przyjaciele

Ludzie to jednak potwory

Wydajesz książkę! Nie miałam o niczym pojęcia. Gdzie można kupić?

To pozamiatałeś. nie spodziewałam się

Jak na początkującego nieźle ci idzie

Miałam o tyle dobrze, że z WF-u byłam zawsze zwalniania (z powodu problemów zdrowotnych), za to pewne rzeczy mogłam wyraźniej widzieć z boku. WF był często bzdurą, miało się wrażenie, że wuefista sam nie wie, co chce robić, a uczniowie cieszą się jedynie, że z tego przedmiotu nie ma kartkówek. Plus – w okresie licealnym – mniej i bardziej stresujące sprawy związane z przemianami fizycznymi i hormonalnymi, plus kompletny brak w większości polskich szkół zaplecza sanitarnego związanego z WF-em. WF na pierwszej lekcji lub w środku? Żaden problem. Prysznice? Phi. Powiedzieć uczniom na następnej, powuefowej lekcji „ale śmierdzicie”? No pewnie!
Na WF-ie czytałam książki i cieszyłam się, że mnie to omija. Dziś mam stały karnet na siłownię i zastanawiam się, dlaczego w szkole lekcje wychowania fizycznego wydawały się (i mnie, i innym) tak głupią sprawą.
Powodzenia z książką 🙂

Ja też nie przepadam za wfem, w sumie do drużyn wybierani mnie jako jedna z ostatnich, ale za bardzo się nie przejmowałam. Jak grałam słabo to po prostu mówiłam, że mi się nie chce, miałam w nosie co myśleli o mnie inni. Potem problemy ze zdrowiem wyłączyly mnie z wfu i w końcu miałam czas na mądrzejszy rzeczy 🙂

Opowiadanie własnej historii często inspiruje innych do podjęcia działania 🙂 Życzę powodzenia w sprzedaży ksiażki.

Dla każdego jego problemy wydają się najgorsze, ale to nie oznacza, że nie jest w stanie sobie z nimi poradzić. Warto prosić o pomoc bliskich.

Dalej się będę upierać, że hejt wynika z zawiści, a nie z zazdrości 😉 I jeszcze ze zmieszania dwóch elementów: poczucia (utrwalanej) bezradności – oraz wściekłości na siebie, przekierowywanej na innych. Jeśli mam potrzebę wylania na kogoś jadu w komentarzach, jeśli mam potrzebę udowodnienia mu, jakim jest zerem etc. – bo na przykład ma samochód, na który mnie nie stać, fajniejszą pracę ode mnie, lepszą sytuację życiową czy cokolwiek, choćby batoniki – to moja zawiść pozwala mi odczłowieczyć tę osobę (a nieczłowieka łatwo hejtować, sam się o to prosi, prawda?); moja bezradność dzięki hejtowi się umacnia, bo gdy hejtuję, nie mam czasu robić czegoś innego (na przykład ruszyć tyłka i poszukać lepszej pracy albo zrzucić nadprogramowe kilogramy); a moja wściekłość na siebie daje sobie wmówić, że wściekła jestem na innych, bo to ich wina, że się nie nauczyłam, nie zarobiłam, nie schudłam, nie urodziłam z talentem albo dwumetrowymi nogami. Fajnie jest, siedzę przed laptopem, piszę ludziom, jacy są debilni i żałośni, i się świetnie bawię – może nawet zdołam nie zauważyć, że ci ludzie mają moje hejtowanie totalnie w nosie, bo w czasie, gdy ja piszę hejterowskie komentarze, oni idą zrobić ze swoim życiem coś ciekawego.

Co do Twojego pomysłu, to mam bardzo duże zastrzeżenia. Nie chciałabym wcale świata wirtualnego, w którym musisz się legitymować (ale za to jak wzbogaciłby się przemysł produkcji lewych dokumentów… serio). Absolutne „nie” dla pomysłu „Internet 18+” – jak i kiedy chcesz nauczyć dzieciaki korzystania z sieci? Tym bardziej w dzisiejszych czasach, gdy nowe technologie coraz bardziej wchodzą do edukacji – ba, edukacja medialna jako przedmiot staje się coraz częściej oczywistym zagadnieniem na studiach o charakterze pedagogicznym. To tak samo, jakbyśmy powiedzieli „TV 18+”. Niepraktyczne, niewychowawcze, nielogiczne. Ideowo może i ładne, ale pozbawione szerszego spojrzenia na cały proces edukacyjny, który polega nie na tym, że zabraniasz, zabierasz i nie pokazujesz – tylko na tym, że pokazujesz, pomagasz wybierać, uczysz unikać zagrożeń i świadomie korzystać.

Przy okazji nieźle by to ubiło literacką część blogosfery – a to obecnie fenomenalna przestrzeń warsztatów pisarskich, które cenię całym sercem (choć zdaję sobie jednocześnie sprawę z tego, jak wiele tam kiepskich tekstów – ale hej, gdzieś i jakoś trzeba zacząć). Sama w blogosferze literackiej posługuję się pseudonimem, bo zwyczajnie chcę oddzielić jedną część swojej blogowej działalności od drugiej. I mam do tego prawo. Jeśli miałabym nie mieć – to tak samo trzeba by odmówić prawa pisarzom do używania pseudonimów literackich 😉

Więc nie, stanowczo nie dla działań z serii „zabronić, wylegitymować, ograniczyć”. Potrzebna jest edukacja – pokazanie, jak korzystać etc. Potrzebna jest zmiana sposobu, w jaki w ogóle się dziś porozumiewamy, bo Internet to tylko zintensyfikowana wersja tego, co mamy w realu. I potrzebna jest – zgoda na to, że nigdy nie będzie idealnie, a człowiek jest tak sprytnym stworzeniem, że obejdzie najlepsze zabezpieczenia systemowe (jak pokazują różne przykłady z historii – dzięki mu za ten spryt). Przypomnę, że prohibicja wcale nie sprawiła, by alkohol zniknął – było go równie dużo, jeśli nie więcej, i pojawiły się dodatkowe, nielegalne sposoby „zajmowania się” nim. Każda prohibicja przyniesie taki skutek – i dlatego dziś rozwinięte kraje sięgają nie po prohibicję, lecz po edukację z zakresu spożywania alkoholu. Z internetem potrzebujemy tego samego.

Tego podejścia do tego, żeby osoby homoseksualne miały więcej praw trochę nie pojmuję. Nie wydaje mi się, żeby była to sprawa, która powinna wpływać na dodatkowe przywileje w społeczeństwie.
Też nie zgadzam się na adopcję przez nich dzieci, które jednak potrzebują ojca i matki, a nie rodzica 1 i rodzica 2.
A jeśli chodzi o sprawę seksu, to znam wiele par, które czekały z tym do ślubu i były zadowolone z tej decyzji, dzięki temu uczyły się, że to nie jedyna sfera ich miłości i nie oczekiwały, że druga strona będzie na każde ich zawołanie. Wiem, są wyjątki, ale trzeba zauważyć, że prawdziwa, trwała miłość nie opiera się jedynie na tej sferze.

Świetna sprawa, świetna tematyka, na pewno pomoże niejednej osobie 🙂 gratulacje i powodzenia!

A ja nie znam tej osoby ani bloga, jednak gratuluję tylu osiągnięć !

Mnie osobiście bardzo podoba się fragment, gdzie udostępniasz grupy na fb. Skorzystam oczywiście! 🙂

Zamówione czekam na premierę

Czytałam blog przygotuj się na start i bardzo mi się podobał. Często w autobusie gdy wracałam do domu. Książka będzie zbiorem tekstów ze starego bloga?

Byłam na livie i słuchałam jak Patryk opowiada o książce i jestem zainteresowana. Gdyby wyszła papierowa wersja też bym kupiła. Jestem ciekawa tego czy w książce znajdą się anegdoty pod kątem dzieciństwa, jaki był dziadek, mama i tata, albo co czułeś gdy poszedłeś do szkoły. Mam małe dziecko i nie zawsze wiem jak się czuje gdy wraca z pierwszej klasy. Nie chce opowiadać bo uważa że mama i tak nie pomoże. Ciężko mi cokolwiek zrobić nie wiedząc jak sobie radzi.

Po wiadomościach które wysyłasz mi na email czułam że coś się święci. Myślę że pomysł ma potencjał i mógłby się sprawdzić. Podoba mi się koncepcja i podejście do ebooków. Widzę potencjał i papierową wersję.

Myślę, że jednak problemem jest Kościół (oczywiście nie wiara). Instytucja ta chroni pedofilów. Widziałbym problem właśnie tutaj, w instytucji KK jako złej.

Gdyby taka książką pojawiła się w księgarniach gdy jeszcze byłam w gimnazjum kupiłabym ją bez zastanowienia. Czasy podstawówki i gimnazjum nie wspominam szczególnie zbyt dobrze, był to czas pełen przykrości i wyzwań. Mając taką książkę z pewnością byłoby mi łatwiej przez to wszystko przejść bo nie czułabym się w tym sama. Wspaniale, że pomagasz swoim blogiem, ćwiczeniami, książką i innymi produktami pomóc młodym ludziom i zbudować dla nich wsparcie i miejsce gdzie mogą poczuć się zrozumienie i uzyskać pomoc.

Bardzo miło widzieć, że tak szybko się rozwijasz. Życzę powodzenia! 🙂

Dzisiaj zamówiłam zobaczymy jak się będzie czytać 🙂

Zastanawiam się dlaczego fb blokuje link na mojej własnej prowadzonej przeze mnie stronie. Linki dodaję raz na tydzień, głównie galerie z blogspota- powód prosty -nie podoba mi się wstawianie zdjęć na fb – traci się nad nimi jakąkolwiek kontrolę. Siedzę i dumam co zrobilam źle 🙂 Czy linkowanie wpisu na własnym fp to już spam?

Ja również w miarę na bieżąco śledziłam zmagania Ani z wydaniem książki – to bardzo ambitna i cierpliwa dziewczyna. Kibicuję Ani i mam nadzieję, że jej trud self-publishingu zostanie odpowiednio wynagrodzony. A książkę opisałeś zachęcająco 🙂

Starość jest niewdzięczna. Ludzie całe życie poświęcali się ważnym sprawom, żeby na ostatnie lata życia zachowywać się w taki sposób? Bardzo słaba nagroda za życie i poświęcenia.

Patryk bardzo Ci dziękuję za obecność, wsparcie i tak wnikliwą, szczerą opinię o „Nieidealniku. Sztuce szczęśliwego życia”. Najpierw odniosę się do tego, że faktycznie jest kilka nie dociągnieć i ciesze się, że o nich również wspomniałeś. Mam nadzieję, że nieidealności nie wpłynęły na Twoje ogólen wrażenia. Licze na to, że będzie w niedługim czasie spotkać się na dłużej w Bialymstoku. I raz jeszcze dziekuję za przepiękny Las w słoiku <3

Ściskam,
Ania

Winą wynaturzen jest zła doktryna, celibat, wprowadzony przez Rzym w celu zabezpieczenia majątków po zmarłych proboszczach. Słowo Boże mówi że przywódca kościoła lokalnego (zboru,parafii) ma mieć Żonę i dzieci, ma dobrze zarządzać swoim domem, zanim zacznie zarządzać domem Bożym. Więc jest konkretna reguła i wytłumaczenie jej. Oczywiście celibat istnieje w Piśmie Świętym, ale na zasadzie ,,kto chce,, a nie nazasadzie musisz. Niewola i odwrócenie się od zasad Boga zawsze doprowadza do wynaturzen i tak się dzieje w przypadku Kościoła Rzymsko Katolickiego – odejście od Słowa Bożego przyniosło im efekt, im wyżej w hierarchii tym gorszy w skutkach.

Jeżeli chodzi o Kościół to ujmę to tak: „nie w księdza wierz, ale w Kościół, nie szukaj podłych błahostek.” ~> https://youtu.be/YyJOSDpmVm8

I dwa. Tylko nie mów nikomu Kościele nic dobrego. ~> https://youtu.be/ngaTYKPkI4o

Wydaje mi się to tylko pretekstem. sama pedofilia jest sprzeczna z nauka Kościoła (co wcale nie jest takie oczywiste w innych religiach), jedyne co bulwersuje to krycie przez hierarchów.

Dziękuje Patryk za Twój głós i wsparcie 🙂 The Real Catwalk Polska był bardzo potrzebny. To co się obecnie dzieje w sieci i mediach przeszło moje najśmielsze oczekiwania! Mam nadzieję, że to pierwszy krok w kierunku normlaności, wrażliwości i emaptii – bo tego nam Polakom najbardziej potrzeba 🙂

Wow, nie wiedziałem, że wystawiają to w w teatrze (który jest sto razy lepszy niż kino)!

Scenografii nie robil Pan Suski tylko Pan Czyz Slawomir a kostiumy Anna Czyź
Pozdrawiam

Spojrzałam raz jeszcze, widzę zadowolone kobiety 🙂 Super! Pozdrawiam, podziwiam za odwagę, i nie chodzi mi tylko o spacer w bieliźnie, chodzi mi o to, że w ogóle się angażują 🙂

To coś dla mnie! Wchodzę na stronę ale zamówię najtańszy bo na razie ciężko z kasą 🙁

Hejka Od poniedziałku do piątku, kiedy budzik dzwoni i muszę wstać, czuję się jakbym właśnie została siłą wyrwana z łożyska matki i musiała iść na długą wojnę z potworami. Dodam, że nie idę na pole walki, ale do pracy, która jest nieskomplikowana, trwa 7 godzin, czasem może być jednak stresująca. Tak było również, kiedy byłam dzieckiem, potem nastolatką i musiałam wstać rano i iść do szkoły. Nigdy nie miałam problemów z nauką, wprost przeciwnie. Czy tylko ja tak mam? Moi znajomi cieszą się z nowego dnia, dla mnie to kolejne wyzwanie.

Myślę że to jeszcze szybko się nie skończy

Jakie prywatne metody są najlepsze aby pomoc sobie i bliskim? Myślałam o zacznieciu codziennej terapii abym nie musiała być na oddziale zamkniętym a żeby tez było skuteczne. Zwłaszcza ze od roku pije i biorę codziennie a łącznie trwa to od 4 lat. Nie muszę chyba dodawać ze mam duże stany lekowe i ataki paniki gdy tylko przestaje brać czy pić.

Mega są te szkła! Podoba mi się to i cieszę się że można to zakupić w moim mieście! 😀

Mam taką snobistyczną koleżankę, jest okropna dla faceta nawet własne dzieci ją nie obchodzą.

W dzisiejszych czasach trudno zrozumieć kobiety, bo ona same nie wiedzą czego chcą… Z jednej strony pragną kochającego,czułego faceta a z drugiej strony pragną silnych bodźców ( żeby facet pokazał swoją meskosc, poprowadził ja w życiu, przejął inicjatywę )
Pozdrawiam

Bardzo fajny pomysł na biznes, jestem pod wrażeniem realizacji, które tworzycie. Powodzenia! 🙂

Zdecydowanie tak! Jstem zwolennikiem dążenia do swoich marzeń, by nie żałować po latach, że w ogóle nie spróbowało się. Nie ma sensu zakładać od razu porażki, bo nigdy nic nie wiadomo. Inne osoby z otoczenia zawsze będą komentować, ale trzeba podchodzić do tego z dużym dystansem i robić swoje. Nie poddawać się oraz właśnie pokazać tym ludziom, że od oceniania nic w życiu nie przychodzi, tylko od pracy i systematycznego dążenia do realizacji własnych planów. W ten sposób możemy osiągnąć sukces, czuć się spełnieni i zadowoleni z życia, a to jest coś wspaniałego. Warto wziąć los w swoje ręce i po prostu być kreatorami własnej rzeczywistości 🙂

Gratuluję dobrego pomysłu i realizacji.

Gratuluję sklepu. Widziałam ile pracy Cię to kosztowało i trzymam kciuki. Rozwijaj się! 🙂

Kubeczek zamówiony. Ten z dobrze ci idzie od razu mi się spodobał. Pełny profesjonalizm hej!

Znam gościa który w domu ma zapas wibratorów a jest singlem. 😛

Zgadzam się ze wszystkim bracie!

Ten tekst powinieneś opublikować pierwszego kwietnia.

Kubek z sercem dużo lepiej prezentuje się w realu niż na zdjęciach.

Przyznaję że pierwsze projekty nie były tak dobre jak efekt końsowy. Świetnie to dopracowałeś

Nie rozumiem tego więc się nie wypowiadam.

Jestem pierwszy raz tutaj i akurat tworzysz coś co bardzo mi imponuje.

Wiesz co, ja tu widzę dwie skrajności. Dziewczynę, która od początku nie była gotowa na poważny związek i faceta, który zamiast robić to co czuje robił to co wypada, żeby wyglądać lepiej w oczach innych. To nie mogło się udać, żadne z nich nie było do konca szczere, ani prawdziwe, żadne nie czuło, że to ta osoba. On robił wszystko żeby ją zadowolić, nawet kiedy nie miał ochoty – nie na tym polega związek. Najważniejsze to być wobec siebie szczerym. Mówić otwarcie, że coś nam nie pasuje, że na coś nie mamy ochoty.
Jak mój mąż mnie wkurza to mu mówię prosto z mostu o co chodzi, co mnie denerwuje. Jak nie mam ochoty gdzieś jechać albo nie pasuje mi żeby on jechał, to też mówię mu dlaczego tak jest. Różne mamy plany w ciągu dnia i gdyby nie to, że mówimy sobie szczerze co i jak to nie byłoby kolorowo.

Nawiedzony dom na wzgórzu to mój ostatni faworyt 🙂 godne uwagi jest też One Day at a Time, niestety już zakończony, ale poruszający wiele ważnych tematów – szybko się ogląda, polecam!
Po więcej inspiracji zapraszam też do siebie 🙂

Hmm, ciekawe. Nigdy o tym nie słyszałam i wygląda to jak uzależnienie i tak zresztą jest opisane, jako sposób na radzenie sobie ze stresem, a jak wiadomo każde uzależnienie jest tylko ucieczką,a nie rozwiązaniem problemu, dlatego warto by się przyjrzeć bliżej swoim problemom. Nie oceniam tego, brzmi całkiem zabawnie i jeśli komuś pomaga to cieszę się razem z nim.

Zastanawia mnie, skąd w ogóle w ludziach bierze się taka potrzeba zwracania na siebie uwagi. Czasami może mieć to jakiś związek z przeszłością i doświadczeniami z rodziny, przez co taka osoba bardziej wymaga zrozumienia i wsparcia.

Ja na szczęście jestem raczej taką osobą, która sama sobie „przemówiła do rozsądku – żyj chwilą, oczywiście rozsądnie i nie twórz scenariuszy przyszłości, które mogą nigdy nie nastąpić, bierz co daje życie aktualnie i nie zastanawiaj się nad tym co może być lub nie” – gdybym robił takie rozkminy to bym osiwiał. Nie jestem lekkoduchem i to nie jest tak, że nie myślę o przyszłości ale nie tworzę scenariuszy, które mają wpływ na moje „tu i teraz”.

Nie wiem, czy bycie chamskim można zaliczyć do dobrych cech konwersacji. Tak, powinno się być stanowczym i asertywnym, ale nie nazwałabym tego byciem chamskich.

A właśnie według mnie koniec roku to taki czas na podsumowanie i szybkiego poprawiania ocen z przedmiotów z którymi nam nie idzie. Na tą chwilę zazwyczaj zostawiałam sobie przedmioty, których nienawidziłam, np. biologia. Niestety nie można do końca zapomnieć o ocenach, a każdy chciałby się dostać na wymarzoną uczelnie i wtedy fajną sprawą jest takie szybkie poprawianie znienawidzonych przedmiotów.

Artykuł, który wzbudził wiele emocji i sprawił, że w portalach społecznościowych dostałem masę wiadomości. Tym artykułem zmierzam do tego, że chciałbym uświadomić, dlaczego młodzi przestali traktować pracę jako coś poważnego, a jedynie miejsce, w którym przychodzą zrobić swoje i wyjść, bez większego zaangażowania.

Nie łatwe są te pytania, ale to dobrze. Przynajmniej uświadamiasz jak wielkim problemem jest mobbing.

Zatrudniam młodych ludzi i niestety nie zawsze spisują się. Tłumaczą się niewiedzą, ale nie zawsze o to chodzi. Po kilku zatrudnionych „leniach”, zwyczajnie miałem dość nawet przeprowadzania rozmów kwalifikacyjnych, aż pojawił się chłopak, którego w ciągu kilku miesięcy awansowałem, chociaż przyszedł dopiero po szkole.

Nie pamiętam czy miałam wtedy jako dziecko przemyślenia, czy szkoła ma sens, ale teraz czuję jakbym przeżywała temat od nowa. Moja siostra w 5 klasie , prosi mnie często o pomoc w zadaniach domowych. Za każdym razem jestem zaskoczona i wręcz załamana jak bezsensowne czynności trzeba wykonywać. Niektóre z zadań po prostu są zbyt trudne, lub zbyt błache, i nic nie wnoszą. Poziom kompletnie niedopasowany do wiedzy dzieci.

Dużo wiedzy w pigułce. Jasne przykłady i jeszcze więcej uproszczonych wyjaśnień. Tak jak lubię.

Ostatnio właśnie rozmawialiśmy na zajęciach o szkole i tym, czy się przydaje w życiu. Trzeba przyznać, że wiele rzeczy nie jest nam potrzebnych, jeśli nie idziemy w konkretnym kierunku. Podstawowa wiedza przydaje się każdemu, ale reszta już tylko zainteresowanych tematem.
Jednak szkoła uczy pewnej dyscypliny, punktualności, są kółka, na których możemy się rozwijać. Ale też w różnych szkołach różnie to wszystko wygląda. I nie zawsze uczniowie mają możliwość rozwijania się w tym kierunku, który ich naprawdę interesuje.

Jednak się nie zgodzę. Mam inne przemyślenia na temat szkoły.
Mnie naprawdę nie nauczyła tego, co później stało się dla mnie ważne: pisania.
Pisałam jedynie nic nie wnoszące odtwórcze wypracowania. Podobnie było na studiach.
Myśleć potrafię logicznie bez matematyki. Uważam, że kojarzenie matematyki z logicznym myśleniem to przesada.
Jednocześnie usprawiedliwienie dla matury z matematyki, która moim zdaniem jest niesprawiedliwa, bo osoby, które nie potrafią
nauczyć się matematyki, a są dobre z innych przedmiotów, nie zdadzą jej i na studia już nie pójdą.
Szkoła nie była też dla mnie klubem zabaw. I na pewno nie pokonała we mnie sowy, siedzenia do późna i późnego wstawania.
Jedyne co było dobre to wakacje i ferie.
Szkoła może być dobra, jeśli wreszcie się zmieni i postawi na indywidualność bez przymusu uczenia się wszystkiego.

Podziwiam pary których relacja przetrwała trudne momenty to taka próba ognia…

„Jeszcze gorsze są te pretensje, że za rzadko całujesz, przytulasz, a gdy sami wyjdziemy z inicjatywą, to sobie robią żarty i nie traktują związku poważnie.” Nie powinniśmy wychodzić z taką inicjatywą sami z siebie?

Prawdziwy związek to lata spędzone razem, upadki, wzloty, łzy, uśmiechy na twarzy, kompromis, wzajemna pomoc, trwanie…. to budowanie domu na własnych zasadach. W każdym związku ludzie oczekują czegoś innego, dlatego nie można go określić, jaki ma być.Niektórzy wymagają wręcz pewnych rzeczy, inni nie wyobrażają ich sobie w związku. To, co zbliża to określa każdy z nas w naszym związku, nie jesteśmy tego w stanie uogólnić i dawać jako przykład dla innych. Jedno jest pewne – Idealizm nie jest zarezerwowany dla ludzi – a reszta pozostaje niepewnością.

„Ktoś, kto jest gotów atakować innych, poniżać i krzywdzić, słowem czy fizycznym atakiem, jest dla mnie osobą patologiczną.” No właśnie. Tymczasem w naszym świecie traktuje się poniżanie i dogryzanie innym jako niewinne zaczepki słowne, co mnie martwi. Świetny tekst 😉

Hej! Jestem Tomek. Interesuję się marketingiem i sprzedażą. Prowadzę bloga i uczę się każdego dnia. Lubię oglądać seriale i rozwijać swoje pasje.

Pozdrawiam. 🙂

Witaj jest Jarek i jestem blogerem od kilku lat. Jakiś czas temu pracowałem w AVON.

Hej Patryk 🙂
Jestem Marta, bloguje od kiedy powstały blogi, ale na poważnie robię to od 4 lat. Mam dwie córki, spełniam się jako mama, choć zawsze myślałam, że będę korpolarwą – życie zweryfikowalo. Na codzień prowadzę z mężem firmę, piszę blog oraz teksty na zlecenie. Lubię długie spacery, ale też wieczory z książką czy lekkim filmem.

Specjalista od marketingu, lubię poznawać nowych ludzi i chętnie sięgam po książki z dziedziny rozwoju osobistego. Mam wspaniałą żonę, 2 letnią córkę i 4 letniego psa. Nie mam poczucia humoru i nie jestem wygadany. Social media nie mają przede mną tajemnic, to ja mam przed nimi.