W jaki sposób pokonać nieśmiałość

Jak pokonać nieśmiałość? Czy nieśmiali ludzie, mogą się kiedyś zmienić? Jaką wrażliwością wyróżniają się spokojniejsze osoby? TOP5 przełożenia kompleksów i nieśmiałości na show!

Najtrudniej w życiu pokazać to, co jest dla nas naprawdę ważne. Zaprezentować się, przedstawić swoją pasję, zainteresowania. Czasem jesteśmy odrzuceni za wygląd. Nie dlatego, że wyglądamy źle. Jest również wiele innych powodów. Jak przełamać swoją nieśmiałość, kto nam może w tym pomóc oraz z czym lepiej się ukrywać.

Jakie znaczenie ma zdanie innych

Każdy rodzi się inny, nietypowy i oryginalny na swój unikatowy sposób. W każdym jest coś czego boi się pokazać, wyjść z tym do ludzi. Wielu nie raz było traktowanych w poniżający sposób za to jak się ubiera, jaki ma sposób bycia. Każdy z nas jest człowiekiem, nie ważne czy obdarzonym przez naturę urodą, siłą, czy talentami.

Właśnie dlatego zasługuje na szacunek, zrozumienie oraz wysłuchanie. Wszyscy przechodzimy bądź mamy za sobą podobne problemy Odrzucenie, brak tolerancji. Zrozumienie jak bardzo jesteśmy w czymś kiepscy, do czego się nie nadajemy. Nawet skin który czuje się Bogiem, gdyby się rozejrzał, zauważyłby, że dookoła nikt się go nie boi, tylko omija. W końcu nie wiadomo czego po takim świrusie się spodziewać! Najgorsze jest chyba poczucie tego jak ludzie omijają, odpychają od siebie z poczucia jak bardzo są lepsi od nas.

Osoby które nie są piękne, lub charakteryzują się czymś co sprawia takie wrażenie, mają więcej prawdziwych przyjaciół. Są oni przy nich nie za wygląd, a to jacy są. Właśnie to ich różni od tych szych w społeczeństwie, że w razie kłopotu będą miały na kogo liczyć.
Zdanie innych ludzi? Należy analizować, zastanowić się czy czegoś nie zmienić, bo rzeczywiście możemy zachowywać się bądź robić coś nie na miejscu. Zbyt dziwnego bądź niedobrego.

Gdy jesteśmy nieśmiali

Trudno być otwartym do ludzi gdy na każde nasze słowo z automatu się krzywią, przemądrzają gdy wyrazimy własną opinię, lub wyśmiewają z takich powodów jak ułożenie włosów czy sposób chodzenia. W moim przypadku było tak, że od najmłodszych lat nie miałem problemu z nieśmiałością, ale z wiekiem po prostu ludzie zaczęli mnie zrażać do siebie. W pewnym momencie przestałem się nimi przejmować, nie chcąc żyć w ciągłej niepewności, co ktoś o mnie pomyśli. Zawsze chciałem lgnąć do ludzi, być pozytywny i rozładowywać energię, którą z powodu nieśmiałości tłumiłem.

Swego czasu schodziłem z drogi takim ludziom, natomiast okazuje się, że są normalni i nie bujają się na prawo i lewo aby być jak inni tego chcą. Mają swój sposób bycia i tyle. Co innego gdy na siłę chcą zachowywać się jak inna płeć, tudzież robić wszystko aby być umysłowo wykastrowanymi. Lizać się w parkach czy chodzić za rękę przez place zabaw. To już jest chore i sam zastanawiam się czy w naturze takie wybryki zwyczajnie istnieją, czy po prostu rozwój cywilizacyjny, częste nakazywanie bycia tolerowanym wyłaniają zachowania tego rodzaju.

Wiem, że źle myślę, bo ci którzy właśnie boją się takiej opinii są nieśmiali, boją się odrzucenia. Sam kiedyś przechodziłem przez takie piekło. ,,Nie będę się z tobą bawić bo jesteś dziwny„. Z czasem okazało się, że ta moja dziwaczność jest zaletą, ale to jak długo musiałem z tym walczyć sprawiło, że teraz nie odrzucam nikogo za to w co się ubiera, jak wygląda, mieszka, z kim trzyma czy co lubi. Akceptuje ludzi nawet jeżeli są cholernie irytujący. Pijących na potęgę mając nadzieję na kaca do końca tygodnia, lubiących disco-polo czy metal. Noszących łańcuchy czy ciuchy uliczne. To wszystko nie ma znaczenia.

Właśnie nieśmiali kiedyś mogą być najlepszymi przyjaciółmi. Godnymi zaufania, na których będzie można liczyć. Czułych dla swoich dziewczyn, mądrych i wartościowych, a ponadto pracowitych. Bardzo lubianych i akceptowanych. Mogą też skończyć za biurkiem, gdzie do tych co wyzywali będą mogli odpowiedzieć – oddzwonimy do pana/pani.

Aby pokonać swoją nieśmiałość, warto zaprzyjaźnić się z kilkoma wartościowymi osobami. Nie bać się wychodzić z nimi poza swój dom, spędzać dużo czasu, a przede wszystkim udzielać się w rozmowach, dyskutować przemyśliwając to co chcemy powiedzieć. Z czasem nawet zdanie wszystkich dookoła zwyczajnie nie będzie nas interesowało. Długo to będzie trwało, ale się uda.

Klika porad dla nieśmiałych

1. Pracuj nad przełamaniem się, aby wyjść do ludzi
2. Spotykaj się z grupą, którą znasz i dobrze się w niej czujesz
3. Coraz częściej włączaj się w dyskusje
4. Organizuj spotkania na własnych zasadach
5. Włączaj się w przygotowania spotkań (np. nakrycie stołu)
6. Argumentuj swoje zdanie, gdy włączasz się w dyskusje
7. Nie ukrywaj gdy coś Cię śmieszy, nie bój się przyznać, że coś nie jest Twoim zdaniem śmieszne
8. Przebywaj w grupie wyłącznie z tymi, którzy Cię akceptują
9. Mów wprost, że nie chcesz kogoś zapraszać, zwłaszcza gdy naciskają na Ciebie
10. Gdy ktoś nie potrafi zachować się na Twoim spotkaniu, po prostu więcej nie zapraszaj lub wyproś

Najbardziej zaskakują nieśmiali

Okazuje się, że osoby nieśmiałe gdy wyjdą sprzed szeregu, zaskoczą bardziej niż te grono które wiecznie stara się zaskoczyć. Nic w tym dziwnego. Postanowiłem więc podrzucić dla Ciebie te występny z programów Mam Talent które mnie zaskoczyły, właśnie z osobami które na pierwszy rzut oka wydają się dziwne.  Na wielu za pewne nie zrobią wrażenia, ale na mnie zrobiły!

To przykre, że ludzie ukrywają się w swoich domach aby nie zostać odrzuconym jak worek ze śmieciami. Dla mnie jest przykładem tego jak bardzo poniżające jest myślenie o innych z punktu jak ktoś wygląda, zachowuje się. Nawet jeżeli nie jest hetero co pewnie niektórym z Was przeszło do przez myśl. Facet ma talent i odwagę, aby wyjść pokazać się tym osobom którzy zwyczajnie obrzuciliby go kamieniami za wizerunek.

Tak wiem o tym. Nie wygląda na kogoś z kompleksami, lękami czy obsesją. Jest natomiast dziwny, a widzowie na sali z góry założyli, że jest straszny, lepiej trzymać się go z daleka. Okazało się, że to równy gość, nawet jeżeli dużo nie mówi. Mylili się do niego?

Oglądając ten występ, zwyczajnie się wzruszyłem. To jak zaśpiewała jest piękne, ale Jej historia jest mniej kolorowa jak głos. Po pierwsze udowodniła mi istnienie ludzi mających serce, ciepło w sobie i wiarę, że świat nie jest zły. Po drugie pokazała jak duże znaczenie ma rodzina, zwłaszcza w trudnych momentach naszego życia. Natomiast przykre dla mnie jest to, że w Polsce wielu zarzuciłoby rozczulanie się, próbę zwrócenia uwagi na siebie, itd. W końcu co nas obchodzą problemy czy zdrowie innych. My jesteśmy pępkami świata.

Dlatego właśnie powinniśmy otwierać się na ludzi, starać się zrozumieć innych i wspierać gdy będzie od nas wymagało tego życie. Może dzięki nam ktoś z kompleksami, czujący się źle w swoim ciele, będzie do życia podchodzić jak kobieta poniżej?

Jak Ci się podobało? Czekam na Twój komentarz, historię osoby którą znasz lub Twoją. 🙂
Później chciałbym zaprosić Ciebie do kilku innych podobnych tekstów. 😉