Jak to jest być mężczyzną? – Męskość w XXI w.

Z czym borykają się mężczyźni? Co irytuje mężczyzn w kobietach? Na czym polega męskość w dzisiejszym świecie!

Znasz ten moment, gdy widzisz mężczyznę siedzącego samotnie w samochodzie, a może zdarzyło Ci się nie śpieszyć do domu? Dzisiejszy świat jest trudniejszy do sprostania niezależnie od płci. Niemniej w poniższym tekście chciałbym skupić się na własnych obserwacjach i odczuciach. Ciekawy jestem również Twojego zdania! Dołącz do nas do dyskusji pod poniższym tekstem na temat tego, czym dla nas (panów) jest męskość.

Wzorce mężczyzn od najmłodszych lat

Bycie mężczyzną wiąże się za branie odpowiedzialności za siebie i innych. W sytuacjach wymagających odpowiedzialności czujemy radość, ambicję i presję związaną ze sprostaniem zadaniu. Czuję, że więcej mi można, częściej się wybacza i nie oczekuje, abym dorósł. Z wiekiem powinienem postępować mądrzej, ale gdy chcę zdjąć stopę z hamulca, rzadko komuś to przeszkadza.

Złe nawyki oraz nieodpowiedni przykład do naśladowania, to coś, z czym w gronie mężczyzn, chłopcy spotykają się od najmłodszych lat. Męskość to coś, co czuje się w sobie od najmłodszych lat. Od poczucia swobody odkrywania rodzinnych skarbów gdy dziadek nie patrzył, po wdychanie spalin w klubie motorowym ojca, czuje się, że wszystko jest na wyciągnięcie dłoni. Niestety jako chłopcy od dziecka nie doświadczamy rozmowy o uczuciach, nie szczególnie potrafię też nazywać emocje.

Wychowany w rodzinie, gdzie rodzili się praktycznie sami mężczyźni, od dziecka obserwuję żartobliwy dystans i wieczną młodość, towarzyszącą rodzinnym spotkaniom odkąd sięgam pamięcią. Mężczyźni są konkretni, gdy sytuacja wymaga wyjaśnień i stanowczo milczący, gdy pewne kwestie można przemilczeć.

Jako mężczyźni często czujemy potrzebę przynależności do grupy, bycia częścią czegoś większego. Męskie przyjaźnie, choć często różnią się od tych kobiecych, są pełne głębokiego zrozumienia, nawet jeśli nie zawsze o tym mówimy. Czas spędzony w gronie męskich przyjaciół daje nam możliwość oderwania się od obowiązków i oczekiwań, ale też stanowi formę niewypowiedzianego wsparcia. Czasem wystarczy wspólna gra w piłkę, wyjazd na weekend, czy nawet rozmowa o pracy przy piwie. Nie musimy wchodzić w głąb emocji, by wiedzieć, że mamy wsparcie.

Jednak często pojawia się też wewnętrzne napięcie – jak znaleźć równowagę między czasem spędzonym z bliskimi, a czasem dla siebie? Wiele razy słyszałem zarzuty – Jesteś nieobecny, mie poświęcasz mi uwagi. Staram się nad tym pracować, ale przyznaję, że nie zawsze jest to łatwe. Instynktownie dążymy do odpoczynku w swoim własnym świecie – to może być hobby, sport, lub nawet chwila na wyciszenie. Ale przyznanie tego, że potrzebujemy tej przestrzeni, nie oznacza, że nie cenimy innych relacji.

Więcej podobnych przemyśleń na temat męskości oraz kobiet znajdziesz w książce

• 35,99 zł
  Oceniony 4.33 na 5 na podstawie 87 ocen klientów
  Dodaj do koszyka

Męskość – nieposkromione instynkty – znasz to?

Buzujące instynkty w żyłach, często prowokują do decyzji oraz zachowań niezrozumiałych dla kobiet. Z tego też powodu, mężczyźni tracą w oczach społeczności, będąc odbierani nie tylko jako dziecinni, ale i zboczeni lub narwani. Mamy potrzeby, które czasem z trudem potrafimy oswoić. Nie rozumiemy własnych emocji, zwłaszcza gdy tracimy poczucie kontroli.

Instynktownie czujemy obowiązek sprostania zadaniom, przypisując porażkę, gdy ktoś nas wyręczy, przeszkodzi lub z najróżniejszych powodów skończą się niepowodzeniem.

Przeczytaj również >>> Niepisane zasady mężczyzn – NIE POPEŁNIAJ TYCH BŁĘDÓW!

Relacje damsko-męskie okiem mężczyzny

Zarówno w pracy jak i życiu prywatnym, często nie jesteśmy też w stanie zrozumieć zachowań i decyzji kobiet. Dorastamy z innymi problemami, doświadczeniami oraz podejściem. Bardziej kierują nami instynkty, niż intuicja i emocje, co ułatwia nam wiele spraw. Zatem irytujemy się, gdy w naszej ocenie błahostka lub prosta do rozwiązania sytuacja, rośnie do rangi problemu, tylko po to, aby kobieta mogła dostarczyć sobie emocji.

Wypowiadamy się negatywnie na temat kobiet, ponieważ wielokrotnie powtarzają się te same sytuacje, które z wiekiem zaczynają być irytujące. Przykładowo od dziecka dostrzegam, jak kobiety robią problem z nieistotnych kwestii, w celu dania sobie prawa do rządzenia, wywyższania się i pomiatania innymi. To smutne, jak chcąc wyznaczać co jest dobre, a co złe, plotkują, krytykują i zabierają głos w kwestiach, w których same nie są przykładem do naśladowania.

Owszem, przemądrzanie się i robienie z siebie pana i władcy wkurza mnie również w mężczyznach, dlatego uczę się nie zwracać na to uwagi. Niemniej mężczyźni kończą na zabieraniu głosu w dyskusji, gdy kobiety przechodzą do działania, zachowując się jak oburzone hrabiny, których zdanie w ostatecznym rozrachunku zostaną niezauważone.

Mówiąc o oczekiwaniach wobec mężczyzn, nie sposób pominąć tematu emocji. Choć świat się zmienia, nadal żyjemy w kulturze, która promuje obraz mężczyzny silnego, twardego i niezłomnego. Bycie wrażliwym często jest postrzegane jako oznaka słabości. Choć staramy się to zmieniać, prawda jest taka, że wielu z nas wciąż mierzy się z wewnętrznymi blokadami, które powstrzymują nas przed otwartym wyrażaniem emocji.

Znam to z własnego doświadczenia, czasem nawet, gdy chciałbym podzielić się swoimi obawami czy lękami, instynkt każe mi milczeć. Jest w tym jakaś irracjonalna myśl, że pokazanie swojej wrażliwości może być oznaką porażki. Ale przecież to, że coś nas przytłacza, nie oznacza, że jesteśmy mniej wartościowi czy mniej silni. To wyzwanie, z którym mierzy się każdy mężczyzna, jak pogodzić potrzebę siły z autentyczną emocjonalnością. I prawda jest taka, że to nie łatwa droga.

Zapisz na później >>> O czym powinien wiedzieć dojrzewający chłopak?

Zmiana priorytetów z wiekiem mężczyzny

Smuci mnie postęp czasu i tego, że czarujące zachowania jako mężczyzny, z wiekiem stają się obleśne lub ordynarne. Coś, co wcześniej było zabawne, teraz to nie jest męskość, tylko coś „wieśniackiego”. Inne kwestie zaczynają zaprzątać głowę tj.:

• Nie chcę zakładać rodziny, ponieważ nie stać mnie na zapewnienie im życia na, chociaż minimalnym poziomie.
• Przykre jest poczucie, że z powodu cen i pogoni świata za pieniądzem, będąc w średnim wieku, nie będę miał nic na własność.
• Będąc przed 30-stką, nie osiągnęło się nic, czym można byłoby się chwalić potencjalnie wnukom.
• Czy jako emeryt, będę zdrowy przez jakość jedzenia, na którą jestem skazany? Będzie mnie stać na leki oraz gdzie się podzieje, skoro na nic mnie nie stać już w młodym wieku?
• Jak bardzo egoizm polityków wpływa na moje życie i jaki jest sens tego życia?

Jest coś, co uderza mnie za każdym razem, gdy w moim otoczeniu pojawia się problem – to nieustanna potrzeba znalezienia rozwiązania. Można powiedzieć, że jest to jeden z tych „męskich instynktów”, który ujawnia się w różnych sytuacjach. Gdy ktoś w moim otoczeniu opowiada o swoich problemach, automatycznie włącza mi się tryb działania: „Co mogę zrobić? Jak mogę pomóc?”. Nie chodzi tu o to, że chcę dominować czy mieć kontrolę nad sytuacją – raczej o instynktowną reakcję na trudności, która każe mi działać, zamiast analizować emocje, które za tym stoją.

Jednak niejednokrotnie zdarzyło mi się słyszeć – Nie chcę, żebyś to naprawiał. Po prostu posłuchaj. To ten moment, który uświadamia mi, jak różnie podchodzimy do problemów. Mężczyzna często reaguje działaniem, bo instynkt podpowiada mu, że musi „coś z tym zrobić”. Ale są sytuacje, w których tego właśnie nie trzeba. To przypomina mi, jak ważne jest nauczenie się słuchać i akceptować fakt, że czasem rozwiązanie nie jest potrzebne – potrzebne jest tylko wsparcie.

Męskość to ciągłe balansowanie

Bycie mężczyzną to nie tylko kwestia biologii czy stereotypów, to ciągłe balansowanie między oczekiwaniami społecznymi, obowiązkami, a wewnętrznymi instynktami. Czasem zastanawiam się nad tym, jak bardzo jesteśmy zdeterminowani przez to, co otoczenie wymaga od nas, a jak wiele z tego, co robimy, wynika z naszego instynktu, który głęboko w nas tkwi. Mężczyzna musi być „silny”, „odpowiedzialny”, „rozważny” – to tylko część definicji, z jakimi się spotykamy na co dzień. Ale co tak naprawdę oznacza bycie mężczyzną w dzisiejszych czasach?

Nie ma co ukrywać, większość z nas czuje presję – w pracy, w rodzinie, w społeczeństwie. Być może to nie jest nic nowego, bo mężczyźni od wieków czuli ciężar bycia głowami rodzin, obrońcami, dostarczycielami. Współczesny mężczyzna musi być wszechstronny – nie tylko radzić sobie finansowo, ale też być emocjonalnie dostępny, dobry w organizowaniu czasu, radzeniu sobie ze stresem, a także wspierający partnera czy partnerkę. Te obowiązki wymagają od nas sporego wysiłku i nie zawsze dajemy radę sprostać wszystkim jednocześnie.

Weźmy prosty przykład – wracając z pracy do domu, wielu z nas nie ma możliwości po prostu się „wyłączyć”. Dom wymaga naszej uwagi, może dzieci czekają na wspólną zabawę, a partner lub partnerka potrzebuje wsparcia. I nawet jeśli dzień w pracy był wyczerpujący, instynktownie czujemy, że to my musimy utrzymać pewien porządek, opanowanie, by nikt w otoczeniu nie odczuwał stresu związanego z naszą obecnością. To ta rola, do której wchodzimy niemal naturalnie – mężczyzny, który daje stabilność.

Rywalizacja z samym sobą?

Być może zaskakujące jest to, jak głęboko zakorzeniona w nas jest potrzeba rywalizacji i walki o pozycję. Choć czasy się zmieniły i fizyczna przemoc nie jest już odpowiednim narzędziem do rozwiązywania problemów (i całe szczęście!), to wielu z nas czuje wewnętrzny impuls do rywalizacji w bardziej subtelny sposób – zawodowo, społecznie czy nawet w relacjach.

Zauważyłem, że często towarzyszy mi instynkt reagowania na wyzwania, jakby każda sytuacja, w której spotykam się z oporem, stanowiła swego rodzaju „walkę”. Może to być konflikt w pracy, trudna rozmowa, a nawet wyzwanie w sporcie – nasza reakcja to często zaciśnięcie zębów i stawienie czoła przeciwnościom. Choć nie zawsze jest to zdrowe, mamy skłonność do przyjmowania wyzwań jako sprawdzianu naszej wartości. W tym wszystkim trudno nie zauważyć, jak bardzo instynktowne jest dążenie do wygranej, nawet jeśli ostatecznie nie ma żadnego przeciwnika.

Nie ma co ukrywać, większość z nas czuje presję – w pracy, w rodzinie, w społeczeństwie. Być może to nie jest nic nowego, bo mężczyźni od wieków czuli odpowiedzialność za swoją rodzinę, społeczeństwo, a nawet szerzej – za świat, który nas otacza. Dziś jest podobnie, ale różnica polega na tym, że obowiązków przybyło, a oczekiwania stały się jeszcze bardziej zróżnicowane. Teraz nie wystarczy już, że będziemy jedynie „żywicielami rodziny” – mamy być wsparciem emocjonalnym, doskonałymi partnerami, dobrymi ojcami, a do tego ludźmi, którzy umieją zbalansować pracę i życie prywatne.

Często zastanawiam się, jak w tym wszystkim zachować siebie. Obowiązki zawodowe to jedno, ale przecież na mężczyźnie spoczywają również obowiązki rodzinne – czy to wychowanie dzieci, dbanie o bliskich, czy zapewnienie bezpieczeństwa. Nierzadko ten ciężar zaczyna być przytłaczający. Z jednej strony czuję potrzebę opieki nad rodziną, a z drugiej pragnienie bycia niezależnym, wolnym duchem, którego nie ograniczają harmonogramy i oczekiwania.

Doświadczenia przekazywane na następne pokolenie

Patrząc po sobie, obecnie nie mam potrzeby pouczania młodszych od siebie, zwłaszcza że nikt mnie o to nie prosi. Niedawno sam zastanawiałem się, w jakim celu ktoś się wypowiada, skoro nie był proszony o zdanie? Dziś, chociaż korci mnie uczniom szkół zwrócić uwagę, wiem, że to nic nie zmieni, ponieważ każdy etap w życiu wyróżnia się swoimi prawami oraz podejściem.

Po latach zabawy, korzystania z młodości, przychodzi czas, gdy znajomości są miałkie, związki przykrym obowiązkiem, a codzienność smutna i przygnębiająca. Czasem spoglądam na kobiety, zastanawiając się, czy może faktycznie w szarym i ponurym świecie, zakupoholizm (podatność na produkty oddzielnie do nosa, policzków, ust, itd.), dodają koloru egzystencji?

Czy męskość jest coś, za co panowie są wdzięczni? Na koniec tego wszystkiego, dociera do mnie, że bycie mężczyzną jest czymś, za co dziękuję wszechświatu, z drugiej strony samotne i zdane na niezrozumienie, brak wysłuchania i presję, która wciąż się zmienia. Od tego, jakich praw domagają się od mężczyzn feministki, czego chcą pracodawcy, po prawa, nakazy i podatki zachłannych polityków.

Co czujesz w obecnym świecie? Dołącz do nas w sekcji dyskusji poniżej.