robisz nie tak, skoro Cię zablokował. Jeśli teraz się tak zdarzyło, to prawdopodobnie sytuacja się powtórzy. Odezwij się do polskiego oddziału i wypytaj o więcej. Może anulują lub wytłumaczą, co jest nie tak.
Domyślam się, że chodzi o nadmierne wykorzystywanie grup do linkowania. Czy masz taką informację, że blokady znikają po jakimś czasie? Skontaktować się z Facebookiem to nie lada wyczyn…
Facebook zapamiętuje adres Twojej strony jako ten, który należy blokować. Zmieniając adres, unikasz w pewnym sensie tego mechanizmu. Z drugiej strony, nie wiadomo czy Fb nie zapamiętuje treści, które były na stronie (tego nie można wykluczyć). Zmiana domeny może pomóc, ale jeśli w nieodpowiedni sposób będziesz udostępniać linki, blokada dosięgnie Twoją stronę za każdym kolejnym razem, gdy popełnisz te same błędy.
Poza tym portale społecznościowe i wyszukiwarki, coraz bardziej weryfikują wartość strony. Wkrótce niszowe blogi nie będą wyświetlać się wcale.
Świetna sprawa, świetna tematyka, na pewno pomoże niejednej osobie 🙂 gratulacje i powodzenia!
Dziękuję. 🙂 Wierzę, że komuś wydanie na pewno pomoże.
Kiedyś odpoczywałam wśród ludzi im bliżej 30 😛 tym bardziej cenie sobie ciszę, spokój i najbliższych przyjaciół.
W pewnym momencie swojego życia dla własnego komfortu przestałam być dostępna dla wszystkich, szczególnie tych, którzy
na mój czas nie zasługują. Pracuje z mężem, więc tak naprawdę
odpoczywam, robiąc sobie dzień wolnego i zostając po prostu sama w domu,
przed komputerem czy netflixem.
Super wpis!
Dziękuję. Do mnie dotarło, że jedyną ucieczką od koszmarów są właśnie przyjaciele.
A ja nie znam tej osoby ani bloga, jednak gratuluję tylu osiągnięć !
Warto poznać ponieważ @nieidealnaanna:disqus opisuje wiele życiowych sytuacji i dzieli się przemyśleniami, które podnoszą na duchu. 🙂
Zamówione 🙂 Już nie mogę się doczekać 😛 Zastanawiam się też nad Twoją pierwszą pozycją 😉
Super, dziękuję! 😀 Osoby, które zamówią eBook przed premierą dostaną go wcześniej.
Mnie osobiście bardzo podoba się fragment, gdzie udostępniasz grupy na fb. Skorzystam oczywiście! 🙂
Grupy są inspirujące, a przy tym można w niej poznać mnóstwo cudownych osób. Przy okazji samemu można uzyskać wsparcie i pomoc.
Musi być bardzo ciekawa ta książka, wróżę jej powodzenie 🙂
Dziękuję. Zamknięta Lista wkrótce dostanie darmowy rozdział. Osoby, które zamówią przedpremierowo, będą mogły pobrać eBook już tydzień wcześniej, a przy tym zakupić dużo taniej.
Zamówione czekam na premierę
Super! Pamiętaj, że link do pobrania eBooka może trafić do Spamu. Warto tam zajrzeć na tydzień przed premierą.
Już dodane do koszyka, oczekuje na płatność.
Czekam z niecierpliwością.
Zamówienie zrealizowane. Dziękuję za zaufanie i będę czekać na Twoją opinię gdy eBook będzie już dostępny. 🙂
Czytałam blog przygotuj się na start i bardzo mi się podobał. Często w autobusie gdy wracałam do domu. Książka będzie zbiorem tekstów ze starego bloga?
Absolutnie nie. Nie pozwoliłbym sobie na wydanie bloga w formie książki. Przygotowałem książkę, która od początku do końca jest napisana na nowo. Jest w niej tylko tekst ,,Piekło zwane gimnazjum” i list do dziewczyny. Poza tym wszystko jest nigdzie wcześniej nie publikowane. Ewentualnie Zamknięta Lista może znać przedostatni rozdział o motywacji i spełnianiu marzeń.
Trzymam kciuki i już nie mogę doczekać się kiedy książka będzie już na mojej poczcie.
Premierę planuję na 31 sierpnia. Dla osób, które zakupią eBook w przedsprzedaży dostaną go już 24 sierpnia. Wtedy cena za książkę wzrośnie.
Byłam na livie i słuchałam jak Patryk opowiada o książce i jestem zainteresowana. Gdyby wyszła papierowa wersja też bym kupiła. Jestem ciekawa tego czy w książce znajdą się anegdoty pod kątem dzieciństwa, jaki był dziadek, mama i tata, albo co czułeś gdy poszedłeś do szkoły. Mam małe dziecko i nie zawsze wiem jak się czuje gdy wraca z pierwszej klasy. Nie chce opowiadać bo uważa że mama i tak nie pomoże. Ciężko mi cokolwiek zrobić nie wiedząc jak sobie radzi.
Marzę o tym, aby kiedyś wydać ją w papierowej wersji. Niestety nie mogę sobie pozwolić na taką inwestycję, więc papierowej wersji nie będzie, tylko na eBook. Z początkiem każdego rozdziału, będę wyjaśniać co chcę przekazać, a później na swoim przykładzie, będę opowiadać o cechach moich bliskich i wpływie, jaki mieli na mnie od najmłodszych lat. Będę opowiadać o trudnościach w szkole, odtrąceniu, poniżaniu i kompleksach. Nie będę poruszać tylko swoich ran, ale również poruszać historie, które były dookoła mnie.
Moja mama wiedziała praktycznie o wszystkim, ale rzeczywiście nie mówiłem wszystkiego. To nie jest łatwe, po szkole chce się o wszystkim zapomnieć i chociaż w domu uwolnić się od ataków w szkole. Książka może być podpowiedzią dla rodziców, a na pewno wsparciem dla nastolatków.
Czy to jest książka z myślą o dziewczynach czy też dla mężczyzn?
Myślę, że jest za dużo książek pisanych z punktu widzenia kobiecego. EBook będzie w całości napisany z mojego punktu widzenia i tego, z czym musiałem sobie radzić jako dorastający chłopak. Uważam, że forma jest uniwersalna, zarówno dla młodych kobiet, jak również mężczyzn.
Po wiadomościach które wysyłasz mi na email czułam że coś się święci. Myślę że pomysł ma potencjał i mógłby się sprawdzić. Podoba mi się koncepcja i podejście do ebooków. Widzę potencjał i papierową wersję.
Bardzo się cieszę. Jestem pod wrażeniem ile osób zdecydowało się już teraz zakupić eBook. Nie mogę się doczekać premiery i pierwszych opinii. 🙂
Już zamówiłem. Nie mogę doczekać kiedy będę mógł ją pobrać.
Dziękuję Ci za zaufanie. Jestem przekonany, że się nie zawiedziesz. 😉
Myślę, że jednak problemem jest Kościół (oczywiście nie wiara). Instytucja ta chroni pedofilów. Widziałbym problem właśnie tutaj, w instytucji KK jako złej.
Zależy jak na to patrzeć. W każdej instytucji można byłoby znaleźć nieprawidłowości. Pytanie tylko, czy wszyscy kryją…?
Czekam na efekt koncowy?!
Cieszę się. Obecnie można zamówić w niższej cenie w ramach przedsprzedaży. Później cena będzie większa i może wzrosnąć.
Gdyby taka książką pojawiła się w księgarniach gdy jeszcze byłam w gimnazjum kupiłabym ją bez zastanowienia. Czasy podstawówki i gimnazjum nie wspominam szczególnie zbyt dobrze, był to czas pełen przykrości i wyzwań. Mając taką książkę z pewnością byłoby mi łatwiej przez to wszystko przejść bo nie czułabym się w tym sama. Wspaniale, że pomagasz swoim blogiem, ćwiczeniami, książką i innymi produktami pomóc młodym ludziom i zbudować dla nich wsparcie i miejsce gdzie mogą poczuć się zrozumienie i uzyskać pomoc.
Dziękuję Paulino za słowa wsparcia. Jeszcze przed nami dużo pracy, ale wierzę, że sprostamy temu i stworzymy książkę, z której oboje będziemy dumni. 🙂
Czy jak teraz zamówię, dostanę przed premierą?
Oczywiście, że tak. Każdy kto kupi eBook teraz, dostanie informację o możliwości pobrania na kilka dni przed premierą. Chciałbym żeby na stronie w dniu premiery były już recenzje pierwszych osób, które go przeczytają. Ponadto teraz książka jest dużo tańsza. W dniu premiery nie będzie żadnych rabatów, kuponów, ani innych zniżek.
Bardzo miło widzieć, że tak szybko się rozwijasz. Życzę powodzenia! 🙂
Dziękuję bardzo. Nie znoszę marnowania czasu, dlatego realizuję najskrytsze marzenia. Książka jest już praktycznie gotowa. Teraz czekam na opowieści od Was. 🙂
Też życzę powodzenia dołączam się.
Nie praktyczne moim zdaniem
Powyższa treść jest tylko wyrażeniem mojego zdania i takim pogdybaniem. Jeśli taki przepis wszedłby w życie, byłbym za nim.
Cenzurowanie internetu? Wiem, ale chciałem poruszyć dyskusję i zobaczyć, jakie pomysły padną w komentarzach. Na głupie pomysły, czasem reagują ludzie z dobrymi ideami. 🙂
Też byłam na premierze w białym i książka cudo. Myślałam że tylko mnie ojciec tak źle traktuje.
Książka jest bardzo szczera i porusza tematy, które dotyczą każdego z nas (sprawy, które dotykają nas bezpośrednio, lub są tuż obok). Wielokrotnie przypominałem sobie podobne emocje, co Ania. Jeśli chodzi o spotkanie, dziękuję za podejście również do mnie i zamienienie kilku słów. Było mi bardzo miło. 🙂
Ej ale ja pamiętam tego bloga. Był bardzo przemądrzały ale poruszał tematy o których nie przyszłoby mi do głowy. Opisywałeś na nim ludzi, którzy nie potrafili wyrażać swoich emocji, trzymali się obok i byli poniżani w szkole. Cały blog był o tym. Ej, czemu go usunąłeś?!
Dziękuję bardzo! Blog ,,Przygotuj się na Start” został usunięty ponieważ przeszedłem na obecny adres. Był efektem trudnego etapu w moim życiu. W momencie poradzenia sobie z trudnościami, było trzeba iść dalej. Gdy prowadziłem go, już wtedy marzyłem o tej książce. Dlaczego akurat ,,Przygotuj się na Start”? Wyjaśnię to w eBooku, a teraz zapraszam do sklepu, póki można kupić eBook w przedsprzedaży i dużo taniej! 🙂 Pozdrawiam!
Nie wiedziałam że jesteś tą samą osobą która prowadziła PSNS. Podobał mi się. Czy na tym blogu są artykuły z tamtego?
Dzisiaj zamówiłam zobaczymy jak się będzie czytać 🙂
Życzę udanej lektury, książka dla mnie bardzo się podoba.
Jestem pod wrażeniem. Gdy pisałeś dla zamkniętej listy o tajnym projekcie nie wiedziałam że będzie to kolejny ebook super!
Pozytywne zaskoczenie, jak rozumiem? 😉
Jak najbardziej! 😀
Bardzo się cieszę. 🙂
Zastanawiam się dlaczego fb blokuje link na mojej własnej prowadzonej przeze mnie stronie. Linki dodaję raz na tydzień, głównie galerie z blogspota- powód prosty -nie podoba mi się wstawianie zdjęć na fb – traci się nad nimi jakąkolwiek kontrolę. Siedzę i dumam co zrobilam źle 🙂 Czy linkowanie wpisu na własnym fp to już spam?
Jeżeli możliwość linkowania zostanie zablokowana na „amen” trzeba będzie zlikwidować fp – szkoda, bo do 2000 lubiących blisko…
Po pierwsze nie docierasz do 2 000 osób. Facebook wyświetla post bardzo małej grupie. Po drugie być może link do tej samej strony WWW, pojawia się często w tych samy grupach, wiadomościach Messenger, itd.
Póki link do Twojego bloga nie został zablokowany, radzę stosować prostą sztuczkę:
1. Wstawiasz post z informacją o wpisie. Poruszasz temat, zadajesz pytania, wyrażasz niepewności.
2. Dodajesz informację w nawiasie o linku [ Link w komentarzu ].
3. Dodajesz zdjęcie do postu.
4. Oznaczasz lokalizację i samopoczucie powiązane z wpisem.
5. Wpisujesz odpowiednie hashtagi
6. Publikujesz post
7. Po kilku minutach dodajesz link do bloga w komentarzu.
Post lepiej się wyświetla zważywszy na zdjęcie i długi opis, a odbiorcy raz, że zaglądają do komentarzy, to dwa czasem skomentują co jeszcze lepiej wpływa na pozycjonowanie posta w Facebooku.
PS: To samo sprawdza się na Instagramie, tylko tam link zostawiasz w biogramie, z czym lepiej uważać. Nie wiem jak algorytm reaguje na częstą zmianę linku w profilowym.
Moim zdaniem nie ma rozwiązania uniwersalnego. Nigdy nie będzie tak, że każdy uczciwy człowiek zechce podzielić się z resztą komentujących swoimi danymi osobowymi, więc jeżeli wymusisz podawanie prawdziwych danych, tracisz jakiś tam odsetek sensownych komentujących. Z drugiej strony oczywiście zmniejszasz ilość hejtu w komentarzach, więc to miecz o dwóch ostrzach…
Aha, no i jeszcze to miasto: a co jak ktoś mieszka na wsi? Hm…
Pozdrawiam zza blogowej miedzy 😉
Masz rację. W tym przypadku można ludziom albo odebrać możliwość wyrażania własnego zdania, albo nauczyć poprawnego podejścia do drugiego człowieka. Na swoim przykładzie mogę przyznać, że metoda wbrew pozorom byłaby skuteczna. Najwięcej odpowiedzi na artykuły na blogu dostaję na e-mail. Ludzie wolą napisać do mnie pod imieniem i nazwiskiem, niż zostawić komentarz.
Może to też wynikać z tego, że na publicznym forum człowiek jest, hm, publiczny, a na emailu to jednak bardziej prywatnie jest.
Coś w tym jest że gdybyśmy pisali pod imieniem i nazwiskiem, byłyby te komentarze bardziej przemyślane.
Nie dla wszystkich, ale gdyby zaczął do domu częściej odzywać się listonosz z zawiadomieniem obrażenia kogoś w sieci i nakazem usunięcia wypowiedzi, może by coś ruszyło.
Gdybym tak bardziej pociągną dyskusję z Tobą, mogłoby udać nam się wymyślić coś bardziej sensownego. 🙂 Ten felieton miał tylko wprowadzić w stan zastanowienia, zastanowić nad tym co dzieje się w Internecie i oderwać od codzienności i gonienia za polubieniami w społecznościówkach. 🙂
Ja również w miarę na bieżąco śledziłam zmagania Ani z wydaniem książki – to bardzo ambitna i cierpliwa dziewczyna. Kibicuję Ani i mam nadzieję, że jej trud self-publishingu zostanie odpowiednio wynagrodzony. A książkę opisałeś zachęcająco 🙂
Praca Ani jest bardzo inspirująca, ale również widać efekt. Książka jest fenomenalna i bardzo szczerza. Jeszcze z taką szczerością nie miałem okazji się spotkać. 🙂
Dziękuje Ola 🙂
Nie opowiadamy o sobie, bo mamy wrażenie, że tak naprawdę tych ludzi to nie interesuje albo interesuje aż nad to. O ksieze dowiaduje się właśnie od Ciebie i cieze się, ze przybliżyłeś mi to wydanie
Pozdrawiam, Mada
Z opowiadaniem na swój temat jest różnie. Każdy może zareagować inaczej, więc powstrzymujemy się od otwartości, tłumimy w sobie tak wiele, nie mając prawdziwych przyjaciół, którym można się wygadać.
Dziękuję, cieszę się, że książka zwróciła Twoją uwagę. Ludzi czasem interesuje zbyt dużo, ale nie aby współczuć, a jedynie obgadać.
Starość jest niewdzięczna. Ludzie całe życie poświęcali się ważnym sprawom, żeby na ostatnie lata życia zachowywać się w taki sposób? Bardzo słaba nagroda za życie i poświęcenia.
Niestety masz rację. 🙁 Starsi ludzie nie zasłużyli na taki los, zważywszy ile im zawdzięczamy.
Po Twojej recenzji jeszcze bardziej chcę obejrzeć ten film. Cieszę się, że odważyłeś się o tym napisać. Uważam że warto mówić o podejściu do wiary i tym co myślimy o postępowaniu kościoła w niektórych kwestiach. Moim zdaniem masz bardzo zdrowe podejście do tematu.
Nie byłem przekonany co do recenzji. Dopiero Zamknięta Lista przekonała mnie, że treść może wpłynąć na kilka osób. Kościół w niektórych kwestiach rzeczywiście za bardzo wsadza swój nos, a wspiera tych, których należy ukarać, i nie mam się za sędzie, ale nie potrzeba tu większej logiki, żeby wiedzieć, że molestowanie jest łamaniem prawa, czy wiara uważa to za godne wybaczenia lub nie.
Patryk bardzo Ci dziękuję za obecność, wsparcie i tak wnikliwą, szczerą opinię o „Nieidealniku. Sztuce szczęśliwego życia”. Najpierw odniosę się do tego, że faktycznie jest kilka nie dociągnieć i ciesze się, że o nich również wspomniałeś. Mam nadzieję, że nieidealności nie wpłynęły na Twoje ogólen wrażenia. Licze na to, że będzie w niedługim czasie spotkać się na dłużej w Bialymstoku. I raz jeszcze dziekuję za przepiękny Las w słoiku <3
Ściskam,
Ania
Spotkanie było świetne i cieszę się, że mogłam wziąć w nim udział. Jak dla mnie „niedociągnięcia” są w tym przypadku zaletą, ponieważ w końcu to ,,Nieidealnik”, gdyby nie było się do czego przyczepić, coś by tu nie grało. 😉
PS: @PatrykTarachon:disqus stał się ostatnio strasznie marudny, więc się nie przejmuj. Kwestia przyzwyczajenia. 😛
Napisałem o książce wszystko co czułem. Każde kolejne słowo wzbudzało moje emocje i otwierało oczy na kolejne problemy. Jestem naprawdę dumny z Ciebie i tego co robisz @nie@nieidealnaanna:disqus. Niedociągnięcia są naturalne, nie jesteśmy w stanie wyłapać wszystkiego, skoro nawet wiele wydawnictw w Polsce, na pewno otrzymuje uwagi. Szacun za wydanie książki za pomocą self-publishingu. Wiele pracy Was kosztowało. Dlatego mogę zapewnić, że ,,Nieidealnik” jest jak najbardziej idealny, chociaż z tym bym uważał, ponieważ jeśli coś się chwali, to zazwyczaj nie wzbudza takich emocji. 😉
Dziękuję za spotkanie i przyjęcie od nas skromnego prezentu. Mam nadzieję, że podoba się i będzie pasował do mieszkania, gdy już będziesz odpoczywać po promocji. 🙂
Miałam szansę być na spotkaniu autorskim. Książkę praktycznie przeczytałam w dwie noce. Bardzo pochłaniający tekst i uświadamiający. Rzeczywiście takiej książki nie ma na Polskim rynku. Tego rodzaju otwartość i szczerość jest czasem niebezpieczna, dlatego tym lepiej, że powstała taka książka. Podoba mi się w tej recenzji to, że Patryk bardzo głęboko przeanalizował wydanie.
Paulina, bardzo dziękuję za obecność i twoją opinię. Ciesze się, że jestes zadowlona ze spotkania, dla mnie to ogromny zaszczyt. Zachęcam się do podzielenia własną opinią. Z ogromną przyjemnością linkuję wszekie recenzje i wzmianki na stronie książki i bloga. 🙂
Pozdrawiam serdecznie,
Ania
Z przyjemnością to zrobię, tylko nie wiem kiedy znajdę czas. Dużo obowiązków mam obecnie na głowie. Praca, szkoła, Sunrise Plants, Pryzmat.org i ogarnięcie własnej strony internetowej. Na pewno jeśli znajdę chwilkę, napiszę recenzję. Książka naprawdę się wyróżnia i warto ją polecić.
Paulina pomogła w promocji tej recenzji, więc zapewne gdy przeczyta książkę i o niej napisze więcej od siebie. 🙂
PS: Teraz już Paulinko nie masz wyboru. <3
[…] Więcej o książkach dla dzieci, przeczytasz w artykule ,,Zezia: Świat według dzieci oczami Agnieszki Chylińskiej„. […]
[…] Więcej o autorce i przeczytasz w artykule ,,Wszystkie odsłony Agnieszki Chylińskiej? – twórczość i metamorfozy„! […]
[…] Jaka muzyka pomaga w trudnych chwilach? […]
O pedofilii w kościele mówiono i wiedziano już przed filmem, więc akurat film nic we mnie nie zmienił w tej kwestii. Kościół to dla mnie Bóg, nie księża, więc Kościoła się nie wyrzeknę.
Jeśli już ruszyliśmy z tym tematem, dodam tyle, że to co mówią księża, a jakie podejście mam do Pana Boga, to dwie różne rzeczy. Kazań nie traktuję poważnie, bo dla mnie osobiście brzmią jak kazanie pseudo mówców motywacyjnych.
Winą wynaturzen jest zła doktryna, celibat, wprowadzony przez Rzym w celu zabezpieczenia majątków po zmarłych proboszczach. Słowo Boże mówi że przywódca kościoła lokalnego (zboru,parafii) ma mieć Żonę i dzieci, ma dobrze zarządzać swoim domem, zanim zacznie zarządzać domem Bożym. Więc jest konkretna reguła i wytłumaczenie jej. Oczywiście celibat istnieje w Piśmie Świętym, ale na zasadzie ,,kto chce,, a nie nazasadzie musisz. Niewola i odwrócenie się od zasad Boga zawsze doprowadza do wynaturzen i tak się dzieje w przypadku Kościoła Rzymsko Katolickiego – odejście od Słowa Bożego przyniosło im efekt, im wyżej w hierarchii tym gorszy w skutkach.
Nie słyszałem o tym, nie wiem jakie źródła cytujesz, więc się nie wypowiadam. Zasady na jakich jest zbudowany kościół jako instytucja, szczerze mówiąc nie obchodzi mnie. Dla mnie ważne, aby Kościół nikogo nie krzywdził, a gdy ktoś zrobi źle, nie próbował rozgrzeszać, tylko uświadamiać, że grzech jest grzechem.
Takie jest życie, pedofilia była i będzie. Ale dopiero zrobiło się głośno po tym filmie , gdzie tu logika ? Nie oglądałem tego filmu i raczej nie zamierzam… Pozdrawiam
O pedofilii w Kościele nie zrobiło się głośno po tym filmie. Od wielu lat słyszymy o tym, tylko wstydzono się mówić głośno na ten temat. Kościół pali książki o Harrym Potterze, a niektórzy wierzący wstawiają się za pedofilią? Jeśli religia miałaby kryzys, to na pewno nie przez wierzących, a osoby prowadzące parafie.
Jeżeli chodzi o Kościół to ujmę to tak: „nie w księdza wierz, ale w Kościół, nie szukaj podłych błahostek.” ~> https://youtu.be/YyJOSDpmVm8
I dwa. Tylko nie mów nikomu Kościele nic dobrego. ~> https://youtu.be/ngaTYKPkI4o
Wydaje mi się to tylko pretekstem. sama pedofilia jest sprzeczna z nauka Kościoła (co wcale nie jest takie oczywiste w innych religiach), jedyne co bulwersuje to krycie przez hierarchów.
Nie szukam podłych błahostek. Jeśli uważasz pedofilię za błahostkę, to gratuluję.
Molestowanie przez duchownych nie ma nic wspólnego z wiarą. Oni sami profanują wiarę, kościół a pretensje mają do poszkodowanych i wiernych. Gdyby trafiło to na krzywdę mojego dziecka, odnalazłabym gnoja na końcu świata, i odcięłabym osobiście…
Nie życzę żadnej matce, aby znalazła się w takiej sytuacji. Nie wiem sam jak mógłbym zachować się jako ojciec, gdyby ktoś nawet ruszył moje dziecko.
To jest okropne, że w dzisiejszym świecie, nasze dzieci są tak narażone. Wydaje mi się, że nasi pradziadkowie byli bardziej świadomi.
Przede wszystkim świadomość, że ludzie mogą dopaść i sami wytyczyć karę, było bardziej skuteczne, niż to co teraz znajdziemy w przepisach prawnych.
Nie miałabym litości, dla mnie to potwór nie człowiek, który wykorzystuje słabszych do swoich zboczeń. I żeby chociaż zamknęli w pudle, to nie, tylko przeniosą gdzie indziej :/// Nóż się w kieszeni otwiera :/
Twój ostatni argument jest niepodważalny. Rozumiem wybaczenie i potrzebę zrozumienia jaką powinien nieść Kościół, ale jeśli ktoś czuje pociąg seksualny do dzieci, powinien znać granicę, a nie czuć, że będzie mu to wybaczone.
[…] o molestowanie, gwałt czy inne tego typu czyny. Więcej na ten temat pisałem w artykule ,,Dane pedofilii z Twojego regionu„. […]
Daje do myślenia… Dwie wątpliwości. Czy kobieta absolutnie nie ma prawa powiedzieć, że karmienie piersią ją męczy? Poza tym w XXI wieku nie jest to już obowiązek – są butelki. A ojcu dziecka też korona z głowy nie spadnie, jeśli choć raz nakarmi swoją pociechę z butelki☺. Druga sprawa: „m a t k a nie nauczyła porządku”? O ile wiem, dziecko ma raczej dwoje rodziców, nie można odpowiedzialnością za jego wychowanie obarczać tylko matki.
To prawda. W związku oboje rodziców powinni dbać o swoje pociechy i dzielić się obowiązkami.
Często ktoś, kto gnębi innych, sam był gnębiony i doświadczał przemocy. I zamiast skierować nienawiść na obiekt, który go krzywdził, całą złość kieruje na słabe jednostki – tak jak on był słaby wobec swojego oprawcy. Jednak to nie usprawiedliwia takiego zachowania – to powinno być społecznie piętnowane, a w szkołach warto byłoby wprowadzić naukę etyki już od 1 klasy.
Nigdy nie spotkałam się osobiście z tym(chociaz probowano)ze ktoś mógł mnie traktować gorzej, po prostu tego do siebie nie odpuszczałam. Musiałam być twarda i tyle, ale jednak to prawda, ze podstawówka to dżungla. Tam trzeba przetrwać. Ci gorsi maja przejebane, ale czemu? Czasami się zastanawiam czy po prostu dzieci, które nie maja zbytniej uwagi ze strony rodziców, nie nadużywają swojej przemocy emocjonalnej na dzieciach, które to maja. To są moje obserwacje na temat tego. Te „gorsze dzieci” mogą porozmawiać ze swoimi rodzicami, „a te lepsze” musza na coś przerzucić swoją frustracje. Nie mowie, ze tak jest w każdym przypadku, ale bywa
Byłam tą gorszą i też nie mogłam rozmawiać z rodzicami. Byłam bita w szkole, obrzucana kamieniami w drodze do domu, wyszydzana, codziennie bluzgi, a później głupie niby z troską zadawane pytania dlaczego się nie uśmiecham. I znowu bicie. Skończyło się kiedy po pobiciu (ja jedna i 5 kolegów z klasy) wybuchłam i po kolei dorwałam każdego z nich. Okazało się że jeden na jednego byłam fizycznie silniejsza choć mała i chuda. Szkoda że tak późno był wybuch. Wszystko trwało 4 lata. I do tej pory wybucham, atakuję.
Dziękuje Patryk za Twój głós i wsparcie 🙂 The Real Catwalk Polska był bardzo potrzebny. To co się obecnie dzieje w sieci i mediach przeszło moje najśmielsze oczekiwania! Mam nadzieję, że to pierwszy krok w kierunku normlaności, wrażliwości i emaptii – bo tego nam Polakom najbardziej potrzeba 🙂
Zgadzam się z Tobą @nieidealnaanna:disqus, tylko obawiam się, że niektóre osoby są zacofane jak na obecne czasy i przede wszystkim zmęczone swoim życiem, a to niestety może się nie zmienić. Akcja The Real Catwalk Polska jest świetna chociażby dlatego, że pokazała środkowy palec dla osób, którym hate jest ucieczką. Ponadto akcja uświadomiła, że można kochać siebie i akceptować swoje ciało i zachowanie bez znaczenia na to jakim jest się człowiekiem. Popieram a hate usuwam. Sprawia mi to ogromną frajdę kasować coś, co ludzie wypluwali przez kilkanaście minut.
Pozdrawiam!
Patryk, hejt był, jest i będzie. Nie zbawimy całego świata, ale możemy zadbać o atmosferę, świadomość i edukację najbliższego otoczenia – na to mamy realny wpływ. Dużo szamba wybiło i zmierzyć się z tym nie jest lekko, ale jak to zawsze mówię „duży tyłek, zmieści dużo hejtu” ;). Dla mairodajne jest to, jak duza liczba osób odzywa się do mnie na priv z podziękowanaimi, własnymi historiami. To jest moc, to jest siła, to jest The Real Catwalk Polska, a nie jakieś tam promowanie otyłości 🙂
Wystarczy, żeby ludzie poznali granicę okazywania innym osądów i pojęli, że są jacy są, więc nie muszą swoich frustracji wylewać na tych, którzy w ich odczuciu wyglądają gorzej od nich.
Szkoda, że mało kto równie krytycznie nie patrzy sam na siebie 🙂 łatwo oceniać innych, czy równie łatwo siebie? Fajnie, że dziewczyny miały odwagę pokazać się i nie myśleć co powiedzą inni.
Szczerze mówiąc akcja została dobrze odebrana, a hate usuwam, zauważając tym samym, że nienawiść jaką niektórzy wylewają, jest zwyczajnie pomijana i mało kogo obchodzi.
Wow, nie wiedziałem, że wystawiają to w w teatrze (który jest sto razy lepszy niż kino)!
Zależy kto co lubi, nie wszystkie spektakle na których byłem mi się podobały. Do tej pory były to dla mnie tylko kartonowe ściany i kilku aktorów mówiących na przemian, raz śmieszniej, innym razem poważniej. Tym razem było inaczej, cały czas pytałem Paulinę – Kochanie, tak jest w teatrze?! 😀
Połączenie dwóch rzeczy, których lubię: Tolkien i teatr. Będę musiała się wybrać. Taki odpoczynek przed egzaminami na pewno będzie dobrym pomysłem 🙂
A co do filmu to były chwile, gdy trochę przesadzono z efektami, ale sama produkcja mi się podobała. Mam nadzieję, że na spektaklu się nie zawiodę.
Jeśli mowa o filmie, to produkcja nie jest zła, aczkolwiek sztuka moim zdaniem jest zrealizowana dużo lepiej, ze względu na wykorzystanie projektorów, efektów, metod zaskakiwania widzów i elementów dystansu i poczucia humoru.
Scenografii nie robil Pan Suski tylko Pan Czyz Slawomir a kostiumy Anna Czyź
Pozdrawiam
To prawda, ale pisząc treść, chciałem podkreślić, że stoi za całą produkcją. Wiadomo przecież, że nie zrobiłby wszystkiego samodzielnie. Do odpowiedzi na komentarz dołączam informacje o twórcach, wprost ze strony Gazety Wyborczej.
Twórcy:
Reżyseria, scenariusz, muzyka i choreografia: Grzegorz Suski
Scenografia: Sławomir Czyż
Kostiumy: Anna Czyż
Konsultacje wokalne: Kamila Najduk
Asystent reżysera: Bernard Bania
Inspicjent: Jerzy Taborski
Obsada:
Danuta Bach – Troll Tom
Jolanta Borowska – Troll Will
Justyna Godlewska-Kruczkowska – Mieszczka 1 (mieszkanka Esgaroth)
Arleta Godziszewska – Gollum
Krystyna Kacprowicz-Sokołowska – Troll Bert
Agnieszka Możejko-Szekowska – Znachorka (mieszkanka Esgaroth)
Ewa Palińska – Mieszczka 2 (mieszkanka Esgaroth)
Katarzyna Siergiej – Pająk, Goblin, Mieszczka 3 (mieszkanka Esgaroth)
Monika Zaborska – Elf
Bernard Bania – Beorn
Ziemowit Bogusławski – Pająk, Goblin, Smok Smaug
Marek Cichucki – Bilbo
Krzysztof Ławniczak – Dain, Mieszczanin (mieszkaniec Esgaroth)
Patryk Ołdziejewski – Goblin, Warg, Kucharczyk (mieszkaniec Esgaroth)
Sławomir Popławski – Kupiec (mieszkaniec Esgaroth)
Grzegorz Suski – Goblin, Warg
Piotr Szekowski – Thorin
Marek Tyszkiewicz – Bard
Franciszek Utko (gościnnie) – Gandalf
Kacper Złotkowski – Pająk, Goblin, Smok Smaug
Pisałeś o choreografii, a nie scenografii, wiec wytknięcie błędu jest bezpodstawne. O scenografii piszesz ogólnie bez wymiany imion i nazwisk.
To też prawda ale jeśli są osoby, które jedyny komentarz jaki zostawiają to z uwagami, to nic nie poradzisz. Niestety są osoby, które doszukują się błędów, żeby je wytykać. Takie czasy. To i tak lekki komentarz, większość tego typu wypowiedzi automatycznie leci do kosza.
Hobbit – najgorsza lektura świata, nie przebrbelam przez nią, a muszę przyznać, że uwielbiam czytać. Myślę, że nie wybrałabym się na taką sztukę, choć dla odmiany w teatrze bywam od czasu do czasu 🙂 zdecydowanie Patryku mamy różne gusta 🙂
Być może mamy odmienne. Ja teatry również omijam szerokim łukiem i nie zawracałbym sobie głowy pisaniem tego tekstu, tak jak wieloma książkami, które miałem zrecenzować, ale zwyczajnie nie chciałem tracić czasu na krytykowanie. Książek Tolkiena nie czytałem, więc nie mam porównania, ale jak na kogoś kto nie przepada za teatrem, sztuka ,,Hobbit” zmieniła moją opinię na temat spektakli teatralnych.
Spojrzałam raz jeszcze, widzę zadowolone kobiety 🙂 Super! Pozdrawiam, podziwiam za odwagę, i nie chodzi mi tylko o spacer w bieliźnie, chodzi mi o to, że w ogóle się angażują 🙂
Zaangażowanie i uświadomienie ludziom, że ich opinia się nie liczy, ponieważ każdy zasługuje na szacunek i powinien kochać siebie takim jakim jest. 🙂
Bardzo podoba mi się ta akcja, i fajnie, że napisałeś o tym, bo pewnie jeszcze cały czas zastanawiałabym się o co w niej chodzi. Widzę naturalne i zdrowe osoby, które dobrze czują się ‚ze sobą’.
Właśnie to jest w tej akcji pozytywne i piękne, to zaakceptowanie i pokochanie siebie. Nienawidzimy swoich ciał tylko dlatego, że inni ich nie akceptują, a szczerze mówiąc mają najmniej do powiedzenia, tylko zwyczajnie sprawiają przykrość.
[…] Dlaczego nie musisz pasować do innych […]
Obejrzałam kiedyś kilka kawałków odcinków, jednak dosyć szybko zmieniałam program. Od razu widać, że całe show jest robione na siłę. W dodatku stworzono sytuację, gdzie widzowie odcięcie od telefonów i internetu uznają za największe zło, co powoduje jeszcze większe uzależnienie od mediów. Bardzo trafnie ujęty temat.
Pozdrawiam
Mona Bednarska
Dziękuję za ciepłe słowa na temat tekstu. Program jest bardzo naciągany i niestety uczestnicy nie są przedstawiani w pozytywnym świetle. Moim zdaniem bardzo podkoloryzowane są te negatywne cechy uczestników. Przykro jest patrzeć, jak osoby w Domu Wielkiego Brata, nie są świadome tego w jaki sposób mogą być postrzegane po jego opuszczeniu.
Bardzo przydatny post.
https://media1.giphy.com/me…
[…] temat Cię interesuje lub chcesz dowiedzieć się więcej w temacie artykułu ,,Na czym polega ABDL i jak dużą społeczność liczy w Polsce„, gwarantuję, że po tym artykule wszystko będzie […]
[…] Sprawdź jak pisać blog w eBooku ,,Social-Media i Blogowanie„. […]
Kiedyś obejrzałam kilka odcinków BB, ale jakoś mnie nie wciągnął. Po prostu kolejne show, na które nie warto tracić czasu.
Jak widzisz, dla mnie nie szczególnie ta edycja przypadła do gustu. Wątpię aby powstała następna, ale jeśli do tego by doszło, jestem ciekawy jak mogłoby się to potoczyć.
Ja jestem mało telewizyjna, nie miałam pojęcia, że znów robią ten program 🙂 co prawda coś mi się obiło o uszy w ciągu ostatnich dni, ale nie zglebialam tematu, bo szkoda mi czasu na takie produkcję 🙂
I słusznie, tym razem TVN po prostu zrobił plamę, a przy tym skrzywdził kilku uczestników. Nie wiem co musieliby zrobić, żeby zrekompensować swój wizerunek.
Dobre, dobre 🙂
A to jeszcze lepsze.
W sumie to bardzo ciekawa konfrontacja moich wrażeń ze streamów z tym, co po montażu widzi widz przed TV.
Nie rozumiem co masz na myśli. Była bardzo autentyczna i nawet jeśli mówiła na innych, to nie była jedyna i nie dziwne patrząc po tym, jaka była atmosfera wtedy w Domu Wielkiego Brata.
[…] To jest chłopak? Nie ważne…! […]
Dziekuje za ten artykuł, włąśnie staram się stworzyć grupe wsparcia na FB. Mam nadzieje, że jakoś mi to wyjdzie i nie tylko moja strona http://www.topmedicare.nl ale przede wszystkim grupowicze na niej skorzystają.
Pozdrawiam,
Iza, Top Medi Care
Najlepiej sprzedają/czyta się treści osób które są rozpoznawalne… Pozdrawiam i zapraszam: motivtony.blogspot.com
Nie znam statystyk, ale książkę warto polecić.
Widziałam kampanię w telewizji i dużo uświadamia, więcej takich akcji powinno być.
Kampania jest świetna i dawno tak dobrej nie widziałem.
Rodzice są różni, chociaż wymagają nie zawsze są święci. 😉
Drugi odcinek podcastu jest niezły, dużo uświadamia i dodaje kopa.
Zmagam się z fobią już czwarty rok. Tabletki dużo mi pomogły, a studia stały się moją psychoterapią. Jestem teraz na trzecim roku licencjatu i poczyniłem olbrzymie postępy. Przynajmniej tak mi się wydaje. Jest jednak pewna rzecz, która nadal mnie rozczarowuje i przyprawia o ból w sercu – samotność. Mam znajomych na studiach, ale wiem, że gdy zdam licencjat i zaczną się wakacje, to ci wszyscy ludzie odejdą z mojego życia na zawsze. Zawsze tak jest – wpierw obiecujemy sobie, że zachowamy kontakt, a potem życie zmusza nas do rozstania na wieki wieków. Nie żebym miał żal do tych osób, los jest po prostu złośliwy i tyle.
Moje problemy zaczęły się od tego, że jedyni przyjaciele, jakich miałem w rodzinnym mieście mnie opuścili. Potem coraz bardziej doskwierało mi to, że ludzie gapią się na mnie na ulicy i to z czasem urosło do rangi nerwicy. Byłem załamany, przerażony… ale się nie poddałem. Sam siebie zawlokłem do psychiatry, rozmawiałem z psychologiem, a miesiąc przed rozpoczęciem studiów zacząłem brać Mozarin.
Widzicie, problem polega na tym, że czuję jakbym wpadł w błędne koło. Ludzie są przyczyną moich problemów i tylko ludzie mogą mnie uleczyć. Jestem człowiekiem bardzo małej wiary i miałem w życiu dwa ideały – przyjaźni i miłości. Co do tego drugiego to zawsze miałem pecha, ale nawet tu na krótką chwilę fortuna się odwróciła… tylko po to, żeby się okazało, że osoba, z którą jestem wcale mnie nie kocha, że jest toksyczna, a wszystkie moje starania były na marne.
Straciłem wiarę w trwałość związków, w trwałość przyjaźni nie udało mi się odzyskać i nic nie zapowiada, by było inaczej.
Nadal boję się wielu rzeczy – boję się pójść do pracy, boję się swojej przyszłości, jestem jak dziecko we mgle, a świat jawi mi się jak jedno wielkie siedlisko zła (ostatnimi czasy mocno przejąłem się pewnymi sytuacjami politycznymi).
Po zerwaniu byłem cholernie załamany i zniszczyłem przez to przyjaźń z pewną osobą. Zachowałem się tak podle, że do tej pory się do mnie nie odzywa (jakieś 3-4 tygodnie).
Zazdroszczę ludziom ich szczęścia, jestem ostatnimi czasy smutny bez powodu. Jestem w rozsypce. Wystarczy, że upiję się w samotności i przygnębienie staje się nie do zniesienia. Przeraża mnie ile złych rzeczy tkwi w mojej głowie. Ostatnimi czasy myślałem nawet o samobójstwie, ale dla stuprocentowego ateisty jest bardziej przerażające niż może się wydawać. Myślałem o tym, ale nie poważnie. Nie potrafię myśleć o tym poważnie.
Boję się o samego siebie. Są chwile, kiedy jestem zdecydowany odciąć się od wszystkich, wymazać wszystko, żyć sam ze sobą. Może dorosłość to znaczy samotność? Ale jestem tu, piszę do Was, więc… chyba sam do końca w to nie wierzę. I nie chcę wierzyć.
Powiem Ci szczerze, że nie jesteś sam. Moi znajomi z technikum też się wykruszyli, a imprezowaliśmy razem, pomogli mi wiele o sobie samym uświadomić i poradzić sobie z kompleksami. Ludzie, którzy osiągnęli sukcesy i zrobili karierę, również mają problemy sami z sobą, nie wiedzą dlaczego jedni ludzie pozostali gdy inni odeszli. Normalna kolej rzeczy, jeszcze poznasz fantastycznych ludzi w życiu.
Gratuluję Ci odniesionych sukcesów, fantastyczne jest to, jak sobie poradziłeś. Są osoby, które z powodu podejścia do życia, nawet nie dotarli na półmetek tego miejsca co Ty. 🙂 Super!
Tylu znajomych ilu przybywa i odchodzi jest czymś normalnym. Po szkole trudno utrzymywać kontakty. Zaczyna się praca i jest ciężko.
To będzie jedno z pytań z cyklu „wy też tak macie?”
Też tak macie, że potraficie odnaleźć cząstkę z Waszej fobii w filmach/książkach opowiadających o innych psychicznych przypadłościach?
Ja tak mam na przykład z „Człowiekiem, który śpi”, z „Pętlą” Hasa, albo z „Żółtym szalikiem”.
Wystarczy zamiana kilku słów, a ten monolog „Otóż odpowiedź na te wszystkie pytania brzmi – nie” będzie wiązać się z moją przypadłością.
Ze smutkiem odkryłem jakiś czas temu, że o fobii społecznej nie mówi się poważnie w żadnym medium… no, w każdym razie na pewno nie w kinie. Ilekroć szukałem, wpadałem tylko na jakieś komedie czy to Woody’ego Allena czy kogoś tam, które tylko zahaczały o ten temat. Nic poważnego. Żadnej „Przerwanej lekcji muzyki” z fobikami.
Może nie miałem tak po książkach, ale bardzo bliska mi była historia z serialu ,,Girlboss” (2017) na Netflixie.
Ja wielokrotnie się utożsamiałam z bohaterami książek.
Cześć! Też tak macie, że siedzicie w pracy z drugą osobą, i ta osoba cały czas gada do was, a wy nie chcecie go słuchać tylko chcecie sobie pomyśleć o czymś w głowie, albo przeczytac książke… Nie lubię gadać o rzeczach które mnie nie interesują, a odzywam się tylko kiedy muszę! Tak samo jak jest jakieś spotkanie rodzinne czy impreza, odzywam się tylko jeśli mam coś sensownego do powiedzenia a nie np co robiłem wczoraj na obiad i czy pies zrobił kupę…. Też tak macie, czy to ja jestem jakiś inny….?
Powiem Ci szczerze, że nie jest to proste do zwalczenia. Wiele trzeba samemu sobie uświadomić. Zrobiłem z tego ćwiczenia, kwestia czy chcesz to przećwiczyć należy do Ciebie. Najpierw jeśli miałbym coś doradzić, to zmianę postrzegania siebie, to jest najważniejsze.
Cześć! Też tak macie, że siedzicie w pracy z drugą osobą, i ta osoba cały czas gada do was, a wy nie chcecie go słuchać tylko chcecie sobie pomyśleć o czymś w głowie, albo przeczytac książke… Nie lubię gadać o rzeczach które mnie nie interesują, a odzywam się tylko kiedy muszę! Tak samo jak jest jakieś spotkanie rodzinne czy impreza, odzywam się tylko jeśli mam coś sensownego do powiedzenia a nie np co robiłem wczoraj na obiad i czy pies zrobił kupę…. Też tak macie, czy to ja jestem jakiś inny….?
Wydaje mi się, że jesteś całkowicie normalny, albo obu nam coś w głowie nie działa tak jak należy. Też tak mam, tylko ja zwracam uwagę, że nie jestem zainteresowany czy zwyczajnie nie jestem w nastroju do rozmowy. 🙂
Może nie do psychiatry ale do psychologa mężczyzny chodziłam około 5 lat i w moim przypadku było to dużo lepsze niż pójście do kobiety, trudniej mi zaufać kobietom przez moją przeszłość i nie miałam problemu żeby się otworzyć I mówić o wszystkim co mnie gryzie facetowi. Ale to bardzo indywidualna kwestia, musisz sama zdecydować czy lepiej będziesz się czuła u faceta czy u kobiety. A może spróbuj iść i tu i tu i porównaj? 🤔
Nie potrzebowałam korzystać z takiej pomocy, ale uciekałam się do książek i rodziny.
Cześć, mam taki problem. Otóż gdy jestem w miejscu publicznym i zaczynam za dużo myśleć, stresować się – moja twarz zaczyna się zachowywać dziwnie, tzn. robię podobno dziwne miny i inni widzą to że się stresuje, przez co mam problem z byciem towarzyskim i poznawaniem nowych osób, bo wszyscy myśłą, że albo jestem naćpany (czasami to słyszę od znajomych) albo jakiś szaleniec. Bardzo mi to siada na psychikę, coś poradzicie?
Czasem też zdarza mi się dziwnie zachowywać gdy jestem skrępowany. Najlepiej działa metoda ciszy, czyli nie robisz nic, słuchasz i ewentualnie dajesz do zrozumienia, że jesteś zainteresowany tematem. Z czasem gdy poczujesz się lepiej i będziesz czuć się swobodnie, wyczujesz moment głupkowatego zachowania. 🙂
Jestem pod wrażeniem Twojej dokładności. Każdy szczegół dopracowany i konkretne rady dla innych.
Oby tak dalej.
Dzięki! 🙂 Zależało mi na tym, aby tekst przedstawiał istotne kroki i uświadamiał jak wiele trzeba z siebie dać, aby spełniać swoje marzenia.
Czy zmiana miejsca zamieszkania,otoczenia pomogła by wyjść,z depresji.Jak myślicie?
Może lepiej zacząć od małych zmian, jak nowy przedmiot, znajomi itd?
Super, że wrzuciłeś ten rap youtuberek, całkiem fajnie im to wyszło 🙂
Przedstawia problem i szczerą prawdę o tym kim są hejterzy.
Świetne miejsce, podoba mi się tu i już czekam na kolejne webinary i podcasty.
Dzięki Kasia! Na pewno webinary i podcasty się pojawią, to mogę zagwarantować. 😉
W sumie webinary i podcasty świetna sprawa.
Świetny pomysł, trzymamy kciuki Patryk! Rozwijaj to miejsce bo jest coraz lepiej.
Dziękuję Paulina!
Zależy mi na tym, aby dla osób, które poświęcają swój czas dla mnie i chcą mnie wspierać, stworzyć miejsce w którym będą mogli czuć się swobodnie i mieć dostęp do specjalnych bonusów, tylko dla nich.
To coś dla mnie! Wchodzę na stronę ale zamówię najtańszy bo na razie ciężko z kasą 🙁
Nie ma sprawy. 🙂 Sprawdź aktualną promocję. 😉
Tak jak w tytule trzeba pokochać najpierw siebie <3
Dokładnie tak, osoby które nie mają problemu z sobą, nie doszukują się niczego w innych.
Hejka Od poniedziałku do piątku, kiedy budzik dzwoni i muszę wstać, czuję się jakbym właśnie została siłą wyrwana z łożyska matki i musiała iść na długą wojnę z potworami. Dodam, że nie idę na pole walki, ale do pracy, która jest nieskomplikowana, trwa 7 godzin, czasem może być jednak stresująca. Tak było również, kiedy byłam dzieckiem, potem nastolatką i musiałam wstać rano i iść do szkoły. Nigdy nie miałam problemów z nauką, wprost przeciwnie. Czy tylko ja tak mam? Moi znajomi cieszą się z nowego dnia, dla mnie to kolejne wyzwanie.
Nie przejmuj się tak bardzo i powoli szukaj sobie odskoczni. Świadomość, że masz do czego wracać i jeszcze możesz na tym dodatkowo zarobić, potrafi poprawić samopoczucie. Spróbuj poszukać sobie czegoś co oderwie Cię od myśli o nudnej pracy.
Witam wszystkich!
Witaj Klara! Super, że odważyłaś się napisać komentarz, bardzo to doceniam i dziękuję. 🙂
Myślę że to jeszcze szybko się nie skończy
Niestety też tak myślę, ale każdy z nas powinien zaczynać od zmiany w sobie.
Hej! jak chodzić do pracy jeśli się jest w krytycznym stanie psychicznym ???
Jeśli nie jesteś w stanie to skontaktuj się ze specjalistą, który podejmie kroki w leczeniu, a dla Ciebie (o ile uzna to za koniecznie), wypisze zwolnienie. Najważniejsze, żebyś nie siedziała w miejscu i walczyła o siebie. 🙂
Jakie prywatne metody są najlepsze aby pomoc sobie i bliskim? Myślałam o zacznieciu codziennej terapii abym nie musiała być na oddziale zamkniętym a żeby tez było skuteczne. Zwłaszcza ze od roku pije i biorę codziennie a łącznie trwa to od 4 lat. Nie muszę chyba dodawać ze mam duże stany lekowe i ataki paniki gdy tylko przestaje brać czy pić.
Pytanie czy chcą tej pomocy i czy warto poświęcać swój czas.
Z jednej strony Kasia ma rację, jeśli pomagasz po raz kolejny, a ta osoba wciąż szuka tylko powodów do użalania się, nie wiem czy sama sobie nie zaszkodzisz pomagając na siłę. Możesz umówić do specjalisty, pokryć koszta pierwszych kilku wizyt, a do tego dużo rozmawiać. Warunek jest jeden, ta osoba musi chcieć coś zmienić, a nie tylko tak mówić.
Miejsce tylko dla nas do dyskusji bezpośrednio na blogu i podcast w jednej chwili! Bardzo podoba mi się ten pomysł. WIdać że wkładasz dużo pracy aby „typowy w wielu przypadkach newsletter” był czymś więcej. Słuchałem podcastu i to jest super! Czekam na kolejne wiem już jak rozmawiać z synem i rozumiem jego problem.
Też się cieszę że Patryk stworzył to dla nas.
Bardzo dziękuję, teraz zależy też dużo od Was jak to będzie się rozwijać. To miejsce głównie dla Was. Korzystajcie z tego. 🙂 Pozdrawiam!
Mega są te szkła! Podoba mi się to i cieszę się że można to zakupić w moim mieście! 😀
Dziękuję, jeśli jesteś zainteresowana zobaczeniem ich, śledź nas w portalach społecznościowych. Informujemy w nich o miejscach, w których będzie można nas spotkać, porozmawiać i zobaczyć nasze małe dzieła. 😉
Dużo lepiej poczułam się po przeczytaniu tego tekstu. Dziękuję
Wszystkiego dobrego, dzięki za udostępnienie. 🙂
Mam taką snobistyczną koleżankę, jest okropna dla faceta nawet własne dzieci ją nie obchodzą.
Takich kobiet jest coraz więcej. Szczerze mówiąc współczuję Michałowi i pozostałym mężczyznom w Jego sytuacji.
Zamknięta lista się rozrasta. Bardzo się cieszę. Super że zrobiłeś Patryk takie miejsce, gdzie tylko my mamy tak naprawdę dostęp. Pomysł z grupą na fejsie też fajny.
Chciałabym was zapytać jak poradzić sobie szybko z napadem lęku i paniki? Za kilka dni muszę wyjść do nowego miejsca, do nowych ludzi i mam mega blokadę, głowa zrobiła się ciężka, ciało drży, mięśnie zaciśnięte, ból brzucha i robi mi się słabo. Jestem sama, nie ma mnie kto uspokoić, w wieku 13 lat zdiagnozowano u mnie zespół depresyjno-lękowy, od dwóch lat się nie leczę. Z góry dzięki za pomoc
Usiądź,zamknij uczy,zacznij głęboko oddychać.Potem wstań 10 głębokich oddechów.Powtarzj „dam radę.Oddychaj i spokojnie powtarzaj to.Nie pij ani kawy ani mocnej herbaty.
Wyluzuj, nie przejmuj się. To tylko wydaje się być takie straszne. 🙂 Głowa do góry!
Też tak miałam, strach ma wielkie oczy. Będzie dobrze.
Nie przejmuj się tym. To normalne, że musimy się zaaklimatyzować do nowego miejsca i nowych warunków. Kwestia kilku dni, a będziesz czuła się lepiej. 🙂
Hej. Mysle , ze i Ja tak sie czulam. Doputy nie poszlam do Kosciola. Bo wiara w Boga to wiara w siebie. Uwierz w siebie i tylko w swoje marzenia. Nie sluchaj innych oni maja zawsze cos do powiedzenia. Gratulacje za odwage …krok ku lepszemu
Poruszasz ważny temat i brawo. Z hejtem trzeba walczyć, bo jest jak wirus który się rozprzestrzenia. Hejt poniża, może zniszczyć komuś życie, może zabić. Taki wirus trzeba zwalczyć.
Najgorsze jest to, że nie tak łatwo z tym wygrać, zważywszy na to, że nawet gdy ktoś ze starszego pokolenia siada do komputera, to gdy tylko nauczy się komentować i działać na forach, zaczynają poniżać innych.
[…] Kiedy hate wszedł na wyższy poziom! […]
[…] Czym jest hate i w jaki sposób niszczy! […]
Bo z kobietami nigdy, o nigdy nie wie się
Czy może dobrze jest, może jest już źle…
Akurat kobiety o których jest ta piosenka, nie są jeszcze takie złe.
moim zdaniem to nie chodzi o płeć a osobowość
Masz rację, tylko zgadzałoby się to gdybyśmy poruszali temat osobowości. Tak jak kobiety mają problemy z mężczyznami na poziomie porozumienia, spełniania oczekiwań, tak samo mężczyźni mają wobec kobiet. To nie kwestia wieku, niektóre kobiety zaczęły widzieć w feminizmie wymówkę, aby tłumaczyć niechęć do wykonywania czynności, które nie mają na celu uwłaczać Paniom.
Temat, który poruszyliśmy z Michałem, dotyczy sfery odwzajemniania poświęceń. Michał podobnie jak ja, mieliśmy styczność z kobietami lubiącymi brać, ale unikać okazji do okazania uczuć wobec nas, naszych potrzeb. Nie chodzi o obiad robiony kilka godzin, ale nawet zrobione coś na szybko. Obaj byliśmy w związkach, w których staraliśmy się wykazać, a nasze partnerki uznały, że tak powinno być i one nic nie muszą robić. O tym jest ten tekst.
Zauważcie że tekst nawiązuje do konkretnego typu kobiet, które feminizm uważają za wymówkę aby w związku czerpać ani dawać. To zasadnicza różnica.
Dziękuję Ci za to, że zauważyłaś przesłanie. Kilkanaście komentarzy usunąłem, ponieważ zostały napisane po przeczytaniu samego tytułu, a nie tekstu. Nawet wystarczyłoby zajrzeć do komentarzy, żeby stwierdzić co przekazuje treść, ale szkoda, niektórzy dużo wnieśliby do dyskusji tutaj, gdyby jednak zapoznali się.
Mam 57 lat i zgadzam się z każdym słowem. Chciałbym tak dojrzale patrząc na świat gdybym jeszcze raz miał 23. Teraz kobiety powariowały.
Dzięki! Wiek tutaj nie ma znaczenia, mężczyźni w każdym wieku mogą mieć podobne problemy.
„Jak się okazało, oboje potrzebowaliśmy tej dyskusji.” Taka mała sugestia: Jeśli to mężczyźni, to „obaj”, nie „oboje” 😉
W dzisiejszych czasach trudno zrozumieć kobiety, bo ona same nie wiedzą czego chcą… Z jednej strony pragną kochającego,czułego faceta a z drugiej strony pragną silnych bodźców ( żeby facet pokazał swoją meskosc, poprowadził ja w życiu, przejął inicjatywę )
Pozdrawiam
Nie do końca zgadzam się z takim ogólnym stwierdzeniem, że ,,nie wiedzą czego chcą”. Teraz doskonale wiedzą czego oczekują, ale zapominają o innych dookoła z takich powodów jak miłość czy przyjaźń, a bardziej z racji co wypada, a co nie.
Ten problem pojawia się, kiedy obydwie strony w małzeństwie, związku przyjumują pozę roszczeniową: Doceń mnie, bo pracuję. Dlaczego nie próbować razem rozwiązywać problemy. Przygotowanie sniadania czy kolacji nie jest karkołomnym wyczynem dla faceta. Trudno przypalić wodę na herbate, ale podobno można. Gorzej jest z obiadem, ale uczyć też się nauczyliśmy. Czy mam być głodny przez kilka godzin dlatego, że moja Żona jest w pracy. Litości! Jeśli ktoś przede mną czegoś podobnego dokonał, to ja też dam radę. Przecież nie jestem gamoniem. Oczywiście, że kobieta nie wywierci dziury w ścianie, chociaż w brzuchu już potrafi. Po to jesteśmy my, faceci.
Ale z drugiej strony nie dziwcie się nam, Panie, jeśli chcemy sobie kupić koszulę, krawat, książkę czy choćby piwo. My tez mamy swoje potrzeby.
Kiedy kobieta pójdzie do fryzjera, lubi być zauważona przez mężczyznę. Ja też nie strzygę swoich włosów, które wystają spod garnka wciśniętego na głowę. Drogie Panie, czy nie lubicie, kiedy wasz mężczyzna wygląda estetycznie. A niech sobie nawet przyjaciółki pozazdroszczą 🙂 Komplement to jeszcze nie zdrada.
Najgorsze jest to, gdy partnerka uważa, że ofiarowanie swojego czasu komuś kogo kocha, traktowane jest jak obowiązek. Przecież ugotowanie czasem obiadu albo zrobienie czegoś po myśli partnera, nie ma na celu nikogo uwłaczać.
Nasuwa się wtedy pytanie, czym ona się kieruje? Przecież żołądki mamy wszyscy. Swoje potrzeby też mamy. Może po prostu nie używać zwrotu „Ja potrzebuję”, a zamiast niego powiedzieć „Jak się cieszę, ze to zrobiłeś. Marzyłam o tym”. Znaczy to samo, a brzmi inaczej.
Honor albo lenistwo, tłumaczone feminizmem. Partnerka nie robi mi obiadu ponieważ „to zadanie kobiety”, tylko dlatego, żebym zjadł, czuł się dobrze i docenił Ją. Tak samo jest gdy ja przygotowuję obiad, żeby nie była głodna i żebyśmy razem mogli zjeść. Przykre jest podejście, że druga osoba ma w nosie nasze potrzeby, czy to pod kątem porządku w domu, gotowania czy nawet potrzeb seksualnych.
Z tego punktu juz coraz bliżej do zerwania lub rozwodu. Tylko czy warto? Mój Tato mawiał, ze to, co się zepsuje, trzeba naprawić a nie wyrzucić. Może zacznijmy zmiany od sibie i mówmy w pierwszej osobie. Nie jest łatwo, ale to możliwe. Sprawdziłem.
Tylko te kobiety wychodzą z innego założenia. To facet jest „świnią”, który tylko liczy na pełną michę i czyste skarpetki. Wymagają żeby mężczyzna sprostał męskim obowiązkom jak remonty, naprawy samochodu itd. ale już upranie i ugotowanie uwłacza ich kobiecą naturę. To chore!
Bardzo fajny pomysł na biznes, jestem pod wrażeniem realizacji, które tworzycie. Powodzenia! 🙂
Dzięki wielkie. Mamy jeszcze mnóstwo planów z tym związanych i jesteśmy pełni wiary, że damy radę sprostać. 🙂
Trzymam kciuki za ich pomyślną realizację 🙂
Dzięki, płatności już działają jak należy i na mojej stronie i na SunrsiePlants.pl więc jestem prze szczęśliwy. Obecnie dużo zamówień wpadło gdy pojawił się kod z okazji Dnia Mamy. 🙂
[…] Quiz: Sprawdź czy znasz dobrze kobiety! […]
[…] Rozmowy o sprawach intymnych […]
[…] Gdy dziewczyna nie chce się angażować […]
Tego się nie spodziewałam. Jestem pod wrażeniem dobra robota!
Jeszcze wielokrotnie Cię zaskoczymy! 😉
Pomysł niesamowity 🙂 Oglądałam stronę, świetne propozycje. Kiedyś zastanawiałam się nad stworzeniem ogrodu w słoiku, ale jak na razie nie udało mi się tego dokonać. Za to mam parę roślin doniczkowych w domu 😉
My robiliśmy kompozycje w szkle już rok temu, powoli ucząc się „rzemiosła”. 😉
Teraz gdy już wiemy jaka ziemia pod rośliny jest najlepsza, jak pielęgnować i dbać o kompozycje, mogliśmy przekonać się czy sprostamy. Zanim zaczęliśmy sprzedawać, wszystkie nasze prace związane z Sunrise Plants, cierpliwie czekały, a my przestawialiśmy kompozycje z miejsca na miejsce, sprawdzając jak sobie radzą. Wiemy jak trudne jest przygotowanie lasu w słoiku, więc projektujemy je i realizujemy z myślą o osobach, które nie szczególnie potrafią dbać o rośliny.
Strona jest bardzo profesjonalna i ucieszyłam się z możliwości podania danych bez zakładania konta. To spore ułatwienie, rodzaje płatności też odnoszą tutaj dużą rolę. Życzę Wam powodzenia!
Dziękuję za ciepłe słowa. 🙂 Gdy tworzyłem stronę, zależało mi aby była jak najbardziej czytelna i łatwa w obsłudze. Rezygnowałem z wszystkich opcji, które mogłyby utrudniać zakup. Strona też nam się podoba z tego powodu, że ułatwia przygotowanie zamówienia i wszelkie sprawy organizacyjne. Klienci w dalszym ciągu się kontaktują i zakładamy zamówienia telefonicznie, jednakże już widzimy zmiany na lepsze.
Strona SunrisePlants.pl jest również miejscem, w którym wspólnie z Pauliną możemy dzielić się kolejną pasją, a mianowicie ogrodnictwem, tworzeniem kompozycji i kreowaniem pewnego rodzaju sztuki.
Byłam na stronie i bardzo mi się tam podoba. Widać ze z Pauliną macie wiele wspólnych nieodkrytych talentów.
Pomysłów nam nie brakuje, gdy padł pierwotnie pomysł z Sunrise Plant, powtarzaliśmy sobie, że fajnie byłoby go zrealizować, teraz wręcz nie mogę uwierzyć w fakt, że nasze marzenie się spełnia. 😀
Sami to robicie? Byłem na stronie i szkoda że nie sprzedajecie na Kraków. :/
Wiem, że sporo osób odwiedzających mój blog, pochodzi głównie z dolnej części Polski, oraz województwa małopolskiego, pomorskiego i kujawsko-pomorskiego (ciekaowska). Mimo wszystko nie brakuje odbiorców z powiatu Białostockiego. Nie byłbym sobą gdybym nie napisał o Sunrise Plants. 🙂
Mamy w planach wysyłkę kurierską, ale nie jesteśmy przekonani co do możliwości jakie oferują obecnie firmy. Taka kompozycja musiałaby jechać ustawiona prosto, nie być wstrząsana, więc tym bardziej nawet rzucana, a wielokrotnie widziałem jak pracują kurierzy. Dlatego kubki wysyłam zapakowane dodatkowo w folię bąbelkową.
PS: Może będziemy na jakiś targach w okolicy, śledź naszą stronę. Może będzie okazja się spotkać, przybić piątkę i zakupić którąś z naszych kompozycji.
Nasze aspiracje i cele mogą zmieniać się z czasem. Podejmujemy nowe wyzwania, zmieniamy kwalifikacje, dochodzimy do wniosku, że chcemy robić coś więcej, coś innego. To ciekawe, ale i ja i mój mąż przechodzimy właśnie teraz taki etap. Najważniejsze aby czuć się szczęśliwym i usatysfakcjonowanym.
Próbujecie czegoś nowego? Trzymam za Was kciuki i życzę sukcesu! 🙂
Świetny wpis 🙂 niestety to my sami musimy odkryć kim jesteśmy i czego pragniemy… Pozdrawiam
Znaleźlibyśmy osoby, które pomogłyby nam, doradziły ale ostatecznie sami wiemy najlepiej, czego potrzebujemy. 🙂
Wpis o marzeniach po prostu świetny,
teraz większość młodych ludzi jest zagubiona w życiu i nie wie co ze sobą zrobić, z jednej strony chca działać a z drugiej nie…
Pozdrawiam
Dokładnie tak. Ważne żebyśmy tylko nie narobili sobie problemów, organizacja i znajomość prawa przede wszystkim.
Nie bójmy się ryzykować. Spróbujmy tak wielu rzeczy w życiu, jak to tylko możliwe. Na końcu nie żałujemy tego, co zrobiliśmy, ale tego czego nie spróbowaliśmy.
Dokładnie z tego powodu realizuję każdy możliwy pomysł. 🙂
[…] Jeśli chodzi o Blogspot.com, napisałem zestawienie stron z motywami dla tego darmowego portalu, więc serdecznie odsyłam ,,Profesonalne i darmowe szablony dla Blogspota„. […]
[…] Dopóki pracowałem nad blogami na Blogpocie (darmowa platforma), nie potrzebowałem pomocy. Więcej o tym przeczytasz w artykule ,,Jak przeprowadziłem rebranding bloga„. […]
[…] Odezwij się! Chętnie z Tobą porozmawiam! […]
Zdecydowanie tak! Jstem zwolennikiem dążenia do swoich marzeń, by nie żałować po latach, że w ogóle nie spróbowało się. Nie ma sensu zakładać od razu porażki, bo nigdy nic nie wiadomo. Inne osoby z otoczenia zawsze będą komentować, ale trzeba podchodzić do tego z dużym dystansem i robić swoje. Nie poddawać się oraz właśnie pokazać tym ludziom, że od oceniania nic w życiu nie przychodzi, tylko od pracy i systematycznego dążenia do realizacji własnych planów. W ten sposób możemy osiągnąć sukces, czuć się spełnieni i zadowoleni z życia, a to jest coś wspaniałego. Warto wziąć los w swoje ręce i po prostu być kreatorami własnej rzeczywistości 🙂
Depresja to ciężki stan. Potrzeba właściwych ludzi wokół aby się nie pogłębiła.
Niestety na tych właściwych ciężko czasem trafić, ale to prawda. Pozytywni oraz mądrzy ludzie wokół takich osób, to skarb.
Sam zmagam się z depresją od dawna, ale jak przeczytałem początek, to zacząłem się zastanawiać o kim mowa. Przede wszystkim każdy inaczej ją przezywa. W moim wypadku – niczego się nie chce. Musze się zmuszać do tego żeby cokolwiek zrobić, co jest dwukrotnie trudniejsze, niż gdybym normalnie to musial zrobić (tak uważam). Wieczorne polozenie się do łózka, jest jak wybawienie, bo wreszcie można przezyc jakos ten czas zycia, nie doświadczając go. Innymi słowy nie doświadczam tego, co z życiem się wiąze – bo przesypiam ten czas i go nie czuję. Problemy ze snem pojawiają się wtedy, gdy mam gorsze niż zwykle samopoczucie – czyli większe poczucie bezwartosciowosci, albo jakies stresowe sytuacje, które nie pozwalają mi odeprzeć tych myśli, by przed snem dać odpocząć mózgowi. Częściej jednak pojawia się ogólne zmęczenie, wyczerpanie, brak motywacji (!) i chęci do zrobienia czegokolwiek – nawet gdy schudłem i wydawałoby się, ze ogolne poczucie ociężałości powinno minąć. Najchętniej przespałbym całe swoje zycie. Bóle brzucha – nieraz towarzyszą problemy z wypróżnianiem się, gdy jestem w stresie. Zdarzały się epizody wymiotne, ale bardzo rzadko. Najczęściej brak sensu zycia, który przykuwa do łózka i powoduje, ze nie chce się nic robic – wstać, myc, robic jedzenia, ubrac się, sprzątac… Jedyne okazje, które powodują jakikolwiek sens zycia, to właśnie możliwość pójścia spac, a także wtedy, gdy musze isć do toalety za potrzebą. Reszty mi się nie chce i części nie robię, a tą którą musze robić, przychodzi mi nie raz z ogromnym trudem. Dlatego gary zalegają w zlewie, na półkach kurz od kilku miesięcy, rachunki nie popłacone. Kto nie przezył głębokiego poczucia beznadziejności nie zrozumie, ze niby proste czynności mogą sprawiać ogromny ból; ze zwykłe, wydawać by się mogło, ogarnięcie biurka, czy umycie garnków, albo zalogowanie się na konto bankowe i zrobienie przelewu, może sprawiać więcej trudności, niż napisanie niniejszego komentarza. Myśle, ze dzieje się tak dlatego, ze osoba taka (jak każdy z resztą), potrzebuje jakiejś nadziei w zyciu. Ten kto jej doswiadcza, łatwiej mu zrobić tzw. proste czynności. Ten kto jej nie doswiadcza, szuka jej nieustannie w każdym ruchu i czynności. Nie chce robic tych, które tego sensu nie daja, bo są tylko po to, żeby „dogodzić” komus innemu: garnkom, ze je umyję, rachunkom, ze je zapłacę… mimo ze korzystam z tych rzeczy, to te czynności nie przynoszą zadnej radości. Jakiś tam rodzaj radości może przynieść sen, albo skorzystanie z toalety, ale reszta nie.
Widocznie zmagasz się z inną odmianą depresji lub objawia się u Ciebie w inny sposób. Tekst miał na celu zwrócić uwagę na fakt, że depresja nie jest fanaberią.
Jak takie osoby sobie radza?
Korzystają z pomocy specjalistów, ale częściowo muszą sobie sami radzić. Niektórzy popadają w używki, alkoholizm lub robią sobie krzywdę. Znam osoby, które przez brak podejmowania kroków, właściwie stali się wrakami człowieka.
Nie wiedziałam, że tak to wygląda.
Niestety tak bywa w większości przypadków. Oczywiście u każdego może objawiać się to w inny sposób. Specjaliści mogliby w tym zakresie powiedzieć więcej. 🙂
Nie wiem czy czytasz w moich myślach ale popłakałem się. Kocham cię bracie chociaż osobiście się nie znamy.
Będzie dobrze, nie przejmuj się! Miło Cię poznać. W razie potrzeby pisz do mnie śmiało.
Nie mój klimat, ale gratuluję i życzę powodzenia 🙂
Dziękuję za odwiedziny. 🙂
O! coś dla mnie! 🙂
Polecam te grupy, a gdybyś chciała porozmawiać, odzywaj się śmiało. 🙂 Wiesz jak do mnie dotrzeć. 😉
Niestety nie ze wszystkimi działa.
Nie działa na wszystkich, ale większość metod opisuję na blogu i w materiałach, które są na nim dostępne. Może znajdziesz coś dla siebie. 🙂
Właściwie nie wiem jak miałabym to skomentować. Musiałabym więcej o tym poczytać.
Wkrótce będzie o tym więcej. Pracuję z kimś nad artykułem, tylko trzeba dopracować kilka spraw. 🙂
Jestem pod wrażeniem, bardzo mi się podobają te wzory.
Dzięki! Cieszę się, że trafiłem w Twój gust.
To żadna metoda, ja zwykle wolę przemilczeć.
Kto jak woli, ja osobiście nie byłbym w stanie cały czas milczeć i dawać sobą pomiatać.
W sumie racja tylko nie każdy ma taki zapał.
Kwestia tego co chcemy osiągnąć. Jeśli nie ktoś nie ma zapału, a pretensje do świata, że świat jest jaki jest, to zastanawiam się, czy to świat jest nie w porządku, czy osoba sama sobie robi krzywdę jedynie oczekując…?
Traktujmy siebie tak, jak traktujemy osoby, na których nam zależy. Super wpis! 🙂
Nie wszyscy traktują nas dobrze.
To prawda. Dlatego piszę na blogu, aby uczyć się z tym sobie radzić.
Dzięki! Cieszę się, że jesteś! 😀
[…] Od czego zacząć dążenie do celu? […]
Kubki są mega.
Dziękuję, cieszę się sklep ruszył, a kubki się spodobały.
Gratuluję dobrego pomysłu i realizacji.
Dzięki wielkie. To nie tylko moja zasługa, pomogła też firma realizująca projekty.
Żygać się chce, jak się widzi takie wpisy dupolizowe.
Przykro mi, że źle się czujesz. Mam nadzieję, że wrócisz do zdrowia. 🙂 Hate taki jak ten napisany przez ciebie jest usuwany. Poza tym to komentarze, a nie wpisy „znawco”.
Pozdrawiam!
Gratuluję sklepu. Widziałam ile pracy Cię to kosztowało i trzymam kciuki. Rozwijaj się! 🙂
Dziękuję Ci za cierpliwość, wsparcie i zdjęcia które zrobiłaś. Dzięki jeszcze raz! <3
Wstrzymalem sie z zrobieniem zakupu bo uznalem na poczatku ze to zart z okazji prima aprilis ale pozniej uznalem ze za duzo pracy by Patryka kosztowalo zeby zrobic jednodniowy zart. Kubek juz u mnie.
To nie był żart. 🙂 Sklep działa sprawnie i ręczę za dostarczenie paczki.
Kubeczek zamówiony. Ten z dobrze ci idzie od razu mi się spodobał. Pełny profesjonalizm hej!
Dzięki Marcin, trzymaj się i dziękuję za zakupy! 🙂
Ważny temat dobrze że go poruszyłeś.
Myślę, że w porównaniu do innych treści na blogu, ten dotyczy każdego z nas.
Znam gościa który w domu ma zapas wibratorów a jest singlem. 😛
Ma prawo wyboru, jego sprawa co trzyma w domu. Ważne, żeby chciał się podzielić, skoro się chwalił. 😀
Myślę że ten sklep ma potencjał. Aktualnie nic dla siebie nie znalazłem ale widzę że jak tak dalej pójdzie to zdecyduję się na coś. Obecnie rozważam kubek z napisem ,,Pamiętaj o swoich osiągnięciach”. 🙂
Nie zmuszam, jeśli uznasz, że chcesz coś sobie kupić, sklep działa i na Ciebie czeka. Pozdrawiam! 🙂
Mój ulubieniec to koala. 🙂 Chciałbym jeszcze coś z liskiem.
Będziesz miała swoją koalę i na pewno pojawi się coś z liskiem. 😉 Teraz to już nie mam wyjścia. 😛
Zgadzam się ze wszystkim bracie!
Piątka Iza! Team się wspiera! 😉
Paulina musi cię naprawdę mocno kochac skoro znosi te wszystkie pomysły. 😛 Piona bracie!
Właściwie dużo słuchała na temat sklepu. 🙂 Wspiera mnie i również tym razem zajęła się przygotowaniem zdjęć produktowych.
Z Patrykiem nie ma problemu. Cieszę się gdy realizuje nowe pomysły.
Dziękuję Ci za ciepłe słowa.
Zapracowałeś sobie. 🙂
Cieszę się, że tak mówisz. Doceniam, że zawsze mogę na Ciebie liczyć. 🙂
Ten tekst powinieneś opublikować pierwszego kwietnia.
Też pomyślałam że to żart Prima Apilis.
Niestety to nie żart.
To nie jest żart i szkoda, że @marcinkrzysiekbykow:disqus użyłeś słowa ,,szkoda”. Horacy jest człowiekiem w porządku, z którym można normalnie porozmawiać i spędzić czas rozmawiając na takie same tematy jak z każdym z Was, a do tego w bardzo dojrzały sposób.
Czas na jakiś hejcik a mianowicie za mało tych produktów.
Z czasem będzie więcej, to gwarantuje. 😀
Jak go znam to już nie odpuści. 😛
Oczywiście, że tak. 🙂 Nowe produkty na pewno będą się pojawiać. 😀
Jeszcze dopracuje sklep, na początek i tak jest dużo według mnie.
Zmiany będą się pojawiać wraz z nowymi produktami i wsparciem z Waszej strony. Od razu nie jestem w stanie wdrożyć wszystkiego.
Kubek z sercem dużo lepiej prezentuje się w realu niż na zdjęciach.
Tak samo ten z pandą.
Oczywiście, że zdjęcia nie przekazują wszystkiego, ale cieszy mnie fakt z Waszej satysfakcji. Niech dobrze służy. 🙂
Dokładałam starań, aby zdjęcia były jak najlepsze. Oczywiście to co innego gdy widzimy produkt na zdjęciu, a co innego gdy trzymamy go w dłoniach.
Zdjęcia są moim zdaniem bardzo profesjonalne. Jestem Ci za nie bardzo wdzięczny. Jeśli chodzi o wrażenia, to jasne, że zobaczenie produkty na własne oczy jest inne niż ujrzenie ich na zdjęciach.
Panda jest ładna.
Gdy wzór się pojawił, od razu pojawiło się sporo pytań o nią.
Następnym razem się zastanowię zanim kliknę.
Gdybyś nie kliknęła, nie wiedziałabyś, że są na świecie osoby, które należy tolerować za to jacy są, bez oceniania czy coś jest według nas normalne czy nie.
Ja z taką laską ze szkoły zupełnie inaczej to załatwiłam. Zabrałam jej papierosa, powiedziałam jej że jest podłą szmatą a ta mi powiedziała czego we mnie nie lubi i po dziś dzień się przyjaźnimy.
Czasem niektóre wydarzenia odmieniają sytuację o 180 stopni. Kiedyś z kilkoma chłopakami co mi dokuczali, zaczęliśmy się rzucać śnieżkami. Uznałem, że któremuś przyłożę mocniej bo już miałem ich serdecznie dość. Okazało się, że przez to zupełnie zmienili do mnie nastawienie.
Zamówiłam dwa kubeczki i ćwiczenia. Wszystko działa jak ta lala!
Kurier dwa dni po złożeniu zamówienia.
U mnie kubek też już w domu. Po trzech dniach ale jest.
Gdyby coś było nie tak, śmiało do mnie piszcie. Cieszę się, że wszystko działa. Jeśli chodzi o czas realizacji zamówienia, samodzielnie wysyłam wzory do nadrukowania, odbieram, pakuję i wysyłam. Gdy parę dni temu było więcej zamówień, zwyczajnie nie byłem w stanie wysłać wszystkiego wcześniej, dlatego część zamówień poszła jednego dnia, a kolejna połowa następnego. 🙂 Pozdrawiam!
Dla mnie podoba się ten z serduszkiem.
Już jest Twój. 😉
U mnie w szkole załatwiało się takie sprawy rękoczynami.
Tak też można
Jeśli mamy siłę i możliwość rozwiązania sprawy w taki sposób, to też rozwiązanie. Ojciec mi opowiedział, że kiedyś poniżanego chłopaka ze szkoły nauczyli się bić, to jednemu kozakowi zęby powybijał i nikt go już nie ruszył.
U mnie w szkole gnębienia nie było końca. Zawsze ktoś sobie szukał ofiary.
Tak jest w każdej szkole, traktując to jako normalne, pozwalamy na poniżanie i ataki ze strony innych osób.
Moim zdaniem powinni tacy ludzie się leczyć zanim będzie za późno dla nich i ich bliskich.
Moim zdaniem, dopóki nie robi nikomu krzywdy i nie sprawia problemów, nie leży w naszym interesie co powinien taki człowiek zrobić. Również patrzę na to z lekkim dystansem, zastanawiając się dokąd jest granica, ale jeśli dla tych ludzi pomaga taka metoda i nie wyrządza szkód, to indywidualne czy powinno się leczyć takie zachowania.
Przyznaję że pierwsze projekty nie były tak dobre jak efekt końsowy. Świetnie to dopracowałeś
One właściwie się nie różnią za bardzo. Musiałem kilka wzorów poprawić, ponieważ firma realizująca projekty, zasugerowała poprawki aby gotowy produkt wyglądał lepiej. Ostatecznie wspólnie dopracowaliśmy każdy detal. 🙂
Są bardzo ładne.
Dokładam starań, aby efekt końcowy był jak najlepszy.
Zdrowe podejście jest najważniejsze. W przeciwnym razie ludzie nas zniszczą.
Dokładnie tak, jeśli nie mamy odwagi poradzić sobie z problemem w zdecydowany sposób, wytrwałość w znoszeniu przykrości może nam skutecznie ułatwić sprawę.
Nie rozumiem tego więc się nie wypowiadam.
Wkrótce planuję poruszyć ponownie temat, więc jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej to zapraszam. 🙂
Jak tak patrzę to jesteś pierwszym blogerem który robi coś takiego.
Dzięki! 🙂 Ale nie przesadzajmy, są już blogerzy którzy mają swoje sklepy.
Tak to prawda ale nie z takim asortymentem.
Podpisuję się pod tym. 😉
Też się dołączam kawał dobrej roboty odpieprzył!
Włożył w to mnóstwo pracy więc nic dziwnego że efekt jest taki jak na załączonym obrazku. Czekam na nowe rzeczy bo w sumie taką koszulkę od patryka to bym nosił.
Dziękuję Wam, to dużo dla mnie znaczy. 🙂
Nowe rzeczy na pewno się pojawią z czasem.
Już nie mogę doczekać się koszulek. Widziałam projekty.
Będą, ale ich przygotowanie wymaga więcej czasu, a chcę póki co skupić się na tym co jest.
Są są też inni, jak np. pani swojego czasu. Ma bardzo bogaty asortyment. Patryk sie rozwija i dobrze. Trzymamy kciuki.
Również podziwiam Patyka za to co robi. Bardzo sprawnie realizuje swoje marzenia.
Dzięki Kasia! 😀
Jestem pierwszy raz tutaj i akurat tworzysz coś co bardzo mi imponuje.
Też tak miałam, nie ze wszystkim co Patryś pisze się zgadzam ale zazwyczaj mądrze nawija.
Dziękuję Wam. Pozdrawiam! 🙂
Znam Patryka od lat i bez przerwy mnie zaskakuje.
Zawsze ramię w ramię. 🙂
Przy okazji zapisałam się na tę listę o której wspominasz. Powiem ci Patryk że kawał dobrej roboty zrobiłeś.
Dziękuję, jestem dumny z tego, a jeszcze bardziej cieszę się, że mam wsparcie w takich osobach jak Ty. 🙂 Dzięki jeszcze raz!
Jestem pełna podziwu. Już zamówiłam sobie kubek z koalą. Bardzo mi się spodobał ten wzor i juz nie mogę doczekać się kuriera.
Paczka jest już spakowana i czeka na kuriera. Dziękuję Ci za zakupy i czekam na wiadomość gdy paczka już dotrze! 🙂
[…] Więcej na temat ćwiczeń, przeczytasz w artykule ,,Ćwiczenia na kompleksy i poniżanie”. […]
[…] Sami decydujemy co o nas powiedzą […]
[…] Nie lubią mnie w szkole i jestem sama – co robić? […]
Wiesz co, ja tu widzę dwie skrajności. Dziewczynę, która od początku nie była gotowa na poważny związek i faceta, który zamiast robić to co czuje robił to co wypada, żeby wyglądać lepiej w oczach innych. To nie mogło się udać, żadne z nich nie było do konca szczere, ani prawdziwe, żadne nie czuło, że to ta osoba. On robił wszystko żeby ją zadowolić, nawet kiedy nie miał ochoty – nie na tym polega związek. Najważniejsze to być wobec siebie szczerym. Mówić otwarcie, że coś nam nie pasuje, że na coś nie mamy ochoty.
Jak mój mąż mnie wkurza to mu mówię prosto z mostu o co chodzi, co mnie denerwuje. Jak nie mam ochoty gdzieś jechać albo nie pasuje mi żeby on jechał, to też mówię mu dlaczego tak jest. Różne mamy plany w ciągu dnia i gdyby nie to, że mówimy sobie szczerze co i jak to nie byłoby kolorowo.
Tak wyglądają właśnie zdrowe związki, w którym oboje zakochanych są dla siebie nie tylko życiowymi partnerami, ale też przyjaciółmi. Szczerze mówiąc trudno mi cokolwiek wyjaśnić takim osobom, gdy żyją w swoich przekonaniach… 🙁
Czy widziałeś Patyku ten post? Twój tekst wzbudza chyba kontrowersję. Akurat gdy wystartowałeś w konkursie Gala Twórców 2019! 😛
https://rokotablica.wordpre…
Witaj! Jasne, że ten artykuł do mnie dotarł. Dziękuję Ci za czujność. Zwrócono w nim uwagę na odwagę jeśli chodzi o pisanie na takie tematy pod własnym imieniem i nazwiskiem. Najlepsze jest to, że nie miałem zamiaru robić żadnej kontrowersji ze względu na konkurs. 🙂
Jeśli chodzi o moją odpowiedź na mój komentarz odnośnie tego artykułu, napiszę to co w komentarzu pod zamieszczonym przez Ciebie Jowito linku:
Napisaliśmy ten artykuł wspólnie z Horacym. Moją misją jest przedstawianie na blogu ważnych tematów ze swojego punktu widzenia lub ważnych dla osób odwiedzających blog. Pomimo tego, że piszę go pod swoim imieniem i nazwiskiem, nie jest on jedynie o mnie i moich poglądach na świat. Staram się dostrzegać to co ważne także dla innych.
Celem artykułu było pokazanie, że jakakolwiek odmienność nie przekreśla ludzi, którzy się na nią decydują lub która ich definiuje. To czy ktoś jest homoseksualny czy lubi po prostu przebierać się w dziecięce pieluszki, nie znaczy, że jest gorszy. Również można z taką osobą porozmawiać na poważne tematy i w normalny sposób, jak z równym sobie. Różnimy się tylko upodobaniami, ale tak naprawdę fakt, że ktoś lubi coś innego, nie ma nic do nas. 🙂
Nawiedzony dom na wzgórzu to mój ostatni faworyt 🙂 godne uwagi jest też One Day at a Time, niestety już zakończony, ale poruszający wiele ważnych tematów – szybko się ogląda, polecam!
Po więcej inspiracji zapraszam też do siebie 🙂
Ozonee bywam tak często u Was, że lepiej zainwestujcie w silniejszy serwer! 😛
Po raz pierwszy słyszę o czymś takim jak ABDL. Każdy ma swój sposób na radzenie sobie ze stresem.
Gdy usłyszałem pierwszy raz byłem w ogromnym szoku i nie wiedziałem co myśleć. Teraz postrzegam to nieco inaczej, chociaż życzę każdemu, żeby był na tyle szczęśliwy, aby nie musiał sięgać po takie metody, a właściwie żeby żadnych metod nie potrzebował.
Hmm, ciekawe. Nigdy o tym nie słyszałam i wygląda to jak uzależnienie i tak zresztą jest opisane, jako sposób na radzenie sobie ze stresem, a jak wiadomo każde uzależnienie jest tylko ucieczką,a nie rozwiązaniem problemu, dlatego warto by się przyjrzeć bliżej swoim problemom. Nie oceniam tego, brzmi całkiem zabawnie i jeśli komuś pomaga to cieszę się razem z nim.
Dużo masz w sobie empatii. 🙂 Cieszę się, że tak myślisz.
A myślałem, że osoby z ABDL są osobami z zaburzeniami psychologicznymi (dosyć mocnymi) albo mają taki fetysz. Co za tym idzie coś odpychającego. W tym momencie tekst może nie zbliżył mnie do takich osób, ale na pewno otworzył oczy i z miłą chęcią bym poznał bliżej takie osoby.
Horacy dokładnie wszystko wyjaśnił, nie miał też problemu w odpowiadaniu na trudne i niewygodne pytania. W ogóle w naszym kraju nie jest to jeszcze popularne, ale za granicami z tego co czytałem, są bardzo dyskryminowani. Mimo to mają sklepy z asortymentem dla osób z ABDL i nawet żłobki dla dorosłych. Tekst napisaliśmy wczoraj, a ja do dziś nie mogę się otrząsnąć, że coś takiego jest. Absolutnie tego nie potępiam, rozmowa z Horacym przebiegła w bardzo miłej atmosferze i muszę przyznać, że jest przesympatycznym człowiekiem.
[…] Jeśli drogie Panie macie problem, z tym że mężczyźni patrzą na Was inaczej, mam proste zadanie do wykonania. Zmieńcie swój strój, ubierajcie się skromniej. Tak samo z makijażem. W towarzystwie z mężczyznami nie odzywajcie się na siłę, nie popisujcie i bez żadnego podlizywania się. Nie musicie śmiać się ze wszystkich żartów. Bądźcie mniej spięte i obojętne. Jeśli ktoś Was polubi, da Wam znać, ale uśmiech i przeszywające spojrzenie, nie oznacza od razu, że to moment działać. Dlatego warto się zastanowić nad tym, co się robi i jak zachowuje. Pisałem o analizowaniu tego, jak się zachowujemy w ciągu dnia, w artykule ,,Jak pozostać sobą w trudnym otoczeniu„? […]
Należy pokonać strach przed trudną rozmową i uporać się z problemem póki jest mały. Z każdą odłożoną rozmową będzie rósł w siłę.
Właśnie to zauważyłem ostatnim razem. Niestety bardzo często tak bywa, że nie wiemy jak zacząć rozmowę, a zwykle druga osoba również chce obgadać sprawę.
Bardzo dobry punkt widzenia bardzo Cieszę się że są ludzie którzy w taki sposób postrzegają sprawę oby więcej takich osób jak ty
Dziękuję. Cieszę się, że tak myślisz. Jak to powiedziała moja koleżanka ,,gdybyśmy od razu w kulturalny sposób mówili co nam nie pasuje, życie byłoby łatwiejsze”. 🙂
Dziś w pracy porozmawiałam z kimś kto od jakiegoś czasu rozprowadzał na mnie plotki. Dziękuję ci za to, już teraz wie dlaczego mnie to tak bardzo boli i obiecał że nie będzie to się już powtarzać.
Nie wszyscy są wyrozumiali jak kolega, gratuluję! 🙂 Często nie wiemy jak wielką krzywdę robimy, nieprzemyślanymi zachowaniami.
Wow, świetnie, że zrobiłeś tak obszerny wpis i dodałeś wiele grup na fejsbuku i stron internetowych – teraz osoby potrzebujące wsparcia będą wiedzieć, gdzie szukać 😉
Też sądzę, że to dobry pomysł, by zrobić taki spis. Zawsze łatwiej jest przejść przez chorobę z drugim człowiekiem niż samotnie 🙂
W tych grupach wielu z nas działa i wspiera innych. Sam dokładam starań aby być na bieżąco z problemami osób z grup i tych miejsc w internetach. 🙂
[…] Odezwij się! Chętnie z Tobą porozmawiam! […]
Jeszcze niedawno mówiło się o parze żyjącej razem,że żyją w konkubinacie.On-konkubent.Ona-konkubina.Dzisiaj ta nazwa już się opatrzyła i w nowomowie mówi się partner,partnerka. Ot, żyją w partnerstwie.Kiedyś mówiło się o takich pogardliwie,że żyją na
na knebel,na kartę rowerową.Teraz partnerzy.Tak jak w biznesie.Partnerzy.Nawet prezydent Rosji Władimir Putin o USA,Nato nie mówi,nieprzyjaciele,przeciwnicy,wrogowie,tylko nasi partnerzy.Na bokserów na ringu nie mówi się partnerzy,tylko przeciwnicy.Dlatego się nie dziwię,że z takich niby partnerów żyjących razem wkrótce stają się przeciwnikami.Dlaczego na żyjących w małżeństwie nie mówi się partnerzy tylko mąż i żona.
Zależy jak kojarzy nam się mąż i żona. Moi rodzice są małżeństwem w sensie najlepszych przyjaciół i jeszcze lepszych partnerów. Pod pojęciem żona i mąż, kryje się coś pięknego, ważnego i wspólnego.
Kilka lat dostateczny czas, by zdecydować, czy chcemy, z kim się związać na całe życie, czy jednak rezygnujemy z tego związku. Chociaż wydaje mi się, że ten znajomy mógłby powiedzieć swojej dziewczynie, jak się czuje, pogadać z nią i razem zadecydowaliby, czy ciągnięcie tej relacji na tym etapie ma większy sens, czy lepiej się rozstać i zostać tylko przyjaciółmi.
Właśnie rozmawiał z nią i w dalszym ciągu nie chce aż tak się angażować, bo uważa, że to za wcześnie. Ma do tego prawo?
Nie znam tej dziewczyny, więc trudno mi powiedzieć, dlaczego tak się zachowuje. Może ma swoje powody, o których boi się powiedzieć. Każdy z nas ma własny bagaż doświadczeń.
Byłoby super, gdyby więcej osób myślało tak samo jak Ty. 🙂
Cóż, do niektórych etapów w życiu trzeba dojrzeć.
To prawda, zarówno dziewczyna jak i chłopak muszą się czuć gotowi. Czasem jednak warto pokazać, że to nie jest takie straszne jak się wydaje i będzie dobrze.
[…] radością było dla mnie napisanie ,,Nie musisz już się martwić samochodem Po Kielichu„, który powstał również dzięki poleceniu mnie. Pierwsza duża kampania, z której jestem […]
[…] już uświadomiłem o akceptowaniu siebie, przeszedłem do napisania ,,Sposoby którymi zwalczysz kompleksy„, tekście za który dostałem z jednej strony po łbie, a z drugiej buziaki. Wszystkim co […]
Moim zdaniem do przekazania takiej osobie konstruktywnej krytyki należy się odpowiednio przygotować i zebrać odpowiednie argumenty, które w pozwolą pokazać problem, a jednocześnie nie wprowadzą niepotrzebnej negatywnej atmosfery 🙂
Take argumenty, które nie będą miały wydźwięku uwag mających na celu podniesienie sobie poczucia wartości i próby poniżenia człowieka. To bardzo trudne, więc czasem po prostu lepiej nie reagować i wspierać taką osobę, jeśli mamy ku temu możliwości i cierpliwość.
Każdy z nas ma w swoim otoczeniu takie osoby – niestety lub stet – choć gdyby spojrzeć na to od drugiej strony oprócz tego „że zatruwają nam życie” możemy je obserwować i wyciągać w nioski by samemu się tak nie zachowywać. Nie każdy ma ochotę pomagać takim osobom, ale zawsze i ze wszystkiego można wyciągnąć coś dla siebie.
To prawda, często widzimy swoje wady w innych osobach. Ciekawe spostrzeżenie.
Oj znam takie osoby, potrafią zrobić problem z tego, że ktoś ma jakieś swoje osobiste sprawy, zamiast zająć się tym co taki osobnik ma do powiedzenia. Ja odsuwam od siebie takich ludzi, nie mam czasu na sztuczne problemy i ich wysłuchanie.
Próbują pomóc na siłę i się wtrącają? Dostałem właśnie wiadomość, że nie powinno nam przeszkadzać, gdy ktoś jest uprzejmy, tylko gdy ktoś jest zbyt nachalny i narzuca się z pomocą, to też niedobrze i uważam, że o tym również warto mówić.
Warto zacząć od zdefiniowania, co nie podoba nam się u drugiej osoby i rozmowa z nią, podając przy tym alternatywę dla „złej” postawy.
Są osoby którym kilkukrotnie próbowałem zasugerować lub wyjaśnić dlaczego czasem czują się ignorowane, jednakże nic to nie dawało. Może znasz lepszy sposób?
Zwracają na siebie uwagę ludzie zakompleksieni.
Moim zdaniem nie zawsze zależy to od kompleksów.Zauważ, że niektórzy są własnie szczęśliwi, lubią siebie i pozytywnie podchodzą do życia. To co innego gdy mamy kompleksy i wszystkim próbujemy się podlizać, żeby nas polubili, a co innego gdy chcemy wszystkich uszczęśliwić na siłę. Co o tym myślisz?
Oczywiście nic nie można generalizować. Zwracanie na siebie czyjejś uwagi wynika z rożnych motywów. Mogę być one błahe, mogą mieć na celu jakiś ważny aspekt – jak kariera, czy mogą być wynikiem zaburzenia spotykanego u pacjentów z osobowością histrioniczną.
Zastanawia mnie, skąd w ogóle w ludziach bierze się taka potrzeba zwracania na siebie uwagi. Czasami może mieć to jakiś związek z przeszłością i doświadczeniami z rodziny, przez co taka osoba bardziej wymaga zrozumienia i wsparcia.
Myślę, że z chęci uszczęśliwienia wszystkim na siłę, lub potrzeby czucia się kimś ważnym, potrzebnym i akceptowanym.
Cześć, mam na imię Agnieszka mary Jestem z Ostródy, ale mieszkam w Waterton Lakes National Park w Kanadzie z moim mężem. Słowa te nie wyjaśniają, jak bardzo jestem podekscytowany na przywrócenie mojego zepsutego małżeństwa, a teraz mój mąż wrócił całkowicie, pozostawiając mnie i nasze dzieci na inną kobietę. Jesteśmy małżeństwem od wielu lat, a podczas naszego małżeństwa doszło do serii walk, które trwały, aż w końcu wyjechał z naszymi dziećmi i przeprowadził się do Melbourne, by być z inną kobietą. Zablokował wszystkie środki kontaktu, unieważniając komunikację. Czułem, że moje życie się skończyło, a moje dzieci myślały, że już nigdy nie zobaczą swojego ojca. Starałem się być silny tylko dla moich dzieci, ale nie mogłem kontrolować bólów, które dręczyły moje serce, byłem pochłonięty przez smutek i ból, ponieważ naprawdę go kochałem. Każdego dnia i nocy myślę o nim i zawsze chciałbym, żeby wrócił ze mną, dosłownie szaleję i potrzebuję boskiej interwencji, więc opowiedziałem każdy mój problem mojemu przyjacielowi, który kiedyś miał podobne wyzwania. Odesłała mnie do bardzo wpływowego człowieka o nazwisku DoctorIgbinovia. Powiedziała, że był jedynym powodem szczęścia, którym cieszyła się do dziś. Drigbinovia może pomóc naprawić zerwane relacje, powiedziała, że muszę go osądzić. Skontaktowałem się z nim na jego adresach e-mailowych doctorigbinovia93@gmail.com, a on dał mi instrukcje, co mam zrobić, a potem zrobił zaklęcie miłosne dla mnie. Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, po trzech tygodniach mój mąż zadzwonił do mnie i powiedział mi, że tęsknił za nami tak bardzo jak dzieci, byłem tak zaskoczony, moje serce było pełne radości i podniecenia i zacząłem ocieniać moje łzy. Przeprosił za swój błąd i przeprosił za ból, jaki wyrządził mi i dzieciom. Tak do nas wrócił, z wielką miłością i radością, i od tego dnia nasze małżeństwo było teraz silniejsze niż wcześniej. Dzięki Drigbinovi jest bardzo potężny, więc postanowiłem podzielić się moją historią ze względu na te kobiety i mężczyzn który doświadczył tego, co się stało. Chcę, żebyś wiedział, że istnieje rozwiązanie. Drigbinovia jest rozwiązaniem, prawdziwym i potężnym spellcasterem, który modlił się o to, by przez długi czas pomagał kobietom i dzieciom w czasie bólu. Ma też czary do leczenia HIV, raka itp. DOBRE SZCZĘŚCIE,
Niestety nie popieram tej metody i jeśli ktokolwiek o niej słyszał lub proponowano coś takiego, całkowicie odradzam stosowanie i korzystanie z tych praktyk. Pozdrawiam wszystkich!
[…] Quiz: Sprawdź czy znasz dobrze kobiety! […]
[…] Jak stać się lepszym partnerem dla kobiety? […]
[…] Czego kobiety nie lubią w mężczyznach […]
Netflix też się specjalizuje w świetnych komedio-dramatach. Obok wymienionego Orange Is the New Black mogę polecić także Atypical (o problemie autyzmu, ale na wesoło),
i z tego roku Sex Education.
,,Atypowy” osobiście nie przypadł mi do gustu. Zwyczajnie taki film, który ciężko było mi oglądać. Po pierwszym sezonie uznałem, że wyśmiewa osoby chore na autyzm. O ,,Sex Education” nie wypowiadam się, ponieważ nie oglądałem. Dobrze, że oglądasz takie filmy, dużo to mówi o Twojej wrażliwości i empatii. Super! 🙂
Loоking for sеxting
https://www.google.com/#btn…
Add me, my id 451516
Ja na szczęście jestem raczej taką osobą, która sama sobie „przemówiła do rozsądku – żyj chwilą, oczywiście rozsądnie i nie twórz scenariuszy przyszłości, które mogą nigdy nie nastąpić, bierz co daje życie aktualnie i nie zastanawiaj się nad tym co może być lub nie” – gdybym robił takie rozkminy to bym osiwiał. Nie jestem lekkoduchem i to nie jest tak, że nie myślę o przyszłości ale nie tworzę scenariuszy, które mają wpływ na moje „tu i teraz”.
Wiesz, jeszcze jak ktoś tylko wymyśla to pikuś. Co innego gdy zaczyna uważać na każdym kroku, aż nie zaczyna dostrzegać prawdziwego zagrożenia.
Ważne jest, aby zdefiniować, co powoduje taki stan niepokoju u danej osoby. Bardzo często ona sama nie jest tego świadoma, a może to ułatwić uporanie się z problemem.
Tutaj odnosiłem się do osób, które zwyczajnie szukają urozmaicenia w życiu. Znam prywatnie kilka osób, które nie są chore, a mają tendencję do wymyślania „historyjek”. Ostatnio koleżanka wymyśliła, że karnisz mnie zabije. Kompletny nonsens, ale powód do dramatyzowania znalazła.
Nie wiem, czy bycie chamskim można zaliczyć do dobrych cech konwersacji. Tak, powinno się być stanowczym i asertywnym, ale nie nazwałabym tego byciem chamskich.
Nie jest to dobra cecha, ale jeśli ktoś nas źle traktuje i za dużo sobie pozwala, taka chamska reakcja może stanowczo rozwiązać problem.
Wydaje mi się, że dramatyzowanie a choroba natury psychicznej to trochę odmienne rzeczy. Dramatyzowanie jest chęcią zwrócenia na siebie uwagi, ale gdy pojawia się juz choroba to jest tu raczej potrzeba pomoc specjalisty, a nie mówienie, że to minie. Może myślenie o tym, że za rogiem czai się śmierć jest zaczątkiem problemów, z którymi powinno pójść się do psychologa czy psychiatry.
To prawda, są odmienne i dlatego wspomniałem, że nie powiem nic więcej, ponieważ zwyczajnie nie znam się w tej kwestii. Jeśli chodzi o specjalistów, to rzeczywiście są wstanie pomóc, tylko należy też pamiętać, że powinniśmy sami się ogarniać jak najwięcej, bo żaden specjalista nam nie pomoże sam z siebie, jeśli my nie uświadomimy sobie spraw.
A właśnie według mnie koniec roku to taki czas na podsumowanie i szybkiego poprawiania ocen z przedmiotów z którymi nam nie idzie. Na tą chwilę zazwyczaj zostawiałam sobie przedmioty, których nienawidziłam, np. biologia. Niestety nie można do końca zapomnieć o ocenach, a każdy chciałby się dostać na wymarzoną uczelnie i wtedy fajną sprawą jest takie szybkie poprawianie znienawidzonych przedmiotów.
Rozumiem, że przez cały rok nie jesteśmy wstanie pogodzić wszystkiego i te ostatnie tygodnie są najlepszym czasem na nadrobienie zaległości w tym, z czym szło nam najgorzej. Bratu powtarzałem, żeby nie popełniał moich błędów. Chłopak w ciągu jednego semestru zrobił więcej niż mógłbym przypuszczać.
Bardzo dobry i wartościowy tekst. Super robota Patryk 🙂
Zależało mi, żeby quiz dawał do myślenia. 🙂 Dzięki!
Artykuł, który wzbudził wiele emocji i sprawił, że w portalach społecznościowych dostałem masę wiadomości. Tym artykułem zmierzam do tego, że chciałbym uświadomić, dlaczego młodzi przestali traktować pracę jako coś poważnego, a jedynie miejsce, w którym przychodzą zrobić swoje i wyjść, bez większego zaangażowania.
Świetny pomysł na artykuł, ciekawy quiz 😉
Dzięki! Wciąż odkrywam nowe możliwości w blogowaniu i coraz bardziej się z nich cieszę. 🙂
Świetny quiz 🙂 Wyszło na to, że jeszcze trochę muszę się nauczyć.
Mam tylko dwie uwagi: mógłbyś zmniejszyć trochę obrazki, bo np. u mnie zajmowały niemal cały ekran (a nie jest on wcale taki mały) i nie widziałam jednocześnie pytań i odpowiedzi. A drugie, to nie było możliwości odznaczenie odpowiedzi przy błędnym zaznaczeniu.
Opcja do quizów jest już skonfigurowana. Brak możliwości zmiany odpowiedzi, ma na celu pokazać, że swoich czynów nie da się cofnąć, a pytania w wielu przypadkach specjalnie są trudniejsze, żeby udowodnić, że nie zawsze rozumiemy empatię tak jakbyśmy tego chcieli. Jeśli chodzi o zdjęcia, rzeczywiście są duże, postaram się coś z tym zrobić, ale nie obiecuję za wiele, ponieważ to już zależy od wtyczki.
Dzięki 🙂
Kilka opcji poprawiłem, ale niestety reszta zajmie mi trochę więcej czasu. 🙂 Dziękuję Ci za pomoc.
W końcu jakiś quiz, który niesie za sobą coś więcej niż tylko zajęcie czasu.
Dziękuję. Cieszę się, że to zauważyłaś. 🙂 Piątka!
Idealne na oderwanie się od myśli po kłótni z chłopakiem. <3
Pogodzicie się, będzie dobrze. 🙂
A miałam uczyć się do sprawdzianu… Później siedziałam pół godziny aby sprawdzić inne wyniki. 😛
Quiz nie ucieknie, następnym razem zapisz link i wróć do niego po nauce. Poczekam. 😉
Dobrze podszedłeś do sprawy. Widać ile trudu kosztuje człowieka, który przechodzi przez takie piekło.
Trudu znoszenia cierpień i ciągłych przykrości. Czasem robi się niebezpiecznie i wtedy jeszcze trudniej sobie poradzić.
Petarda! Podoba mi sie!
Mnie porwało na kilka dodatkowych minut. 😀
Dziękuję Wam z całego serducha! Podejrzewam, że wkrótce pojawią się kolejne. 🙂
Nie łatwe są te pytania, ale to dobrze. Przynajmniej uświadamiasz jak wielkim problemem jest mobbing.
Właśnie o to mi chodziło. Z tego co do tej pory zauważyłem, większość osób, które napisało do mnie o swoim wyniku, zdało na max 10 odpowiedzi, gdzie łącznie poprawnych jest 19. 😀
Niby wykorzystuję w swojej firmie a jednak nie wiedziałem o wszystkim. Dzięki za przykłady!
Nie ma sprawy. W razie czego śmiało pytaj! 🙂
Zatrudniam młodych ludzi i niestety nie zawsze spisują się. Tłumaczą się niewiedzą, ale nie zawsze o to chodzi. Po kilku zatrudnionych „leniach”, zwyczajnie miałem dość nawet przeprowadzania rozmów kwalifikacyjnych, aż pojawił się chłopak, którego w ciągu kilku miesięcy awansowałem, chociaż przyszedł dopiero po szkole.
Nie wszyscy są tacy sami. W tym rzecz, że na 10 leniwych i niezmotywowanych ludzi, przyjdzie taki, który rozwali brygadę na łopatki, swoją sumiennością i chęcią do pracy. Widocznie pracownik o którym piszesz, dobrze się u Ciebie czuje. Inaczej swój talent i możliwości, wykorzystywałby gdzie indziej.
Nie byłem gotowy na tą odpowiedź. 😛
Ja na swoją też nie. Wiele muszę się nauczyć. 😀
Ćwiczenie czyni mistrza. 😉 Umiejętność stawiania się w czyjejś sytuacji i zrozumienia co czują poniżane osoby, nie jest wcale takie proste, tak samo jak quiz.
Niestety zapominamy o tych którzy są takimi samymi ludźmi jak my wszyscy. Obrażamy tych którzy czują i cierpią tak samo.
Nie wszyscy okazujemy swoje emocje tak samo, ale gdyby zamienić się miejscami i zostać tą mniejszością, byśmy mogli bardzo się zawieźć na ludziach.
Nie łatwe pytania, ale quiz mi się podoba.
Bardzo się cieszę, dziękuję, że zajrzałaś. Miło Cię poznać. 🙂
Wiele zależy od tego w jakiej branży pracujemy i czy żyjemy w dużym mieście, czy w mniejszej miejscowości. Szczególnie w dużych miastach powstaje coraz więcej centrów Shared Services, gdzie osoby młode, zaraz po studiach albo nawet jeszcze w trakcie mogą zbierać doświadczenia na stanowiskach związanych np. z obsługą procesów finansowo-księgowych, administracyjnych, czy IT. W takich miejscach jeżeli jesteśmy ambitni, chcemy się rozwijać, doszkalać są stosunkowo dobre warunki do awansów. Jeżeli nie w obecnej, to w innej firmie. Przykładem będzie Wrocław, Warszawa, Gdańsk, Kraków, gdzie co chwilę widać nowe otwierające się miejsca pracy.
Masz rację. Osobiście mieszkam w Białymstoku i nie ukrywam, że lubię to miasto. W przyszłości chciałbym działać na swoim, albo nawet wyprowadzić się gdzieś dalej. Póki co nie wiem czy po prostu nie mam potrzebnej wiedzy czy szczęścia. 😛
Marzenie, oczekiwania a rzeczywistość często nie idą w parze. Młodzi ludzie różnią sie od tych co byli niegdyś równiez mlodzi bo świat się zmienił. maja przede wszystkim więcej możliwości, ale mniej im sie chce . Dzisiaj sa bardziej roszczeniowi i pewniejsi siebie. Myślą te że są wyjątkowi, bo na każdym etapie motywacyjnym każdy ich w tym utwierdza. A wyjątkowy człowiek potrzebuje wyjątkowego środowiska do pracy i życia.
Rzeczywiście obecnie możliwości jest więcej, ale nie zawsze młodzi są gotowi na ryzyko. Każdy z nas zna swoje możliwości, a niespecjalnie pracodawcy chcą szkolić i uczyć tego, co mogłoby się przydać w prowadzeniu własnej działalności.
Bardzo dużo wiedzy:) Co do ceny to zdarza się żektoś woli parę groszy przepłacić ale kupuje bo wie że dobra obsługa, lubi sklep etc
Właśnie to jest kwestią idealnej obsługi klienta i kontaktu ze sklepem.
To co nam wmawiano w szkole na temat pracy i możliwości, były tylko mrzonkami.
Niestety szkoła musiała jakoś zachęcić przyszłych uczniów. My mieliśmy tworzyć ogrody na wielkie pieniądze i zarabiać na tym co lubiliśmy. Ostatecznie okazało się, że byłoby to możliwe z własną działalnością. Podsumowując, nas w sumie nie okłamano, architekt krajobrazu przede wszystkim zarabia z własnej działalności, a nie z pracy u kogoś. Jeśli chodzi o inne kierunki, niejednokrotnie słyszeliśmy o tym, jakie ostatecznie są efekty po skończeniu szkoły, nawet z wyróżnieniami.
Sporo przydatnych informacji i jasne przykłady. Widzę, że masz pojęcie w wielu dziedzinach.
Jak zapewne wiesz, nie lubię siedzieć w miejscu i wciąż szukam czegoś nowego. 😉
Nie zawsze jesteśmy w stanie pracować tak, gdzie marzymy. A przynajmniej na początku. Wiele osób zaczynało na początku, łapiąc różne zlecenia tylko po to, by się jakoś utrzymać, ale potem otwierało własny biznes i spełniały swoje marzenia, cele.
Dodatkowe prace po godzinach. To jest najczęstszy schemat. W moim przypadku niecierpliwość i brak efektów, doprowadza mnie momentami do szału.
Właśnie planuje założenie własnej działalności, więc ta wiedza na pewno mi się przyda. I pewnie nie tylko. Świetny artykuł
Dzięki za komentarz. Mogę zapytać o działalność, którą chcesz prowadzić?
Na razie jest w fazie planowania i analiz. Ale jeśli ruszy, to dam znać 😉
Czekam, wkrótce również będę informować Zamkniętą Listę o projekcie nad, którym pracuję. 😉
Praca drugim domem może być dla szefa. Pamiętam pracę w której liczyłam że zarobię, liczyłam… starałam się bardzo: zostawałam po godzinach by wyrabiać normę, starałam się jak mogłam. Jaki efekt? Po zakończonej umowie szef zaproponował mi… właściwie dość zręcznie rozegrał: zamiast prowizji procentowej prowizja stała w praktyce jakaś część z najniższej procentowej, plus miałabym dwa tygodnie na czarno pracować, a po tym za 1000 złotych na czarno, oczywiście obowiązków by mi przybyło…. tak to wyszło jak sie mega starałam.
Przykra sytuacja. Niestety osoby, które wyżej siedzą od nas, mniej widzą i rozumieją. Wielokrotnie widziałem, że pracownicy się buntowali, bo widzieli możliwości, a szef uznawał inaczej i chociażby na rzęsach stawali, efekt bywał słaby, ale szef chciał, szef miał.
Ale różne podejście od mojego. To kwestia środowiska, w jakim przebywasz, bo ja to widzę zupełnie inaczej.
W dzisiejszym świecie jest tyle możliwości, że nie trzeba pracować 8 godzin w jednym miejscu i nic nie załatwić w urzędzie, a w ogóle to nie trzeba nawet pracować w miejscu, w którym się nie lubi. Oczywiście byłoby wspaniale, gdyby każdy od pierwszego dnia pracy był w pracy marzeń, ale skoro to nie ma takiej możliwości, to może warto stworzyć takie miejsce, np. w swojej firmie?
Moim zdaniem jesteśmy pokoleniem instant, wkurzamy się nawet jak jest kolejka w sklepie i ktoś płaci gotówką zamiast kartą. Brakuje nam cierpliwości, którą mieli nasi rodzice i dziadkowie czekając w kolejkach do pustego sklepu.
ps. nie przeczytałem zasad komentowania przed napisaniem – wybacz, ale ograniczony czas i wolałem go wykorzystać na napisanie komentarza u Ciebie ; )
Witaj! Widzę Cię pierwszy raz, więc mam nadzieję, że nie obrazisz się za sposób w jaki się zwracam.
Przyznaję, że i dla mnie brakuje cierpliwości. Gdy nie mam wyboru i muszę zdecydować się na etat do godz. 17:00, to słabo mi się robi. Conajmniej od 16:00 muszę być w domu, mieć czas dla siebie, rodziny, dziewczyny, pasji, czegokolwiek oprócz pracy dla kogoś. Dlatego tak staram się zbudować markę osobistą, poszukuję najlepszego rozwiązania dla siebie i przede wszystkim dla Was, żeby ruszyć z pewną sprzedażą poprzez blog lub rozkręcić jeszcze inny projekt. Wszystko powoli raczkuje, ale być może w niedalekiej przyszłości, własna firma będzie moim spełnionym marzeniem.
PS: Zasady komentowania obejmują politykę prywatności. Twój komentarz zupełnie ich nie narusza. Tam znajdziesz podstawowe informacje o RODO.
[…] W jaki sposób lepiej pracować? Na ilość czy jakość? […]
Nie pamiętam czy miałam wtedy jako dziecko przemyślenia, czy szkoła ma sens, ale teraz czuję jakbym przeżywała temat od nowa. Moja siostra w 5 klasie , prosi mnie często o pomoc w zadaniach domowych. Za każdym razem jestem zaskoczona i wręcz załamana jak bezsensowne czynności trzeba wykonywać. Niektóre z zadań po prostu są zbyt trudne, lub zbyt błache, i nic nie wnoszą. Poziom kompletnie niedopasowany do wiedzy dzieci.
Patrząc po sobie, musiałbym pójść do szkoły dwa lata później, żeby nadążyć i być dojrzalszy do programu nauczania. Nie chodzi o opóźnienie czy jakąś chorobę, po prostu szkoła była za szybko. Poza tym, nauczyciele nie potrafią wyjaśnić dlaczego matematyka jest ważna, nawet jeśli zadania nie wnoszą niczego do życia. To przede wszystkim kwestia ćwiczenia mózgu i umiejętności radzenia sobie z trudnymi życiowymi zadaniami. Jeśli potrafimy znaleźć odpowiedź na zadanie głupiej matematyczki, tym bardziej poradzimy sobie w życiu z tym, co nas zaskakuje i jest nie do przeskoczenia.
Temat związków jest bardzo trudny biorąc pod uwagę czasy w jakich żyjemy… Media, social media bombardują nas z każdej strony idealnymi związkami, ale takimi gdzie niby jedno bez drugiego żyć nie może, a zarazem wszyscy są wyzwoleni, niby para, ale musi panować wolność na każdym szczeblu itp! Czasy się zmieniły, postrzeganie świata,, związków, a miłość nie… Każdy chce być kochany, potrzebny, budzić się obok kogoś co rano, wlewać kawę do dwóch kubków, wspólnie grać do jednej bramki…
Tylko właśnie problem w tym, że nasze podejście do wyboru partnera jest już coraz częściej błahe, a co dopiero oczekiwania.
Dużo wiedzy w pigułce. Jasne przykłady i jeszcze więcej uproszczonych wyjaśnień. Tak jak lubię.
Bardzo mnie to cieszy. Dziękuję za odwiedziny i zapraszam ponownie. 🙂
Myślę, że czas szkolny można też potraktować jako poszukiwanie swojego celu i skupić się na rozwijaniu pasji. Przedstawiłeś bardzo ciekawy punkt widzenia. 🙂
Dzięki! 🙂 Szkoła jest świetnym momentem, żeby poszukiwać siebie i spełniać marzenia. Trudniej jest w coś zainwestować i zdobyć poparcie ludzi, ale stawianie pierwszych kroków jest możliwe, a poza tym mamy więcej czasu. 🙂
Ostatnio właśnie rozmawialiśmy na zajęciach o szkole i tym, czy się przydaje w życiu. Trzeba przyznać, że wiele rzeczy nie jest nam potrzebnych, jeśli nie idziemy w konkretnym kierunku. Podstawowa wiedza przydaje się każdemu, ale reszta już tylko zainteresowanych tematem.
Jednak szkoła uczy pewnej dyscypliny, punktualności, są kółka, na których możemy się rozwijać. Ale też w różnych szkołach różnie to wszystko wygląda. I nie zawsze uczniowie mają możliwość rozwijania się w tym kierunku, który ich naprawdę interesuje.
Masz rację. Nie każdy musi być orłem ze wszystkich przedmiotów, ale każdy jest wstanie nauczyć się na chociaż minimum. Poza tym, często nawet nie ma wyboru, ale to już inna kwestia.
Jeśli chodzi o szkołę, nie bez powodu pominąłem wątek poniżania i radzenia sobie z krytyką, nienawiścią i napaściami. Pod tym względem szkoły mnie zawiodły.
Dobrze, że poruszyłeś ten temat i przejrzyście to wyjaśniłeś 🙂
Może dzięki temu niektóre blogi nie będą się już pojawiać. Mam tylko nadzieję, że te wartościowe nie zostaną zablokowane.
Te wartościowe są prowadzone przez osoby, które już mniej więcej wiedzą jak działać. Niestety wielu blogerów dosłownie zepsuło wizerunek blogosfery, tym samym ściągając blokady takie jak na Facebooku.
Jeśli „niektóre blogi” zechcą się pojawić, to Facebook skutecznie je zablokuje. Gdy wrzuciłem niewygodną wypowiedź na fanpage, moja strona została zablokowana jak wiele innych. Po dziś dzień nie wszystkich odsyła na moją stronę po kliknięciu w link.
Jednak się nie zgodzę. Mam inne przemyślenia na temat szkoły.
Mnie naprawdę nie nauczyła tego, co później stało się dla mnie ważne: pisania.
Pisałam jedynie nic nie wnoszące odtwórcze wypracowania. Podobnie było na studiach.
Myśleć potrafię logicznie bez matematyki. Uważam, że kojarzenie matematyki z logicznym myśleniem to przesada.
Jednocześnie usprawiedliwienie dla matury z matematyki, która moim zdaniem jest niesprawiedliwa, bo osoby, które nie potrafią
nauczyć się matematyki, a są dobre z innych przedmiotów, nie zdadzą jej i na studia już nie pójdą.
Szkoła nie była też dla mnie klubem zabaw. I na pewno nie pokonała we mnie sowy, siedzenia do późna i późnego wstawania.
Jedyne co było dobre to wakacje i ferie.
Szkoła może być dobra, jeśli wreszcie się zmieni i postawi na indywidualność bez przymusu uczenia się wszystkiego.
Ja nie zgodzę się z tobą. Szkoła nie skupia się na tym żeby nas nauczyć życia, to co po niej nas czeka, rzadko się przydaje. Pisania się nauczyłam, algebry też, ale za cholerę nie potrafię poradzić sobie na rynku pracy. Przez przejścia w szkole mam od cholery kompleksów i brak wiary w siebie. Jedyne co mi się z nią kojarzy to przezwiska i szturchanie na korytarzach przez plastikowe lale.
To, czy nasze prace były odtwórcze czy nie i jaka była ich jakość, zależy od nas. Czy musimy koniecznie robić tak jak chce nauczyciel? Uczymy się dla siebie. Nawet jeśli piszemy pod wymagania wykładowcy, nic nie szkodzi prywatnie robić nam po naszemu. Gdybym pisał tak jak oczekują od tego poloniści, szybciej bym zwariował, rzucił blogowanie i wszystko co do tego momentu zrobiłem.
W szkole również poznałem wielu znajomych i skupiałem się na tym, co lepiej wychodziło, a mianowicie budowanie relacji z ludźmi, niż matma.
W sumie się z Tobą zgadzam. W pracy poruszam tematy szkoły, pasji i innych rzeczy ogólnych, które nie zdradzają prywatnych informacji. O swoim życiu i problemach rozmawiam tylko z najbliższymi mi osobami ponieważ mam do niech pełne zaufanie.
Tak powinno się robić. Wielokrotnie za dużo mówiłem, a później było to wykorzystywane przeciwko mnie. Prowadząc blog, wielokrotnie z czymś takim odzywały się do mnie osoby.
Zgadzam się bardzo pomocny tekst. Julka pozdrawia!
Dzięki! Również Cię pozdrawiam i zapraszam ponownie! 😀
Bardzo pomocny wpis. Jak najbardziej trzeba się przyjżeć swoim działaniom w tym względzie.
Dokładnie! Należy robić tak aby nie przeszkadzać innym użytkownikom. Jeśli nasze treści zostaną zauważone, to nie dlatego, że spamujemy gdzie popadnie. Chociaż oczywiście jeśli dany komunikat jest wyświetlany kilkukrotnie, oczywiste, że koniec końców prawdopodobnie w niego klikniemy. Pytanie tylko, czy chcemy być kojarzeni jako osoby spamujące?
Zwłaszcza, że teraz każda czynność mniej wzbogaca, a bardziej szkodzi, zwłaszcza na Facebooku i Instagramie. Praktycznie wejść z tych portali nie mam wcale.
Teraz gdy już wiem jak sobie z tym radzić będzie łatwiej. 🙂
Cieszę się, że mogłem pomóc. Dzięki za odwiedziny! 🙂
Rzetelne podejście do tematu. Skorzystam z rady Patryka, zresztą już nie pierwszy raz – mam nadzieję, że pomoże. Dzięki! 🙂
Dziękuję, zawsze do usług! 🙂 Pamiętaj, mniej publikowania linków w grupach, absolutnie odradzam pisania tych samych opisów i działania niezgodnie z zasadami. Niestety to my jesteśmy zależni od Facebooka.
Dzięki Aleksander! 🙂 Doceniam Twoją obecność i wsparcie. Byłeś jedną z pierwszych osób, które przekonały mnie do słusznej decyzji, jaką było przejście na domenę i hosting. To był strzał w dziesiątkę. Poza tym dzięki Aleksandrowi, zakupiłem motyw dla bloga, właśnie poprzez TemplateMonster.com/pl (subtelna reklama, ale uwierzcie mi, ta współpraca mnie cieszy).
niszowe blogerki modowe, nie wartościowe posty….. fascynujące…. pragnę zauważyć że a) każdy kiedyś zaczynał b) zdecydowana większość twórców zaczyna „od zera” c) wartość każdy szuka czegoś innego d) osoba zaczynająca gdy nie ma super sprzętu profesjonalnego więc nie wstawia zdjęć najwyższej jakości – to jest to zrozumiałe.
Co do FB to mam nadzieje że w końcu powstanie jakaś godna alternatywa.
Miłego dnia.
Akurat blogerki modowe, wręcz doprowadzają mnie do szału ciągłymi prośbami o wymianę obserwacjami w zamian za nic. Dosłownie, tylko żebrzą o wejścia i zaangażowanie, a rzadko kiedy cokolwiek dają z siebie. Nie ważne też kiedy zaczynają lub są zaawansowane, ich metody zaczęły być naśladowane, więc moim zdaniem odegrały dużą rolę w przyczynieniu się do spamu na Facebookowych grupach. Każdy kiedyś zaczynał, ale nie każdy od razu promuje się gdziekolwiek popadnie. Facebook zrobił dobrze blokując wiele stron, jest przynajmniej spokój.
Jeśli chodzi o osoby, które brały udział w Metamorfozie Bloga, zależy mi aby zrozumieli czym jest spam i odzyskały możliwość przesyłania linków.
Fakt, przegiąłem z wypowiedziami na temat blogerek modowych. Tylko wiesz, teraz jest ich tyle, że nie ukrywam – wściekam się gdy widzę kolejne w swoich grupach, żebrzące po lajki i wejścia.
Jeśli chodzi o alternatywę dla Facebooka, to prawda jest taka, że należy do niego kilka aplikacji (chociażby Instagram). Na temat algorytmów Facebooka pisano już wcześniej, apelując o zakładanie newsletterów. Poszedłem o krok dalej i stworzyłem Zamkniętą Listę. Newsletter jest tylko sposobem wejścia na listę, która ma szereg bonusów. Dostęp do podcastów, webinarów, darmowych plików do pobrania. Poza tym usuwam wszystkich, którzy nie są czytelnikami z prawdziwego zdarzenia. Poza tym pozycjonowanie SEO jest obecnie niezawodną bronią.
Znalazłam jedną nieścisłość w twoim poście, mianowicie Facebook zaczął ten proceder z końcem 2018 a nie początkiem 2019 roku. Mój blog został zablokowany 30.11.2018
Być może masz rację. Ogólnie nie powinienem nawet o tym wspominać, bo oficjalnie nie wiadomo od kiedy zaczął testować te rozwiązanie. W takim razie jeszcze dłużej nie masz możliwości promowania się za pośrednictwem Facebooka.
Odblokowano możliwość publikacji linków?
Masz rację Kamilo. Pisałaś do mnie w 2018 roku z zapytaniem o problem z linkiem. Właśnie zaktualizowałem wpis, dziękuję za uwagę, mój błąd.
[…] ,,Social Media & Blogowanie” […]
Ważne jest, aby nie wstydzić się wartości, które wyznajemy i tak jak wspomniałeś – mieć dystans do siebie.
Dystans do siebie wielokrotnie mi pomógł. 🙂 Dzięki!
Powinniśmy sami oceniać, co chcemy, by ludzie o nas wiedzieli, a resztę pozostawiać dla siebie, przyjaciół, ukochanej osoby. Nie wszyscy muszą znać cały nasz życiorys.
Masz rację. Sami powinniśmy decydować co chcemy aby ludzie o nas wiedzieli. Niestety nie mamy wpływu na plotki, więc warto wiedzieć jak sobie radzić w takich sytuacjach.
U mnie hitem jest to, że często osoby z dalszej rodziny wiedzą co się u mnie dzieje, mimo iż nie mamy że sobą kontaktu, bo jedna osoba opowiada. Szkoda tylko, że nie działa to w drugą stronę i ja o tym co dzieje się wśród dalszej rodziny dowiaduje się na końcu. W sumie już przywyklam i mam w nosie, robię swoje, działam, nie oglądam się na innych 😁
Najważniejsze, że rodzina tęskni i martwi się, czy wszystko u Ciebie w porządku. 😛 Całkiem serio, jeśli pozwolisz chciałbym zapytać – czy wiesz kto rozgaduje takie plotki?
Oczywiście, że wiem 😁 łatwo dojść do tego, bo jedna tylko osoba z pewnymi innymi kontakt utrzymuje. Z drugiej strony wiesz jak jest, widocznie mam ciekawsze życie, no i jest fejm 😂
Podziwiam pary których relacja przetrwała trudne momenty to taka próba ognia…
Jestem pod wrażeniem par, które są 50 lat w związku i jeszcze potrafią się przytulić, pocałować i wzajemnie zaskakiwać.
Kochajmy tak, jak chcielibyśmy być kochani.
Tymi słowami, można podsumować ten tekst. 🙂
„Jeszcze gorsze są te pretensje, że za rzadko całujesz, przytulasz, a gdy sami wyjdziemy z inicjatywą, to sobie robią żarty i nie traktują związku poważnie.” Nie powinniśmy wychodzić z taką inicjatywą sami z siebie?
Właśnie powinniśmy, według mnie gdy oczekujemy takich gestów, przestają być szczere.
Właśnie dlatego zamiast brać, często sama przytulę pocałuję narzeczonego i powiem mu kilka ciepłych słów. Odwzajemnia je i jakiś czas temu kupił mi nawet kwiaty bez okazji.
Masz szczęście, nie wszyscy są tacy. Znam typa, któremu kilka lat zajęło zrozumienie tego. 🙂
Dobrze, że ostatecznie zrozumiał. Ja dziś wychodzę do kina i na pizzę z chłopakiem. Sam wyszedł z inicjatywą, aby tak spędzić walentynki. <3
Z Pauliną wychodzę jutro. Dziewczyna się rozchorowała, więc zajrzę do Niej później z prezentem i zabieram jutro na ,,Planetę Singli 3″, a później pomyślimy już razem. 🙂
Niech wraca do zdrowia i udanego wyjścia Wam życzę! 😀
Wzajemnie! Bawcie się dobrze i wszystkiego najlepszego z okazji walentynek. 🙂
W tym roku to moje i mojego chłopaka 4 wspólne walentynki ale 5 rocznica związku ! Jest pierwsza okrągła rocznica 😉 Jestem z nas dumna 😀 Miłość ponad podziałami! List przekaż ukochanej na żywo 😉
Czytała go i spodobał się. Gratuluję Wam i życzę kolejnych szczęśliwych lat! 🙂
Cudownie! Gratuluję Wam 5 rocznicy ślubu! Wszystkiego dobrego. 🙂
PS: List dostałam przed publikacją artykułu. <3
<3
Prawdziwy związek to lata spędzone razem, upadki, wzloty, łzy, uśmiechy na twarzy, kompromis, wzajemna pomoc, trwanie…. to budowanie domu na własnych zasadach. W każdym związku ludzie oczekują czegoś innego, dlatego nie można go określić, jaki ma być.Niektórzy wymagają wręcz pewnych rzeczy, inni nie wyobrażają ich sobie w związku. To, co zbliża to określa każdy z nas w naszym związku, nie jesteśmy tego w stanie uogólnić i dawać jako przykład dla innych. Jedno jest pewne – Idealizm nie jest zarezerwowany dla ludzi – a reszta pozostaje niepewnością.
Całkowicie się z Tobą zgadzam. Bez znaczenia na święta i sytuacje, pamiętajmy o osobach, które są dla nas najważniejsze. Nie możemy traktować związku jak zwykłej zabawy. To nie w porządku do ukochanej osoby, a tym bardziej wobec nas samych, przecież w końcu ktoś może zabawić się nami.
Trudno mi zgodzić się ze stwierdzeniem, że „naprawianie” związku jest zawsze lepsze niż zakończenie go. Bo nie każdy związek da się „naprawić”. Są sytuacje, w których lepiej ratować siebie (i dzieci, jeśli są), niż na siłę trwać w czymś, co nie ma sensu, a nawet może okazać się zgubne! Zresztą… z czego tak właściwie wynikało owo „naprawianie” za czasów naszych przodków? Po części po prostu z tego, że rozwody uważano za coś niemoralnego, nie do pomyślenia. A kobiety rzadko kiedy mogły studiować i przeważnie nie pracowały zawodowo – miały być jedynie żonami (najlepiej do końca życia) i matkami. Jeśli kobieta wie, że w razie, gdyby zażądała rozwodu, nie otrzyma od otoczenia wsparcia, lecz coś zgoła przeciwnego – to czy łatwo jej przyjdzie podjąć taką decyzję, nawet jeśli z uwagi na daną sytuację ma do tego prawo?
Rzeczywiście kobietom nie było łatwo, ale zamiast się rozwodzić i szukać ucieczki, może warto wziąć się w garść i chłopa złapać za łeb i nauczyć porządku. Jeśli na kimś nam zależy, jesteśmy wstanie się poświęcać, niż podkulać ogon. Moim zdaniem związki da się naprawiać, pod warunkiem, że tego zakochani chcą. Wzajemne uświadamianie siebie, rozmowa, wsparcie i pomoc dużo mogą wskórać.
Poza tym mamy dostęp do terapii małżeńskich, instytutów i możliwość zgłoszenia przemocy policji. Kobieta jak i mężczyzna czasem potrzebuje wstrząsu, żeby się czegoś nauczyć, skoro wieloletnie próby, rozmowy i zaangażowanie nic nie daje.
Teoretycznie – masz rację. Ale na terapię nikogo nie zaciągniesz, to ten ktoś sam musi zobaczyć problem. I niestety, policja nie zawsze chce zgłoszenie przyjąć, a prokuratura i sądy nieraz nie dowierzają kobietom. Poza tym sporo osób w Polsce uważa, że nie ma czegoś takiego jak gwałt w małżeństwie. Co więcej, obecna władza jest przeciwna konwencji antyprzemocowej i odbiera dotacje organizacjom, które praw kobiet bronią. Moim zdaniem, właśnie to wszystko może sprawić, że kobieta prędzej pomyśli o rozwodzie niż o naprawianiu związku – tym bardziej jeśli jej sytuacja wymaga reakcji natychmiastowej.
Zauważyłem, że gdy do mnie odpisujesz, to najczęściej zwracasz uwagę na to, co Ci się nie podoba i z czym się nie zgadzasz. Więcej obiektywizmu. 🙂 Piszę bloga o wyrozumiałości i wspieraniu innych, a nie wytykaniu tego w czym się mylą. Pozdrawiam!
Przykro mi, że tak odbierasz moje wypowiedzi. Bo to naprawdę nie jest żadne „wytykanie” czegokolwiek, takiego zamiaru nie mam. Moim zdaniem dyskusja polega między innymi właśnie na polemizowaniu, kulturalnym ujawnianiu wątpliwości i różnic. Owszem, ja też uważam, że najbardziej powinniśmy się skupić na sednie sprawy. Ale myślę też, że niewiele osiągniemy, uciekając od szczerej rozmowy o naszych poglądach na owo sedno sprawy. I że wspieranie innych a stałe przytakiwanie im to dwie różne sprawy. Wyrażenie odmiennego zdania to nie atak, naprawdę! Również pozdrawiam☺
Wymiana zdań i dyskusja, jak najbardziej… Tylko rozmawiamy na blogu i w wiadomościach prywatnych o wyrozumiałości, a wciąż dopatrujemy się tego gdzie ktoś może się mylić lub w jaki sposób udowodnić, że nie ma racji. Większość Twoich wypowiedzi to właśnie wytykanie tego co jest słabe. Wiesz jak ciężko jest zdobyć zaufanie osób, które są pozytywnie nastawione i chcą wspierać?
To nie tak, że nie akceptuję czy nie toleruję dyskusji. Zwyczajnie nie potrafię pojąć, dlaczego jest więcej uwag i niezgody od wzajemnego wsparcia?
To, z czym się nie zgadzam, nie jest „słabe” – to Twoje poglądy, do których masz prawo tak samo, jak ja mam do moich. A co do uwag – mogą być konstruktywne i w takim razie niektóre z nich mogą, w moim przekonaniu, być właśnie wyrazem wsparcia. Gdzie w nich „dopatrywanie się” czegoś, jakieś złe intencje? Nie widzę tego. Ale w porządku, spróbuję skupiać się na głównych przesłaniach i problemach. A dlaczego pisałam o tym, z czym się nie zgadzam? Bo zależało mi właśnie na dyskusji, na wymianie poglądów, a co to za „wymiana”, jeśli wszyscy mają ten sam pogląd… Dobrze, przestanę zwracać uwagę na szczegóły; nie jest to dla mnie problemem.
Moim zdaniem słabe jest to, że gdy zostawiasz komentarze, są one wręcz przepełnione krytyką. Niby czuć, że chcesz pomóc w zaangażowaniu pozostałych do dyskusji, ale tylko próbujesz udowodnić, jak bardzo się mylę.
Powyższy artykuł napisałem o tym, żeby się wzajemnie zauważać w związku, bez znaczenia na święta i okazje, a do młodych zaapelowałem o traktowanie miłości poważnie, ponieważ obecnie sporo młodych ludzi, wiąże się, żeby sprostać modzie na bycie w związku i statusowi na Facebooka, co może skrzywdzić drugą osobę. Szkoda, że tego nie widzisz.
,,Teoretycznie — masz rację”;
,,Poza tym sporo osób w Polsce uważa, że”‚;
Proszę, zamiast skupiać się na wątkach pobocznych, spróbuj zauważać główny przekaz. Tutaj jest to najważniejsze.
Muszę zgodzić się tutaj z jedną i drugą stroną. Artykuły które pisze Patryk angażują do dyskusji, ale też nie dziwię się jego reakcji. Wspólnie tworzymy wokół bloga grupę która się wspiera i nie dziwię mu się, że nie chce aby ktokolwiek zaburzał tę relacje. Czytam komentarze bo jestem ciekawa jakie są reakcje na jego treści, ale również dobrze znam Patryka prywatnie, więc rozumiem też dlaczego zależy mu na wzajemnym wspieraniu się. Patrząc po twoich wypowiedziach Mario, można stwierdzić, że komentując wytykasz wszystko co ci się nie podoba, a pozytywów praktycznie żadnych nie widzisz.
Dziękuję Ci za zaufanie i wsparcie, które niesiesz. Marta również nie ze wszystkim się zgadza, już wielokrotnie wyrażała swoje niezadowolenie, argumenty i uświadamiała mnie w błędnym myśleniu. Natomiast nie robi tego za każdym razem.
Taki hate w białych rękawiczkach. Niby wszystko w porządku, wspiera się i pomaga, a hejtuje jak leci. Gdyby jeszcze jednorazowo albo sporadycznie.
Jestem świadomy, że publikując w sieci będą pojawiać się różne reakcje i opinie. Uważam, że teraz wszystkie wypowiedzi, które nam się nie podobają, autorzy sprowadzają do hejtu. Mimo wszystko jeśli coś mi się u kogoś nie podoba, a widzę, że treść porusza ważny temat dla autora lub jakiejś grupy, to zwyczajnie nie wspominam o tym co mi się nie podoba. Właśnie na tym polega wspieranie i empatia.
Trudno stworzyć miejsce, gdzie ludzie się wzajemnie wspierają i czasem zwrócą uwagę na błędne myślenie, gdy nie eliminujemy tych, którzy działają na przeciw założonemu celowi.
Wystarczająco dużo komentarzy usuwam i blokuję użytkowników. Z Marią da się dogadać i uświadomić dlaczego zależy mi na miejscu, w którym wzajemnie byśmy się wspierali niż wypominali sobie wzajemnie niezgodności. Rozumiem, że nie wszyscy w naszym kraju są świadomi, że można się udzielać bez wytykania błędów i wyrażania opinii w kontekście polityki, nienawiści i wzajemnym pouczaniu się. Przykładowo w tej chwili prowadzimy rozmowę, która polega na wspieraniu się.
To prawda. Czasem też się nie zgadzam z czymś o czym piszesz. Wyrażę to, ale tak jak kiedyś pisałeś, lepiej dla nas samych i autora doszukiwać się jak najwięcej pozytywów.
,,Szklanka do połowy pełna”. 🙂 Rzeczywiście dyskutowanie na blogu jest świetne. Angażujemy się wzajemnie w dyskusję, budujemy zaufanie i niepowtarzalną społeczność, którą tworzy każdy z nas. Dziękuję Ci @Paulina_Radziszewska:disqus za pomoc w wyjaśnieniu dlaczego to dla mnie takie ważne.
Jeśli chodzi o Ciebie Mario, Twoje wsparcia i zaangażowanie bardzo dużo dla mnie znaczy. Dzięki temu nasza społeczność jest dużo lepsza. Dodajesz od siebie dodatkowej treści do artykułów, prowokujesz dyskusję i bierzesz czynny udział w tym co robię od lat. Dziękuję Bogu za Twoją obecność. Gdy piszę o wiadomości od gnębionej dziewczyny, zależy mi, aby w komentarzach pojawiły się słowa wsparcia, niosące zrozumienie i pomoc. Oczywiście czasem skrytykuję kogoś, natomiast nawet jeśli piszemy komentarze, w których wyrażamy zdanie, starajmy się na jeden argument na „nie”, znaleźć trzy na „tak”. Da się zrobić?
Dla mnie bez problemu. Nie mam możliwości często brać udziału w dyskusjach, ale jestem świadoma na czym Ci zależy.
To nie jest tak, że na blogach innych czy tutaj, nie można wyrażać własnego zdania i opinii. Od początku zależało mi na wzajemnej empatii i wsparciu. Później wspólnie zaczęliśmy dbać o to, aby każdy kto komentuje, czuł się tutaj dobrze i wiedział, że znajdzie wsparcie i zrozumienie. Od początku apelowałem o to, abyśmy na jedną uwagę, szukali kilku zalet. Od 2019 przestałem usuwać komentarze z przewagą uwag i krytyki, aby kontynuować założenia dyskusji pod artykułami. Wciąż mi na tym zależy.
Da się zrobić.
Gdy mam nawet mam powód napisać, że się z czymś nie zgadzam, po prostu pomijam takie zdanie, aby nie sprawiać przykrości autorowi. Gdy robię tak na innych blogach, dużo lepiej rozmawia mi się z ludźmi. Czasem wyrażanie własnego zdania bardziej nam szkodzi i źle o nas świadczy. Tak jak w tym przypadku.
Nie wiedziałam, że wyrażanie własnego zdania w sposób kulturalny może sprawić przykrość albo źle o kimś świadczyć. Zgoda, nie można krytykować stale. Co prawda nie jestem pewna, czy to dobrze, jeśli nie wyrażamy swojego zdania ze strachu, że komuś będzie przykro. Ale niewątpliwie unikanie sporów jest czymś, do czego warto dążyć – może nawet zachowując owo zdanie dla siebie.
Bez przesady, zaraz „hate”?😊Proponowałabym, żebyśmy używali słów adekwatnych do sytuacji, a nie aż takich mocnych. Bo jeszcze się okaże, że zwykłe zwrócenie uwagi to „zniewaga”, „tragedia”… Ale faktycznie, robię to za często; zmiana tego zachowania nie jest dla mnie żadnym problemem, postaram się.
Według mnie, Twoje wypowiedzi można podpiąć pod hate w białych rękawiczkach. Znam Patryka od lat, sporo czasu spędza na blokowaniu i usuwaniu komentarzy, aby wypowiedzi pod Jego artykułami były pozytywne i pełne empatii. Wszyscy czasem wyrażamy swoje zdanie, bo ciężko czasem się zgodzić. Poza tym, Patryk czasem celowo buduje zdania w sposób nieprawidłowy lub niezgodny z prawdą, aby tę rozmowę sprowokować.
Mimo tego, wszyscy się tutaj akceptujemy i lubimy właśnie z powodu wspierania i empatii, o którą Patryk tak walczy. Gdy mamy jakieś uwagi, piszemy do Niego prywatnie. Na blogu wspólnie wspieramy się, żeby zwracać uwagę na wzajemną empatię, wyrozumiałość i skupieniu się na głównym temacie.
Dobrze, jeśli będę miała jakieś uwagi, napiszę prywatnie; skąd mogłam wiedzieć, że do tego blog nie służy? Gdy mamy do czynienia z celowym budowaniem zdań tak, by sprowokować dyskusję – to ja bym się nie dziwiła, że pojawiają się uwagi. Ale skoro akurat blog nie jest miejscem na uwagi – to przepraszam. Wydawało mi się, że tu można też odnosić się do szczegółów. Skupię się na sednie spraw.
Jasne, że blog do tego służy, ale nadużywasz cierpliwości. Można raz zwrócić uwagę, drugi raz się do czegoś przyczepić, ale cały czas? Wspólnie tworzymy miejsce, w którym się wspieramy i budujemy bezpieczne miejsce. Po prostu przychodzisz się tu dowartościować, czepiać i traktować dyskusję jako swoje forum gdzie odbiegasz od tematu, żeby stawiać na swoim. Nie zauważasz, że artykuł skupia się na grupie nastolatków, którzy traktują miłość jako kartę przetargową? Nie zauważyłaś, że artykuł jest o wzajemnym wspieraniu się i miłości przez cały rok, a nie tylko od święta? W ogóle nie komentujesz na temat.
Czy teraz już dyskusja jest taka, jaką chciałaś tu prowadzić?
Jak widzę, kolejna osoba „przeoczyła” fakt, że dostrzegłam w moim postępowaniu przesadę i że zamierzam je zmienić. I kolejna osoba (co więcej, w sposób bardzo nieprzyjemny) próbuje dowieść, że „wie”, po co ktoś inny pisze i po co wchodzi na forum! Po co tu wchodzę – wiem tylko ja. A na „stawianiu na swoim” mi nie zależy. Temat uważam za wyczerpany, naprawdę nie ma sensu go ciągnąć. I zdaje mi się, że mieliśmy się wszyscy wzajemnie wspierać… a tu na jedną jedyną osobę grad złośliwości się sypie! Chyba nie tak miało tu być?
Dobrze, to ja też postaram się nie robić tego za każdym razem. Faktycznie, wystarczy od czasu do czasu; są zresztą sprawy ważniejsze.
W sumie czuję się trochę winna. Apelowałam do patryka żeby nie moderował tak ostro komentarzy bo gdy w komentarzach pojawiają się jakieś uwagi, sama dyskusja wygląda na bardziej wiarygodną. Teraz rozumiem dlaczego opowiadałeś mi że nie pozwalałeś na wszystkie komentarze. Z góry przepraszam, że cię pouczałam. Nie rozumiałam dlaczego tak się dzieje.
To nie do końca tak. Widzę pozytywy i przecież nieraz się zgadzamy. Natomiast o tym, z czym się nie zgadzam, mówię może faktycznie za często. A przecież warto zauważać zarówno pozytywy, jak i „negatywy”, ja za bardzo skupiam się na tych drugich.
Może i tak, ale już kilkukrotnie pomijałem dyskusję, bo nie chciałem po prostu dodatkowo wbijać Patrykowi szpilki.
W porządku, postaram się. A co złego jest w tym, że napisałam, co sądzi sporo osób w naszym kraju na temat gwałtu w małżeństwie? Jest to, niestety, fakt – i jedna z przyczyn, z których kobiety nierzadko nie zgłaszają przypadków przemocy, a policja nie chce przyjmować takich zgłoszeń.
Nawet prywatnie nie piszę zbyt wielu uwag, bo wiem, że po drugiej stronie jest człowiek, który to przeczyta i może być przykro. Zresztą bez urazy Maria, ale moim zdaniem Twoje uwagi są wzięte z sufitu. Wypowiadasz się tylko po to, żeby się wypowiedzieć. Do tekstu może i wnosi to jakiś element, ale do głównego przekazu Patryka nic szczególnego nie dodaje. Z moich obserwacji wybitnie utrudniasz dla Patryka jego działania. Chłopaka znam od lat i widzę ile trudu wkłada we własną pracę. „Negatywy”, dużo ich z twojej strony.
Niby napisanie prywatnie, coś zmienia? Tak samo zwraca uwagę i pokazuje kto ma racje.
„pokazuje kto ma rację”? A czy ja c h c ę coś takiego pokazywać? Nie. Przecież wiem, że mój pogląd wcale nie musi być tym „słusznym”. A krytykowanie tego, że ktoś coś pisze prywatnie, uważam za przesadę. To, czy o czymś napiszę prywatnie, czy nie – jest moją osobistą sprawą. Żyjemy jeszcze w wolnym kraju, w którym nikt nie powinien wtrącać się w czyjeś sprawy – a więc także oceniać, czy aby na pewno wolno prywatnie porozmawiać z kimś o różnicach w poglądach.
Myślałam, że temat został już zakończony. Ale, jak widzę, nie każdy przyjął do wiadomości fakt, że dostrzegłam przesadę w moim postępowaniu i że zobowiązałam się do skończenia z tym. Są chyba osoby, które będą ciągnąć temat do skutku… pytanie: po co? „Wypowiadasz się tylko po to, żeby się wypowiedzieć” – z całym szacunkiem, ale tylko j a wiem, po co się wypowiadam i czy na pewno moje uwagi są „z sufitu”. I naprawdę, nie ma sensu tej „rozmowy” kontynuować, temat uważam za wyczerpany.
Od kilku lat interesuje się badaniem zachowań w internecie. Własnie dla takich sytuacji jak ta, moderowanie komentarzy jest ważne. Gdyby powyższy komentarz, który się tu pojawił został w porę usunięty, nie doszłoby do takiej dyskusji. To nie są poglądy a próba udowodnienia kto ma rację i jest na tej stronie internetowej ważniejszy. Brak szacunku dla autora i jego pracy. Nie musimy się ze sobą zgadzać, ale w chwili gdy wypunktowujemy swoje argumenty, jest to już jak wspomniała @Paulina@Paulina_Radziszewska:disqus ,,hate w białych rękawiczkach”. Jaki cel mają komentarze Marii, nie mam zielonego pojęcia. Od miesięcy czytam Patryka, mam nadzieję, że się bliżej poznamy i omówimy kilka rzeczy z Patrykiem w cztery oczy. Pomimo wszystkiego, nawet jeśli się nie zgadzam z czymś, to trzymam się zasady Patryka – nie poruszam tematu, który w jakikolwiek zwracałby uwagę. W każdym tekście można znaleźć coś z czym możemy się zgodzić. Dlaczego zatem doszukujemy się powodów by komuś zwracać uwagę i wyrażać swoje zdanie w taki sposób, aby udowadniać pozostałym, że autor nie ma racji? Dla potrzeby oplucia kogoś i tyle. W internecie jest to łatwiejsze. Czegoś czego nie powiedziałabym komuś w twarz z grzeczności, tym samym nie napisałabym w komentarzu.
Dlatego Patryk, apeluję do Ciebie, abyś się nie poddawał i wciąż walczył o to, aby w komentarzach pod Twoimi artykułami było pozytywnie. Podziwiam Cię za to, że jeszcze się nie poddałeś, zwłaszcza po takich numerach jak ten.
„numer”, „brak szacunku”, „próba udowodnienia kto ma rację”, „dla potrzeby oplucia kogoś i tyle” – a gdzie d o w o d y na poparcie tych obraźliwych i niesprawiedliwych stwierdzeń? Ja staram się nikogo nie obrażać i swoje zdanie wyrażam raczej kulturalnie. A już na pewno nie wyobrażam sobie, że znam prawdziwe „potrzeby” i intencje rozmówców. I bynajmniej nie uważam, że to ja mam rację. Może warto, zamiast ciągnąć wątek już zakończony i posądzać kogoś obcego o złe intencje, po prostu wrócić do sedna sprawy – do tekstu? To na pewno lepsze wyjście niż przyczepianie się do kogoś i uchwycenie się tematu już wyczerpanego.
Uważasz, że odebranie nam wsparcia w razie rozwodu, byłoby lepszym rozwiązaniem i zapobiegłoby rozstaniom i większemu szacunkowi? Co ty wypisujesz? Wcale nie o to chodzi! Dostaliśmy portale randkowe, zaczęliśmy bawić się związkami i ludźmi! Ktoś kto nas kocha, teraz nikogo nie obchodzi bo status na fejsie jest ważniejszy. Mieszkamy z kimś razem bo koleżanki wynajmują z chłopakami. Tutaj różnica z naszymi przodkami jest spora, ale nie ma to większego związku z naszymi wyborami. Sami wybieramy followersów kosztem chłopaka czy dziewczyny. Umawiamy się przez internet bo „tak się teraz robi”, nie traktujemy miłości poważnie, a tym bardziej powtarza się to wśród nastolatków. Zrozumiałaś w ogóle ten tekst czy nie bardzo?
Pytanie: czy to na pewno j a czegoś nie zrozumiałam? Nie lubię przypisywania mi czegoś, czego nie powiedziałam. Gdzie ja napisałam, że odebranie wsparcia jest czymś właściwym? Napisałam, że m.in. brak wsparcia ze strony otoczenia może sprawić, że kobieta nie zdecyduje się na rozwód, choć byłby on w danej sytuacji wskazany. A nie – że brak wsparcia to coś właściwego.
Miłość to nie jest nieustanna zabawa: „Przestało mi się podobać nasze uczucie, więc zabieram swoje elektroniczne zabawki i odchodzę”. Nie jest również czymś robionym na próbę, tak jak nie żyjemy na próbę. Idealny związek to taki, w którym partnerzy mają swoje zdanie, poglądy i potrafią się TYLKO posprzeczać, a potem przeprosić. Kiedyś to, co zepsute, naprawiano a nie wyrzucano. Jednym w roku jest tylko dzień Walentynek, a on nigdy nie staje się codziennością. Trzeba umieć okazywać miłość, a nie tylko o niej mówić.
Cała esencja tekstu. Właśnie o to mi chodzi, traktowanie związku poważnie przez cały rok, a nie tylko w walentynki. Do tego zaskakiwanie się i wzajemne dbanie o siebie, nie tylko wtedy, gdy nadarza się okazja. 🙂
Myślę, że miłość w czasach szkolnych jest najważniejsza ponieważ dużo uczy, ale nie może być przymusowa i typy ,, muszę mieć chłopaka, bo wszystkie koleżanki z klasy już mają”. Znam tez pary, które są ze sobą od szkoły podstawowej i tworzą bardzo dobre małżeństwa. Bardzo trudno jest stworzyć zdrowy i dobry związek, w którym dwie osoby będą czuły spełnienie. To zależy od bardzo dużej pracy nad związkiem i przede wszystkim nad sobą.
Masz rację, ale nie uważasz, że to wśród wielu młodych osób się nie sprawdza i później powtarzają bzdury? Kolejna ważna sprawa – jedno w parze się zakochuje i angażuje, gdy to drugie traktuje związek jako zabawę i bez problemu odchodzi, zostawiając po sobie rozczarowanie i żal.
Dobrze, że poruszasz temat podejścia młodych do związków. Robią po prostu szopkę z uczuć. Związki dla Facebookowych statusów to teraz częsty mechanizm. Chłopak się stara gdy dziewczyna na aks.fm lub innym portalu wymienia się lajkami z kolegami ze szkoły. Później wielka awantura, że ona go zdradza. Skoro klei się do innych chłopaków, to jej uczucia są fałszywe nawet jeśli jej „pościki” na facebooku są rozpłaczliwe.
Czytaliście ten artykuł? Jest moim ulubionym ze wszystkich jakie tu przeczytałem. https://patryktarachon.pl/s…
Dziewczyny żalą się w internecie że mężczyźni to świnie, chłopacy myślą o jednym i są do niczego. A do czego są te dziewczyny? One nie są skrzywdzone, tylko fałszywe.
Tekst o skrzywdzonych dziewczynach. Wkurzony byłem gdy go pisałem. Pamiętam jak naskoczyłem na dziewczynkę, co publikowała na swoim instagramie memy tego typu co ten w artykule. Taka nie zna tematu, a wrzuca obrazki bez przemyślenia. Znając życie, zapewne w przyszłości będzie narzekać, że nikt dla niej nie jest dobry, a sama tylko oczekuje. ah… Znów emocje wróciły, a tylko pomyślałem o tamtej sytuacji. :/
Świetna robota 🙂 Takie ankiety to naprawdę cenna rzecz w komunikacji z czytelnikami.
Nie tylko w komunikacji z czytelnikami, ale przede wszystkim dla zrozumienia potrzeb czytelników.
Odniosę się do tych szkolnych związków, bo to one są jednymi z ważniejszych w życiu, to one najwięcej nas uczą. Znam osoby, które poznały się mając lat 14,15 i dziś nadal są razem, tworzą szczęśliwe rodziny. Znam też osoby, które nadal nie potrafią stworzyć związku, zazwyczaj przez własne ograniczenia i wyidealizowanie potencjalnego partnera. Moje szkolne miłości też chciały się zareczac kiedy ledwo osiągnęliśmy pełnoletniość, dziś nasze dzieci wspólnie się bawią. Jesteśmy świetnymi przyjaciółmi, widujemy się całymi rodzinami, robimy wspólne imprezy. Jednak przez lata szkolne na tyle dobrze się poznaliśmy, że dziś jesteśmy jak brat i siostra 🙂 choć osobom z zewnątrz nadal ciężko w to uwierzyć 🙂
Również poznałem osoby, które poznały się w szkole i są po dziś dzień. Swoją obecną partnerkę, również poznałem w szkole. Jednak mimo wszystko wtedy nie obnosiłem się z tym, bo nie wiedziałem co z tej relacji wyjdzie. Musiało minąć kilka lat, żebym mógł powiedzieć, że to poważny związek. Teraz sporo młodych ludzi godzi się na związki, ponieważ to bardziej „modne”. To tak jak z psem na święta, jest póki sprawia radość.
Silny związek buduje się latami i wymaga to zaangażowania obojga partnerów.
Zgadzam się. Prawdziwy związek nie powstaje z dnia na dzień w wyniku zauroczenia. To naprawdę miesiące, lata pracy, wspierania się i bycia przy sobie (gdy jest dobrze i źle). Nie rozumiem tych zabaw w miłość, która rozpada się, gdy przyjdą trudności i przeszkody. Wiele osób woli wymieć drugiego człowieka niż próbować naprawić relację z nim.
Na to właśnie chciałem zwrócić uwagę, pisząc ten artykuł. Młodzi teraz traktują związek jako coś obowiązkowego i istotnego, aby nie być „dziwadłem”. Natomiast to nie na tym polega i czasem lepiej się zastanowić nad tym co się robi, niż bawić się uczuciami drugiego człowieka, dla którego możemy stać się ważni.
Masz całkowitą rację. Nie powinniśmy też pamiętać o sobie wzajemnie tylko od święta. Dbać o swój związek należy każdego dnia. To nie umowa do bycia oznaczonymi na Facebooku jako związek.
Gratuluje wyników. Grunt to za solidna pracę dostać oklaski.
Na oklaski jeszcze przyjdzie czas, a jeśli nie, to wystarczy mi świadomość, że już kilku osobom na pewno blog i to co robię pomogło.
Widzisz, warto pytać 🙂 dowiedziałes się co podoba się nam, okazało się, że hejt można wsadzić między wiersze, bo więcej osób tu chce zaglądać, a innymi nie warto się przejmować, zwłaszcza gdy nie mają wiele do powiedzenia tylko atakuja 😁
Dlatego też stworzyłem Zamkniętą Listę ( https://patryktarachon.pl/z… ), żeby stworzyć miejsce dla tych najlepszych osób, które chcą być częścią tego miejsca i pomagać innym. Ich zdanie liczy się w pierwszej kolejności. Dzięki za Twoją obecność. 🙂
Co tu dużo mówić, wykonujesz kawał dobrej roboty. Co do hejtów, samo to, że chce się komuś poświęcać bezcenny czas na oczernianiu innych, stawia go już na przegranej pozycji. 🙂
Wiesz, że negatywne komentarze szybciej się zapamiętuje niż te z pochwałami? Ostatnio koleżanka mi tłumaczyła, że człowiek rozumny (Homo sapiens), wykształcił mowę, żeby właśnie obgadywać. Teraz robimy to bardziej jawnie, nie kryjemy się z tym. Być może właśnie dlatego, hate będziemy musieli zwalczać, żeby się nie szerzył, ale i tak z nim nie wygramy.
[…] Twoje wsparcie, dużo znaczy [PYTANIA DO CIEBIE] […]
Doszłam do tych samych wniosków co Ty, że tylko osoby które mają problemy w domu, czy sami ze sobą poniżają innych. Człowiek, który w pełni siebie akceptuje i nie żyje w środowisku choć lekko zbliżonych za zaburzonego np ( alkoholizm w domu), nie ma potrzeby krzywdzenia innych ludzi.
Nie zawsze jesteśmy odbiciem ludzi, z którymi żyjemy, ale często osoby, które poniżają są po prostu zbyt przekonani, że to co robią jest zabawne i buduje wizerunek gracza, a nie pionka. Niestety coraz częściej panuje trend na lidera, a nie dyktatora.
[…] Odezwij się! Chętnie z Tobą porozmawiam! […]
Bardzo przydatny post 🙂 Ja zazwyczaj nie chciałam brać udziału w różnych okolicznościach, które potem się kończą np. obiadem, bo często słyszałam różne rzeczy. Teraz wiem jak sobie z tym poradzić.
Najważniejsze, że opanowałaś swoją metodę. Mogę zapytać jak sobie z tym radzisz?
Fakt szczęśliwy człowiek nie dokucza innym.
Gdy jesteśmy szczęśliwi, nie zauważamy ludzi, którzy potencjalnie mogliby nas denerwować.
Masz racje, poniżanie innych powinno zrównać się z patologią. Ci co poniżają przede wszystkim chcą dowartościować samych siebie, bo mają zaburzone poczucie własnej wartości. Czują się niby lepsi, a jednak coś jest nie tak. Poza tym, to po prostu są źli ludzie 😉
Nawet osoby, które dają się wciągnąć w poniżanie innych, robią to ze strachu przed odtrąceniem, co też już w głębi podświadomości, jest moim zdaniem takim małym kompleksem. Zrozumienie tego, daje dużą szansę pozbycia się swoich kompleksów i uwierzenie w jedną i podstawową prawdę, że powody do kompleksów powinny czuć te osoby, które sami wytykają wady u innych.
Poniżanie innych jest domeną słabych ludzi. Jeśli mamy taką możliwość to najlepiej unikać środowiska, w którym przewija się wiele takich osób. Jeśli nie mamy takiej opcji, trzeba pokazać jak słusznie przytoczyłeś w przykładzie, że nie należymy do osób, które można zdominować.
Właśnie to jest najtrudniejsze, pokazanie, że nie jesteśmy tymi, z których można robić ofiary.
Fakt, że powody dokuczania mogą być różne. Myślę, że w niektórych środowiskach nie uczy się dzieci szacunku do innych, tylko zostawia się je na poziomie zwierzęcym, gdzie panuje hierarchia od najsilniejszego fizycznie, do najsłabszego – nie ma litości – jesteś słabszy – zginiesz. Nie wiedzą, że można postępować inaczej i bardzo dobrze się mieć. Jedyny bémol, to trzeba się troszkę nauczyć samokontroli, komunikacji, czasami wykazać trochę tolerancji, zastanawiać się nad tym co się mówi i do kogo itp, a to już okazuje się dla nich zbyt skomplikowane. Dziecku jak coś się nie spodoba, to walnie drugiego, albo krzyczy – i tak to już zostaje w dorosłym życiu.
To jest właśnie ciekawe, że osoby, które poniżają, robią to z pewnych powodów. Niewiele osób próbuje dociec, dlaczego tak się dzieje.
Przypomina mi się też historia ucznia (ofiary), którego nauczycielka oskarżyła, że go poniżają przez jego światopogląd. I tyle, jeśli chodzi o jej wsparcie dla wychowanków…
To nie była w takim razie wychowawczyni, tylko osoba na nieodpowiednim stanowisku. W ogóle jeśli chodzi o edukację, to nauczyciele powinni przechodzić obowiązkowe testy pod względem psychicznym, moralnym, a także pod kątem rozumowania podejścia do młodzieży i przetestowania reakcji na różne sytuacje. Poprzez wszystkie lata szkolne, które przebyłem, tylko jedna wychowawczyni tak naprawdę stawała na wysokości zadania, reszta dostawała klasy z jakiegoś przypadku.
„Ktoś, kto jest gotów atakować innych, poniżać i krzywdzić, słowem czy fizycznym atakiem, jest dla mnie osobą patologiczną.” No właśnie. Tymczasem w naszym świecie traktuje się poniżanie i dogryzanie innym jako niewinne zaczepki słowne, co mnie martwi. Świetny tekst 😉
Dziękuję! 🙂 Mnie również to martwi, zwłaszcza, że żartujemy sobie nie będąc świadomi, jak nasz żart może zostać odebrany. Tę umiejętność tracimy z dobrym wychowaniem.
Mnie również to martwi. Wiesz, coś co dla innych jest zaczepką i żartami, dla innych staje się bardzo bolesne.
Hate chyba zawsze siedział w ludziach ale w dzisiejszych czasach dużo dzieje się w Internecie co sprzyja rozwojowi temu zjawisku. W dużej mierze chyba dzieje się tak, że spore grono myśli, że jest anonimowe w sieci i że na odległość może wszystko. Człowiek człowiekowi wilkiem i lubi szpile przykręcić. Tutaj też objawia się błędne koło. Naskakując na kogoś możemy takiej osobie dosłownie „podnieść ciśnienie”, a co za tym idzie powodować, że jej zachowanie będzie tak samo złe ale ze zdwojoną siłą skierowaną albo w adresata albo co gorsze w inną osobę.
Masz rację, niestety Internet zbyt mocno upewnił większość z nas w przekonaniu, że mamy wolność słowa i możemy pisać co zechcemy. Na szczęście to nieprawda, której znaczna większość nie rozumie. Jak powiedziała moja koleżanka – ,,głupców jest niewielu, ale są tak rozmieszczeni po świecie, że są bardzo głośni”. Anonimowość w sieci niestety istnieje, dlatego moim zdaniem, każde konto które zakładamy w sieci, powinno być weryfikowane z dowodem osobistym, co też pozbawiłoby możliwości dostępu do zakazanych treści młodym ludziom, a na Facebooku i YouTube, przestałoby się tak roić od nieprzemyślanych wypowiedzi nieletnich.
Hej! Jestem Tomek. Interesuję się marketingiem i sprzedażą. Prowadzę bloga i uczę się każdego dnia. Lubię oglądać seriale i rozwijać swoje pasje.
Pozdrawiam. 🙂
Akurat blog Tomka, mogę polecić z ręką na sercu. Jest często aktualizowany i bardzo motywujący. Kawał dobrej roboty robisz.
Dziękuję i zapraszam
https://marketerinternetowy…
Gorąco polecam, warto poznać blog Tomka!
Cześć 🙂 z Patrykiem znam się od bardzo dawna, a on cały czas mnie zaskakuje swoim zaangażowaniem w pasje. Ja swoje odstawiłam na bok, na rzecz innych obowiązków i to był duży błąd bo ciężko powrócić do tego co było kiedyś rutyną. Interesuję się fotografią i prowadzę widmobloga. To taki blog co niby jest, a go nie ma.
Gdybyś nie Ty Paulino, nie zawsze dawałbym sobie radę. Dzięki Twoim zdjęciom, to co robię jest jeszcze lepsze. 🙂 Masz dużo na głowie, trudno wszystko pogodzić. Na Twojego bloga przecież sporo osób zagląda i wyczekuje publikacji.
Może nie wiecie, ale Paulina nade mną czuwa i angażuje się we wspólne projekty. 👌
Cieszę się, że doceniasz moją pracę 🙂 A co do bloga to zamierzam bardziej się w niego angażować, ale muszę najpierw dopiąć kilka innych spraw.
Wiesz, że zawsze będzie coś ważniejszego? Blog nie musi być Twoim priorytetem, są w życiu często ważniejsze sprawy. Najważniejsze, żeby Ciebie żadna ze spraw, nie przyciskała do muru.
Witaj jest Jarek i jestem blogerem od kilku lat. Jakiś czas temu pracowałem w AVON.
Witaj! Czytam i śledzę Twojego bloga. Jarek jest jednym z najbardziej aktywnych członków grupy blogowej, nad którą czuwam. Dzięki!
Cześć 🙂 Już się znamy, ale chętnie się przedstawię. Jestem Aleksandra, również prowadzę bloga, ale o tematyce literackiej (umieszczam tam swoje teksty oraz informacje o moich książkach). Lubię czytać, ostatnio głównie siedzę w fantastyce, lecz sięgam też po inne gatunki. Chętnie eksperymentuję w kuchni, o czym może kiedyś powiem trochę więcej. Poza tym nie rozstaję się z notesem i długopisem (dobre pomysły można znaleźć dosłownie wszędzie), ćwiczę grę na gitarze, a ostatnio zainteresowałam się również jazdą konną i łucznictwem 🙂
Pozdrawiam ciepło.
Tyle na Twój temat nie wiedziałem! :O wow!
Szkoda, że nie poruszasz tych dziedzin na blogu, bardzo ciekawe. Zdanie o notesie jest niezwykle motywujące. Uwielbiam Twojego bloga. Widzę pewne podobieństwo między nami i ambicję. Gdy odwiedzam Cię, przypominam sobie swoje początki, dlatego też tak chętnie obserwuję Twoje postępy. 🙂
Wiele zainteresowań przydaje się przy pisaniu 🙂 Chociaż zastanawiam się nad tym, by niektóre z tych tematów poruszyć na blogu, ale to muszę jeszcze przemyśleć. Jednak na pewno je wykorzystam. Kuchenne eksperymenty dają mi szersze pojęcie o tym, co jak można połączyć, by powstało coś zjadliwego, czyli przyda się do tworzenia jadłospisów w książce (u konkretnych ludzi czy innych ras), na gitarze będzie grała przynajmniej jedna z postaci, a kto inny będzie się uczył łucznictwa.
Może i na razie o tym wszystkim nie piszę, ale na pewno cała ta wiedza zostanie przeze mnie wykorzystana w taki lub inny sposób 🙂
Miło mi, że Ci się podoba. Staram się rozwijać, wpadam na nowe pomysły, realizuję je i mam nadzieję zdobywać kolejne szczyty.
Napisz kilka nowych tekstów z nie poruszane dotąd branży i zapytaj poprzez newsletter, czy dane treści byłyby interesujące. 🙂
Hej Patryk 🙂
Jestem Marta, bloguje od kiedy powstały blogi, ale na poważnie robię to od 4 lat. Mam dwie córki, spełniam się jako mama, choć zawsze myślałam, że będę korpolarwą – życie zweryfikowalo. Na codzień prowadzę z mężem firmę, piszę blog oraz teksty na zlecenie. Lubię długie spacery, ale też wieczory z książką czy lekkim filmem.
Świetnie! Czytam i jestem pod wrażeniem tego jak wszystko godzisz. 🙂 Widziałem Twoją córkę na blogu, śliczna jest. Po tekstach wnioskuję również, że ma bardzo fajną mamę. Boję się trochę co życie zweryfikuje wobec mnie, ale mam nadzieję, że będę robić to co kocham. 😀
Hej, tutaj Mateusz – Kamyk. Podobnie jak Ty jaram się muzyką. Od 8 lat gram na gitarze i ani trochę mi się to nie nudzi. Oprócz muzyki uwielbiam czytać książki, które dodają jakąś wartość dla mojego życia. Czym jest taka śmieszna cena książki za niezliczone doświadczenia i wiedza autora. Super, że podzieliłeś się z nami informacjami o sobie. Rób dalej to, co robisz. Bardzo tutaj przyjemnie. 🙂
Witaj! Od niedawna się znamy ale śledzę Twój profil na Instagramie i bloga. Książki które czytasz są interesujące, a do tego wnoszą mnóstwo wiedzy. Sprawdziłem je. Jeśli chodzi o muzykę, grasz wyśmienicie. Bardzo mi się to podoba. Wyciszyłem wiele relacji z InstaStory, ale Ciebie nie dałbym rady.
Specjalista od marketingu, lubię poznawać nowych ludzi i chętnie sięgam po książki z dziedziny rozwoju osobistego. Mam wspaniałą żonę, 2 letnią córkę i 4 letniego psa. Nie mam poczucia humoru i nie jestem wygadany. Social media nie mają przede mną tajemnic, to ja mam przed nimi.
Najbardziej kreatywny opis z humorem. Cieszy mnie Twoja obecność, poznanie Ciebie jest mega!
I tak powinno być! 😀
Z książek to romanse, w otrzeźwieniu umysłu po artykułach i książkach z dziedziny marketingu i zarządzania firmą. Jeśli chodzi o filmy to z pewnością Netflix i nowe produkcje.
Ostatnio Netflix również mnie zaskakuje. Zwłaszcza ,,Russian Doll” i ,,Bates Motel”.
Może zacznę od początku. Nazywam się Sylwia i mam dwójkę cudownych dzieciaków. Prowadzę z mężem firmę. Odkąd poznałam kilka blogów i zrozumiałam jak to działa, chciałam stworzyć swoją listę tych ulubionych i najbardziej wyróżniających się. Blog Patryka jest dla mnie miejscem który emanuje pozytywną energią chociaż wiele tematów jest naprawdę trudnych.
Przyznaję że postanowiłam odezwać się do Patryka z uwagami, rozmowa była fantastyczna. Teraz czytam też listy od Patryka po których chętnie odpowiadam. Masz niezłe pomysły Patryk i jestem ciekawa czym znów zaskoczysz. 🙂
Nie przypominam sobie, żebyś miała do mnie uwagi. 😉 Dla mnie również ta rozmowa była fantastyczna, a teraz odruchowo po wysłaniu newslettera, na drugi dzień pierwsze co robię to sprawdzam skrzynkę. 😀
Blog Patryka znam dopiero od niecałego miesiąca, ale podoba mi się to jak opowiadasz o niektórych sprawach.
Dziękuję, o czym najchętniej czytasz?
Nie ukrywam że kompleksy chociaż nie bez powodu prosiłem Cię o linki do tekstów o blogosferze.
Najważniejsze podsumowałem w e-booku ,,Social-Media w Blogowaniu”. Jeśli mogę zapytać, wiedziałeś, że jest dostępna na blogu?
Tak! Jak najbardziej. Czytałem w podróży z Wrocławia do Warszawy, więc nieco wiem o Twoich blogowych chwytach. Poleciłem kilku osobom.
Dzięki wielkie! 🙂 W razie pytań, śmiało się odzywaj. Prędzej czy później, ale i tak odpowiadam.
Odpowiadasz bardzo szybko, jeszcze nie umarłem czekając. 😛
To prawda! 😀
Z tego co pamiętam poznałam się z Patrykiem na jednej z grup motywacyjnych na fejsie. Miło się rozmawiało i postanowiałam zajrzeć na bloga. Wtedy nie spodziewałam się że na blogspocie można mieć takie fajne miejsce zrobione. Miało być o nas tym razem? 😛 Taki żarcik 😉
Więc moi drodzy interesuję się motywacją i rozwojem osobistym. Chciałabym studiować w przyszłości psychologię. W tym roku matura, ale jakoś może się uda osiągnąć zamierzone cele. Pozdrawiam!
Takich szczegółów nie pamiętam, ale kojarzę Cię bardzo dobrze. Często udzielasz się w grupach, nad którymi czuwam i bardzo często komentujesz blog. To dla mnie bardzo ważne. Cieszę się, że jesteś i wiem, że nie mogłoby Cię zabraknąć. 🙂
Cześć Patryk! Świetny pomysł możemy wspólnie się poznać i mieć takie nasze małe forum do rozmowy. Rzadko się udzielam ale czytam Patryka i nie bez powodu. Interesuje się motywacją i rozwojem osobistym a do tego mam dorastające dzieci, więc poznanie ich punktu widzenia nie jest łatwe a to na co Patryk zwraca uwagę daje mi pewne wnioski. Dzięki!
Moje jeszcze nie dorastają ale gdy będą na pewno sięgnę do postów Patryka. 😉
U mnie jeszcze trochę lat musi minąć, zanim zaczną dojrzewać i sprawiać problemy. Na razie jest fajnie i jestem na etapie „fajny tata”.
Nie wiem co musiałbyś zrobić, żeby przestać być tym „fajnym”.
Witaj Michał! Super, że jesteś z powrotem!
Dawno Cię nie było. Dziękuję za tak ciepłe słowa. Teraz gdy obserwuję swoich rodziców i analizuję różne sytuacje czuję, że należy im się medal za wytrzymałość i trud w wychowaniu. Nie patrz też na to co uważają inni, wychowuj z serduchem, wszystkiego dobrego! 🙂 Udzielaj się częściej, jeśli czas pozwoli! 😀 Piątka!
Bardzo pojednawczy tekst. 😀
Dziękuję Ci, super Cię widzieć! 🙂
Mi ciebie też 😉
Miło mi. 🙂
Dzieńdoberek! Jak widać odezwę się pierwsza. 🙂 Nazywam się Sylwia, bardzo lubię jeździć konno i brać udział w zawodach. Moim motto jest ,,chwytaj życie, póki pozytywnie cię zaskakuje”. Nie czytam książek i lubię disco-polo. Blog Patryka znam jeszcze sprzed zmian, gdy pisał Przygotuj się na start.
Dobrze się znamy. Jeśli chodzi o Przygotuj się na Start, najczęściej komentowałaś i odzywałaś się ze swoimi uwagami. Dzięki Twojemu wsparciu, wiele spraw dopracowałem. Dziękuję za to, że wciąż jesteś.
My to z podwórka na dziesięcinach się znamy. Szkoda mi tego jak dorośliśmy, mogliśmy dalej przesiadywać na placu zabaw.
Pamiętam, teraz każde z nas nie ma tyle czasu, żeby się spotkać.
Wiesz, praca, obowiązki i każdy w swoim towarzystwie. Chociaż ostatnie wyjście było niezłe.
To prawda. Dalej piszesz strony, czy już coraz mniej?
Zleceń nie brakuje chociaż jest mniej po nowym roku, ale to normalne. Sam też szukam osób któreby chciały.
Świetna sprawa, ważne żebyś się tym nie znudził.
Ja czytam blog też już długo. Podoba mi się to jakie tematy poruszasz i w jaki sposób podchodzisz do wielu spraw. Nazywam się Klara i mieszkam z rodzicami w Holandii. Czasem do Lublina przyjeżdżamy do cioci. Czytam mangi i uwielbiam długie spacery. W sumie tyle o mnie. 🙂 Przy okazji fajny post.
Pisaliśmy kiedyś razem, z tego co pamiętam. Latem na wakacje odwiedzasz ciocię, a w ubiegłym roku byliście nad morzem? To Ty?
Tak, pisałam do ciebie z pewną sprawą, jest już po wszystkim i jeszcze raz dziękuję.
Co do strony to nie nudzę się, jest co robić. Każda nowa strona to jak mówisz nowe wyzwanie. Ciebie Klara miło poznać, dużo podróżujesz jak widzę. 🙂
To niemożliwe jeśli robi się coś co lubi.
To akurat prawda. Chociaż gdy cel się spełni lub nie wiemy jak iść dalej, bywa ciężko.
Wiele cennych uwag. I ciekawy test. Wykonałeś solidną pracę.
Dziękuję, zależało mi aby ćwiczenia były przygotowane jak najlepiej i uniwersalne na tyle, aby wyjaśnić problem i pomóc. Zresztą też przybywa sporo pytań, co wiąże się z bardzo mądrymi rozmowami.
Przejrzałam ćwiczenia i sądzę, że są dobrze skonstruowane 🙂 Świetna robota.
Dziękuję Ci za opinię, bardzo doceniam. 🙂
Super, że tworzysz takie posty, kompleksy to ogromna sprawa dotycząca każdego, kto był kiedyś gnębiony, a rzadko mówi się o tym głośno.
Nie zależy mi na tym, aby mówić o tym głośniej, ale żeby osoby które dotrą do mnie, wiedziały, że nie są same i mają na kogo liczyć. Zrozumienie dlaczego ma się kompleksy i w jaki sposób sobie z nimi radzić. Twoja praca jest dla mnie również ważna. Również poruszasz istotne tematy.
Bardzo pomocny wpis stworzyłeś, gratulacje weny i tak trzymaj.
Dziękuję, to dla mnie ważne co napisałeś. 🙂
Super z Twojej strony, że udostępniasz takie ćwiczenia. Wykonanie ich z pewnością pozwoli nam lepiej poznać siebie. Dobra robota Patryk! 🙂
Dziękuję, dołożyłem wszelkich starań i musiałem dokładnie przeanalizować wiele spraw, aby je napisać. :]
No to mam już plan na wieczór:)
Szybko pójdzie, jak Cię znam po 5 minutach będzie gotowe. 😉
Jak niby te ćwiczenia mają mi pomóc z tym, że mnie po lekcjach wyzywają?
Rozwiąż, jeśli nie pomogą, wymyślimy coś razem. 🙂 Odezwij się. Będzie dobrze.
Bardzo podobają mi się te ćwiczenia. Pobrałam z ciekawości ale jak tak rozwiązałam to sama na wiele spraw nie zwracałam uwagi. Piątka dla Ciebie za pomysł!
Dziękuję, doceniam Twoje słowa. 🙂 Właśnie najlepsze jest to, że gdy później wysłałem je do przetestowania zaufanym osobom, również sam je rozwiązałem. O dziwo sam dużo zrozumiałem. Za każdym razem dowiadujemy się czegoś nowego. Drugi raz poczułem to samo podczas webinarze, który niedawno prowadziłem. :/
Nie przyda mi się, z tego co widzę pytania są ogólnikowe.
Właśnie że nie. Widziałaś te o powodach dla których nas obrażają? Wyżej są przykłady co można wpisać. Dlatego jak nie masz pomysłu, dostajesz gotowy wzór.
Dziękuję Sabina. Zawsze można na Ciebie liczyć. Również uważam, że pytania nie są ogólnikowe, a wręcz przeciwnie. 🙂
Ćwiczenia mogą pomóc w zrozumieniu dlaczego ktoś nas traktuje w naganny sposób i jak możemy sobie z tym poradzić. Poza tym ćwiczenia bardzo motywują i podnoszą na duchu. Dobra robota!
Też zwróciło to moją uwagę. Mnie zmotywowały i już nie przejmuję się tak jak wcześniej. Pozdrawiam Paulino! 🙂
Dziękuję, to dla mnie bardzo ważne. Własnie poza zrozumieniem tego co się dzieje z naszym życiem, chciałem aby każdy kto się przyłoży do ćwiczeń, mógł się lepiej poczuć.
Do kiedy można pobierać bo chciałabym wysłać siostrzeńcowi?
Nie planuję usuwać ich, ewentualnie aktualizować. Możesz śmiało wysłać link siostrzeńcowi i każdemu, komu uważasz, że mogą pomóc. Będę Ci bardzo wdzięczny. Miło mi, dziękuję. 😀
Myślę że ćwiczenia przydadzą się każdemu kto nie radzi sobie z poniżaniem w szkole. Patryk głównie skupia się na problemach młodzieży, stąd też w ćwiczeniach jest dużo nawiązań do wyzwisk, gnębienia i ataków gdy nauczyciele nie patrzą. Podoba mi się formuła i sposób w jaki Patryk otwiera się przed nami ze swoimi doświadczeniami. Polecam!
Dziękuję! 🙂 Rzeczywiście skupiam się na osobach, którzy nie radzą sobie z poniżaniem w szkole i kompleksami na tle docinek ze strony rówieśników. Nie zmienia to jednak faktu, że dorośli też mają swoje kompleksy. Zrozumienie skąd się one biorą i dlaczego nie powinniśmy się nimi przejmować, jest unikalne w każdym wieku. 🙂 Pozdrawiam i cieszę się, że jesteś. 😀
Bardzo dobre ćwiczenia. Rozwiązałem je w 10 minut i czuję że wiem już co należy poprawić.
Dla mnie zajęły 8 bo sama byłam ciekawa ile czasu będę musiała poświęcić.
Nie ważne ile czasu dla Was zajmie rozwiązanie, ważne aby pomogły. Rozwiązanie ich kilka razy, może przynieść jeszcze lepszy skutek. Najważniejsze abyście poczuli się lepiej i poradzili sobie z kompleksami. 🙂 Pozdrawiam!
Rozwiązałem je i polecam każdemu kto chociaż raz poczuł się okropnie.
Dziękuję, z takim wsparciem możemy więcej! 😀 Super, że jesteś, doceniam i pozdrawiam!
Czy będziesz robił jakieś wyzwanie dla uczestników?
Wyzwanie dla uczestników? Hmmm… pomysł mi się podoba. Jeśli będzie więcej zainteresowanych, jak najbardziej. 🙂
Bardzo dobry pomysł już pobrałem i biorę się za drukowanie. Wyślę ci odpowiedzi! 🙂
Super, czekam na Twoje odpowiedzi! 😀 Do usłyszenia!
Dziękuję ci za te ćwiczenia. Zrozumiałam kilka ważnych rzeczy i już wiem co powinnam w sobie zmienić. 🙂
To ja dziękuję dla Ciebie za zaufanie. Cieszę się, że mogłem pomóc. 🙂
Kurczę, a nie szkoda Ci czasu na taką listę? Proponuję Ci przeczytać książkę, którą bardzo dawno temu napisał Dale Carnegie, „Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi”. Tam są rady, które możesz stosować w życiu codziennym, ale też przełożone na aspekt biznesowy, co przyda Ci się za kilka lat 😉 Ja przestałam się tak przejmować opinią innych ludzi kilka tal temu, nie wiem, miałam może z 25 lat… Uwierz mi, życie dla siebie, a nie dla innych jest dużo fajniejsze 😉 Ale warto przy tym pamiętać, żeby nie być bucem i mieć na uwadze fakt, że wolność człowieka kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiej osoby…
Nie jest mi szkoda czasu, na rozwój. Ważne jest dla mnie aby poznawać siebie i panować nad swoimi reakcjami. Robienie rozrachunku z tego co się robi i jak przyjmuje słowa innych, to nie jest robienie ,,czegoś” dla innych. Robię to dla siebie, żeby bardziej rozumieć siebie i nie dawać się sprowokować. Nie oznacza to, że przejmuję się czyimś zdaniem, jestem zwyczajnie ciekaw co doprowadza do różnych sytuacji. Dzięki temu, mam też o czym pisać.
Dziękuję za propozycję. Na pewno skorzystam. 🙂
Problem jaki jest to dla każdego jest indywidualna sprawa ponieważ dla każdego z nas jest problem ważny, choć rodzić uczy nas samodzielność to tak czy siak pomoc winien jak radzić sobie z nimi czy chociaż przedyskutować. Mamo podrzucisz mnie na trening? Mama, kochanie mam bardzo ważne spotkanie i nie mogę spóźnić się.
Nie do końca zrozumiałem Twoją wypowiedź. W tekście chodziło mi o to, aby wyjaśnić, że nie ma podziału. Problem nastolatka jest równie ważny jak rodzica. Często rodzic, który znalazłby się przed wyzwaniem swojej pociechy, też mogłoby mieć duży kłopot z poradzeniem sobie, chociażby z wieku w którym jest.
Dojrzewanie, inne podejście do życia i przejmowania się. Tak samo w sytuacjach, gdy nie jest się akceptowanym. Przebywając cały dzień z rówieśnikami, jest ważny, bez znaczenia na powrót wieczorem do kochającego domu.
Od kiedy ludzkość istnieje istnieje nienawiść, zmienia się jedynie sposób jej wyrażania
http://Www.acupoflifestyl.com
Podobno w celu plotkowania wyrobiliśmy umiejętność mówienia.
Pozwolę sobie odnieść się aż do kilku fragmentów Twojego ciekawego i ważnego tekstu. 1. Winne są media społecznościowe. Hm… w takim razie o spowodowanie wypadku będziemy obwiniać samochód, nie kierowcę? Czy gorsze jest samo istnienie danej rzeczy, czy też sposób, w jaki ktoś tej rzeczy używa? Przecież media te mają też wiele zalet (czy bez nich tak szybko dowiadywalibyśmy się o sprawach dla nas ważnych?) 2. Czy naprawdę uważasz, że bicie to właściwy sposób uświadomienia dziecku, że źle postępuje? Czy, jeśli dziecko nie powtórzy już tego błędu, nie będzie to przypadkiem wynikać z jego lęku przed karą – a nie z tego, że coś wtedy zrozumiało? 3. Piszesz „nie mamy prawa się wypowiadać, jeśli nam coś nie pasuje”. A co z wolnością słowa? Myślę, że wiele zależy od tego, czego sprawa dotyczy. Jeśli ktoś chciałby skrytykować np. wygląd innej osoby – uważam, że nie powinien tego robić, bo to jest samo w sobie niekulturalne. Natomiast jeśli rzecz dotyczy różnicy poglądów – myślę, że nie ma w tym nic złego, jeżeli nie chodzi o poglądy godzące w godność innej istoty (np. rasizm, nacjonalizm albo przekonanie, że zwierzęta mają być podporządkowane ludziom). Przecież można nie zgodzić się z kimś lub skrytykować czyjeś działania w sposób kulturalny.
Media społecznościowe zostały źle wykorzystane, tak samo jak samochód, który był źle kierowany przez kierowcę. Gdybyśmy mądrze korzystali z SM, być może takiej nienawiści teraz byśmy wokół siebie nie mieli. Poza tym, osoby odpowiedzialne za social-media, moim zdaniem nie zareagowały, gdy hate zaczął się rozprzestrzeniać, a powinni. Natomiast my, pozwalaliśmy obrażać innych, przeglądając dalej Facebooka, czy inne serwisy.
Nie wiem o czym ważnym dowiadujesz się z portali społecznościowych. Koleżanka wstawia serię selfie, pies gra na bębenkach, a jakaś Grażyna znów obraziła gwiazdę, która przefarbowała włosy.
Jeśli chodzi o bicie dzieci, nie rozumiem dlaczego klaps, jest uznawany za znęcanie się. Nie wiem czy miałaś styczność z dziećmi, ale wielokrotnie widziałem, że niektóre kompletnie nic nie zrozumieją, dopóty nie dostaną klapsa. Rodzice kilkukrotnie tłumaczą, a te dalej wyrywają się pod koła samochodów.
Wolność słowa pozwala na pisanie, że jesteś głupia i pewnie brzydka, bo nie masz ustawionego awatara? Wyzywania i poniżania innych. Poza tym, nie wiem jak Ty, ale wolałbym otaczać się ludźmi, którzy dopatrują się plusów i są pozytywni, niż żyć z tymi, którym wiecznie coś przeszkadza i muszą wytykać błędy. To nie w porządku. Uważam, że lepiej przemilczeć, niż powiedzieć komuś coś przykrego.
I teraz, zwróć uwagę, że napisałaś obiektywny i przemyślany komentarz, ale już pod tym co Ty napisałaś, może pojawić się cztery przeciwne wypowiedzi, które wbiją szpilę mi lub innych komentującym, ponieważ znalazł się ktoś, kto podzielił się swoim zdaniem, wytykając wszelkie pomyłki. Gdy komentuję blogi czy artykuły, na staram się napisać więcej plusów niż minusów tekstu. A jeśli mam już wymieniać moje uwagi, nie piszę nic.
Niestety zdarzają się ludzie, którzy próbują wybić się na wszystkim, nawet na czyjejś śmierci.
Przykre jest to, że na co dzień żyją tuż obok nas.
Hejt to straszne zjawisko w dzisiejszych czasach – dobrze, że powstają takie posty, bo mam wrażenie, że gdzieś tam jako ludzie się pogubiliśmy w tym, że internet oprócz dobra, może generować też dużo zła
Bardzo nieumyślnie korzystamy z portali społecznościowych. Niestety jak widać, przynoszą też tragedie.
Bardzo mądry artykuł. Pozdrawiam
Dzięki, miło Cię tu znów widzieć. 🙂
Miałam kiedyś taką koleżankę która potrafiła mi grzebać po szafkach… byłam w szoku, a ona ni widziała w tym nic złego…. zdrowe granice to podstawa. Co do przeklinania to łatwiej bluzgnąć niż usłyszeć od kogoś siarczysty wyraz…
Grzebanie w rzeczach to jedna z tych zachowań, o których nawet wolałbym nie myśleć. Okropne zachowanie, wręcz niedopuszczalne.
Niestety nienawiść była i będzie. Po przeczytaniu artykułu wnioskuję, że chodzi ci o rozpropagowanie problemu jakim jest hate. Masz w tym rację, każdy z nas nie reagował gdy komuś działa się w sieci krzywda i mamy tego skutki. Dobrze że wspomniałeś Dominika i całą resztę efektów social-mediów i nienawiści w sieci. Ten problem będzie coraz gorszy.
Dokładnie zrozumiałaś tekst, tak jak chciałem go przekazać. Dziękuję i chciałbym dodać, że reagowanie to mało, ale zwracanie uwagi na błędne myślenie, zwłaszcza dla młodych osób, byłaby najskuteczniejszym sposobem radzenia sobie z nienawiścią w sieci i poza nią.
Właśnie to jest najgorsze, że prawdopodobnie wielu zabierało głos w tej sprawie, bo zwyczajnie był to „modny” temat. Niestety ludzie są okrutni i czasem zrobią wszystko dla polubień na instagramie.
Tak jest zawsze, jeden poczuje empatię, a inny okazję do nabicia obserwatorów na profilu w IG.
Ludzie są różni i o ile to nie jest tak duży problem, jak wylewanie swoich frustracji na kogoś innego, to również warto na to zwracać uwagę, gdy ktoś się promuję na czyimś nieszczęściu.
Gdy usłyszałam o tym wydarzeniu, to się przeraziłam. Poczułam że nienawiść i hejt przejawiają się w nowy i dużo bardziej agresywny sposób. Teraz szczerze mówiąc po przeczytaniu twojego tekstu, zaczynam się bać o to, do czego mogą być zdolni ludzie.
Będzie coraz gorzej. Już teraz trudno powstrzymać hate, a media społecznościowe i poczucie nietykalność rośnie.
Nienawiść jest w ludziach od pokoleń. W tej sytuacji z Panem Pawłem Adamowiczem, to bardziej sprawa choroby psychicznej. Nie wierzę że od czytania głupstw w internecie można kogoś zabić.
To prawda, nienawiść była, jest i będzie. Tylko wiesz, musiał mieć jakieś potwierdzenie, że nie wszyscy Pana Pawła lubią, co mogło potwierdzić jego przekonanie do tego co ostatecznie zrobił. Dlaczego nie padł ofiarą ktoś inny, tylko sam prezydent? Uwierz mi, ludzie w Internecie czują się na tyle wolni i pewni siebie, że moim zdaniem to kwestia czasu, kiedy tę pewność, poczucie władzy przeniosą poza Internet. Dla mnie ten moment nastąpił podczas Finału WOŚP.
Nienawiść będzie, ale nie powinniśmy się na nią zgadzać, tak jak pisał Patryk.
Właśnie reagowaniem na hate, który dotyka kogoś kogo oglądamy czy nawet czytamy, może skutecznie oduczyć takich zachowań, ale ten proces musiałby trwać latami.
Moim zdaniem Hate wywodzi się z USA gdzie Obrażanie jest na porządku dziennym. Co można zrobić? Restrykcyjne kary. Za obrażanie nie mające w celu poniżenie jest ok a ten co mówi o wadach wytykając osobie do więzienia albo grzywna na cele charytatywne.
Kary to byłby coś. Rozumiem ile wpływałoby zgłoszeń na Policję, ale przynajmniej gdyby Państwo Polskie coś z tym robiło, mielibyśmy przynajmniej minimalne szanse na normalne życie, a nie nożowników biegających po ulicy, którzy naczytają się w internecie agresywnych komentarzy i zabijają.
Nawet praca społeczna. Pierwszą moją pracą było sprzątanie parków. Taka kara mogłaby utrzeć nosa „pewniakom”.
Tylko pytanie, czy starczyłoby pracy każdemu nastolatkowi który chce się pożądzić na fejsie.
Hmmm…. 😀 Rodzice by zapłacili kilka kar za synka czy córeczkę i może zaczęliby pilnować co robi w Internecie.
Jestem pod wrażeniem tego co napisałeś. Na początku trudno było mi to pojąć. Myślałem że to jakaś skończona głupota, ale po dłuższym zastanowieniu wróciłem i postanowiłem to przemyśleć jeszcze raz. Rzeczywiście coś w tym jest. Gdy nie było internetu uważaliśmy na to co mówiliśmy, teraz przez motywacyjny bełkot i Facebooka potrafimy siać nienawiść i doprowadzać ludzi do depresji swoją nienawiścią.
Nienawiść jaką poczułam na sobie, bardzo mnie dotknęła. Koleżanka z klasy zażartowała z mojej bluzki w szkole, po prostu dla żartu, a chwilę później na poważnie drwiła ze mnie cała szkoła.
Dla osoby, która nie radzi sobie z opinią ludzi, jest wstanie załamać się nawet krzywym spojrzeniem, nie mówiąc już o tym, jak hate wpływa na samopoczucie poza Internetem czy nawet w nim.
Tu nawet nie chodzi o to, nie powinniśmy nikogo obrażać bo myślimy inaczej czy nie zgadzamy się z kimś.
Gdybym czuł, że mogę, to hejtowałbym Patrykowi każdy artykuł na blogu. 😛
Jak Cię znam Darku, to szybciej byś słodził i poszlibyśmy na piwo z dziewczynami.
Piwo, dziewczyny, co Ty masz w głowie? Dupek!
Hahaha! Chcesz bana? 😀
Jeśli miałbym hejtować to tylko z Tobą i tylko siebie na wzajem.
To nie jest nienawiść, po prostu dobrze się znamy. 🙂
Tak długo ignorowaliśmy hejt który jest wokół nas że w końcu musiał nastąpić przełom. Zgadzam się z tobą, smartphony zrobiły z nas papkę.
Mają swoje zalety, ale gdyby nie rozwinęły się w tak szybkim czasie, a autorzy portali społecznościowych zareagowali, rozmawialibyśmy i analizowali co mówimy i robimy.
Wiele czasu zajęło mi nie branie sobie do serca opinii ludzi, na których mi po prostu nie zależy. Im człowiek starszy, tym bardziej zaczyna cenić sobie to, aby w jego otoczeniu znajdowali się ludzie nadający na tych samych falach – takie są moje odczucia.
Przebywanie wśród tych, którzy nas wpierają i wśród których czujemy się dobrze. Piękne uczucie. Ludzie kulturalni, przy których się rozwijamy to dar.
Wartościowy tekst 🙂
Nie przepadam za ludźmi, którzy myślą, że są zabawni, bo rzucą jakiś żart, który nikogo nie bawi, a jedynie rani adresata głupiej uwagi. Sama staram się szanować każdego, kto to na to zasługuje, dlatego nie rozumiem, jak można tak wyzbywać się kultury.
Własnie też tego nie rozumiem i jest mi przykro gdy ktoś puszcza w moją stronę takie uwagi. Chyba, że to przyjaciele, którzy nie chcą tym sprawić mi przykrości, a jedynie się podroczyć. Tylko muszą to być bardzo bliscy mi ludzie, bo inaczej po prostu nie potraktuję tego jako żartu. Często reagowanie nic nie daje.
Oczywiście… moja mama byla swietna i ze wszystkim do szkoly latala a nie poswieciala mi nawet 5 min na rozmowe … i tak do dzis zostalo ,tylko ze czesto plakalam przez to ..teraz sie zmadrzylam i juz nie dzwonie tzn raz na miesiac ,dwa na 5 min bo czasu matka nie ma … więc ok . Jak jej powiedzialam o tym co mam ,to powoedziala przez tel „wez sie do roboty ,więcej godzin i ci samo minie nie bedziesz miala czasu na głupoty!” ….hehe ale juz sie nimi nie przejmuje
Ciekawe jakby zareagowała, gdybyś Ty dla mamy odpowiedziała, tak jak mama dla Ciebie?
Młody człowiek nie radzi sobie z poniżaniem w szkole, rodzice uważają, że to nie problem. Tylko pytanie, czy gdyby matka takiego dziecka, wychodziła do pracy i obrywała kamieniami, czy wtedy byłaby przekonana, że jednak szkolne problemy dziecka, są ważniejsze?
To prawda, właśnie na tym polega stawianie się w czyjejś sytuacji.
W szkole z tym zjawiskiem można się spotkać, sam przez większość życia miałem wokół siebie takich ludzi którzy wręcz się cieszyli kiedy mnie nie było.
Czy teraz są wśród Ciebie osoby, wśród których dobrze się czujesz?
Lepiej bym tego nie podsumował. Zgadzam się z Tobą w 100%. Mogę dodać, że w bardzo przystępny sposób te kwestie porusza książka pt.”Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi”.
Będę musiał przeczytać, dzięki. Niestety nie wszyscy potrafią okazywać szacunek, nawet jeśli wobec tej osoby go nie mają.
[…] ,,Chcę być kimś!” – książki dla młodzieży […]
[…] się też wiele fajnych sytuacji. Wydarzyło się wiele dobrego, o czym więcej napisałem ,,Jak przetrwaliśmy razem kolejny rok„? W skrócie to z czego jestem dumny i jak wyglądał ubiegły rok, prezentuje się […]
[…] Pokonaj wymówki – ,,Unf*ck yourself. Napraw się”! […]
[…] Twój sposób na problem z bezsennością […]
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! bliscy cel cele dojrzewanie dorastanie dyskusja dzieci dziecko kłopoty nastolatek nastolatkowie praca problemy przyjaciele rodzice rodzina rozmowa sukces sukcesy szkoła wychowanie wychowywanie wyzwania znajomi życie Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
Ja właśnie zmieniam prace 🙂 Jak to się mówi nowy rok = stara ja to przynajmniej nowa praca 😉 Ja staram się być w pracy bardzo uwazna i efektowna ale wiem kiedy mogę sobie pozwolić na mniejsze lub większe leniuszki. Jesteśmy ludźmi i nie da się być idealnym non stop – tym bardziej w pracy. Staram się to wypośrodkować i wszystko w granicach zdrowego rozsądku. Zdrowie przede wszystkim. Oczywiście w szkole często stawiała na tzw .spontan i było ok choć nie zawsze 😄 Moja praca jest jednak dość wymagająca.
Jeśli już o tym rozmawiamy, w pracy też liczy się atmosfera i żeby każdy czuł się dobrze. Nie pisałem o leniuchowaniu w pracy, a bardziej porównywałem pracowanie pod kątem staranności, a tempa.
Nie wyobrażam sobie związku, w którym tylko jedna z osób ma szereg obowiązków. W moim związku dzielimy się obowiązkami. Nie wszystko jestem w stanie zrobić, jak np. pociąć drewno na opał, dlatego jest to zadanie przypisane mężowi. Ale za to wymieniam się innym zadaniem, które on nie cierpi robić.
Właśnie tak powinno być. Jedno myśli o drugim, a nie honorem i przypisywaniem etykietek (kobieta do garów, facet do prowadzenia auta). Wkurza mnie taki podział, poza tym gdyby się nad tym zastanowić, to nawet zrobienie prostego obiadu, to ogromny powód do dumy, przynajmniej dla mnie. Cieszę się, gdy partnerka cieszy się z niespodzianek.
Ja przestałam się przejmować opinią innych, w zasadzie w ogóle mnie ona nie interesuje. Robię swoje i już. Jeśli chce zapytać o opinie pytam ludzi, którzy są wobec mnie szczerzy. Do serca biorę opinie najbliższych bo wiem, że chcą dla mnie jak najlepiej.
Mam podobnie, chociaż ciężko ignorować ludzi, którzy uważają, że się liczą i myślą, że robią dobrze, doradzając nam.
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! dyskusja etat młodzież motywacja organizacja pracy praca rozmowa rozwój osobisty życie Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
Super wpis. Bardzo często mówi o tym Gary Vee. „Self awareness” jest kluczową umiejętnością w życiu każdego człowieka.
W niewielu sytuacjach radzę, aby udawać i kłamać, natomiast w tych niestety musimy tak robić.
To co wiem na pewno to warto byc milym dla innych ludzi, gdyz nawet jest oni nie sa dla Ciebie, bo nigdy nie wiesz przez co przechodza danego dnia! A usmiechy sa zarazliwe 🙂
natomiast niestety temat ktory poruszyles, zwlaszcza wsrod mlodziezy jest aktualny. Ja jus sie nauczylam, ze bycie soba i czucie sie dobrze z samym soba jest najwazniesze!!
W życiu nie zawsze mamy okazję być sobą i żyć w zgodzie z sobą. Niestety taka jest prawda. W pracy nie powiesz, że na coś się nie zgadzasz, bo zwyczajnie wylecisz. Jeśli powiesz, że nie chcesz się tłumaczyć, też będziesz mieć kłopoty. Dlatego pomiatanie pracownikiem jest tak popularne w naszym kraju.
[…] Dlaczego nienawidzimy pracy na etacie? […]
No właśnie bycie sobą to luxus a może umiejętność dojrzałej osoby…
Luksus to mało powiedziane, to wolność, która niestety nie może być spełniona u wszystkich.
Przyznam, że przeczytałam od początku do końca. Świetny wpis, bardzo mnie wciągną. Według mnie związek polega na zrozumieniu, nie tylko facet powinien iść na kompromis. Bo przeważnie nic z tego dobrego nie wynika, znam bardzo podobne przypadki które opisałeś osobiście. Duży wpływ nieraz też na związek miewają tz. osoby trzecie, potrafiące wprowadzić trochę niezdrowej atmosfery do związku dwójki ludzi. Poruszył mnie wpis, bo przypomniał jedną sytuację. Gorąco pozdrawiam i zapraszam do siebie na modnenewsy, może coś Ciebie zainteresuje. A aj z przyjemnością, tutaj jeszcze nie raz wpadnę.
Zapraszam. 🙂 Dziękuję za odwiedziny. Nie zawsze mężczyźni psują związki. Czasem jakaś koleżanka rzuci jakimiś durnymi wnioskami, ktoś niepotrzebnie się wtrąci, albo duma weźmie górę i dochodzi do sprzeczek. A wystarczy tylko usiąść i spokojnie powiedzieć o swoich obawach, wysłuchać i nie obrażać się.
Ja już kalendarze mam, najważniejsze sprawy są w nie jednym miejscu coby na pewno nie umknęły:)
Rozpisywanie wszystkiego w kalendarzu to świetna sprawa. Daje możliwość dopilnowania najważniejszych zadań.
Jakiś czas temu robiłam sobie rozrachunek z życia i zauważyłam, że było wiele rzeczy, które mogło się potoczyć inaczej, ale z drugiej strony one też prowadziły mnie tą, a nie inną drogą, dzięki czemu doszłam do tego, co teraz mam. Mogło być lepiej, ale mogło być też gorzej. Nigdy się tego raczej nie dowiem.
A co do ostatnich akapitów, to tak, warto wierzyć w swoje możliwości i próbować sięgać gwiazd, choć w pierwszej chwili wydaje się to niemożliwe. Przekonuję się o tym niemal każdego dnia 🙂
Podchodzę do tematu trochę inaczej. Zastanawiam się gdzie popełniłem błędy, że właśnie jestem w tym miejscu. Obecnie nie podoba mi się to jak wygląda moje życie zawodowe. Chciałbym pójść dalej, nienawidzę utykać w jednym miejscu. Gdybym widział jakieś plusy, byłoby mi łatwiej.
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! coaching dyskusja motywacja porady rozmowa rozwój osobisty wsparcie życie Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! lifestyle Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
Muzyka odgrywa ważna rolę w moim życiu. Dzięki za ten opis. Zapiszę sobie ten tytuł. 🙂
Daj znać jak się podobało, gdy już przeczytasz! 🙂
Lubię tych panów, lubię Kombi, O.N.A. to nie były moje klimaty, ale Chylinska jest naprawdę mocną zawodniczką i wielkim talentem 🙂
W ostatnich latach płyty i koncerty Agnieszki to prawdziwy sztos! 🙂 Gdy dowiem się, że tworzy coś nowego, cieszę się jak małe dziecko.
czasem nie trzeba wychodzić z domu…. w necie, czasem smsy i telefony potrafią zniesmaczyć
Niestety tak jest, mimo wszystko taka szczera spowiedź przed samym sobą, warto zrobić. Najgorzej jest okłamywać samego siebie.
Myślę spoko pozycja dla fanów i sympatyków zespołu
Nawet nie fanów, dużo jest ciekawostek z tego jak działały kiedyś i w jaki sposób funkcjonują dzisiaj zespoły i muzyka. Fragment o różnicach w tworzeniu muzyki u nas, a za granicą jest bardzo ciekawy.
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! […]
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! […]
[…] Dołączam do grona osób posiadających plakaty! coaching Czas wolny dziecko motywacja przyjaciele rodzina rozwój osobisty znajomi życie Udostępnij dalej: Autor: Patryk Tarachoń Nazywam się Patryk i jestem blogerem. Treści artykułów opieram na prywatnych doświadczeniach oraz sytuacjach czerpanych z otaczającej codzienności. Często swoje wypowiedzi bazuję na doświadczeniach i spostrzeżeniach. […]
[…] Jak zabrać się za szukanie pracy? […]
[…] internetowym. Edycję zdjęć możesz wykonywać w Gimpie, opisanym dokładnie w artykule „Nowe opcje i zastosowanie programu GIMP przez blogerów”, lub innej aplikacji (z tą różnicą, że mobilnej), na Android lub iOS, która nazywa się […]
[…] Wiedziałem, że na swoim blogu będę kontynuował to co już pisałem w poprzednich latach, a przy tym rozbudowywał kategorie o nowe treści. Więcej o procesie wprowadzania zmian na blogowej drodze, przeczytasz w artykule ,,Jak przeprowadziłem rebranding bloga”! […]
[…] O tym więcej opowiadam w artykule ,,Co publikować w Internecie, aby zadbać o swoje bezpieczeństwo”. […]
W tym roku pogoda jest paskudna. 🙂
Pogoda pogodą, przynajmniej dla mnie, najgorsze są trudności, w realizacji celów.
Ja jestem zdania że ak pies to nie hałas. Che puścić fajerwerki albo coś w tym stylu idę na bezpieczną odległość by pies był w domu a ja kilka set metrów. Dziewczyna ma psa i nie puszczam nic i da się przeżyć mam tu na myśli fajerwerki.
Tylko co jeśli mieszkasz w mieście i odpalają je tuż przed oknem, a psa lub innego zwierzaka domowego nie idzie uspokoić ani opanować?
Oczywiście zgadzam się, że zwierzętom nie wolno pozwalać na wiele rzeczy, siedzenie przy stole jest niedopuszczalne u nas. Ale jest przeciwniczka petard, jest to niebezpieczne forma zabawy dla każdego. Poza tym w sylwestra mój piesek, który przez jakiś czas chorował, został na 3 godziny sam w domu i wtedy właśnie zdechł. mam uraz.
Po takim wydarzeniu, trauma pozostaje. Zwierzaka nie można zostawiać samego, natomiast tym tekstem, chciałbym uświadomić, że przy gościach, może zachowywać się inaczej. Poza tym nawet wobec domowników, może zachować się inaczej.
Współczuję…. byłeś z tym u lekarza? Jak sprawa sie zakończyła? Mało szczegółów podałeś jak doszło do tego… ciekawe ze akurat Ciebie wybrał? Jakiś mały pies czy większy to był?
Tak, byłem szczepiony i ja i pies. 😀
Poza tym opuchnięcia dużego nie było. Po kilku dniach dałem już normalne stanąć na nią i przejść po pokoju, a po pod koniec tygodnia odbywałem z dziewczyną pierwsze spacery. Niestety tydzień później poszedłem do pracy, co bardzo mi utrudniało i pracę o powrót do siebie.
W szczegóły nie wchodziłem, ponieważ głównie chciałem się skupić na temacie, zwierząt i tym aby na nie uważać w domowym zaciszu i podczas goszczenia bliskich nam ludzi. Piesek jest niewielki, mieszaniec. Natomiast gdy się boi po prostu staje się agresywny.
O kurcze, to musiał być niesamowity ból. Według mnie właściciel psa powinien być przygotowany na taką sytuację.
Do dziś boli i jeszcze w pracy byłem. Żałuję, że zdecydowałem się pójść, bo czuję się okropnie. Stopa boli jeszcze bardziej, a zrozumienia ani trochę ze strony współpracowników.
To był pracowity i owocny rok 🙂 Masz ciekawe artykuły i chętnie je czytałam. Życzę, by ten rok był równie dobry, a nawet lepszy.
Pozdrawiam 😉
Dziękuję, bardzo mnie wspierałaś przez 2018 rok, bardzo Ci dziękuję. W tym roku stawiam na nowe, jeszcze lepsze artykuły oraz rozwój newslettera (wysyłanie listów).
Kolejna osoba poleca już „Zaufanie czyli waluta przyszłości”. Będę musiał się za nią zabrać. Kawał dobrej roboty w tym roku! 🙂
Jeśli nie masz pewności, zajrzyj do recenzji, albo napisz do mnie prywatnie. Chętnie opowiem Ci na jej temat więcej.
Gdy zobaczyłam zajawkę tego posta na Insta wiedziałam, że muszę go przeczytać. Bardzo mnie zaintrygowało pytanie: „które książki są lepsze…?”.
Patryk, świetna analiza i przyznaję, że dopiero teraz uzmysłowiła mi te różnice. Pozdrawiam, Joanna
Witaj! Właśnie ta jedna zasadnicza różnica, ma ogromny wpływ na lekturę. W książkach wydawanych „tradycyjnie”, muszą być zachowane pewne schematy, albo zwykle dba się o nie. Książki wydawane na własną rękę, są dużo lżejsze i mniej w nich powtórzeń, aby zająć czas czytelnika. Jest więcej konkretów, a czasem dzięki mniejszej profesjonalności, przyjemniejsze czytanie.
Przydatne propozycje książkowe. Zapisuję!
Więcej o nich napisałem w linkowanych recenzjach. 🙂
Super kalendarze. Ja wybrałam kobiece motywacje.
Właśnie na tym mi zależało, aby każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Dziękuję za pobranie i oby dobrze służyły! 🙂
[…] Uwaga! Jest jeszcze dostępny kalendarz ze zdjęciami krajobrazowymi, przygotowanymi przez Paulinę Radziszewską z Wymiarowego Bloga! Dostępny do pobrania jest po zapisie na newsletter u dołu strony. Więcej na temat kalendarzy przeczytasz w artykule ,,Kalendarze do wydrukowania na 2019 rok„ […]
pomysł super podoba mi się 🙂 I to zawsze coś oryginalniejszego niż te ze sklepu:)
Dziękuję. Robiłem je na początku pod siebie, aby mieć łatwiejszą rozpiskę na rok. Później uznałem, że dobrym pomysłem będzie udostępnienie go dalej.
[…] nowości, ale najbardziej moją uwagę zwróciła nowa wersja GIMP’a, o którym pisałem ,,Nowe opcje i zastosowanie programu GIMP przez blogerów„ oraz aplikacje […]
[…] takim zleceniodawcom mogę się jeszcze bardziej rozwijać. Dzięki poleceniom dotarliśmy na ,,Pole Lawendy – odpoczynek w niezwykłym otoczeniu„ oraz trafić do Kielc o czym pisałem w ,,Pobyt w Kielcach – utrudnienia i zalety […]
[…] jak o mały włos nie dałem się naciągnąć bardzo przebiegłym kobietom, o czym pisałem w ,,Uważaj na oszustów – mogą być wszędzie„! Dużym zainteresowaniem cieszył się również tekst ,,Alkohol jako sposób na […]
[…] Irytowały Was różne sytuacje, z którymi nie potrafiliście sobie radzić. Najlepsze było to, że dla mnie osobiście też się to zdarza po dziś dzień, natomiast dzięki Waszym wiadomościom, wspólnie nauczyliśmy się z nimi radzić. Przykładowo wiemy już co robić ,,Gdy znajomy obrazi Cię w towarzystwie„. […]
[…] Czy musisz być koniecznie w social-mediach? […]
[…] ,,Bądź Online” – stwórz swoją stronę internetową z Olą Gościniak! […]
[…] ,,Mówiąc Inaczej” – jak pojąć zasady języka polskiego? […]
[…] oraz ,,Nie Otwieraj Oczu” z Sandrą Bullock. Pozostałe produkcje, opisałem w artykule ,,10 produkcji które warto zobaczyć w Netflix„, gorąco polecam zapoznać się nie tylko z moimi propozycjami, ale również tymi w […]