„Co ze mną jest nie tak” – zadajesz sobie to pytanie?

Zdarza Ci się wątpić w siebie? Ktoś wmówił Ci, że sobie nie radzisz? Sprawdź tutaj, jeśli zadajesz sobie pytanie – „co ze mną jest nie tak”!

Analizując swoje większe i mniejsze sukcesy (głównie zawodowe), uświadomiłem sobie, jak często zasiewano we mnie poczucie beznadziejności, podważano kompetencje lub umiejętności. Było tak w szkole, gdy rówieśnicy nie uznawali mnie za część drużyny na lekcjach wf-u, ale nie spodziewałem się, że podświadomie zapisuję sytuacje, gdy osoby, z którymi współpracowałem, zasadzali to ziarno wątpliwości, gdy zdarzały mi się błędy. Dziś chcę rozłożyć to uczucie na mniejsze części, aby na chwilę zabrać Cię do swojej głowy. Jeśli czujesz tak samo, napisz o tym w dyskusji pod poniższym felietonem. Możesz to zrobić anonimowo.

Ktoś wyciąga rękę, co wtedy?

Życie to film odgrywany na bieżąco, gdy scenarzystom przyjdzie coś ciekawego do głowy. W ciągu jednego dnia możesz odebrać telefon, sprawiający, że z zaskoczenia kilka dni będziesz dochodzić do siebie. Przykładowo takim telefonem jest informacja, że ktoś potrzebuje Cię do realizacji projektu lub pracy. Tylko dlatego, że wbrew wszystkiemu od lat robisz to, co kochasz, dzieląc się tym ze światem.

Jednakże życie byłoby zbyt piękne, gdyby los lub ktoś na górze przygotowywał dla nas coś dobrego. Zdecydowanie częściej musimy zmienić priorytety, nastawienie i spojrzeć na swoje życie z innej perspektywy, wybierając mniejsze zło. W najgorszym wypadku możemy skończyć tam, gdzie nigdy nie chcieliśmy wylądować, a przy okazji polubić rzeczywistość, od której wzbranialiśmy się od lat.

Aby ten tekst nie zawiewał pesymizmem, zakładam na buzię uśmiech i zakładam optymistyczny scenariusz. Taki, w którym na naszej drodze pojawia się ktoś, kto ma pieniądze i zaufanie do naszych kompetencji. Wtedy masz ochotę wyściskać obcego człowieka, ale ostatecznie uciskujesz dłoń, mówiąc – do zobaczenia jutro.

Co ze mną jest nie tak?

Zabawne jest gdy, pomimo iż życie układa się według najlepszego scenariusza, włącza się nam tryb podejrzliwego detektywa, szukającego podstępu, zamachu lub innej strategii, mającej na celu nas wykorzystać, poniżyć czy zostawić w momencie, gdy obecnie nie jest dobrze. Łzy same napływają do oczu, bo gdy kolejny raz ktoś z dnia na dzień szuka w Tobie wad, aby się Ciebie pozbyć, wychodzisz z restauracji, gdzie niewinny obiad z zespołem, przeradza się w walkę o stanowisko. Najgorsze jest to, że właśnie tego obawiasz się najbardziej – zwolnienia z pracy w miejscu publicznym, co znasz z historii innych ludzi.

Znów zrobiło się pesymistycznie, chociaż zapowiadało się wszystko w porządku. Możliwe, że tym razem telefon nie był żadną podpuchą. Może tym razem faktycznie po drugiej stronie jest ktoś uczciwy, kto w razie zakończenia współpracy, poda z sympatią dłoń, przyznając, że po prostu się nie udało, bez niczyjej winy?

Problem leży gdzie indziej…!

Tak czy inaczej, coś robić trzeba. Dać sobie czas, odpocząć i wrócić do gry, pomimo że kilkoro ludzi, zamiast uścisnąć dłoń, wolało szukać w Tobie wad, aby mieć swój powód. Pozostaje się nie poddawać, nie zapijać smutków, nie zajadać nudy i nie zapłakiwać nocy. Przy najbliższej okazji, mieć na uwadze zarzucane błędy, aby ewentualnie nad nimi pracować, ale jak to mawiał profesor w moim technikum – tylko ktoś, kto nic nie robi, nie popełnia błędów. – zatem idealni, miejcie się na baczności. (śmiech)

Jeśli zadajesz sobie pytanie – co ze mną nie tak? – pamiętaj, aby zastanowić się, dlaczego ktoś chce, abyśmy w taki sposób o sobie myśleli? Nawet jeśli jest w tym ziarno prawdy, to przy odpowiednich ludziach, warunkach i szansie, jesteśmy w stanie pokonać nasze ograniczenia. Wystarczy porozmawiać z wewnętrznym dzieckiem, uświadamiając jak praca nad swoimi potyczkami, wpływa na jego życie.

Znasz to uczucie? 🙁 Dołącz do dyskusji, dzieląc się swoją historią.